Bíblia Sagrada: comentários em 1ª Pedro & 2ª Pedro. Por José Carlos Ribeiro Autor: Pedro: Data: Cerca de 60 d.C também em Inglês, grego e hebraico

Bíblia Sagrada: comentários em 1ª Pedro & 2ª Pedro. Por José Carlos Ribeiro
Autor: Pedro: Data: Cerca de 60 d.C       também em Inglês, grego e hebraico

                     Paulo em segunda viagem missionária provavelmente tenha sido secretário de Pedro na composição de 1 Pedro (5.12), o que talvez explique o estilo polido do grego da carta.  Pedro se dirige aos cristãos que vivem em várias partes da Ásia Menor, os quais estão sofrendo rejeição no mundo devido à sua obediência a Cristo (4.1-4, 12-16). Ele, portanto, relembra-os de que têm uma herança celeste (1.3-5).  Pedro soube das tentações deles e, portanto, refere-se a eles como “estrangeiros dispersos” (1.1), uma frase que lembra o exílio de Israel no A.T., mas também apropriada para estes cristãos (1.17; 2.11).

Eles são em sua maioria gentios convertidos. Em um momento eles não eram povo (2.10). Sua antiga vida era de obscenidades, bebedeira e idolatria (4.3), que descrevia mais os pagãos gentios do que os judeus do Séc. I . Os compatriotas deles estão surpresos por eles agora viverem de maneira diferente (4.4). Embora sofrer seja a “ardente prova” (4.12), aparentemente não há a vinculação do martírio. Além do mais, a perseguição é normalmente a exceção (3.13,14; 4.16).

                 A tradição antiga sugere que Pedro foi martirizado em Roma junto com a severa perseguição de Nero aos cristãos depois do incêndio de Roma em 64 d.C. Esta carta foi escrita provavelmente perto do fim da vida de Pedro, mas enquanto ele ainda poderia dizer: “honrai ao rei” (2.17). O início dos anos 60 é uma boa  estimativa para a composição de 1 Pedro.

Conteúdo:  Acompanhando as várias exortações para a vida fiel em meio a uma sociedade ímpia, a salvação prometida no evangelho também está bastante em vista. A salvação futura que aguarda os crentes na  revelação de Jesus é especialmente proeminente no princípio da carta (1.3-13). Esta é a “esperança” do cristão mencionada em 1.3, 13, 21; 3.15. Mesmo tendo cristo sofrido e depois sido glorificado, os cristãos deveriam antever a glória porvir, embora pudessem ser perseguidos pela fé nessa vida (1.6-7; 4.12-13). A paciência em meio ao sofrimento injusto é “agradável a Deus” (2.20). Também há uma referência ao importante objetivo dos crentes de levar os outros a Deus por meio de seus estilos de vida piedosos. Eles, portanto, proclamam os louvores de Deus (2.9), silenciam os homens loucos realizando boas obras (2.15); ganham esposas para Cristo por seus exemplos (3.1); envergonham os críticos ímpios (3.15-16) e confundem antigos companheiros (4.4). Os cristãos devem ser uma força de redenção no mundo, apesar do sofrimento.

Cristo Revelado: Em quatro passagens separadas. Pedro liga os sofrimentos do sacrifício de Cristo com a glória que surgiu em sua morte (1.11; 3.18; 4.13; 5.1). A carta detalha os frutos do sofrimento e da vitória de Cristo, incluindo provisões para uma nova vida e esperança para o futuro (1.3,18-19; 3.18). A expectativa da volta de Cristo na glória faz com que os crentes regozijem (1.4-7). De outras maneiras, Cristo agora também faz uma profunda diferença na vida dos cristãos; eles o amam (1.8); eles vêm até ele (2.4);

eles oferecem “sacrifícios espirituais” através dele (2.5); eles são censurados por causa dele (4.14); eles devem esperar se recompensados quando ele voltar (5.4).

O Espírito Santo em Ação:  O Espirito. Santo é ativo em todo o processo de salvação: o “Espírito de Cristo” nos profetas no A.T., testificam a respeito da cruz e da glória subsequente (1.11); Cristo foi ressuscitado dos mortos “pelo Espírito” (3.18); os evangelistas pregaram o evangelho pelo Espírito; os crentes responderam em obediência através “do Espírito” (1.2,22); um antegozo da glória porvir veio através do Espírito (comparar: 4.14 com o v. 13 e 5.1).

 Esboço de 1º Pedro

Introdução 1.1-2 è I. A fé e esperança dos crentes no mundo 1.3-2.10 è regozijando na esperança da volta de Cristo 1.3-12 èVida Justa devido à esperança 1.13-2.3 èRenovação para o povo de Deus 2.4-10

II. A conduta do crente nas circunstâncias diárias 2.11-5.11 èSubmissão e respeito pelos outros 2.11-3.12
Sofrimento em nome de Cristo 3.13-4.19 èServindo humildemente enquanto sofre 5.1-11 èConclusão 5.12-14 èSilvano, co-autor desta carta 5.12 èSaudações 5.13 èExortações finais com bênção 5.14
 2ª Pedro   Data: Cerca de 65—68 d.C.

                Esta carta fornece as instruções e exortação do apóstolo Pedro à medida que ele se aproxima do final de sua vida (1.1,12-15). De acordo com a antiga tradição da igreja, Pedro foi martirizado em Roma durante o governo de Nero. Se a tradição é confiável, então sua morte ocorreu antes de 68 d.C., quando Nero morreu. Os estudiosos conservadores normalmente sustentam que Pedro escreveu ambas as epístola que lhe são atribuídas. As referências em 2Pedro, indicam a autoria de Pedro: o autor se identifica como Simão Pedro (1.1); ele alega ter estado com Cristo no monte da transfiguração (1.16-18); ele tinha escrito uma carta anterior às pessoas a quem 2Ped., é dirigida (3.1); e ele usa várias palavras e frases semelhantes às encontra- das em 1Ped. Esses fatores apontam Pedro como o autor genuíno de 2 Pedro  Enquanto 1Ped; estimula os cristãos a encararem a oposição do mundo, 2Ped., adverte os cristão contra os falsos mestres dentro de sua comunhão que os levaria a apostasia. A fidelidade à doutrina apostólica é a principal preocupação (1.12-16; 3.1-2,15-16). Os mestres heréticos aparecerão (2.1-2) e, na verdade, já estão em cena (2.12-22). Eles negam o senhor, exibem um estilo de vida sensual e estão destinados à destruição. Eles ridicularizam a ideia da volta do Senhor. Essas características se enquadram na heresia que se desenvolveu mais completamente no séc. II, mas cujas raízes foram fixadas no séc. I.

Pedro evidentemente tem uma comunidade especifica em mente (3.15), e se essa comunidade for a mesma referida em 1Ped; 3.1, então esta carta era direcionada aos cristão em algum lugar da Ásia Menor.

 Conteúdo: A resposta ao erro é a firmeza através do crescimento no conhecimento do Senhor, A carta começa com o tema de cultivar a maturidade cristã (1.2-11; 3.14-18). O “conhecimento” em 2Ped; é mais do que percepção intelectual. È uma experiência de Deus e vê Cristo que resulta em transformação moral (1.2-3; 2.20). Esse é o verdadeiro conhecimento é que combate a influência herética. A base para tal conhecimento são as Escrituras, chamadas de “profecias” (1.19-21), e a doutrina apostólica (3.1-2,15-16).
 O cap. 2; fornece uma descrição mais longa a respeito da advertência contra os falsos mestres.     

 Aparentemente, em algum momento eles tinham “escapados das corrupções do mundo, pelo conhecimento do Senhor e Salvador Jesus Cristo” (2.20).   O último capítulo enfatiza a segunda vinda de Cristo, objeto de ataque de zombadores, e explica porque essa esperança ainda não foi realizada. Também garante o cumpri- mento da promessa da volta do Senhor e ensina que sua expectativa deveria motivar os cristãos ao comportamento piedoso.

 Cristo Revelado:  As divindades de Cristo é evidente na maneira como Deus e Cristo estão aproximados ligados em 1.1-2. Deus reconhece Cristo como seu “Filho” (1.17). O propósito e atividade divinos estão centralizados em Jesus, à medida que sua graça e poder são concedidos aos crentes (1.2-3,8; 2.9,20; 3.18), que devem aguardar por sua volta (1.16) e pela chegada de seu Reino eterno (1.1).  São as Escrituras que garantem ao crente um destino com Jesus Cristo (1.16-21; 3.1-2).

 O Espírito Santo em Ação:  A única referência direta ao E. Santo está em 1.21, que descreve a obra do Espírito em “inspirar” os autores humanos das Escrituras proféticas, o que, por sua vez, desqualifica qualquer “interpretação privada”. Entretanto, o Espírito está obviamente operando ao fornecer o “poder divino” que torna possível o crescimento na graça e conhecimento de Cristo (1.2-8; 3.18)

 Esboço de 2º Pedro:  I. Saudação 1.1-2 èII. A verdade doutrina contra a falsa 1.3-2.3 èBusca de virtudes morais 1.3-11- Testamento de Pedro 1.12-15 èEscrituras proféticas contra os falsos mestres 1.16-2.3 è III. Exposição e julgamento dos falsos mestres 2.4-22 è Destruição dos falsos mestres 2.4-10 èDescrição dos falsos mestres 2.10-22 èIV. Advertências contra os traidores do final dos tempos 3.1-18 èEscarnecedores nos últimos dias 3.1-7 èCrentes e o Dia do Senhor 3.8-18

Fonte: Bíblia Plenitude

                 Nobres leitores (as) eis ai mais um comentário teológico agora nas cartas de Pedro. O comentário teológico é mais abrangente, pois estas pessoas estudam mais a fundo o tema. Eu não sou teólogo, nem pastor, mas sim uma pessoa que lê muito a Bíblia, mas que tem uma opinião diferente de um teólogo. Espero poder ter dado a todos vocês uma oportunidade de saberem e conhecerem um pouco mais o que  representa cada livro bíblico.

Muito obrigado a todos vocês pelo incentivo, e pelo apoio que vocês tem me dado através de meu blog, que hoje já atingiu a mais 60 mil acessos. Por ser um blog serio, tenho que considerar estes números.

Não sou teólogo e nem pastor, mas sim capelão hospitalar formado em 2012 pela Igreja Batista, e pela UfMS em 2014 curso dado pelo professor de Bioética para os alunos de medicina da UfMS, e pastor, capelão e Capitão do Corpo de Bombeiros de MS Ednilson Reis    

Campo Grande 16 de março de 2015 dia da ultima revisão: jcr0856@hotmail.com

Holy Bible: comments 1 Peter & 2 Peter. By José Carlos Ribeiro
Author: Peter Date: Around 60 AD also in English, Greek and Hebrew
                     Paul in the second missionary journey was probably Peter's secretary in the composition of 1 Peter (5:12), which may explain the polished Greek style of the letter. Peter is addressed to Christians living in various parts of Asia Minor, which are suffering rejection in the world due to their obedience to Christ (4.1-4, 12-16). He therefore reminds them that they have a heavenly inheritance (1.3-5). Pedro knew temptations of them and thus refers to them as "strangers scattered" (1.1), a phrase that recalls the exile of Israel in the Old Testament, but also appropriate for these Christians (1:17; 2:11).
They are mostly Gentile converts. At one point they were no people (2:10). His old life was profanity, drunkenness and idolatry (4.3), which described the heathen more than the Jews of the century. I. Their compatriots were surprised that they now live differently (4.4). Although suffering is the "fiery trial" (4.12), apparently there is no linkage of martyrdom. Moreover, persecution is usually the exception (3.13,14; 4:16).
                 The ancient tradition suggests that Peter was martyred in Rome along with the severe persecution of Nero to the Christians after the burning of Rome in 64 AD This letter was probably written near the end of life of Peter, but while he could still say: "Honor to king "(2:17). The early 60s is a good estimate for the composition of 1 Peter.
Content: Following the various exhortations to the faithful living in the midst of a godless society, the salvation promised in the gospel is also quite in order. The future salvation that awaits believers in the revelation of Jesus is especially prominent in the beginning of the letter (1.3-13). This is the "hope" of Christian mentioned in 1.3, 13, 21; 3.15. Even though Christ suffered and then glorified, Christians should foresee the future glory, although they could be pursued by faith in this life (1.6-7; 4.12-13). Patience in the midst of unjust suffering is "pleasing to God" (2:20). There is also a reference to the important goal of believers to lead others to God through his godly lifestyles. They therefore proclaim the praises of God (2.9), silence Mad Men performing good works (2:15); earning wives to Christ by his example (3.1); ashamed critics wicked (3.15-16) and confuse old comrades (4.4). Christians should be a redemptive force in the world, despite the suffering.
Christ Revealed: In four separate passes. Peter connects the sufferings of Christ's sacrifice with the glory that came into his death (1:11; 3:18; 4:13; 5.1). The letter details the fruits of suffering and victory of Christ, including provisions for a new life and hope for the future (1.3,18-19; 3.18). The expectation of Christ's return in glory makes believers rejoice (1.4-7). In other ways, Christ now also makes a profound difference in the lives of Christians; they love (1.8); they come to him (2.4); they offer "spiritual sacrifices" through it (2.5); they are censored because of him (4:14); they should expect is rewarded when he returns (5.4).
The Holy Spirit in Action: The Spirit. Santo is active throughout the process of salvation: the "Spirit of Christ" in the prophets in the Old Testament, testify about the cross and the subsequent glory (1:11); Christ was raised from the dead "by the Spirit" (3:18); evangelists preached the gospel by the Spirit; believers responded in obedience by "the Spirit" (1.2,22); a glorious foretaste of the future came through the Spirit (compare: 4.14 v with 13 and 5.1.).
 Outline 1 Peter: Introduction 1.1-2 è I. The faith and hope of believers in the world 1.3-2.10 è rejoicing in the hope of Christ's return 1.3-12  Just life due to 1.13-2.3 èRenovation hope for the people of God 2.4-10
II. The conduct of the believer in daily circumstances èSubmission 2:11 to 5:11 and 2:11 to 3:12 respect for others Suffering for Christ 3:13 to 4:19 èServindo humbly as he suffers 5.1-11 èConclusion 5.12-14 èSilvano, co-author of this letter 5:12 èGreetingsèExhortations end 5:13 to 5:14 blessing
 2 Peter Date: About 65-68 A.D.
                This letter provides instructions and exhortation of the Apostle Peter as he approaches the end of his life (1.1,12-15). According to the ancient tradition of the church, Peter was martyred in Rome during Nero's government. If tradition is reliable, then his death occurred before 68 AD when Nero died. Conservative scholars generally hold that Peter wrote both the letter assigned to it. References in 2 Peter, indicate the authorship of Peter, the author identifies himself as Simon Peter (1.1); he claims to have been with Christ on the Mount of Transfiguration (1.16-18); . he had written an earlier letter to people who 2Ped, is directed (3.1); and it uses many similar words and phrases to en- countered in 1 Peter. These factors point Peter as the genuine author of 2 Peter While 1 Peter; encourages Christians to regard the opposition of the world, 2Ped., warns Christians against false teachers within their fellowship that would lead them to apostasy. Faithfulness to the apostolic doctrine is the main concern (1.12-16; 3.1-2,15-16). The heretical teachers will appear (2.1-2) and, in fact, are already on the scene (2.12-22). They deny you, show a sensual lifestyle and are destined for destruction. They ridicule the idea of ​​the Lord's return. These characteristics fall into the heresy that developed more fully in the century. II, but whose roots were fixed in the century. I.
Peter obviously has a specific community in mind (3.15), and if this community is the same that in 1 Peter; 3.1, then this letter was directed at Christian somewhere in Asia Minor.
 Content: The response to error is the firmness by growing knowledge of the Lord, The letter begins with the theme of cultivating Christian maturity (1.2-11, 3.14-18). "Knowledge" in 2Ped; It is more than intellectual perception. It is an experience of God and see Christ which results in moral transformation (1.2-3; 2.20). This is true knowledge is fighting the heretical influence. The basis for such knowledge are the Scriptures, called "prophecies" (1.19-21), and apostolic doctrine (3.1-2,15-16).
 The cap. 2; It provides a longer description about the warning against false teachers.  Apparently, at some point they had "escaped from the world through the knowledge of the Lord and Savior Jesus Christ" (2:20). The last chapter emphasizes the second coming of Christ, mocking the object of attack, and explains why this hope has not been realized. It also guarantees the fulfillment of the Lord's return promise and teach your expectations should motivate Christians to godly behavior.
 Christ Revealed: The deities of Christ is evident in the way God and Christ are approximate connected 1.1-2. God recognizes Christ as his "son" (1:17). The divine purpose and activity are centered in Jesus, as his grace and power are granted to believers (1.2-3,8; 2.9,20; 3.18), which must wait for his return (1:16) and the arrival of his Kingdom Eternal (1.1). Are the Scriptures that guarantee the believer a destination with Jesus Christ (1.16-21; 3.1-2).
 The Holy Spirit in Action: The only direct reference to E. Santo is 1.21, which describes the work of the Spirit to "inspire" the human authors of the prophetic Scriptures, which, in turn, disqualify any "private interpretation." However, the Spirit is obviously working to provide the "divine power" that makes it possible growth in grace and knowledge of Christ (1.2-8; 3.18)
 Outline 2nd Peter: I. Salutation 1.1-2 èII. The doctrine of truth against the false 1.3-2.3 Serach of moral virtues 1.3-11- Testament of Peter 1.12-15 Scriptures prophetic against false teachers 1.16-2.3 è III. Exposure and judgment of false teachers 2.4-22 è Destruction of false teachers 2.4-10 èDescrição of false teachers 2.10-22 èIV. Warnings against the traitors of the end times 3.1-18 èScoffers in recent days 3.1-7 Belivers and the Sabbath 3.8-18
Source: Bible Plenitude
 Noble readers (as) here there more a theological review now in the letters of Peter. The theological commentary is more comprehensive, because these people study more thoroughly the topic. I am not a theologian or pastor, but a person who really read the Bible, but it has a different opinion of a theologian. I hope to have given you all an opportunity to know and know a little more what is each Bible book.
Thank you all for your encouragement and support that you have given me through my blog, which today has reached over 60,000 hits. Being a serious blog, I have to consider these numbers.
I'm not a theologian nor shepherd, but hospital chaplain formed in 2012 by the Baptist Church, and the UFMS in 2014 course given by  Teacher of Bioethics for medical students UFMS, and pastor, chaplain and captain MS Ednilson Fire Department Reis
Campo Grande March 16, 2015 day of the last revision: jcr0856@hotmail.com

Αγία Γραφή: Σχόλια 1 Πέτρου & 2 Πέτρου. Ο José Carlos Ribeiro
Συγγραφέας: Peter Ημερομηνία: Περίπου 60 μ.Χ. και στα αγγλικά, ελληνικά και εβραϊκά
                     Παύλου στο δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι ήταν μάλλον γραμματέας του Πέτρου στη σύνθεση του 1 Πέτρου (5:12), η οποία μπορεί να εξηγήσει το γυαλισμένο ελληνικό στυλ της επιστολής. Ο Peter απευθύνεται στους Χριστιανούς που ζουν σε διάφορα μέρη της Μικράς Ασίας, οι οποίες υποφέρουν απόρριψη στον κόσμο λόγω της υπακοής τους στο Χριστό (4,1 έως 4, 12-16). Ως εκ τούτου, τους υπενθυμίζει ότι έχουν μια ουράνια κληρονομιά (1,3 έως 5). Pedro ήξερε πειρασμούς αυτών και συνεπώς, αναφέρεται σε αυτούς ως "ξένοι διάσπαρτα» (1.1), μια φράση που υπενθυμίζει την εξορία του Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά και κατάλληλη για αυτούς τους χριστιανούς (1:17? 2:11).
Είναι ως επί το πλείστον Εθνικούς προσήλυτους. Σε ένα σημείο που δεν υπήρξαν άνθρωποι (2:10). Παλιά του ζωή ήταν βωμολοχίες, μέθη και ειδωλολατρία (4.3), η οποία περιγράφεται το ειδωλολατρικό περισσότερο από τους Εβραίους του αιώνα. Ι Συμπατριώτες τους ήταν έκπληξη το γεγονός ότι ζουν τώρα με διαφορετικό τρόπο (4.4). Αν βάσανο είναι η «πύρινη δίκη" (4.12), δεν φαίνεται να υπάρχει σύνδεση του μαρτυρίου. Επίσης, η δίωξη είναι συνήθως η εξαίρεση (3.13,14? 4:16).
                 Η αρχαία παράδοση δείχνει ότι ο Πέτρος μαρτύρησε στη Ρώμη, μαζί με την αυστηρή δίωξη του Νέρωνα στους Χριστιανούς, μετά την πυρπόληση της Ρώμης το 64 μ.Χ. Η επιστολή αυτή γράφτηκε μάλλον κοντά στο τέλος της ζωής του Πέτρου, αλλά ενώ θα μπορούσε ακόμα να πει: "Τιμή στην βασιλιάς »(2:17). Οι αρχές της δεκαετίας του '60 είναι μια καλή εκτίμηση για τη σύνθεση της 1 Πέτρου.
Περιεχόμενο: Μετά τις παραινέσεις προς τους πιστούς που ζουν στη μέση ενός άθεου κοινωνίας, η σωτηρία υποσχέθηκε στο ευαγγέλιο είναι επίσης αρκετά σε τάξη. Το μέλλον σωτηρίας που περιμένει τους πιστούς στην αποκάλυψη του Ιησού είναι ιδιαίτερα έντονο στην αρχή της επιστολής (1,3 έως 13). Αυτή είναι η "ελπίδα" της
Χριστιανός που αναφέρονται στο 1.3, 13, 21? 3.15. Ακόμα κι αν ο Χριστός υπέφερε και, στη συνέχεια, δοξάζεται, οι Χριστιανοί θα πρέπει να προβλέπουν το μέλλον δόξα, αν και θα μπορούσαν να επιδιωχθούν από την πίστη σε αυτή τη ζωή (1,6 - 7? 4,12 - 13). Υπομονή στη μέση της άδικα δεινά είναι «αρεστή στο Θεό» (2:20). Υπάρχει επίσης μια αναφορά στο σημαντικό στόχο των πιστών να οδηγήσει άλλους στο Θεό μέσα από ευσεβείς τρόπο ζωής του. Ως εκ τούτου, διακηρύσσουν τις αρετές του Θεού (2.9), η σιωπή Mad Men κάνουμε καλά έργα (2:15)? κερδίζοντας γυναίκες στον Χριστό με το παράδειγμά του (3,1)? ντροπή επικριτές Wicked (3,15 - 16) και συγχέουν παλιούς συντρόφους (4.4). Οι Χριστιανοί πρέπει να είναι μια λυτρωτική δύναμη στον κόσμο, παρά την ταλαιπωρία. Ο Χριστός αποκάλυψε: Σε τέσσερις ξεχωριστές περάσματα. Peter συνδέει τα βάσανα της θυσίας του Χριστού με τη δόξα που τέθηκε σε θάνατό του (1:11? 3:18? 4:13? 5.1). Η επιστολή λεπτομερώς τους καρπούς του πόνου και της νίκης του Χριστού, συμπεριλαμβανομένων των διατάξεων για μια νέα ζωή και ελπίδα για το μέλλον (1.3,18-19? 3,18). Η προσδοκία της επιστροφής του Χριστού εν δόξη κάνει τους πιστούς να χαίρεται (1,4 - 7). Σε άλλους τρόπους, ο Χριστός τώρα κάνει επίσης μια βαθιά διαφορά στη ζωή των Χριστιανών? αγαπούν (1,8)? έρχονται σ 'αυτόν (2,4)? που προσφέρουν "πνευματικές θυσίες" μέσα από αυτό (2,5)? έχουν λογοκριθεί επειδή γι 'αυτόν (4:14)? θα πρέπει να αναμένουν ανταμείβεται όταν αυτός επιστρέφει (5.4). Το Άγιο Πνεύμα στην πράξη: Το Πνεύμα. άγιος είναι ενεργή σε όλη τη διαδικασία της σωτηρίας: το «Πνεύμα του Χριστού» στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, μαρτυρούν για το σταυρό και την επακόλουθη δόξα (1:11)? Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς "από το Πνεύμα" (3:18)? ευαγγελιστές κήρυξε το ευαγγέλιο από το Πνεύμα? πιστοί ανταποκρίθηκαν στην υπακοή από το «Πνεύμα» (1.2,22)? μια λαμπρή πρόγευση του μέλλοντος ήρθε μέσω του Πνεύματος (συγκρίνετε: 4,14 V με 13 και 5.1.).
 Περίγραμμα 1 Πέτρου Εισαγωγή 1,1 έως 2 è I. Η πίστη και η ελπίδα των πιστών στον κόσμο 01.03 έως 02.10 è χαίρεται με την ελπίδα της επιστροφής του Χριστού 1,3 έως 12 èVida Justa εξαιτίας 01.13 - 02.03 èRenovação ελπίδα για το λαό του Θεού 2,4 - 10
II. Η συμπεριφορά του πιστού σε διάφορες καθημερινές περιστάσεις è υποβολή 2:11 - 5:11 και 2:11 - 3:12 σεβασμό για τους άλλους Υποφέροντας για τον Χριστό 3:13 - 4:19 èServindo ταπεινά, όπως ο ίδιος υποφέρει 5,1 έως 11 è συμπέρασμα 5,12 έως 14 èSilvano, συν-συγγραφέας της επιστολής αυτής 5:12 è χαιρετισμούς παραινέσεις τελικό 5:13 - 5:14 ευλογία
 2 Πέτρου Ημερομηνία: Περίπου 65-68 μ.Χ.
                Η επιστολή αυτή παρέχει οδηγίες και προτροπή του Αποστόλου Πέτρου καθώς πλησιάζει το τέλος της ζωής του (1.1,12-15). Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση της εκκλησίας, ο Πέτρος μαρτύρησε στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Νέρωνα. Αν η παράδοση είναι αξιόπιστη, τότε ο θάνατός του επήλθε πριν 68 μ.Χ., όταν ο Νέρων πέθανε. Συντηρητικοί λόγιοι κατέχουν γενικά ότι ο Πέτρος έγραψε τόσο το γράμμα που του έχουν ανατεθεί. Αναφορές σε 2 Πέτρου, δείχνουν την πατρότητα του Πέτρου, ο συγγραφέας αναγνωρίζει τον εαυτό του ως Σίμων Πέτρος (1,1)? ισχυρίζεται ότι ήταν με τον Χριστό στο Όρος της Μεταμορφώσεως (1,16 - 18)? . Είχε γράψει μια προηγούμενη επιστολή προς τους ανθρώπους που 2Ped, κατευθύνεται (3,1)? και χρησιμοποιεί πολλές παρόμοιες λέξεις και φράσεις για να προσέκρουσε σε 1 Πέτρου. Αυτοί οι παράγοντες επισημαίνουν Πέτρου ως γνήσια συντάκτης του 2 Πέτρου Ενώ 1 Πέτρου? ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να θεωρούν την αντιπολίτευση του κόσμου, 2Ped., προειδοποιεί χριστιανών εναντίον ψευδοδιδάσκαλοι στο πλαίσιο της υποτροφίας τους, που θα τους οδηγήσει στην αποστασία. Πιστότητα προς την αποστολική διδαχή είναι το κύριο μέλημα (1,12 έως 16? 3.1-2,15-16). Οι αιρετικές εκπαιδευτικοί θα εμφανιστεί (2.1-2) και, στην πραγματικότητα, είναι ήδη στη σκηνή (2,12 - 22). Αρνούνται σας, δείχνουν ένα αισθησιακό τρόπο ζωής και προορίζονται για καταστροφή. Γελοιοποιούν την ιδέα της επιστροφής του Κυρίου. Αυτά τα χαρακτηριστικά εμπίπτουν στην αίρεση που αναπτύχθηκαν πληρέστερα στον αιώνα. ΙΙ, αλλά οι ρίζες της οποίας καθορίστηκαν στον αιώνα. I.  Ο Peter έχει προφανώς μια συγκεκριμένη κοινότητα στο μυαλό (3.15), και εάν αυτή η κοινότητα είναι η ίδια που σε 1 Πέτρου? 3.1, τότε αυτή η επιστολή απευθυνόταν σε χριστιανική κάπου στη Μικρά Ασία.  Περιεχόμενο: Η απάντηση στο σφάλμα είναι η σταθερότητα με την αυξανόμενη γνώση του Κυρίου, Η επιστολή ξεκινά με το θέμα της καλλιέργειας χριστιανικής ωριμότητας (1,2 έως 11, 3,14 - 18). "Γνώση" σε 2Ped? Είναι κάτι περισσότερο από πνευματική αντίληψη. Είναι μια εμπειρία του Θεού και βλέπει τον Χριστό που οδηγεί σε ηθική μεταμόρφωση (1,2 έως 3? 2,20). Αυτή είναι η αληθινή γνώση είναι η καταπολέμηση της αιρετική επιρροή. Η βάση για τέτοια γνώση είναι οι Γραφές, που ονομάζεται "προφητείες" (1,19 - 21), και την αποστολική διδαχή (3.1-2,15-16).
 Το καπάκι. 2? Παρέχει μια μεγαλύτερη περιγραφή για την προειδοποίηση ενάντια ψευδοδιδάσκαλοι.
 Προφανώς, σε κάποιο σημείο που είχε «ξεφύγει από τον κόσμο μέσα από τη γνώση του Κυρίου και Σωτήρα Ιησού Χριστού» (2:20). Το τελευταίο κεφάλαιο τονίζει τη δεύτερη έλευση του Χριστού, χλευάζοντας το αντικείμενο της επίθεσης, και εξηγεί γιατί δεν έχει υλοποιηθεί αυτή η ελπίδα. Επίσης, εξασφαλίζει την εκπλήρωση της υπόσχεσης επιστροφής του Κυρίου και να διδάξουν τις προσδοκίες σας θα πρέπει να παρακινήσει τους Χριστιανούς να ευσεβή συμπεριφορά.
 Ο Χριστός αποκάλυψε: Οι θεότητες του Χριστού είναι εμφανής στον τρόπο με τον Θεό και τον Χριστό είναι κατά προσέγγιση 1,1 έως 2 συνδεδεμένοι. Ο Θεός αναγνωρίζει τον Χριστό ως «γιος» του (1:17). Το θεϊκό σκοπό και δραστηριότητα επικεντρώνεται στον Ιησού, όπως τη χάρη και τη δύναμη του χορηγούνται στους πιστούς (1.2-3,8? 2.9,20? 3,18), η οποία πρέπει να περιμένετε για την επιστροφή του (1:16) και την άφιξη του Βασιλείου του Αιώνια (1.1). Είναι οι Γραφές που εγγυάται ο πιστός έναν προορισμό με τον Ιησού Χριστό (1,16 έως 21? 3,1 - 2).  Το Άγιο Πνεύμα στη Δράση: Η μόνη άμεση αναφορά στο  Άγιο Πνεύμα είναι 1,21, η οποία περιγράφει το έργο του Αγίου Πνεύματος για να "εμπνεύσει" τα ανθρώπινα συντάκτες των προφητικών γραφών, η οποία, με τη σειρά του, αποκλείει κάθε "ιδιωτική ερμηνεία." Ωστόσο, το Πνεύμα είναι προφανώς εργάζεται για να παράσχει την «θεία δύναμη» που καθιστά δυνατή την ανάπτυξη σε χάρη και στη γνώση του Χριστού (1,2 - 8? 3,18)
 Περίγραμμα 2ο Peter: Ι Χαιρετισμός 1,1 έως 2 èII. Το δόγμα της αλήθειας ενάντια στην εσφαλμένη 01.03 - 02.03  έρευνα  των ηθικών αρετών 1.3-11- Διαθήκη του Πέτρου 1,12 - 15 è γραφές προφητικά εναντίον ψευδοδιδάσκαλοι 01.16 έως 02.03 è III. Η έκθεση και η κρίση της ψευδοδιδάσκαλοι 2,4 έως 22 è Καταστροφή ψευδοδιδάσκαλοι 2,4 έως 10 è περιγραφή της ψευδοδιδάσκαλοι 2,10 έως 22 èIV. Προειδοποιήσεις ενάντια στους προδότες των έσχατων καιρών 3,1 έως 18 è Scoffers τις τελευταίες ημέρες 3,1 έως 7 èπιστών και το Σάββατο 3,8 – 18   Πηγή: Γραφή Πληρότητα
 Noble αναγνώστες (όπως) εδώ υπάρχει περισσότερο μια θεολογική κριτική τώρα στις επιστολές του Πέτρου. Το θεολογικό σχολιασμό είναι πιο περιεκτική, γιατί αυτοί οι άνθρωποι μελετούν πιο διεξοδικά το θέμα. Δεν είμαι θεολόγος ή πάστορας, αλλά ένα πρόσωπο που πραγματικά διαβάζουν τη Βίβλο, αλλά έχει διαφορετική γνώμη ενός θεολόγου. Ελπίζω να σας έδωσα σε όλους μια ευκαιρία να γνωρίσουν και να ξέρετε λίγο περισσότερο τι είναι κάθε βιβλίο της Βίβλου. Σας ευχαριστώ όλους για την ενθάρρυνση και την υποστήριξη που μου δώσατε μέσα από το blog μου, η οποία σήμερα έχει φτάσει πάνω από 60.000 επισκέψεις. Όντας ένα σοβαρό blog, έχω να εξετάσει αυτούς τους αριθμούς.
Δεν είμαι ένας θεολόγος ούτε βοσκός, αλλά νοσοκομείο εφημέριος διαμορφώνεται το 2012 από τον Baptist Church, και οι UFMS το 2014 φυσικά έδωσε ο καθηγητής Βιοηθικής για τους φοιτητές ιατρικής UFMS, και πάστορας, ιερέας και ο αρχηγός MS Ednilson Πυροσβεστική Υπηρεσία Reis
Κάμπο Γκράντε 16 του Μάρ, 2015 ημέρα της τελευταίας αναθεώρησης: jcr0856@hotmail.com

Agía Grafí̱:̱ Schólia 1 Pétrou & 2 Pétrou. O José Carlos Ribeiro
Syngraféas:̱ Peter I̱meromi̱nía:̱ Perípou 60 m.CH. kai sta angliká, elli̱niká kai evraïká
                     Páv̱lou sto déf̱tero ierapostolikó taxídi í̱tan mállon grammatéas tou Pétrou sti̱ sýnthesi̱ tou 1 Pétrou (5:̱12), i̱ opoía boreí na exi̱gí̱sei to gyalisméno elli̱nikó styl ti̱s epistolí̱s. O Peter apef̱thýnetai stous Christianoús pou zoun se diáfora méri̱ ti̱s Mikrás Asías, oi opoíes ypoféroun apórripsi̱ ston kósmo lógo̱ ti̱s ypakoí̱s tous sto Christó (4,1 éo̱s 4, 12-16). O̱s ek toútou, tous ypenthymízei óti échoun mia ouránia kli̱ronomiá (1,3 éo̱s 5). Pedro í̱xere peirasmoús af̱tó̱n kai synepó̱s, anaféretai se af̱toús o̱s "xénoi diásparta» (1.1), mia frási̱ pou ypenthymízei ti̱n exoría tou Israí̱l sti̱n Palaiá Diathí̱ki̱, allá kai katálli̱li̱ gia af̱toús tous christianoús (1:̱17?̱ 2:̱11).  Eínai o̱s epí to pleíston Ethnikoús prosí̱lytous. Se éna si̱meío pou den ypí̱rxan ánthro̱poi (2:̱10). Paliá tou zo̱í̱ í̱tan vo̱molochíes, méthi̱ kai eido̱lolatría (4.3), i̱ opoía perigráfetai to eido̱lolatrikó perissótero apó tous Evraíous tou aió̱na. I Sympatrió̱tes tous í̱tan ékpli̱xi̱ to gegonós óti zoun tó̱ra me diaforetikó trópo (4.4). An vásano eínai i̱ «pýrini̱ díki̱" (4.12), den faínetai na ypárchei sýndesi̱ tou martyríou. Epísi̱s, i̱ dío̱xi̱ eínai syní̱tho̱s i̱ exaíresi̱ (3.13,14?̱ 4:̱16).
                 I̱ archaía parádosi̱ deíchnei óti o Pétros martýri̱se sti̱ Ró̱mi̱, mazí me ti̱n af̱sti̱rí̱ dío̱xi̱ tou Néro̱na stous Christianoús, metá ti̱n pyrpóli̱si̱ ti̱s Ró̱mi̱s to 64 m.CH. I̱ epistolí̱ af̱tí̱ gráfti̱ke mállon kontá sto télos ti̱s zo̱í̱s tou Pétrou, allá enó̱ tha boroúse akóma na pei:̱ "Timí̱ sti̱n vasiliás »(2:̱17). Oi archés ti̱s dekaetías tou '60 eínai mia kalí̱ ektími̱si̱ gia ti̱ sýnthesi̱ ti̱s 1 Pétrou.
Periechómeno:̱ Metá tis parainéseis pros tous pistoús pou zoun sti̱ mési̱ enós átheou koino̱nías, i̱ so̱ti̱ría yposchéthi̱ke sto ev̱angélio eínai epísi̱s arketá se táxi̱. To méllon so̱ti̱rías pou periménei tous pistoús sti̱n apokálypsi̱ tou Ii̱soú eínai idiaítera éntono sti̱n archí̱ ti̱s epistolí̱s (1,3 éo̱s 13). Af̱tí̱ eínai i̱ "elpída" ti̱s
Christianós pou anaférontai sto 1.3, 13, 21?̱ 3.15. Akóma ki an o Christós ypéfere kai, sti̱ synécheia, doxázetai, oi Christianoí tha prépei na provlépoun to méllon dóxa, an kai tha boroúsan na epidio̱chthoún apó ti̱n písti̱ se af̱tí̱ ti̱ zo̱í̱ (1,6 - 7?̱ 4,12 - 13). Ypomoní̱ sti̱ mési̱ ti̱s ádika deiná eínai «arestí̱ sto Theó» (2:̱20). Ypárchei epísi̱s mia anaforá sto si̱mantikó stócho to̱n pistó̱n na odi̱gí̱sei állous sto Theó mésa apó ef̱seveís trópo zo̱í̱s tou. O̱s ek toútou, diaki̱rýssoun tis aretés tou Theoú (2.9), i̱ sio̱pí̱ Mad Men kánoume kalá érga (2:̱15)?̱ kerdízontas gynaíkes ston Christó me to parádeigmá tou (3,1)?̱ ntropí̱ epikrités Wicked (3,15 - 16) kai synchéoun palioús syntrófous (4.4). Oi Christianoí prépei na eínai mia lytro̱tikí̱ dýnami̱ ston kósmo, pará ti̱n talaipo̱ría.
O Christós apokálypse:̱ Se tésseris xecho̱ristés perásmata. Peter syndéei ta vásana ti̱s thysías tou Christoú me ti̱ dóxa pou téthi̱ke se thánató tou (1:̱11?̱ 3:̱18?̱ 4:̱13?̱ 5.1). I̱ epistolí̱ leptomeró̱s tous karpoús tou pónou kai ti̱s níki̱s tou Christoú, symperilamvanoméno̱n to̱n diatáxeo̱n gia mia néa zo̱í̱ kai elpída gia to méllon (1.3,18-19?̱ 3,18). I̱ prosdokía ti̱s epistrofí̱s tou Christoú en dóxi̱ kánei tous pistoús na chaíretai (1,4 - 7). Se állous trópous, o Christós tó̱ra kánei epísi̱s mia vathiá diaforá sti̱ zo̱í̱ to̱n Christianó̱n?̱ agapoún (1,8)?̱ érchontai s 'af̱tón (2,4)?̱ pou prosféroun "pnev̱matikés thysíes" mésa apó af̱tó (2,5)?̱ échoun logokritheí epeidí̱ gi 'af̱tón (4:̱14)?̱ tha prépei na anaménoun antameívetai ótan af̱tós epistréfei (5.4).
To Ágio Pnév̱ma sti̱n práxi̱:̱ To Pnév̱ma. Santo eínai energí̱ se óli̱ ti̱ diadikasía ti̱s so̱ti̱rías:̱ to «Pnév̱ma tou Christoú» stous profí̱tes ti̱s Palaiás Diathí̱ki̱s, martyroún gia to stav̱ró kai ti̱n epakólouthi̱ dóxa (1:̱11)?̱ O Christós anastí̱thi̱ke apó tous nekroús "apó to Pnév̱ma" (3:̱18)?̱ ev̱angelistés kí̱ryxe to ev̱angélio apó to Pnév̱ma?̱ pistoí antapokríthi̱kan sti̱n ypakoí̱ apó to «Pnév̱ma» (1.2,22)?̱ mia lamprí̱ prógef̱si̱ tou méllontos í̱rthe méso̱ tou Pnév̱matos (synkrínete:̱ 4,14 V me 13 kai 5.1.).
 Perígramma 1 Pétrou Eisago̱gí̱ 1,1 éo̱s 2 è I. I̱ písti̱ kai i̱ elpída to̱n pistó̱n ston kósmo 01.03 éo̱s 02.10 è chaíretai me ti̱n elpída ti̱s epistrofí̱s tou Christoú 1,3 éo̱s 12 è δίκαιη ζωή -exaitías 01.13 - 02.03 èRenovação elpída gia to laó tou Theoú 2,4 - 10
II. I̱ symperiforá tou pistoú se diáfores kathi̱merinés peristáseis è  υποβολή 2:̱11 - 5:̱11 kai 2:̱11 - 3:̱12 sevasmó gia tous állous Ypoférontas gia ton Christó 3:̱13 - 4:̱19 è  εξυπηρετούν tapeiná, ópo̱s o ídios ypoférei 5,1 éo̱s 11    συμπέρασμα 5,12 éo̱s 14 èSilvano, syn-syngraféas ti̱s epistolí̱s af̱tí̱s 5:̱12  χαιρετισμούς  παραινέσεις  telikó 5:̱13 - 5:̱14 ev̱logía
 2 Pétrou I̱meromi̱nía:̱ Perípou 65-68 m.CH.
  I̱ epistolí̱ af̱tí̱ paréchei odi̱gíes kai protropí̱ tou Apostólou Pétrou kathó̱s pli̱siázei to télos ti̱s zo̱í̱s tou (1.1,12-15). Sýmfo̱na me ti̱n archaía parádosi̱ ti̱s ekkli̱sías, o Pétros martýri̱se sti̱ Ró̱mi̱ katá ti̱ diárkeia ti̱s kyvérni̱si̱s tou Néro̱na. An i̱ parádosi̱ eínai axiópisti̱, tóte o thánatós tou epí̱lthe prin 68 m.CH., ótan o Néro̱n péthane. Synti̱ri̱tikoí lógioi katéchoun geniká óti o Pétros égrapse tóso to grámma pou tou échoun anatetheí. Anaforés se 2 Pétrou, deíchnoun ti̱n patróti̱ta tou Pétrou, o syngraféas anagno̱rízei ton eaf̱tó tou o̱s Símo̱n Pétros (1,1)?̱ ischyrízetai óti í̱tan me ton Christó sto Óros ti̱s Metamorfó̱seo̱s (1,16 - 18)?̱ . Eíche grápsei mia proi̱goúmeni̱ epistolí̱ pros tous anthró̱pous pou 2Ped, katef̱thýnetai (3,1)?̱ kai chri̱simopoieí pollés parómoies léxeis kai fráseis gia na prosékrouse se 1 Pétrou. Af̱toí oi parágontes episi̱maínoun Pétrou o̱s gní̱sia syntákti̱s tou 2 Pétrou Enó̱ 1 Pétrou?̱ entharrýnei tous Christianoús na theo̱roún ti̱n antipolítef̱si̱ tou kósmou, 2Ped., proeidopoieí christianó̱n enantíon psev̱dodidáskaloi sto plaísio ti̱s ypotrofías tous, pou tha tous odi̱gí̱sei sti̱n apostasía. Pistóti̱ta pros ti̱n apostolikí̱ didachí̱ eínai to kýrio méli̱ma (1,12 éo̱s 16?̱ 3.1-2,15-16). Oi airetikés ekpaidef̱tikoí tha emfanisteí (2.1-2) kai, sti̱n pragmatikóti̱ta, eínai í̱di̱ sti̱ ski̱ní̱ (2,12 - 22). Arnoúntai sas, deíchnoun éna aisthi̱siakó trópo zo̱í̱s kai proorízontai gia katastrofí̱. Geloiopoioún ti̱n idéa ti̱s epistrofí̱s tou Kyríou. Af̱tá ta charakti̱ristiká empíptoun sti̱n aíresi̱ pou anaptýchthi̱kan pli̱réstera ston aió̱na. II, allá oi rízes ti̱s opoías kathorísti̱kan ston aió̱na. I.
O Peter échei profanó̱s mia synkekriméni̱ koinóti̱ta sto myaló (3.15), kai eán af̱tí̱ i̱ koinóti̱ta eínai i̱ ídia pou se 1 Pétrou?̱ 3.1, tóte af̱tí̱ i̱ epistolí̱ apef̱thynótan se christianikí̱ kápou sti̱ Mikrá Asía.
 Periechómeno:̱ I̱ apánti̱si̱ sto sfálma eínai i̱ statheróti̱ta me ti̱n af̱xanómeni̱ gnó̱si̱ tou Kyríou, I̱ epistolí̱ xekiná me to théma ti̱s kalliérgeias christianikí̱s o̱rimóti̱tas (1,2 éo̱s 11, 3,14 - 18). "Gnó̱si̱" se 2Ped?̱ Eínai káti perissótero apó pnev̱matikí̱ antíli̱psi̱. Eínai mia empeiría tou Theoú kai vlépei ton Christó pou odi̱geí se i̱thikí̱ metamórfo̱si̱ (1,2 é o̱s 3?̱ 2,20). Af̱tí̱ eínai i̱ ali̱thiní̱ gnó̱si̱ eínai i̱ katapolémi̱si̱ ti̱s airetikí̱ epirroí̱. I̱ vási̱ gia tétoia gnó̱si̱ eínai oi Grafés, pou onomázetai "profi̱teíes" (1,19 - 21), kai ti̱n apostolikí̱ didachí̱ (3.1-2,15-16).
 To kapáki. 2?̱ Paréchei mia megalýteri̱ perigrafí̱ gia ti̱n proeidopoíi̱si̱ enántia psev̱dodidáskaloi.
 Profanó̱s, se kápoio si̱meío pou eíche «xefýgei apó ton kósmo mésa apó ti̱ gnó̱si̱ tou Kyríou kai So̱tí̱ra Ii̱soú Christoú» (2:̱20). To telef̱taío kefálaio tonízei ti̱ déf̱teri̱ élef̱si̱ tou Christoú, chlev̱ázontas to antikeímeno ti̱s epíthesi̱s, kai exi̱geí giatí den échei ylopoii̱theí af̱tí̱ i̱ elpída. Epísi̱s, exasfalízei ti̱n ekplí̱ro̱si̱ ti̱s ypóschesi̱s epistrofí̱s tou Kyríou kai na didáxoun tis prosdokíes sas tha prépei na parakiní̱sei tous Christianoús na ef̱seví̱ symperiforá.
 O Christós apokálypse:̱ Oi theóti̱tes tou Christoú eínai emfaní̱s ston trópo me ton Theó kai ton Christó eínai katá proséngisi̱ 1,1 o̱s 2 syndedeménoi. O Theós anagno̱rízei ton Christó o̱s «gios» tou (1:̱17). To theïkó skopó kai drasti̱rióti̱ta epikentró̱netai ston Ii̱soú, ópo̱s ti̱ chári̱ kai ti̱ dýnami̱ tou chori̱goúntai stous pistoús (1.2-3,8?̱ 2.9,20?̱ 3,18), i̱ opoía prépei na periménete gia ti̱n epistrofí̱ tou (1:̱16) kai ti̱n áfixi̱ tou Vasileíou tou Aió̱nia (1.1). Eínai oi Grafés pou engyátai o pistós énan proorismó me ton Ii̱soú Christó (1,16 éo̱s 21?̱ 3,1 - 2).  To Ágio Pnév̱ma sti̱ Drási̱:̱ I̱ móni̱ ámesi̱ anaforá sto E Santo eínai 1,21, i̱ opoía perigráfei to érgo tou Agíou Pnév̱matos gia na "empnéf̱sei" ta anthró̱pina syntáktes to̱n profi̱tikó̱n grafó̱n, i̱ opoía, me ti̱ seirá tou, apokleíei káthe "idio̱tikí̱ ermi̱neía." O̱stóso, to Pnév̱ma eínai profanó̱s ergázetai gia na paráschei ti̱n «theía dýnami̱» pou kathistá dynatí̱ ti̱n anáptyxi̱ se chári̱ kai sti̱ gnó̱si̱ tou Christoú (1,2 - 8?̱ 3,18)
 Perígramma 2o Peter:̱ I Chairetismós 1,1  2 èII. To dógma ti̱s alí̱theias enántia sti̱n esfalméni̱ 01.03 - 02.03 èBusca to̱n i̱thikó̱n aretó̱n 1.3-11- Diathí̱ki̱ tou Pétrou 1,12 - 15 èEscrituras profi̱tiká enantíon psev̱dodidáskaloi 01.16  02.03 è III. I̱ ékthesi̱ kai i̱ krísi̱ ti̱s psev̱dodidáskaloi 2,4 éo̱s 22 è Katastrofí̱ psev̱dodidáskaloi 2,4 -  10 èDescrição ti̱s psev̱dodidáskaloi 2,10 -  22 èIV. Proeidopoií̱seis enántia stous prodótes to̱n éschato̱n kairó̱n 3,1 - 18 èEscarnecedores tis telef̱taíes i̱méres 3,1 éo̱s 7 èCrentes kai to Sávvato 3,8 – 18  Pi̱gí̱:̱ Grafí̱ Pli̱róti̱ta
 Noble anagnó̱stes (ópo̱s) edó̱ ypárchei perissótero mia theologikí̱ kritikí̱ tó̱ra stis epistolés tou Pétrou. To theologikó scholiasmó eínai pio periektikí̱, giatí af̱toí oi ánthro̱poi meletoún pio diexodiká to théma. Den eímai theológos í̱ pástoras, allá éna próso̱po pou pragmatiká diavázoun ti̱ Vívlo, allá échei diaforetikí̱ gnó̱mi̱ enós theológou. Elpízo̱ na sas édo̱sa se ólous mia ef̱kairía na gno̱rísoun kai na xérete lígo perissótero ti eínai káthe vivlío ti̱s Vívlou.  Sas ef̱charistó̱ ólous gia ti̱n enthárrynsi̱ kai ti̱n ypostí̱rixi̱ pou mou dó̱sate mésa apó to blog mou, i̱ opoía sí̱mera échei ftásei páno̱ apó 60.000 episképseis. Óntas éna sovaró blog, écho̱ na exetásei af̱toús tous arithmoús.
Den eímai énas theológos oúte voskós, allá nosokomeío efi̱mérios diamorfó̱netai to 2012 apó ton Baptist Church, kai oi UFMS to 2014 fysiká édo̱se o kathi̱gi̱tí̱s Vioi̱thikí̱s gia tous foiti̱tés iatrikí̱s UFMS, kai pástoras, ieréas kai o archi̱gós MS Ednilson Pyrosvestikí̱ Ypi̱resía Reis
Kámpo Nkránte 16 tou Már, 2015 i̱méra ti̱s telef̱taías anatheó̱ri̱si̱s:̱ jcr0856@hotmail.com

התנ"ך הקדוש: תגובות פיטר פיטר & 2 1. על ידי חוסה קרלוס ריביירו
מחבר: פיטר תאריך: בסביבות 60 לספירה גם באנגלית, יווני ובעברית
                     פול במסע המיסיונרים השני היה כנראה מזכירתו של פיטר בהרכב של 1 פיטר (5:12), מה שעשוי להסביר את הסגנון היווני המלוטש של המכתב. פיטר מופנה לנוצרים המתגוררים בחלקים שונים של אסיה קטנה, שסובלים דחייה בעולם בשל צייתנותם למשיח (4.1-4, 12-16). לכן הוא מזכיר להם שיש להם ירושה שמיימית (1.3-5). פדרו ידע פיתויים שלהם ובכך מתייחס אליהם כאל "זרים המפוזרים" (1.1), ביטוי המזכיר את הגלות של ישראל בברית הישנה, ​​אבל מתאים גם לנוצרים אלה (01:17; 2:11).
הם בעיקר גויים ממיר. בשלב מסוים הם לא היו אנשים (2:10). החיים הישנים שלו היו תועבה, שכרות ועבודת אלילים (4.3), שתאר את האלילים יותר מהיהודים של המאה. I. ארצם הופתעו שהם חיים כיום באופן שונה (4.4).
למרות הסבל הוא "המשפט הלוהט" (4.12), ככל הנראה אין הצמדה של מות קדושים. יתר על כן, רדיפה היא בדרך כלל יוצא מן הכלל (3.13,14; 04:16).
                 המסורת העתיקה מצביעה על כך שפיטר מת מות קדושים ברומא יחד עם הרדיפה החמורה של נרון לנוצרים לאחר שריפת רומא בשינה 64 לספירת מכתב זה כנראה נכתב לקראת סוף חייו של פיטר, אבל בזמן שהוא עדיין יכול לומר: "כבוד ל מלך "(2:17). שנתי ה -60 המוקדמות היא אומדן טוב להרכב של 1 פיטר.
תוכן: בעקבות ההטפות השונות לחיים הנאמנים בעיצומה של חברה כופרת, הישועה הבטיחה בבשורה גם הוא די בסדר. ישועת העתיד שמחכה מאמינים בהתגלותו של ישו היא בולטת במיוחד בתחילת המכתב (1.3-13). זהו "התקווה" של
נוצרי מוזכר ב1.3, 13, 21; 3.15. למרות שהמשיח סבל ולאחר מכן מהולל, נוצרים צריכים לחזות את עתיד התהילה, למרות שהם יכולים להיות נרדפו על ידי אמונה בחיים זה (1.6-7; 4.12-13). סבלנות בעיצומו של סבל בלתי צודק היא "כדי לרצות את האל" (2:20). יש גם התייחסות למטרה החשובה של מאמינים להוביל אחרים לאלוהים דרך אורח החיים האלוהי שלו. לכן הם מכריזים בשבחו של אלוהים (2.9), גברים של שדרות מדיסון שתיקת ביצוע עבודות טובות (2:15); להרוויח נשים לישו על ידי הדוגמא שלו (3.1); מבקרים מתביישים רשעים (3.15-16) ולבלבל את החברים ישנים (4.4). נוצרים צריכים להיות כוח גואל בעולם, למרות הסבל.
ישו נחשף: בארבעה מעברים נפרדים. פיטר מחבר את הסבל של קורבנו של ישו עם התהילה שהגיעה אל מותו (01:11; 03:18; 04:13; 5.1). המכתב מפרט את הפירות של סבל ונצחונו של ישו, לרבות הוראות לחיים ותקווה חדשים לעתיד (1.3,18-19; 3.18). הציפייה של חזרתו של המשיח בכבוד עושה מאמינים לשמוח (1.4-7). בדרכים אחרות, משיח עכשיו גם עושה את הבדל עמוק בחייהם של נוצרים; הם אוהבים (1.8); הם באים אליו (2.4); הם מציעים "קורבנות רוחניים" דרכו (2.5); הם צונזרו בגללו (4:14); הם צריכים לצפות מתוגמלים כשהוא חוזר (5.4).
רוח הקודש בפעולה: הרוח. סנטו היא פעילה בכל התהליך של גאולה: "רוחו של המשיח" בנביאים בברית הישנה, ​​להעיד על הצלב ואת התהילה שלאחר מכן (01:11); ישו היה קם מן המתים "על ידי הרוח" (3:18); האוונגליסטים הטיפו את הבשורה על ידי הרוח; מאמינים הגיבו בצייתנות על ידי "הרוח" (1.2,22); טעימה מפוארת של העתיד הגיעה באמצעות הרוח (השווה: 4.14 V עם 13 ו -5.1.).
 מתווה 1 פיטר
מבוא 1.1-2 è I. האמונה והתקווה של מאמינים בעולם 1.3-2.10 è שמחה בתקווה שיבתו של ישו 1.3-12 èVida Justa בשל 1.13-2.3 èRenovação מקווה לאנשים של אלוהים 2.4-10
השני. התנהלותו של המאמין בנסיבות יומיות èSubmissão 2:11-05:11 ו2:11-03:12 כבוד לזולת
סובל לישו 3:13-04:19 èServindo ענווה כפי שהוא סובל 5.1-11 èConclusão 5.12-14 èSilvano, אחד ממחבריו של מכתב זה 05:12 èSaudações èExortações סופי 5:13-05:14 ברכה
 2 תאריך פיטר: על 65-68 לספירה
                מכתב זה מספק הוראות ותוכחת של השליח פטרוס כשהוא מתקרב לסוף חייו (1.1,12-15). על פי המסורת העתיקה של הכנסייה, פיטר מת מות קדושים ברומא בממשלתו של נרון. אם המסורת היא אמינה, ואז מותו התרחש לפני 68 לספירה, כאשר נרון מת. חוקרים שמרניים בדרך כלל להחזיק שפיטר כתב את המכתב שהוקצה לה. אזכור ב2 פיטר, מצביע המחבר של פיטר, המחבר מזהה את עצמו כשמעון פטרוס (1.1); הוא טוען כי היה עם ישו על הר ההשתנות (1.16-18); . הוא כתב מכתב מוקדם יותר לאנשים ש2Ped, מופנה (3.1); והוא משתמש במילים דומות רבות וביטויים לen- הגיבו ב1 פיטר. גורמים אלה מצביעים פיטר כמחבר האמיתי של 2 פיטר 1 בעוד פיטר; מעודד את הנוצרים לראות בהתנגדות של העולם, 2Ped., מזהירים נוצרים נגד מורי שקר בתוך האחווה שלהם שיובילו אותם לכפירה. נאמנות לדוקטרינת השליחים היא הדאגה העיקרית (1.12-16; 3.1-2,15-16). מורי הכפירה יופיעו (2.1-2), ולמעשה, כבר בסצנה (2.12-22). הם מכחישים אותך, להראות את אורח החיים חושניים ומיועדים להשמדה. הם לועגים לרעיון שיבתו של הלורד. מאפיינים אלה נופלים לכפירה שהתפתחה באופן מלא יותר במאה. השני, אבל שהשורשים היו קבועים במאה. I.
פיטר כמובן יש קהילה ספציפית במוח (3.15), ואם קהילה זו היא אותו כי ב 1 פיטר; 3.1, אז מכתב זה הופנה למקום נוצרי באסיה קטנה.
 תוכן: התגובה לשגיאה היא התקיפות על ידי גידול ידע של אלוהים, המכתב מתחיל עם הנושא של טיפוח בגרות נוצרית (1.2-11, 3.14-18). "ידע" ב2Ped; זה יותר מתפיסה רוחני. זוהי חוויה של אלוהים ותראה את המשיח שתוצאת שינוי המוסרי (1.2-3; 2.20). זהו ידע אמיתי נלחם השפעת הכפירה. הבסיס לידע כזה הם כתבי הקודש, "נבואות" שנקראו (1.19-21), ודוקטרינת שליחים (3.1-2,15-16).
 הכובע. 2; הוא מספק תיאור ארוך יותר על האזהרה מפני מורי שקר.
 ככל הנראה, בשלב מסוים הם "ברחו מהעולם באמצעות הידע של האדון ומושיענו ישוע משיח" (2:20). הפרק האחרון מדגיש את ביאתו השנייה של ישו, לועג מטרה להתקפה, ומסביר מדוע תקווה זו לא התממשה. הוא גם מבטיח את התגשמות הבטחת חזרתו של הלורד וללמד את הציפיות שלך צריך להניע נוצרים להתנהגות אלוהית.
 ישו נחשף: האלים של ישו בא לידי ביטוי בדרך אלוהים וישו הם מקורבים מחוברים 1.1-2. אלוהים מכיר משיח כ" בן "שלו (1:17). המטרה והפעילות האלוהית מרוכזות בישו, כחסד וכוחו מוענקים למאמינים (1.2-3,8; 2.9,20; 3.18), אשר חייבים לחכות לשובו (1:16) וההגעה של ממלכתו נצח (1.1). האם כתבי הקודש שמבטיחים מאמין יעד עם ישו (1.16-21; 3.1-2).
 רוח הקודש בפעולה: ההתייחסות הישירה רק לא סנטו היא 1.21, המתארת ​​את העבודה של הרוח ל" השראה "סופרי האדם של כתבי הקודש הנבואיים, אשר, בתורו, לפסול את כל" פרשנות פרטית. " עם זאת, הרוח היא כמובן פועלת כדי לספק "הכח האלוהי" שגורם צמיחה האפשרית בחסד ואת הידע של ישו (1.2-8; 3.18)
 להתוות 2 פיטר: I. ברכות 1.1-2 èII. הדוקטרינה של אמת נגד השקר של 1.3-2.3 èBusca מעלות מוסריות 1.3-11- 1.12-15 èEscrituras הברית של פיטר נבואיים נגד מורי שקר 1.16-2.3 è III. חשיפה ושיקול דעת של מורי שקר 2.4-22 è הרס של מורי שקר 2.4-10 èDescrição של מורי שקר 2.10-22 èIV. אזהרות נגד הבוגדים של פעמים סוף 3.1-18 èEscarnecedores בימים אחרונים 3.1-7 èCrentes והשבת 3.8-18
מקור: התנ"ך פלניטוד
 קוראי נובל (כ) כאן יש יותר ביקורת תאולוגית עכשיו במכתבים של פיטר. הפרשנות התאולוגית היא מקיפה יותר, כי האנשים האלה ללמוד יותר לעומק את הנושא. אני לא תיאולוג או כומר, אבל מי שבאמת קוראים את התנ"ך, אבל יש לו דעה שונה של תיאולוג. אני מקווה שנתתי לך את כל הזדמנות להכיר ולדעת קצת יותר מה הוא כל ספר התנ"ך.
תודה לכולכם על העידוד ותמיכה שלך שנתן לי דרך הבלוג שלי, שהיום הגיע מעל 60,000 כניסות. להיות בלוג רציני, אני צריך לשקול את המספרים האלה.
אני לא תיאולוג ולא רועה, אבל כומר של בית חולים שהוקם בשנת 2012 על ידי הכנסייה הבפטיסטית, וUFMS בשנת 2014 כמובן שניתן על ידי הפרופסור לביו-האתיקה לסטודנטים לרפואה UFMS, והכומר, כומר וקפטן MS Ednilson מכבי אש רייס
קמפו גרנדה 16 מרס 2015 יום של התיקון האחרון: jcr0856@hotmail.com

Estas frases, não foram traduzidas normalmente

חיים צדיקים - חידוש - הגשה - הגשה - מסקנה - ברכות תוכחות - חיפוש - כתבי קודש - תיאור - mockers - מאמינים