Pular para o conteúdo principal

Conhecendo mais a Bíblia e o grande poder de Deus, através do nome de Jesus Cristo. Parte VI conhecendo um pouco mais sobre os Anjos, Arcanjos, Querubins e Serafins também em Inglês. grego e espanhol

Conhecendo mais a Bíblia e o grande poder de Deus, através do nome de Jesus Cristo. Parte  VI         conhecendo um pouco mais sobre os Anjos, Arcanjos, Querubins e  Serafins               Continuando o tema ainda sobre Querubins:  O Profeta do cativeiro babilônico, Ezequiel se refere a esses seres chamando-os pelo seu título dezenove vezes. Os quatro seres viventes mencionados pelo profeta são querubins (Eze. 1.1 ao 28- 3.13; 10.14-15).  Estes três capítulos mostram como eram alguns Querubins   Veja o que diz em Ezequiel 10. “14  E cada um tinha quatro rostos; o rosto do primeiro era rosto de querubim, e o rosto do segundo, rosto de homem, e do terceiro era rosto de leão, e do quarto, rosto de águia. 15  E os querubins se elevaram ao alto; estes são os mesmos seres viventes que vi junto ao rio Quebar. 16  E, andando os querubins, andavam as rodas juntamente com eles; e, levantando os querubins as suas asas, para se elevarem de sobre a terra, também as rodas não se separavam deles. 17  Parando eles, paravam elas; e, elevando-se eles elevavam-se elas, porque o espírito do ser vivente estava nelas. 18  Então saiu a glória do Senhor de sobre a entrada da casa, e parou sobre os querubins. 19  E os querubins alçaram as suas asas, e se elevaram da terra aos meus olhos, quando saíram; e as rodas os acompanhavam; e cada um parou à entrada da porta oriental da casa do Senhor; e a glória do Deus de Israel estava em cima, sobre eles. 20  Estes são os seres viventes que vi debaixo do Deus de Israel, junto ao rio Quebar, e conheci que eram querubins. 21  Cada um tinha quatro rostos e cada um quatro asas, e a semelhança de mãos de homem debaixo das suas asas. 22  E a semelhança dos seus rostos era a dos rostos que eu tinha visto junto ao rio Quebar, o aspecto deles, e eles mesmos; cada um andava para diante do seu rosto.  O principal propósito deles é proclamar e proteger a gloria, a soberania e a santidade de Deus. “Eles são chamados de querubins” e como tais desempenham dupla função, isto é: são guardas celestiais Gênesis. 3. “24  E havendo lançado fora o homem, pôs querubins ao oriente do jardim do Éden, e uma espada inflamada que andava ao redor, para guardar o caminho da árvore da vida.”       Satanás pertencia a essa classe de seres espirituais conforme implícito no texto de Ezequiel 28. “11  Veio a mim a palavra do Senhor, dizendo: 12  Filho do homem, levanta uma lamentação sobre o rei de Tiro, e dize-lhe: Assim diz o Senhor Deus: Tu eras o selo da medida, cheio de sabedoria e perfeito em formosura. 13  Estiveste no Éden, jardim de Deus; de toda a pedra preciosa era a tua cobertura: sardônia, topázio, diamante, turquesa, ônix, jaspe, safira, carbúnculo, esmeralda e ouro; em ti se faziam os teus tambores e os teus pífaros; no dia em que foste criado foram preparados. 14  Tu eras o querubim, ungido para cobrir, e te estabeleci; no monte santo de Deus estavas, no meio das pedras afogueadas andavas. 15  Perfeito eras nos teus caminhos, desde o dia em que foste criado, até que se achou iniqüidade em ti. 16  Na multiplicação do teu comércio encheram o teu interior de violência, e pecaste; por isso te lancei, profanado, do monte de Deus, e te fiz perecer, ó querubim cobridor, do meio das pedras afogueadas. 17  Elevou-se o teu coração por causa da tua formosura, corrompeste a tua sabedoria por causa do teu resplendor; por terra te lancei, diante dos reis te pus, para que olhem para ti. 18  Pela multidão das tuas iniqüidades, pela injustiça do teu comércio profanaste os teus santuários; Eu, pois, fiz sair do meio de ti um fogo, que te consumiu e te tornei em cinza sobre a terra, aos olhos de todos os que te vêem.19  Todos os que te conhecem entre os povos estão espantados de ti; em grande espanto te tornaste, e nunca mais subsistirá.”                                                
SERAFINS. O termo hebraico Serafiym é a forma plural de Saraf, que significa “abrasadores”.            Os  anjos estão sujeitos ao governo divino, e o  importante  papel que têm desempenhado na história do homem,  torna-os merecedores de referência especial e de um estudo especial, pois, nas Escrituras, sua existência é sempre considerada matéria pacífica. Desta forma, estaremos nos ocupando em estudar a partir  do presente estudo sobre os anjos, ministros de Deus (Hebreus 1:14). No  Antigo testamento (AT), onde o termo malak ocorre 108 vezes,  os  anjos aparecem  como seres celestiais, membros da corte de Yahweh,  que servem e louvam a Ele (Ne 9:6; Jó 1:6), são espíritos ministradores  (1Rs  19:5),  transmitem a vontade de  Deus  (Dn  8:16,17)), obedecem a vontade de Deus (Sl 103:20), executam os propósitos de Deus  (Nm  22:22), e celebram os louvores de Deus  (Jó  38:7;  Sl 148:2).  No Novo Testamento (NT), onde a palavra angelos aparece por 175 vezes, os anjos  aparecem como representativos do mundo celestial e  mensageiros  de  Deus. Funções semelhantes às do AT são  atribuídas  a eles,  tais como: servem e louvam a Cristo (Fp 2:9-11;  Hb  1:6), são  espíritos ministradores (Lc 16:22; At 12:7-11;  Hb  1:7,14), transmitem a vontade de Cristo (Mt 2:13,20; At 8:26), obedecem  a vontade  dEle (Mt 6:10), executam os Seus propósitos  (Mt  13:39-42), e celebram os louvores de Cristo (Lc 2:13,14). Ali, os anjos estão  vinculados a eventos especiais, tais como: a concepção  de Cristo (Mt 1:20,21), Seu nascimento (Luc 2:10-12), Sua  ressurreição (Mateus 28:5,7) e Sua ascensão e Segunda Vinda (Atos1:11).
Obs. Nas etapas anteriores, já mostrei cada item aqui, portanto, só aumentaria o nº de paginas
O  termo teológico apropriado para esse estudo que  ora iniciamos é Angelologia (do grego angelos , "anjo" e logia , "estudo", "dissertação"). Angelologia se constitui, portanto, de doutrina  específica dentro do contexto daquilo que  denominados  de Teologia Sistemática, a qual se ocupa em estudar a existência, as características, natureza moral e atividades dos anjos. Iniciaremos, portanto, pelo estudo da existência dos anjos. Obs.At.= Atos. Ne = Neemias. I Reis = Reis. Num. Nm = Números. Lc. Luc =Lucas.Mt. Mat.=Mateus
SUA EXISTÊNCIA. Ao  iniciarmos nosso estudo de Angelologia faz-se  necessário que assentemos biblicamente a verdade da existência  dos anjos. A  existência dos anjos, conforme veremos a  partir  de agora,  é  claramente demonstrada pelo ensino, tanto  do  Antigo, quanto do Novo Testamento..
a) Estabelecida pelo Ensino do Antigo Testamento. São inúmeros os textos do A.T que comprovam a  realidade da existência dos anjos. Queremos, no entanto, destacar apenas os que  se seguem: Gên 32: “1  Jacó também seguiu o seu caminho, e encontraram-no os anjos de Deus. 2  E Jacó disse, quando os viu: Este é o exército de Deus. E chamou aquele lugar Maanaim.”  Diz assim em Juizes 6. “ 11  Então o anjo do Senhor veio, e assentou-se debaixo do carvalho que está em Ofra, que pertencia a Joás, abiezrita; e Gideão, seu filho, estava malhando o trigo no lagar, para o salvar dos midianitas. 12  Então o anjo do Senhor lhe apareceu, e lhe disse: O Senhor é contigo, homem valoroso.”  Em I Reis 19. O anjo apareceu a Elias e disse assim: “5  E deitou-se, e dormiu debaixo do zimbro; e eis que então um anjo o tocou, e lhe disse: Levanta-te, come. 6  E olhou, e eis que à sua cabeceira estava um pão cozido sobre as brasas, e uma botija de água; e comeu, e bebeu, e tornou a deitar-se. 7  E o anjo do Senhor tornou segunda vez, e o tocou, e disse: Levanta-te e come, porque te será muito longo o caminho.”  “A.T.= Antigo Testamento                                                                              Veja o que diz em Salmo 91: “9  Porque Tu, ó Senhor, és o meu refúgio. No Altíssimo fizeste a tua habitação. 10  Nenhum mal te sucederá, nem praga alguma chegará à tua tenda. 11  Porque aos seus anjos dará ordem a teu respeito, para te guardarem em todos os teus caminhos.12  Eles te sustentarão nas suas mãos, para que não tropeces com o teu pé em pedra. 13  Pisarás o leão e a cobra; calcarás aos pés o filho do leão e a serpente. 14  Porquanto tão encarecidamente me amou, também eu o livrarei; pô-lo-ei em retiro alto, porque conheceu o meu nome. 15  Ele me invocará, e eu lhe responderei; estarei com ele na angústia; dela o retirarei, e o glorificarei. 16  Fartá-lo-ei com longura de dias, e lhe mostrarei a minha salvação.     Veja o que diz os anjos em Salmo 104: “1  Bendize, ó minha alma, ao Senhor! Senhor Deus meu, tu és magnificentíssimo; estás vestido de glória e de majestade. 2  Ele se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina. 3  Põe nas águas as vigas das suas câmaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as asas do vento. 4  Faz dos seus anjos espíritos, dos seus ministros um fogo abrasador. 5  Lançou os fundamentos da terra; ela não vacilará em tempo algum.”                                                                         Nos  textos alistados  anteriormente, vemos os anjos em suas funções  principais  de  servir e louvar a Yahweh, Deus, e transmitir  as  mensagens  de Deus, obedecer Sua vontade, executar a vontade de Deus, e  também como guerreiros.
b) Estabelecida pelo Ensino do Novo Testamento.    No  contexto do N.T. os anjos não são apresentados  simplesmente como "mensageiros de Deus", mas também como  "ministros aos herdeiros da salvação" (Heb 1:14). Outrossim, a existência dos anjos é apresentada de  maneira inequívoca no NT. Vejamos, por exemplo, os textos a seguir: Mateus  13: “35  Para que se cumprisse o que fora dito pelo profeta, que disse: Abrirei em parábolas a minha boca; Publicarei coisas ocultas desde a fundação do mundo. 36  Então, tendo despedido a multidão, foi Jesus para casa. E chegaram ao pé dele os seus discípulos, dizendo: Explica-nos a parábola do joio do campo. 37  E Ele, respondendo, disse-lhes: O que semeia a boa semente, é o Filho do homem; 38  O campo é o mundo; e a boa semente são os filhos do reino; e o joio são os filhos do maligno; 39  O inimigo, que o semeou, é o diabo; e a ceifa é o fim do mundo; e os ceifeiros são os anjos. 40  Assim como o joio é colhido e queimado no fogo, assim será na consumação deste mundo. 41  Mandará o Filho do homem os seus anjos, e eles colherão do seu reino tudo o que causa escândalo, e os que cometem iniqüidade. 42  E lançá-los-ão na fornalha de fogo; ali haverá pranto e ranger de dentes. 43  Então os justos resplandecerão como o sol, no reino de seu Pai. Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.”            Veja o que diz em Mat.  18: “10  Vede, não desprezeis algum destes pequeninos, porque eu vos digo que os seus anjos nos céus sempre vêem a face de meu Pai que está nos céus. 11  Porque o Filho do homem veio salvar o que se tinha perdido.”                                                                                 Veja o que diz em  Mateus 26: “51  E eis que um dos que estavam com Jesus, estendendo a mão, puxou da espada e, ferindo o servo do sumo sacerdote, cortou-lhe uma orelha. 52  Então Jesus disse-lhe: Embainha a tua espada; porque todos os que lançarem mão da espada, à espada morrerão. 53  Ou pensas tu que eu não poderia agora orar a meu Pai, e que ele não me daria mais de doze legiões de anjos? 54  Como, pois, se cumpririam as Escrituras, que dizem que assim convém que aconteça?       veja o que diz em Marcos Mc 8: “35  Porque qualquer que quiser salvar a sua vida, perdê-la-á, mas, qualquer que perder a sua vida por amor de mim e do evangelho, esse a salvará. 36  Pois, que aproveitaria ao homem ganhar todo o mundo e perder a sua alma? 37  Ou, que daria o homem pelo resgate da sua alma?  38  Porquanto, qualquer que, entre esta geração adúltera e pecadora, se envergonhar de mim e das minhas palavras, também o Filho do homem se envergonhará dele, quando vier na glória de seu Pai, com os santos anjos.                         
Diz assim em Lucas 22: “42  Dizendo: Pai, se queres, passa de mim este cálice; todavia não se faça a minha vontade, mas a Tua. 43  E apareceu-lhe um anjo do céu, que o fortalecia. 44  E, posto em agonia, orava mais intensamente. E o seu suor tornou-se em grandes gotas de sangue, que corriam até ao chão. Diz assim em João.  1: “49  Natanael respondeu, e disse-lhe: Rabi, tu és o Filho de Deus; tu és o Rei de Israel. 50  Jesus respondeu, e disse-lhe: Porque te disse: Vi-te debaixo da figueira, crês? Coisas maiores do que estas verás. 51  E disse-lhe: Na verdade, na verdade vos digo que daqui em diante vereis o céu aberto, e os anjos de Deus subindo e descendo sobrDiz assim em Colossenses  1: “13  O qual nos tirou da potestade das trevas, e nos transportou para o reino do Filho do seu amor; 14  Em quem temos a redenção pelo seu sangue, a saber, a remissão dos pecados; 15  O qual é imagem do Deus invisível, o primogênito de toda a criação; 16  Porque nele foram criadas todas as coisas que há nos céus e na terra, visíveis e invisíveis, sejam tronos, sejam dominações, sejam principados, sejam potestades. Tudo foi criado por ele e para ele. 17  E Ele é antes de todas as coisas, e todas as coisas subsistem por ele. 18  E Ele é a cabeça do corpo, da igreja; é o princípio e o primogênito dentre os mortos, para que em tudo tenha a preeminência. 19  Porque foi do agrado do Pai que toda a plenitude nele habitasse, 20  E que, havendo por ele feito a paz pelo sangue da sua cruz, por meio dele reconciliasse consigo mesmo todas as coisas, tanto as que estão na terra, como as que estão nos céus.” 2Tess 1: “7  E a vós, que sois atribulados, descanso conosco, quando se manifestar o Senhor Jesus desde o céu com os anjos do seu poder, 8  Como labareda de fogo, tomando vingança dos que não conhecem a Deus e dos que não obedecem ao evangelho de nosso Senhor Jesus Cristo; 9  Os quais, por castigo, padecerão eterna perdição, ante a face do Senhor e a glória do seu poder, 10  Quando vier para ser glorificado nos seus santos, e para se fazer admirável naquele dia em todos os que crêem (porquanto o nosso testemunho foi crido entre vós). 11  Por isso também rogamos sempre por vós, para que o nosso Deus vos faça dignos da sua vocação, e cumpra todo o desejo da sua bondade, e a obra da fé com poder; 12  Para que o nome de nosso Senhor Jesus Cristo seja em vós glorificado, e vós nele, segundo a graça de nosso Deus e do Senhor Jesus Cristo.” Viram a importância dos anjos, arcanjos, querubins e serafins. Deus deu a cada um deles uma missão, um poder, para ser cumprida.                                           Veja o que diz em  Heb. 12: 18  Porque não chegastes ao monte palpável, aceso em fogo, e à escuridão, e às trevas, e à tempestade, 19  E ao sonido da trombeta, e à voz das palavras, a qual os que a ouviram pediram que se lhes não falasse mais; 20  Porque não podiam suportar o que se lhes mandava: Se até um animal tocar o monte será apedrejado ou passado com um dardo. 21  E tão terrível era a visão, que Moisés disse: Estou todo assombrado, e tremendo. 22  Mas chegastes ao monte Sião, e à cidade do Deus vivo, à Jerusalém celestial, e aos muitos milhares de anjos; 23  À universal assembléia e igreja dos primogênitos, que estão inscritos nos céus, e a Deus, o juiz de todos, e aos espíritos dos justos aperfeiçoados; 24  E a Jesus, o Mediador de uma nova aliança, e ao sangue da aspersão, que fala melhor do que o de Abel. 28  Por isso, tendo recebido um reino que não pode ser abalado, retenhamos a graça, pela qual sirvamos a Deus agradavelmente, com reverência e piedade; 29  Porque o nosso Deus é um fogo consumidor”                   veja o que diz em Judas “9  Mas o arcanjo Miguel, quando contendia com o diabo, e disputava a respeito do corpo de Moisés, não ousou pronunciar juízo de maldição contra ele; mas disse: O Senhor te repreenda.” Veja o que diz em Apocalipse; Apoc.12:7; 22:8,9.  Apoc. 12.“7  E houve batalha no céu; Miguel e os seus anjos batalhavam contra o dragão, e batalhavam o dragão e os seus anjos; 8  Mas não prevaleceram, nem mais o seu lugar se achou nos céus. 9  E foi precipitado o grande dragão, a antiga serpente, chamada o Diabo, e Satanás, que engana todo o mundo; ele foi precipitado na terra, e os seus anjos foram lançados com ele. 10  E ouvi uma grande voz no céu, que dizia: Agora é chegada a salvação, e a força, e o reino do nosso Deus, e o poder do seu Cristo; porque já o acusador de nossos irmãos é derrubado, o qual diante do nosso Deus os acusava de dia e de noite. 11  E eles o venceram pelo sangue do Cordeiro e pela palavra do seu testemunho; e não amaram as suas vidas até à morte.”            Vejam a obediência dos anjos, arcanjos etc, em Apoc. 22. “6  E disse-me: Estas palavras são fiéis e verdadeiras; e o Senhor, o Deus dos santos profetas, enviou o seu anjo, para mostrar aos seus servos as coisas que em breve hão de acontecer. 7  Eis que presto venho: Bem-aventurado aquele que guarda as palavras da profecia deste livro. 8  E eu, João, sou aquele que vi e ouvi estas coisas. E, havendo-as ouvido e visto, prostrei-me aos pés do anjo que mas mostrava para o adorar. 9  E disse-me: Olha, não faças tal; porque eu sou conservo teu e de teus irmãos, os profetas, e dos que guardam as palavras deste livro. Adora a Deus. .... 14  Bem-aventurados aqueles que guardam os seus mandamentos, para que tenham direito à árvore da vida, e possam entrar na cidade pelas portas. 15  Ficarão de fora os cães e os feiticeiros, e os que se prostituem, e os homicidas, e os idólatras, e qualquer que ama e comete a mentira. 16  Eu, Jesus, enviei o meu anjo, para vos testificar estas coisas nas igrejas. Eu sou a raiz e a geração de Davi, a resplandecente estrela da manhã. 17  E o Espírito e a esposa dizem: Vem. E quem ouve, diga: Vem. E quem tem sede, venha; e quem quiser, tome de graça da água da vida. 18  Porque eu testifico a todo aquele que ouvir as palavras da profecia deste livro que, se alguém lhes acrescentar alguma coisa, Deus fará vir sobre ele as pragas que estão escritas neste livro; 19  E, se alguém tirar quaisquer palavras do livro desta profecia, Deus tirará a sua parte do livro da vida, e da cidade santa, e das coisas que estão escritas neste livro. 20  Aquele que testifica estas coisas diz: Certamente cedo venho. Amém. Ora vem, Senhor Jesus.           O ARCANJO MIGUEL: Pretendemos  a  partir de agora estudar a  respeito  de cinco classes especiais de anjos, a começar por Miguel, o  Arcanjo. No grego encontramos Michael , heb. mika'el . O nome  Miguel significa "quem é como El (Deus)?".  A  tradição  sobre a existência de arcanjos  não  fazia parte  original da fé judaica. Assim, na literatura bíblica,  Miguel é introduzido em Daniel. 10:13,21 e 12:1 e reaparece no NT em  Jd 9 e Ap 12:7. Embora algumas literaturas tenham Gabriel como outro Arcanjo (totalizando sete na literatura apócrifa e pseudepígrafa, onde  quatro  nomes  são revelados:  Miguel,  Gabriel,  Rafael  e Uriel), a Bíblia só revela a existência de um único Arcanjo,  Miguel. Isto é demonstrado pelo fato de que nas duas ocorrências da palavra grega archangelos , "arcanjo", 1Tess. 4:16 e Jd 9, o termo só aparece  no singular, ligado unicamente ao nome de Miguel,  donde se  conclui biblicamente que só exista um anjo  assim  denominado Arcanjo, ou anjo-chefe, e que esse Arcanjo chama-se Miguel. “
O Miguel que se pode encontrar no N.T, surge no A.T.  apenas no livro de Daniel. Como Gabriel, é um ser celestial Tem, no entanto, responsabilidade especiais como campeão de Israel  contra o anjo rival dos persas (Dn 10:13,21), e ele comanda os exércitos  celestiais contra todas as forças sobrenaturais do mal  na última grande batalha (Dn 12:1). Na literatura judaica recente, bem como nos apócrifos e pseudepígrafos, o nome de Miguel é apresentado como guardião  militar e intercessor de Israel. (Dan. Dn = Daniel )
No N.T, Miguel aparece apenas em duas ocasiões. Em Jd 9, há  referência a uma disputa entre Miguel e o diabo com  respeito ao  corpo de Moisés. O outro texto  em que  Miguel aparece, é Ap 12:7, que retoma o tema de Dan 12:1,  apresentando-se Miguel como sendo o vencedor do dragão  primordial, identificado como Satanás.           (Tess. = Tessalonicenses

OS SERAFINS. O  termo hebraico é saraph . Quanto à origem exata  e  a significação desse termo, não existe concordância entre os eruditos. Provavelmente, deriva-se da raiz hebraica saraph, cujo  significado é "queimar", o que daria a ideia de que os Serafins  são anjos rebrilhantes, uma vez que essa raiz também pode  significar "consumir com fogo", mas também "rebrilhar" e "refletir". A única menção a esses seres celestiais nas páginas das Escrituras  Sagradas fica no livro de Isaías (Isa 6). Os  serafins aparecem  associados com os Querubins na tarefa de  resguardar  o trono  divino.  Os seres vistos por Isaías tinham  forma  humana, embora  possuíssem  seis asas (Isa 6:2). Estavam postos  acima  do trono  de Deus (Is 6:2a), o que parece indicar que sejam  líderes na adoração ao Senhor. Uma dessas criaturas entoava um refrão que Isaías registra nas palavras: "Santo, santo, santo é o Senhor dos Exércitos;  a terra inteira está cheia da Sua glória"  (Isa.  6:3). Tão vigorosa era esta adoração, que é dito que o limiar do Templo divino se abalava e o santo lugar ficava cheio de fumaça. Pelo que observamos no texto, parece que para Isaías  os Serafins  constituíam uma ordem de seres  angélicos  responsáveis por certas funções de vigilância e adoração. No entanto,  parecem ser criaturas morais distintas, e não apenas projeções da  imaginação  ou personificação de animais. Suas qualidades morais  eram empregadas exclusivamente no serviço de Deus. “Is; Isa= Isaias”
OS QUERUBINS: No hebraico, temos keruhbim, plural de kerub. No  grego cheroub . Palavra de etimologia incerta. No  A.T. esses seres são apresentados como  simbólicos  e celestiais. No livro de Gênesis, tinham a incumbência de  guardar o caminho para a árvore da vida, no jardim do Éden (Gên. 3:24). Uma função semelhante foi credita aos dois Querubins dourados, postos em  cada extremidade do propiciatório (a tampa que cobria a  arca no santíssimo lugar - Êx 25:18-22; - Heb 9:5), onde simbolicamente  protegiam os objetos guardados na arca, e proviam,  com  suas asas  estendidas, um pedestal visível para o trono  invisível  de Yahweh, Deus, (veja Sl 80:1 e 99:1, para entender essa figura). No livro de  Ezequiel (Ez 10), o trono-carruagem de Deus,  que  continuava sustentado por Querubins, tornava-se móvel. Também foram bordados Querubins nas cortinas e véus do Tabernáculo, bem como estampados nas paredes do Templo (Êx 26:31; 2Cr 3:7). “Êxodo = Êx-  Heb =Hebreus – Sl =Salmos”                                                                                                            

O ANJO GABRIEL: O  vocábulo hebraico Gabriel significa "homem de  Deus" (heb. geber , "varão" e El - forma abreviada de Elohim , "Deus"). No  A.T,  Gabriel aparece apenas em Daniel, e  ali  como mensageiro  celestial  que surge na forma de um homem  (Dn  8:16; 9:21). Suas funções são: revelar o futuro ao interpretar uma  visão  (Dn 8:17), e dar entendimento e sabedoria ao próprio Daniel (Dan 9:22).
No N.T. Gabriel surge somente na narrativa de Lucas  que descreve o nascimento de Cristo. Ali, ele é o mensageiro  angelical  que anuncia grandes eventos: o nascimento de João (Lc  1:11-20) e de Jesus (Lc 1:26-38). Também é apresentado como aquele que "assiste diante de Deus" (Lc 1:19). Destes casos, conclui-se  que Gabriel  é o portador das grandes mensagens divinas  aos  homens. Pode-se concluir, dizendo que na Bíblia, Gabriel é o "anjo mensageiro" e Miguel o "anjo guerreiro". “Luc. Lc = Lucas”                                   

 Nobres leitores, todas estas informações já foram mostradas com detalhes, sendo assim, não colocarei novamente, pois só estaria repetindo tudo de novo.                                                                          O ANJO DO SENHOR. Outro ensino de grande importância, que  por sua vez está estritamente relacionado com as  Teofanias são as aparições do Anjo do Senhor. Optamos por estudar, separadamente, este assunto, em virtude de sua importância crucial, uma vez que as aparições do Anjo do Senhor se constituem em  Teofanias: mas especificamente Teofanias onde as aparições de  Deus  se davam de forma humana. A  expressão "Anjo do Senhor" ou sua variante "Anjo  de Deus",  se encontram mais de cinqüenta vezes no AT.  A primeira aparição bíblica do "Anjo do Senhor", foi no episódio  de  Agar, no deserto, Deus usou anjos para proteger Agar e não permitir que nada de ruim acontecesse com ela. Pois em Ismael, Deus faria uma nação guerreira  (Gên.16. “4  E ele possuiu a Agar, e ela concebeu; e vendo ela que concebera, foi sua senhora desprezada aos seus olhos. 5  Então disse Sarai a Abrão: Meu agravo seja sobre ti; minha serva pus eu em teu regaço; vendo ela agora que concebeu, sou menosprezada aos seus olhos; o Senhor julgue entre mim e ti. 6  E disse Abrão a Sarai: Eis que tua serva está na tua mão; faze-lhe o que bom é aos teus olhos. E afligiu-a Sarai, e ela fugiu de sua face. 7  E o anjo do Senhor a achou junto a uma fonte de água no deserto, junto à fonte no caminho de Sur. 8  E disse: Agar, serva de Sarai, donde vens, e para onde vais? E ela disse: Venho fugida da face de Sarai minha senhora. 9  Então lhe disse o anjo do Senhor: Torna-te para tua senhora, e humilha-te debaixo de suas mãos. 10  Disse-lhe mais o anjo do Senhor: Multiplicarei sobremaneira a tua descendência, que não será contada, por numerosa que será. 11  Disse-lhe também o anjo do Senhor: Eis que concebeste, e darás à luz um filho, e chamarás o seu nome Ismael; porquanto o Senhor ouviu a tua aflição. 12  E ele será homem feroz, e a sua mão será contra todos, e a mão de todos contra ele; e habitará diante da face de todos os seus irmãos.”       Outros  acontecimentos incluíram pessoas como Abraão (Gênesis 22:11,15), Aqui, o anjo de Deus, impede Abraão de completar o sacrifício de matar seu único filho Isaac, pois Deus, havia testado Abraão, ele iria cumprir o pedido, a ordem de Deus, de sacrificar seu filho Isaac. Gên. 22. “1  E aconteceu depois destas coisas, que provou Deus a Abraão, e disse-lhe: Abraão! E ele disse: Eis-me aqui. 2  E disse: Toma agora o teu filho, o teu único filho, Isaque, a quem amas, e vai-te à terra de Moriá, e oferece-o ali em holocausto sobre uma das montanhas, que eu te direi. 3  Então se levantou Abraão pela manhã de madrugada, e albardou o seu jumento, e tomou consigo dois de seus moços e Isaque seu filho; e cortou lenha para o holocausto, e levantou-se, e foi ao lugar que Deus lhe dissera. 6  E tomou Abraão a lenha do holocausto, e pô-la sobre Isaque seu filho; e ele tomou o fogo e o cutelo na sua mão, e foram ambos juntos. 7  Então falou Isaque a Abraão seu pai, e disse: Meu pai! E ele disse: Eis-me aqui, meu filho! E ele disse: Eis aqui o fogo e a lenha, mas onde está o cordeiro para o holocausto? 8  E disse Abraão: Deus proverá para si o cordeiro para o holocausto, meu filho. Assim caminharam ambos juntos. 9  E chegaram ao lugar que Deus lhe dissera, e edificou Abraão ali um altar e pôs em ordem a lenha, e amarrou a Isaque seu filho, e deitou-o sobre o altar em cima da lenha. 10  E estendeu Abraão a sua mão, e tomou o cutelo para imolar o seu filho; 11  Mas o anjo do Senhor lhe bradou desde os céus, e disse: Abraão, Abraão! E ele disse: Eis-me aqui. 12  Então disse: Não estendas a tua mão sobre o moço, e não lhe faças nada; porquanto agora sei que temes a Deus, e não me negaste o teu filho, o teu único filho. 13  Então levantou Abraão os seus olhos e olhou; e eis um carneiro detrás dele, travado pelos seus chifres, num mato; e foi Abraão, e tomou o carneiro, e ofereceu-o em holocausto, em lugar de seu filho. 14  E chamou Abraão o nome daquele lugar: O Senhor Proverá; donde se diz até ao dia de hoje: No monte do Senhor se proverá. 15  Então o anjo do Senhor bradou a Abraão pela segunda vez desde os céus, 16  E disse: Por mim mesmo jurei, diz o Senhor: Porquanto fizeste esta ação, e não me negaste o teu filho, o teu único filho, 17  Que deveras te abençoarei, e grandissimamente multiplicarei a tua descendência como as estrelas dos céus, e como a areia que está na praia do mar; e a tua descendência possuirá a porta dos seus inimigos; 18  E em tua descendência serão benditas todas as nações da terra; porquanto obedeceste à minha voz.”                        Jacó era enganado por seu sogro, mas Deus via tudo e fez assim: Gên.  31: “11  E disse-me o anjo de Deus em sonhos: Jacó! E eu disse: Eis-me aqui. 12  E disse ele: Levanta agora os teus olhos e vê todos os bodes que cobrem o rebanho, que são listrados, salpicados e malhados; porque tenho visto tudo o que Labão te fez. 13  Eu Sou o Deus de Betel, onde tens ungido uma coluna, onde me fizeste um voto; levanta-te agora, sai-te desta terra e torna-te à terra da tua parentela. 14  Então responderam Raquel e Lia e disseram-lhe: Há ainda para nós parte ou herança na casa de nosso pai? 15  Não nos considera ele como estranhas? Pois vendeu-nos, e comeu de todo o nosso dinheiro. 16  Porque toda a riqueza, que Deus tirou de nosso pai, é nossa e de nossos filhos; agora, pois, faze tudo o que Deus te mandou.” Deus falou com Moisés através de um anjo a respeito de seu povo que estavam cativos a mais de 400 anos no Egito  Êxodo  Êx. 3: “1  E apascentava Moisés o rebanho de Jetro, seu sogro, sacerdote em Midiã; e levou o rebanho atrás do deserto, e chegou ao monte de Deus, a Horebe. 2  E apareceu-lhe o anjo do Senhor em uma chama de fogo do meio duma sarça; e olhou, e eis que a sarça ardia no fogo, e a sarça não se consumia. 3  E Moisés disse: Agora me virarei para lá, e verei esta grande visão, porque a sarça não se queima. 4  E vendo o Senhor que se virava para ver, bradou Deus a ele do meio da sarça, e disse: Moisés, Moisés. Respondeu ele: Eis-me aqui. 5  E disse: Não te chegues para cá; tira os sapatos de teus pés; porque o lugar em que tu estás é terra santa. 6  Disse mais: Eu Sou o Deus de teu pai, o Deus de Abraão, o Deus de Isaque, e o Deus de Jacó. E Moisés encobriu o seu rosto, porque temeu olhar para Deus. 7  E disse o Senhor: Tenho visto atentamente a aflição do meu povo, que está no Egito, e tenho ouvido o seu clamor por causa dos seus exatores, porque conheci as suas dores. 8  Portanto desci para livrá-lo da mão dos egípcios, e para fazê-lo subir daquela terra, a uma terra boa e larga, a uma terra que mana leite e mel; ao lugar do cananeu, e do heteu, e do amorreu, e do perizeu, e do heveu, e do jebuseu. 9  E agora, eis que o clamor dos filhos de Israel é vindo a mim, e também tenho visto a opressão com que os egípcios os oprimem. 10  Vem agora, pois, e eu te enviarei a Faraó para que tires o meu povo (os filhos de Israel) do Egito.   Todos  os israelitas durante o Êxodo. Êx 14: “15  Então disse o Senhor a Moisés: Por que clamas a Mim? Dize aos filhos de Israel que marchem. 16  E tu, levanta a tua vara, e estende a tua mão sobre o mar, e fende-o, para que os filhos de Israel passem pelo meio do mar em seco. 17  E eis que endurecerei o coração dos egípcios, e estes entrarão atrás deles; e Eu serei glorificado em Faraó e em todo o seu exército, nos seus carros e nos seus cavaleiros, 18  E os egípcios saberão que Eu Sou o Senhor, quando for glorificado em Faraó, nos seus carros e nos seus cavaleiros. 19  E o anjo de Deus, que ia diante do exército de Israel, se retirou, e ia atrás deles; também a coluna de nuvem se retirou de diante deles, e se pôs atrás deles. 20  E ia entre o campo dos egípcios e o campo de Israel; e a nuvem era trevas para aqueles, e para estes clareava a noite; de maneira que em toda a noite não se aproximou um do outro. 21  Então Moisés estendeu a sua mão sobre o mar, e o Senhor fez retirar o mar por um forte vento oriental toda aquela noite; e o mar tornou-se em seco, e as águas foram partidas. 22  E os filhos de Israel entraram pelo meio do mar em seco; e as águas foram-lhes como muro à sua direita e à sua esquerda.”                    
E posteriormente em Boquim Juizes 2:1  E subiu o anjo do Senhor de Gilgal a Boquim, e disse: Do Egito vos fiz subir, e vos trouxe à terra que a vossos pais tinha jurado e disse: Nunca invalidarei a minha aliança convosco. 2  E, quanto a vós, não fareis acordo com os moradores desta terra, antes derrubareis os seus altares; mas vós não obedecestes à minha voz. Por que fizestes isso? 3  Assim também eu disse: Não os expulsarei de diante de vós; antes estarão como espinhos nas vossas ilhargas, e os seus deuses vos serão por laço. 4  E sucedeu que, falando o anjo do Senhor estas palavras a todos os filhos de Israel, o povo levantou a sua voz e chorou. 5  Por isso chamaram àquele lugar, Boquim; e sacrificaram ali ao Senhor. Balaão (Nm 22:22-36), A historia de Balaão é muito interessante, pois Deus usou um jumenta para falar com Balaão, que fizera algo que não agradou a Deus, e o anjo do Senhor estava pronto para matar a Balaão e sua jumenta também via o anjo de Deus pronto para consumar o fato, vejam Números 22. 12  Então disse Deus a Balaão: Não irás com eles, nem amaldiçoarás a este povo, porquanto é bendito.  13  Então Balaão levantou-se pela manhã, e disse aos príncipes de Balaque: Ide à vossa terra, porque o Senhor recusa deixar-me ir convosco. 18  Então Balaão respondeu, e disse aos servos de Balaque: Ainda que Balaque me desse a sua casa cheia de prata e de ouro, eu não poderia ir além da ordem do Senhor meu Deus, para fazer coisa pequena ou grande; 19  Agora, pois, rogo-vos que também aqui fiqueis esta noite, para que eu saiba o que mais o Senhor me dirá. 20  Veio, pois, Deus a Balaão, de noite, e disse-lhe: Se aqueles homens te vieram chamar, levanta-te, vai com eles; todavia, farás o que Eu te disser. 21  Então Balaão levantou-se pela manhã, e albardou a sua jumenta, e foi com os príncipes de Moabe. 22  E a ira de Deus acendeu-se, porque ele se ia; e o anjo do Senhor pôs-se-lhe no caminho por adversário; e ele ia caminhando, montado na sua jumenta, e dois de seus servos com ele. 23  Viu, pois, a jumenta o anjo do Senhor, que estava no caminho, com a sua espada desembainhada na mão; pelo que desviou-se a jumenta do caminho, indo pelo campo; então Balaão espancou a jumenta para fazê-la tornar ao caminho. 24  Mas o anjo do Senhor pôs-se numa vereda entre as vinhas, havendo uma parede de um e de outro lado.  25  Vendo, pois, a jumenta, o anjo do Senhor, encostou-se contra a parede, e apertou contra a parede o pé de Balaão; por isso tornou a espancá-la. 26  Então o anjo do Senhor passou mais adiante, e pôs-se num lugar estreito, onde não havia caminho para se desviar nem para a direita nem para a esquerda. 27  E, vendo a jumenta o anjo do Senhor, deitou-se debaixo de Balaão; e a ira de Balaão acendeu-se, e espancou a jumenta com o bordão. 28  Então o Senhor abriu a boca da jumenta, a qual disse a Balaão: Que te fiz eu, que me espancaste estas três vezes? 29  E Balaão disse à jumenta: Por que zombaste de mim; quem dera tivesse eu uma espada na mão, porque agora te mataria.  30  E a jumenta disse a Balaão: Porventura não sou a tua jumenta, em que cavalgaste desde o tempo em que me tornei tua até hoje? Acaso tem sido o meu costume fazer assim contigo? E ele respondeu: Não.  31  Então o Senhor abriu os olhos a Balaão, e ele viu o anjo do Senhor, que estava no caminho e a sua espada desembainhada na mão; pelo que inclinou a cabeça, e prostrou-se sobre a sua face. 32  Então o anjo do Senhor lhe disse: Por que já três vezes espancaste a tua jumenta? Eis que eu saí para ser teu adversário, porquanto o teu caminho é perverso diante de mim: 33  Porém a jumenta me viu, e já três vezes se desviou de diante de mim; se ela não se desviasse de diante de mim, na verdade que eu agora te haveria matado, e a ela deixaria com vida. 34  Então Balaão disse ao anjo do Senhor: Pequei, porque não sabia que estavas neste caminho para te opores a mim; e agora, se parece mal aos teus olhos, voltarei. 35  E disse o anjo do Senhor a Balaão: Vai-te com estes homens; mas somente a palavra que eu falar a ti, esta falarás. Assim Balaão se foi com os príncipes de Balaque.                          Nobres leitores o termino aqui a parte VI,  e continuarei mostrando um pouco sobre anjos, Arcanjos, Querubins e Serafins, pois são pouca pessoas que tiveram a coragem de mostrar temas assim. Quero agradecer a todos pelo incentivo, pela força e pela confiança de todos. Sou formado em capelania hospitalar nos anos de 2012 e 2014 pela Igreja Batista e pela UFMS, curso aplicado pela capelã Mercedes e pelo capelão e professor Reis. Sou escritor evangélico, e não sou pastor, mas sim um estudioso da Bíblia. Campo Grande 23 de agosto de 2015                                          jcr0856@hotmail.com
Knowing more the Bible and the great power of God, through the name of Jesus Christ. Part VI knowing a little more about the Angels, Archangels, Cherubim and Seraphim also in English, Greek and SpanishKnowing more the Bible and the great power of God, through the name of Jesus Christ. Part VI knowing a little more about the Angels, Archangels, Cherubim and Seraphim
Continuing the theme still on Cherubim: The Prophet of the Babylonian captivity, Ezekiel refers to these beings calling them by their title nineteen times. The four living creatures mentioned by the prophet are cherubs (Ezek 1.1 to 28- 3:13;. 10.14-15). These three chapters show how were some Cherubs See what it says in Ezekiel 10. "14 And every one had four faces; the face of the first was cherubic face, and the face of the second man's face, and the third a lion's face and the fourth face of an eagle. 15 And the cherubim were lifted up; these are the living creature that I saw by the river Chebar. 16 And when the cherubs, the wheels went with them; and when the cherubims lifted up their wings to mount up from the earth, the wheels did not separate them. 17 When they stood, these stood; and rising up they were lifted up them, for the spirit of life was in them. 18 Then the glory of the LORD departed from the threshold of the house, and stood over the cherubim. 19 And the cherubim lifted up their wings, and mounted up from the earth in my sight when they went forth; and the wheels beside them; and every one stood at the entrance of the east gate of Jehovah's house; and the glory of the God of Israel was over on them. 20 This is the living creature that I saw under the God of Israel by the river Chebar, and I knew that they were cherubim. 21 Each one had four faces and each one four wings, and the likeness of a man's hand under their wings. 22 And the likeness of their faces was the same faces which I had seen by the river Chebar, their appearance and themselves; each paced in front of his face. "The main purpose of them is to proclaim and protect the glory, sovereignty and holiness of God. "They are called cherubim" and as such play a dual role, that is: are heavenly guards Genesis. 3. "24 So he drove out the man; and He placed cherubim at the east of the garden of Eden, and a flaming sword which turned every way, to keep the way of the tree of life." Satan belonged to this class of spiritual beings as implicit in Text Ezekiel 28. "11 He came to me the word of the Lord, saying, 12 Son of man, take up a lamentation upon the king of Tyrus, and say unto him, Thus saith the Lord God: You were the seal of the measure, full of wisdom and perfect in beauty. 13 You were in Eden the garden of God; every precious stone was thy covering, the sardius, topaz, diamond, turquoise, onyx, jasper, sapphire, carbuncle, emerald and gold; in thee were thy drums and thy pipes; in the day that thou wast created they were prepared. 14 You were the cherub, anointed to cover, and set thee; the holy mountain of God were in the midst of walkedst fiery stones. 15 Thou wast perfect in thy ways from the day that thou wast created, till iniquity was found in thee. 16 By the multitude of thy merchandise they have filled the midst of thee with violence, and you sinned; therefore I will cast thee as profane out of the mountain of God, and I will destroy thee, O covering cherub, from the midst of the fiery stones. 17 was lifted up your heart because of thy beauty, thou hast corrupted thy wisdom by reason of thy brightness: I will cast thee to the ground, put you before kings, that they may behold thee. 18 For the multitude of thine iniquities, by the iniquity of thy traffic defiled thy sanctuaries; I then I brought out from among you a fire, which consumed and I will bring thee to ashes upon the earth in the sight of all who see you. 19 All who know you among the peoples are appalled at you; It has become a terror, and never stand. "Seraphim. The Hebrew term Serafiym is the plural form of Saraf, meaning "scorching". The angels are subject to the divine government, and the important role they have played in human history, makes them deserving of special mention and a special study because, in the Scriptures, its existence is always considered peaceful matter. In this way, we will be taking us to study from this study about angels, ministers of God (Hebrews 1:14). In the Old Testament (OT), where the term malak occurs 108 times, angels appear as the heavenly beings, members of the court of Yahweh, to serve and praise Him (Nehemiah 9: 6; Job 1: 6), are ministering spirits ( 1 Kings 19: 5), convey the will of God (Daniel 8: 16-17)), obey the will of God (Psalm 103: 20), perform the purposes of God (Num 22:22), and celebrate the praises of God (Job 38: 7; Psalm 148: 2). In the New Testament (NT), where angelos word appears 175 times, angels appear to be representative of the celestial world and messengers of God. Functions similar to those of the Old Testament are attributed to them, such as serve and praise to Christ (Philippians 2: 9-11; Hebrews 1: 6), are ministering spirits (Luke 16:22; Acts 12: 7-11; Hebrews 1 : 7.14), convey the will of Christ (Mt 2: 13,20; Acts 8:26), obey His will (Matthew 6:10), carry out His purposes (Mt 13: 39-42), and celebrate the praises of Christ (Luke 2: 13,14). There the angels are tied to special events, such as the conception of Christ (Matthew 1: 20-21), His birth (Luke 2: 10-12), His resurrection (Matthew 28: 5,7) and His ascension and Second Coming (Acts 1: 11). Note. In the previous steps I have shown each item here, so only increase the number of pages The proper theological term for this study is that now began Angelology (from the Greek angelos, "angel" and logia, "study", "dissertation"). Angelology it is therefore of particular doctrine in the context of what we called Systematic Theology, which is concerned to study the existence, features, moral nature and activities of the angels. We begin, therefore, by studying the existence of angels. Obs.At. = Acts. Ne = Nehemiah. I = Reis Reis. A. Nm = Numbers. Lc. Luc = Lucas.Mt. Mat. = Matthew YOUR EXISTENCE. As we begin our study of Angelology is necessary that biblically may sit the truth of the existence of angels. The existence of angels, as we will see from now, is clearly demonstrated by the teaching of both the Old and New Testaments ..
a) Established by the Old Testament teaching. There are numerous OT texts that prove the reality of the existence of angels. We would, however, highlight only the following: Gen. 32: "1 Jacob went on his way, and found it the angels of God. 2 And Jacob said when he saw them: This is the army of God. And he called that place Mahanaim "It says in Judges 6." 11 And the angel of the Lord came, and sat under an oak which was in Ophrah, which belonged to Joash Abiezrite.; and his son Gideon was beating out wheat in the winepress, to save it from the Midianites. 12 And the angel of the Lord appeared to him and said to him: The Lord is with you, mighty warrior "In I Kings 19. The angel appeared to Elijah and said thus." 5 And he lay down and slept under a juniper tree; and, behold, then an angel touched him, and said unto him, Arise and eat. 6 And he looked, and behold, at his head was a cake baked on the coals, and a jar of water; and ate and drank, and made to lie down. 7 And the angel of the Lord came again the second time, and touched him, and said:. Arise and eat, because you will be very long way "" AT = Old Testament
See what it says in Psalm 91: "9 For Thou, O Lord, art my refuge. In the Most High hast made thy dwelling. 10 There shall no evil befall thee, neither shall any plague come nigh thy dwelling. 11 For shall give his angels charge over thee, to keep thee in all thy caminhos.12 They shall bear thee up in their hands, lest thou dash thy foot against a stone. 13 You shall tread upon the lion and the cobra; will trample the great lion and the serpent. 14 Because he loves me, therefore will I deliver him; I will put him on high, because he hath known my name. 15 He shall call upon me, and I will answer him; I will be with him in trouble; I will deliver him, and honor him. 16 O satisfy him with length of days, and show him my salvation. See what it says angels in Psalm 104: "1 Bless, O my soul, the Lord! O Lord my God, thou art very; you are clothed with glory and majesty. 2 He covers light as with a garment, stretching out the heavens like a curtain. 3 Set in the waters the beams of his chambers; makes the clouds his chariot, walking on the wings of the wind. 4 maketh his angels spirits, his ministers a flaming fire. 5 laid the foundations of the earth; she will not hesitate at any time. "  In the above listed texts, we see the angels in their key functions to serve and praise Yahweh, God, and transmit messages from God, to obey His will, to perform the will of God, as well as warriors.
b) established by the New Testament teaching. In the NT context angels are not simply presented as "messengers of God" but also as "ministers to the heirs of salvation" (Heb 1:14). Moreover, the existence of angels is shown unequivocally in the NT. Take, for example, the following texts: Matthew 13: "35 That it might be fulfilled which was spoken by the prophet, who said: I will open my mouth in parables; Utter things hidden from the foundation of the world. 36 Then he left the crowd and went into the house. And came to him his disciples, saying, Explain to us the parable of the tares of the field. 37 And He answered and said unto them, He that soweth the good seed is the Son of man; 38 The field is the world; and the good seed are the children of the kingdom; and the tares are the children of the wicked; 39 The enemy that sowed them is the devil; and the harvest is the end of the world; and the reapers are the angels. 40 As therefore the tares are gathered and burned with fire, so will be the end of this world. 41 Son of man shall send forth his angels, and they shall gather out of his kingdom all things that offend, and them which do iniquity. 42 And shall cast them will be in the fiery furnace; there shall be weeping and gnashing of teeth. . 43 Then the righteous will shine like the sun in the kingdom of their Father Who hath ears to hear, let him hear "See what it says in Matthew 18:".. 10 Take heed that ye despise not one of these little ones, for I tell you that their angels in heaven always see the face of my Father who is in heaven. 11 For the Son of man is come to save that which was lost "See what it says in Matthew 26:". 51 And behold, one of those with Jesus stretched out his hand, drew his sword and struck the servant of the high priest , cut off his ear. 52 Then Jesus said unto him, Put your sword; for all they that take the sword, die by the sword. 53 Or you think I can not now pray to my Father, and he shall presently give me more than twelve legions of angels? 54 Why is it that the scriptures be fulfilled, that thus it must be "See what it says in Mark Mark 8:" 35 For whosoever will save his life shall lose it, but whoever loses his life for my sake and the gospel's will save it. 36 For what shall it profit a man to gain the whole world and lose his own soul? 37 Or what shall a man give in exchange for his soul? 38 For whosoever shall, in this adulterous and sinful generation is ashamed of me and of my words, the Son of man be ashamed, when he cometh in the glory of his Father with the holy angels. "He says in Luke 22 "42 Saying, Father, if thou be willing, remove this cup from me; nevertheless not my will, but Thine. 43 And there appeared an angel unto him from heaven, strengthening him. 44 And being in an agony he prayed more earnestly. . And his sweat was as it were great drops of blood falling to the ground "It says in John 1:." 49 Nathanael answered and said unto him, Rabbi, thou art the Son of God; You are the King of Israel. 50 Jesus answered and said unto him, Because I said unto thee, I saw thee under the fig tree, do you believe? Greater things than these shalt thou see. 51 And he said to him. In fact, I say unto you, Hereafter ye shall see the heaven opened, and the angels of God ascending and descending upon the Son of Man "It says in Colocenses 1:" 13 Who hath delivered us from power of darkness, and hath translated us into the kingdom of the Son of his love; 14 In whom we have redemption through his blood, even the forgiveness of sins; 15 Who is the image of the invisible God, the firstborn of all creation; 16 For by him were all things created, that are in heaven and on earth, visible and invisible, whether thrones, or dominions, or principalities, or powers. All things were created by him and for him. 17 And He is before all things and all things hold for him. 18 And He is the head of the body, the church; It is the beginning, the firstborn from the dead, so that in everything he might have the preeminence. 19 Because it pleased the Father that all fulness dwell; 20 And that, having made peace through the blood of his cross, by him to reconcile to himself all things, both which are in the land, such as those in heaven "2 Thess 1:." 7 And to you who are troubled rest with us when we manifest the Lord Jesus from heaven with the angels of his power, 8 in flaming fire taking vengeance on them that know not God, and that obey not the gospel of our Lord Jesus Christ; 9 shall be punished with everlasting destruction from the presence of the Lord and the glory of his power, 10 when he shall come to be glorified in his saints, and to be admired in that day all who believe (because our testimony to you it was believed). 11 Wherefore also we pray always for you, that our God would count you worthy of this calling, and fulfill all the good pleasure of his goodness, and the work of faith with power; 12 That the name of our Lord Jesus Christ be glorified in you, and you in him, according to the grace of our God and the Lord Jesus Christ. "They saw the importance of the angels, archangels, cherubim and seraphim. God has given each of them a mission, a power to be fulfilled. See what it says in Heb. 12: 18 Why do not you have come to palpable mount burned with fire, and darkness, and the darkness, and tempest, 19 And the sound of the trumpet, and the voice of words; which those who heard it asked that they not tell me more; 20 For they could not endure that which was enjoined, If even a beast touches the mountain shall be stoned or through with a dart. 21 And so terrible was the sight, that Moses said, I exceedingly fear and trembling. 22 But you have come to Mount Zion and to the city of the living God, the heavenly Jerusalem, and to an innumerable company of angels; 23 To the general assembly and church of the firstborn, which are written in heaven, and to God the Judge of all, to the spirits of just men made perfect; 24 And to Jesus the mediator of a new covenant, and to the blood of sprinkling, that speaketh better things than that of Abel. 28 Therefore, receiving a kingdom that can not be shaken, let us have grace, whereby we may serve God acceptably with reverence and awe; 29 For our God is a consuming fire "
see what it says in Jude "9 Yet Michael the archangel, when contending with the devil he disputed about the body of Moses, durst not bring an abusive condemnation against him; but said, The Lord rebuke thee "See what it says in Revelation;. Rev.12: 7; 22: 8.9. Revelation. 12. "7 And there was war in heaven; Michael and his angels fought against the dragon; and the dragon fought and his angels; 8 And prevailed not; neither was their place found in heaven. 9 And the great dragon was cast out, that old serpent, called the Devil, and Satan, who deceives the whole world; he was cast out into the earth, and his angels were cast out with him. 10 And I heard a loud voice in heaven, saying: Now is come salvation, and strength, and the kingdom of our God and the authority of his Christ; for the accuser of our brethren is cast down, which before our God accuses them day and night. 11 And they overcame him by the blood of the Lamb and by the word of their testimony; and they loved not their lives unto the death. "See the obedience of angels, archangels, etc., in Revelation. 22. "6 And he said unto me, These words are faithful and true; and the Lord God of the holy prophets sent his angel to shew unto his servants things which must shortly come to pass. 7 Behold, I come quickly: blessed is he who keeps the words of the prophecy of this book. 8 And I, John, am the one who heard and saw these things. And when I had heard and seen, I fell down at the feet of the angel who showed to worship. 9 And he said unto me, See thou do it not; I am a fellow servant and of thy brethren the prophets, and who keep the words of this book. Worship God. .... 14 Blessed are they that do his commandments, that they may have right to the tree of life, and may enter the city through the gates. 15 Outside are the dogs and sorcerers and fornicators, and murderers, and idolaters, and whosoever loveth and maketh a lie. 16 I Jesus have sent mine angel to testify unto you these things in the churches. I am the root and the offspring of David, and the bright and morning star. 17 And the Spirit and the bride say, Come. And let him that heareth say, Come. And who is thirsty come; And whosoever will, take the free gift of the water of life. 18 For I testify unto every man that heareth the words of the prophecy of this book, if any man shall add unto these things, God shall add unto him the plagues that are written in this book; 19 And if anyone takes words away from this book of prophecy, God shall take away his part from the Book of Life and the holy city, and from the things which are written in this book. 20 He who testifies to these things says, Surely I come quickly. Amen. Even so, come, Lord Jesus "The Michael the Archangel:. We intend from now on to study about five special classes of angels, starting with Michael the Archangel. In Greek we find Michael, heb. mika'el. The name Michael means "Who is like El (God)?". The tradition of the existence of archangels was not originally part of the Jewish faith. Thus, in biblical literature, Miguel is introduced in Daniel. 10: 13.21 and 12: 1 and reappears in the NT in Jude 9 and Revelation 12: 7. Although some literature has Archangel Gabriel as another (a total of seven in apocryphal literature and pseudepígrafa where four names are revealed: Michael, Gabriel, Raphael and Uriel), the Bible only reveals the existence of a single Archangel Michael. This is demonstrated by the fact that in both instances the archangelos Greek word, "Archangel," 1 Thess. 4:16 and Jude 9, the term appears only in the singular, connected solely to Miguel name, where it is concluded that biblically there is only one angel so-called Archangel or chief angel, and that this Archangel is called Michael. " Miguel is to be found in the NT comes in AT only the book of Daniel. As Gabriel, is a has, however celestial being, special responsibility as Israel's champion against rival angel of the Persians (Daniel 10: 13,21), and he leads the heavenly armies against all supernatural forces of evil in the last great battle (Daniel 12: 1). In recent Jewish literature as well as the Apocrypha and Pseudepigrapha, Michael's name is displayed as military guardian and intercessor of Israel. (Dan. Dn = Daniel)
In N.T, Miguel appears only on two occasions. In Jude 9, there is reference to a dispute between Michael and the devil with respect to the body of Moses. The other text that appears Michael is Rev. 12: 7, which takes up the topic of Daniel 12: 1, presenting Miguel as the winner of the primordial dragon, identified as Satan. (Tess. = Thessalonians "
 THE SERAPHIM. The Hebrew term is saraph. As for the exact origin and meaning of this term, there is no agreement among scholars. Probably derives from the saraph Hebrew root, meaning "burn", which would give the idea that the Seraphim are glittering angels, since this root can also mean "consuming fire", but also "rebrilhar" and "reflect". The only mention of these celestial beings in the pages of Holy Scripture is the book of Isaiah (Isa 6). The seraphim appear associated with the Cherubim on the task of protecting the divine throne. Beings seen by Isaiah had human form, although with six wings (Isaiah 6: 2). They were set up the throne of God (Isaiah 6: 2a), which seems to indicate that they are leaders in worship to the Lord. One of these creatures chanted a refrain that Isaiah records the words: "Holy, holy, holy is the LORD Almighty; the whole earth is full of his glory" (Isaiah 6: 3.). So strong was this worship, it is said that the threshold of the divine temple shook, the sanctuary was filled with smoke. From what we see in the text, it seems to Isaiah the Seraphim were an order of angelic beings responsible for certain functions of surveillance and worship. However, appear to be distinct moral creatures, not just projections of imagination or personification of animals. His moral qualities were employed exclusively in the service of God. "Is; Isa = Isaias "
THE CHERUBIM: In Hebrew, we keruhbim, kerub plural. In cheroub Greek. Word of uncertain etymology. In A.T. these beings are presented as symbolic and heavenly. In the book of Genesis, they had the task to guard the way to the tree of life in the Garden of Eden (Gen. 3:24). A similar function was credited with two golden cherubim, placed at each end of the mercy seat (the lid that covered the ark in the most holy place - Exodus 25: 18-22; - Hebrews 9: 5), which symbolically protected the objects stored in the ark, and victual, with its wings outstretched, a visible pedestal to the invisible throne of Yahweh, God (see Psalm 80: 1 and 99: 1, to understand this figure). In the book of Ezekiel (Ezekiel 10), the throne-chariot of God, still supported by cherubs, became mobile. Cherubs were also embroidered on the curtains and veils of the Tabernacle and the Temple of patterned walls (Ex 26:31; 2 Chronicles 3: 7). "Ex = ex = Heb Heb - Ps = Ps" The ANGEL GABRIEL: The Hebrew word Gabriel means "man of God" (Heb geber, "man" and El - short for Elohim, "God."). In the Old Testament, Gabriel appears only in Daniel, and there as heavenly messenger who appears in the form of a man (Daniel 8:16; 9:21). Its functions are: to reveal the future to interpret a vision (Dan 8:17), and give understanding and wisdom to Daniel himself (Dan 9:22).
NT Gabriel appears only in Luke's narrative that describes the birth of Christ. There it is the angelic messenger who announces major events: the birth of John (Lk 1: 11-20) and Jesus (Luke 1: 26-38). It is also presented as one who "assists before God" (Luke 1:19). Of these cases, it is concluded that Gabriel is the bearer of the great divine messages to men. One can conclude by saying that in the Bible, Gabriel is the "messenger angel" Miguel and the "warrior angel." "Luc. Lc = Luke "Noble readers, all this information was already shown in detail, so do not put again because'd only be repeating all over again.                            THE LORD OF THE ANGEL. Another school of great importance, which in turn is closely related to the Theophanies are the apparitions of the Angel of the Lord. We chose to study separately in this issue because of its crucial importance, since the apparitions of the Angel of the Lord constitute Theophanies: but specifically Theophanies where the apparitions of God gave humanely. The expression "Angel of the Lord" or its variant "Angel of God," are more than fifty times in the OT. The first biblical appearance of the "Angel of the Lord" was the episode of Hagar in the desert, God used angels to protect Agar and not let anything bad happen to her. .. Because in Ishmael, God would make a warlike nation (Gên.16 "4 And he went in to Hagar, and she conceived, and seeing she had conceived, her mistress was despised in her eyes 5 And Sarai said to Abram, My wrong be . upon thee my servant put me in your bosom, and she saw now that she conceived, I was despised in her eyes: the Lord judge between me and thee 6 But Abram said unto Sarai, Behold, thy maid is in thine hand; do to him what good is in your eyes and distressed Sarai, and she fled from her face 7 And the angel of the LORD found her by a fountain of water in the wilderness, by the fountain in the way to Shur 8 and said...: ? Agar, handmaid of Sarai, where you come from, and where are you going And she said, I flee from Sarai face ma'am 9 Then said the angel of the Lord. Be to thy mistress, and submit thyself under her hands 10 I said to him the angel of the Lord.. greatly multiply thy seed, that will not be numbered for multitude to be 11 I also told him the angel of the Lord: Behold, your womb and bear a son, and call his name Ishmael; because the LORD hath heard thy affliction. 12 And he will be a wild man, and his hand will be against everyone, and the hand all against him; . and dwell before the face of all his brethren "Other events included people such as Abraham (Genesis 22: 11,15) Here, the angel of God stops Abraham from completing the sacrifice to kill his only son Isaac, for God, Abraham was tested, he would fulfill the request, the command of God to sacrifice his son Isaac. Ge. 22. "1 It happened after these things, that proved God to Abraham, and said to him, Abraham! And I said, Here I am. 2 And he said, Take now thy son, thine only son Isaac, whom you love, and get thee into the land of Moriah, and offer him there as a burnt offering upon one of the mountains which I will tell you. 3 So Abraham rose early in the morning, and saddled his ass, and took two of his young men, and Isaac his son; and cut wood for the burnt offering, and arose, and went to the place which God had told him. 6 And Abraham took the wood for the holocaust, and laid it upon Isaac his son; and it took the fire and the knife in his hand, and were both together. 7 And Isaac spake unto Abraham his father and said, My father! And I said, Here am I, my son! And he said, Behold the fire and the wood, but where is the lamb for a burnt offering? 8 And Abraham said: God will provide himself a lamb for a burnt offering, my son. So they went both of them together. 9 And they came to the place which God had told him, and Abraham built an altar and laid the wood in order, and bound Isaac his son, and laid him on the altar upon the wood. 10 And Abraham stretched forth his hand and took the knife to slay his son; 11 But the angel of the Lord called to him from heaven, and said, Abraham, Abraham! And I said, Here I am. 12 And he said, Lay not thine hand upon the lad, neither do anything to him; for now I know that you fear God, and have not withheld your son, your only son. 13 And Abraham lifted up his eyes and looked; and behold a ram behind him caught by its horns in a thicket; and Abraham went and took the ram and offered it as a burnt offering instead of his son. 14 And Abraham called the name of that place The Lord Will Provide; it is said to this day, In the mount of the Lord it shall be seen. 15 And the angel of the Lord called to Abraham a second time from heaven, 16 And he said, As I live, saith the Lord: Because thou hast done this thing, and have not withheld your son, your only son, 17 That indeed I will bless thee, and multiplying I will multiply thy seed as the stars of heaven and as the sand which is upon the sea shore; and thy seed shall possess the gate of his enemies; 18 And in thy seed shall be blessed all the nations of the earth; because thou hast obeyed my voice. "
 Jacob was deceived by his father in law, but God saw everything and did so: Ge. 31: "11 And he said to me the angel of God in a dream, Jacob! And I said, Here I am. 12 And he said, Lift up now thine eyes and see all the rams which leap upon the flock are striped, speckled and spotted; I have seen all that Laban did to you. 13 I am the God of Bethel where thou hast anointed a pillar, where you vowed a vow to me; get up now, go thy way this land, and return unto the land of thy kindred. 14 Then Rachel and Leah answered and said unto him, Is there yet any portion or inheritance for us in our father's house? 15 not counted of him strangers? For he sold us, and ate all our money. 16 For all the riches which God hath taken from our father is ours and our children; Now therefore do all that God commanded you. "God spoke to Moses through an angel on his people who were captive for more than 400 years in Egypt Exodus Ex. 3: "1 And Moses was feeding the flock of Jethro his father in law, the priest of Midian; and he led the flock behind the wilderness, and came to the mountain of God, Horeb. 2 appeared to him the angel of the Lord in a flame of fire from the midst of a bush: and looked, and behold, the bush burned with fire, and the bush was not consumed. 3 And Moses said, Now I will turn aside and see this great sight, why the bush is not burnt. 4 And when the LORD saw that he turned aside to see, God called unto him out of the bush and said, Moses, Moses. And he said, Here I am. 5 And said, Draw not nigh hither: take off your shoes from your feet; because the place where you are standing is holy ground. 6 And I said, I am the God of thy father, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob and Moses hid his face, for he was afraid to look at God.. 7 And the LORD said, I have surely seen the affliction of my people which are in Egypt, and have heard their cry because of their taskmasters; for I know their sorrows. 8 I am come down to deliver them out of the hand of the Egyptians and to bring them up out of that land to a good and broad land, a land flowing with milk and honey; the place of the Canaanites, and the Hittites, and the Amorites, and the Perizzites, and the Hivites, and the Jebusites. 9 And now, behold, the cry of the children of Israel is come unto me, and I have also seen the oppression wherewith the Egyptians oppress them. 10 Come now therefore, and I will send thee unto Pharaoh, that thou mayest bring forth my people (the children of Israel) from Egypt. "
  All the Israelites during the Exodus. Ex 14: "15 And the Lord said to Moses: Why are you crying out to Me? Say unto the children of Israel to go forward. 16 But lift thou up thy rod, and stretch out thy hand over the sea, and divide it, so that the children of Israel to pass through the sea on dry ground. 17 And behold, I will harden the hearts of the Egyptians, and they shall follow them; and I will gain glory through Pharaoh and all his army, his chariots and his horsemen, 18 And the Egyptians shall know that I am the Lord, when honor over Pharaoh, his chariots and his horsemen. 19 And the angel of God who went before Israel's army, withdrew and went behind them; also the pillar of cloud moved from before them and stood behind them. 20 And the Egyptians went between the field and the camp of Israel; and the cloud was darkness to them, but for these light by night; so that throughout the night did not approach one another. 21 Then Moses stretched out his hand over the sea; and the Lord caused the sea by a strong east wind all that night; and the sea became dry land, and the waters were divided. 22 And the children of Israel went through the sea on dry ground and the waters were a wall unto them on their right and on their left. "
And later in Boquim Judges 2: "1 And I went up the angel of the Lord in Gilgal to Bochim, and said, Out of Egypt I brought you up and brought you into the land which your fathers swore and said, I will never break my covenant with you. 2 And as for you, you shall not do according to the inhabitants of this land, break down their altars; but ye have not obeyed my voice. Why have you done this? 3 Even so I said, not drive them out from before you; but it shall be as thorns in your sides, and their gods shall be a snare. 4 And it came to pass, the angel of the Lord speaking these words to all the children of Israel, the people lifted up their voice, and wept. 5 Therefore they called that place Bochim; and they sacrificed there to the Lord "Balaam (Nm 22: 22-36)., The story of Balaam is very interesting because God used a donkey to speak to Balaam, who had something that did not please God, and the angel of the Lord was ready to kill Balaam and his donkey also saw God's angel ready to consummate the fact, see Numbers 22 12 And God said unto Balaam, Thou shalt not go with them, not curse the people, for they are blessed. 13 And Balaam rose up in the morning, and said unto the princes of Balak to your land, for Jehovah refuses to let me go with you. 18 And Balaam answered and said to Balak's servants, If Balak would give me his house full of silver and gold, I can not go beyond the word of the LORD my God, to do less or more; 19 Now therefore, I pray you also here this night, that I may know what the Lord will tell me. 20 Then came God to Balaam at night, and said unto him, If the men come to call thee, rise up, go with them; however, I shall do what I tell you. 21 And Balaam rose up in the morning, and saddled his ass, and went with the princes of Moab. 22 And God's anger was kindled because he went: and the angel of the Lord stood him on the way for an adversary; and he was riding on his donkey, and his two servants were with him. 23 See, therefore the ass saw the angel of the Lord standing in the road with his sword drawn in his hand; for what turned up the ass the way, went into the field; and Balaam smote the ass, to turn her into the way. 24 But the angel of the Lord stood in a path of the vineyards, with a wall on one side and the other. 25 Seeing therefore the ass, the angel of the Lord, leaned against the wall, and pressed against the wall Balaam's foot; so it has to beat her. 26 And the angel of the Lord went further, and stood in a narrow place, where was no way to turn either to the right or to the left. 27 And when the ass saw the angel of the LORD, she fell down under Balaam; and Balaam's anger was kindled, and he smote the ass with a staff. 28 Then the Lord opened the mouth of the ass, and she said to Balaam, What have I done unto thee, that thou hast smitten me these three times? 29 And Balaam said to the ass, Because thou hast mocked me; I wish I had a sword in my hand, for now would I kill thee. 30 And the ass said to Balaam, Am I not your ass, upon which you have ridden from the time that I was thine to this day? Accident has been my custom to do so with you? And he answered, No. 31 Then the Lord opened the eyes of Balaam, and he saw the angel of the Lord standing in the way, and his sword drawn in his hand:. and he bowed his head, and fell on his face. 32 And the angel of the Lord said unto him, Why these three times struck your donkey? Behold, I went out to withstand thee, because thy way is perverse before me: 33 And the ass saw me, and already three times turned aside before me; if it does not depart from before me, surely now I would have killed you, and saved her alive. 34 Balaam said to the angel of the Lord, I have sinned, because I did not know you were this way you opores to me; and now, if it seem evil unto thee, come back. 35 And the angel of the Lord said to Balaam, Go with the men; but only the word that I speak unto thee, that thou shalt speak. So Balaam went with the princes of Balak. "Noble readers finish here Part VI, and will continue showing a little about angels, Archangels, Cherubim and Seraphim, because they are little people who had the courage to show themes as well. I want to thank everyone for their encouragement, the strength and confidence of all. I graduated in hospital chaplaincy in the years 2012 and 2014 by the Baptist Church and the UFMS, course Mercedes applied by the chaplain and the chaplain and professor Kings. I am evangelical writer, and I'm a shepherd, but a biblical scholar. Campo Grande August 23, 2015 jcr0856@hotmail.com

Gno̱rízontas perissótero ti̱n Agía Grafí̱ kai ti̱ megáli̱ dýnami̱ tou Theoú, me to ónoma tou Ii̱soú Christoú. Méros VI gno̱rízoun lígo perissótera schetiká me tis Ángeloi, Archángeloi, Cherouveím kai Serafeím
Synechízontas to théma akóma Cherouveím:̱ O profí̱ti̱s ti̱s vavyló̱nia aichmalo̱sía, Iezekií̱l anaféretai se af̱tá ta ónta kaló̱ntas tous apó ton títlo tous dekaennéa forés. Ta téssera zo̱ntaná plásmata pou anaférei o profí̱ti̱s eínai cherouveím (Iezekií̱l 1,1 éo̱s 28- 3:̱13 ?. 10,14 - 15). Af̱tá ta tría kefálaia deíchnoun pó̱s í̱tan meriká Cherouveím Deíte ti léei sto Iezekií̱l 10. "14 Kai káthe éna eíche téssera próso̱pa?̱ to próso̱po tou pró̱tou í̱tan angelikoí próso̱po, kai to próso̱po tou prosó̱pou tou déf̱terou anthró̱pou, kai to tríto próso̱po liontarioú kai to tétarto próso̱po aetoú. 15 Kai o cherouveím ypsó̱thi̱kan?̱ af̱tá eínai to zo̱ntanó plásma pou eícha dei kontá ston potamó Tsempár. 16 Kai ótan ta cherouveím, oi trochoí pí̱ge mazí tous?̱ kai ótan ta cherouveím ýpso̱nan tis fteroúges tous gia na anevoún apó ti̱ gi̱, oi trochoí den tous cho̱rízoun. 17 Ótan stékontan, stékontan?̱ kai anevaínei eíchan sí̱ko̱se tous, gia to pnév̱ma ti̱s zo̱í̱s í̱tan se af̱toús. 18 Sti̱ synécheia, i̱ dóxa tou Kyríou anachó̱ri̱se apó to kató̱fli tou spitioú, kai státhi̱ke páno̱ apó ta exaptéryga. 19 Kai o cherouveím ýpso̱nan tis fteroúges tous, kai na topotheti̱theí páno̱ apó ti̱ gi̱ sta mátia mou ótan vgí̱kan?̱ kai oi trochoí dípla tous?̱ kai káthe énas státhi̱ke sti̱n eísodo ti̱s anatolikí̱s pýli̱s tou oíkou tou Iecho̱vá?̱ kai i̱ dóxa tou Theoú tou Israí̱l í̱tan páno̱ tous. 20 Af̱tó eínai to zo̱ntanó plásma pou eícha dei káto̱ apó ton Theó tou Israí̱l ston potamó Chempár, kai í̱xera óti í̱tan cherouveím. 21 Káthe éna eíche téssera próso̱pa kai to kathéna tésseris fteroúges, kai omoío̱ma tou cherioú enós ándra káto̱ apó tis fteroúges tous. 22 Kai i̱ omoióti̱ta tou prosó̱pou tous í̱tan ta ídia próso̱pa pou eícha dei kontá ston potamó Tsempár, ti̱n emfánisí̱ tous kai oi ídioi?̱ káthe rythmó brostá apó to próso̱pó tou. "O kýrios skopós tou eínai na tous diaki̱rýxei kai na prostatéf̱sei ti̱ dóxa, ti̱n kyriarchía kai ti̱n agióti̱ta tou Theoú. «Kaloúntai Cherouveím» kai o̱s ek toútou paízoun éna dipló rólo, di̱ladí̱:̱ Ta ouránia fýlakes Genesis. 3. «24 Étsi édio̱xan ton ánthro̱po?̱ Kai évale cherouveím anatoliká tou kí̱pou ti̱s Edém, kai éna flegómeno xífos pou gýrise me káthe trópo, gia na kratí̱sei to drómo tou déntrou ti̱s zo̱í̱s." Satanás aní̱ke se af̱tí̱ ti̱n kati̱goría ónto̱n pnev̱matikí̱ o̱s tekmartó Keímeno Iezekií̱l 28. "11 Í̱rthe na mou ton lógon tou Kyríou, légontas:̱ 12 Gie anthró̱pou, katalamvánoun éna thrí̱no epáno̱ ston vasiliá ti̱s Týrou, kai pes tou:̱ Étsi léei o Kýrios o Theós:̱ Tha í̱tan i̱ sfragída tou métrou, i̱ plí̱ri̱s ti̱s sofías kai téleios se omorfiá. 13 Í̱soun sti̱n Edém o kí̱pos tou Theoú?̱ káthe polýtimi̱ pétra í̱tan kálypsi̱s sou, i̱ sardius, topázi, diamánti, tirkouáz, ónychas, o íaspis, zafeíri, roumpíni, smarágdi kai chrysó?̱ se séna í̱tan sou týmpana kai so̱lí̱nes sou?̱ sti̱n i̱méra pou wast esý pou di̱miourgí̱thi̱ke í̱tan proetoimasménoi. 14 Í̱soun to angeloúdi, chrisménos na kalýpsei, kai pou sou?̱ to ieró vounó tou Theoú í̱tan sti̱ mési̱ ti̱s walkedst flogeró pétres. 15 estáthi̱s téleia se drómous sou apó ti̱n i̱méra pou wast esý pou di̱miourgí̱thi̱kan, méchri ev̱réthi̱ adikía en soi. 16 Me ti̱n pli̱thó̱ra to̱n emporev̱máto̱n sou échoun gemísei ti̱ mési̱ sou me ti̱ vía, kai tha amartí̱sei?̱ O̱s ek toútou, tha sou petáxei o̱s vévi̱los apó to vounó tou Theoú, kai egó̱ tha sou katastrépsei, cheroúv, apó ti̱n en méso̱ to̱n pýrino̱n lítho̱n. 17 ypsó̱thi̱ke i̱ kardiá sas, lógo̱ ti̱s omorfiás sou, esý katastrafeí sofía sou exaitías ti̱s fo̱teinóti̱tas sou:̱ Thelo̱ ríchnei sto édafos, vázete brostá se vasiliádes, ó̱ste na boroún na se doúme. 18 Gia to plí̱thos to̱n anomió̱n sou, apó ti̱n anomía sou kykloforías vevi̱ló̱sei ta ierá diatágmatá sou?̱ Sti̱ synécheia éfera éxo̱ apó anámesá sas mia pyrkagiá, pou katanaló̱netai kai tha sou férei stáchti̱ epáno̱ sti̱ gi̱ sta mátia ólo̱n óso̱n vlépete. 19 Óloi ósoi xérete metaxý to̱n laó̱n eínai synklonisméno apó sas?̱ Échei gínei énas trómos, kai poté na statheí ». Serafeím. O óros Serafiym evraïká eínai o pli̱thyntikós ti̱s Saraf, pou si̱maínei "kaf̱tí̱". Oi ángeloi ypókeintai sti̱n theía kyvérni̱si̱, kai to si̱mantikó rólo pou échoun paíxei sti̱n istoría ti̱s anthro̱póti̱tas, kathistá áxio idiaíteri̱s mneías kai mia eidikí̱ meléti̱, dióti, katá tis Grafés, i̱ ýparxí̱ tou theo̱reítai pánta eiri̱nikí̱ théma. Me ton trópo af̱tó, tha prépei na mas odi̱gí̱sei na meletí̱sei apó af̱tí̱ ti̱ meléti̱ gia tous angélous, oi ypourgoí tou Theoú (Evraíous 1:̱14). Sti̱n Palaiá Diathí̱ki̱ (OT), ópou o óros malak emfanízetai 108 forés, oi ángeloi emfanízontai o̱s ta ouránia ónta, ta méli̱ tou dikasti̱ríou tou Kyríou, gia na exypi̱retí̱sei kai na doxázoun (Neemías 9:̱ 6?̱ Ió̱v 1:̱ 6), ta leitourgiká pnév̱mata ( 1 Vasiléo̱n 19:̱ 5), metaférei to théli̱ma tou Theoú (Danií̱l 8:̱ 16-17)), na ti̱reíte to théli̱ma tou Theoú (Psalmós 103:̱ 20), ekteléste tous skopoús tou Theoú (Num 22:̱22), kai na giortásoume to enkó̱mio tou O Theós (Ió̱v 38:̱ 7?̱ Psalmós 148:̱ 2). Sti̱n Kainí̱ Diathí̱ki̱ (NT), ópou Ángelos léxi̱ emfanízetai 175 forés, oi ángeloi den emfanízontai na eínai antiproso̱pef̱tikó tou ourániou kósmou kai angeliofóroi tou Theoú. Oi leitourgíes parómoies me ekeínes ti̱s Palaiás Diathí̱ki̱s pou tous apodídetai, ópo̱s exypi̱retoún kai ton épaino ston Christó (Filippi̱síous 2:̱ 9-11?̱ Evraíous 1:̱ 6), ta leitourgiká pnév̱mata (Loukás 16:̱22?̱ Práxeis 12:̱ 7-11?̱ Evraíous 1 :̱ 7,14), metaférei ti̱ théli̱si̱ tou Christoú (Mat 2:̱ 13,20?̱ Práxeis 8:̱26), ypakoúoun sto théli̱má Tou (Matthaíos 6:̱10), ti̱n epítef̱xi̱ to̱n skopó̱n tou (Mat 13:̱ 39-42), kai giortásoume to enkó̱mio tou Christoú (Loukás 2:̱ 13,14). Ypárchoun oi ángeloi pou syndéontai me eidikés ekdi̱ló̱seis, ópo̱s i̱ sýlli̱psi̱ tou Christoú (Matthaíos 1:̱ 20-21), ti̱ génni̱sí̱ Tou (Loukás 2:̱ 10-12), ti̱n Anástasí̱ Tou (Katá Matthaíon 28:̱ 5,7) kai ti̱n análi̱psí̱ Tou kai Def̱téra Parousía (Práxeis 1:̱ 11). Si̱meío̱si̱. Sta proi̱goúmena ví̱mata pou échoun deíxei káthe stoicheío edó̱, étsi ó̱ste na af̱xánetai o arithmós to̱n selído̱n I̱ so̱stí̱ theologikí̱ óros gia af̱tí̱ ti̱ meléti̱ eínai óti tó̱ra árchisan Angelología (apó ta elli̱niká Ángelos, «ángelos» kai lógia, "meléti̱", "diatriví̱"). Angelology o̱s ek toútou idiaíteri̱ dógma eínai sto plaísio af̱toú pou onomázetai Systi̱matikí̱s Theologías, i̱ opoía aforá ti̱ meléti̱ gia ti̱n ýparxi̱, ta charakti̱ristiká, ti̱n i̱thikí̱ fýsi̱ kai tis drasti̱rióti̱tes to̱n angélo̱n. Xekináme, loipón, meletó̱ntas ti̱n ýparxi̱ to̱n angélo̱n. Obs.At. = práxeis. Ne = Neemías. I = Reis Reis. A Nm = Arithmoí. Lc. Luc = Lucas.Mt. Mat. = Matthaíos Ýparxí̱ sas. Kathó̱s archízoume ti̱ meléti̱ mas Angelología eínai aparaíti̱to óti vivliká boreí na kathísei ti̱n alí̱theia gia ti̱n ýparxi̱ to̱n angélo̱n. I̱ ýparxi̱ to̱n angélo̱n, ópo̱s tha doúme apó tó̱ra, apodeiknýetai safó̱s apó ti̱ didaskalía tou tóso sti̱n Palaiá óso kai sti̱n Kainí̱ Diathí̱ki̱ ..
a) Idrýthi̱ke apó ti̱ didaskalía ti̱s Palaiás Diathí̱ki̱s. Ypárchoun pollá keímena OT pou apodeiknýoun ti̱n pragmatikóti̱ta ti̱s ýparxi̱s to̱n angélo̱n. Tha í̱tan, o̱stóso, tonízoun móno ta exí̱s:̱ Gen 32:̱ «1 Iakó̱v pí̱ge sto drómo tou, kai diapísto̱se óti oi ángeloi tou Theoú. 2 Kai o Iakó̱v eípe ótan eíde tous:̱ Af̱tós eínai o stratós tou Theoú. Kai onómase o tópos Machanaim "Léei se dikastés 6.» 11 Kai o ángelos tou Kyríou í̱rthe kai káthise káto̱ apó mia velanidiá pou í̱tan sti̱n Ofrá, i̱ opoía aní̱ke ston Io̱ás Abiezrite .? kai o gios tou Gedeó̱n eíche xylodarmó apó sitári sto pati̱tí̱ri, gia na to só̱sei apó tous Madianítes. 12 Kai o ángelos tou Kyríou fáni̱ke s 'af̱tón kai tou eípe:̱ O Kýrios eínai mazí sou, ischyró polemistí̱ 5 Kai xáplo̱se kai koimótan káto̱ apó éna déntro arkéf̱thou?̱ "Se Vasileís 19. O ángelos parousiásti̱ke ston I̱lía kai légetai étsi." kai, idoú, tóte énas ángelos ton ángixe, kai eípe pros af̱tón, Sí̱ko̱ kai na tró̱ne. 6 Kai koítaxe, kai idoú, sto kefáli tou í̱tan éna kéik psí̱netai sta kárvouna, kai éna docheío me neró?̱ kai éfagan kai í̱pian, kai ékane na xapló̱sei. 7 Kai o ángelos tou Kyríou í̱rthe kai páli i̱ déf̱teri̱ forá, kai ton ángixe kai eípe :̱. Sí̱ko̱ kai na fáne, giatí tha eínai polý makrý drómo "" AT = Palaiá Diathí̱ki̱
Deíte ti léei ston Psalmó 91:̱ "9 Gia Esý, Kýrie, eísai to katafýgió mou. O Ýpsistos ékames katoikía sou. 10 Den tha tous symveí kanéna kakó sou, oudé pli̱gí̱ érthei schedón sou katoikía. 11 Gia tous angélous af̱toú chreó̱noun páno̱ sou, na sou kratí̱sei se óles caminhos.12 sou thélousi férei epáno̱ sta chéria tous, mí̱po̱s esý katarrípsei to pódi sou se mia pétra. 13 Tha prépei na katapatoún to liontári kai i̱ kómpra?̱ tha podopatoún to megálo liontári kai to fídi. 14 Epeidí̱ me agapáei, o̱s ek toútou, tha boró̱ na ton paradó̱sei?̱ apergía tha psi̱lá, epeidí̱ af̱tós hath gno̱stó to ónomá mou. 15 Af̱tós tha kalései eména, kai egó̱ tha tou apantí̱so̱?̱ Tha eímai mazí tou se beládes?̱ na gyrísei makriá, kai tha to doxáso̱. 16 O ton ikanopoií̱sei me to mí̱kos to̱n i̱meró̱n, kai na tou deíxo̱ ti̱ so̱ti̱ría mou. Deíte ti léei ángeloi ston Psalmó 104:̱ «1 Ev̱lógi̱se, o̱ psychí̱ mou, ton Kýrio! O Kýrios o Theós mou, esý eísai polý?̱ pou eínai ntyménoi me dóxa kai to megaleío. 2 Af̱tós kalýptei fo̱s kai me éna éndyma, apló̱netai stous ouranoús san kourtína. 3 set sta ýdata ta dokária to̱n thalámo̱n tou?̱ kathistá ta sýnnefa árma tou, perpató̱ntas páno̱ sta fterá tou anémou. 4 maketh pnév̱mata angélous tou, tous ypourgoús tou mia flegómeni̱ fo̱tiá. 5 éthese ta themélia ti̱s gi̱s?̱ den tha distásei aná pása stigmí̱. "
Sta proanaferómena keímena, vlépoume tous angélous se vasikés leitourgíes tous na ypi̱retí̱soun kai na epainéso̱ o Giachvé, o Theós, kai metadídei mi̱nýmata apó ton Theó, gia na ypakoúsoume sto théli̱má Tou, gia na ektelései to théli̱ma tou Theoú, kathó̱s kai polemistés.
v) pou idrýthi̱ke apó ti̱ didaskalía ti̱s Kainí̱s Diathí̱ki̱s. Sto plaísio ángeloi NT den parousiázontai apló̱s o̱s «angeliofóroi tou Theoú» allá kai o̱s «ypourgoí stous kli̱ronómous ti̱s so̱ti̱rías» (Evr 1:̱14). Epipléon, i̱ ýparxi̱ to̱n angélo̱n faínetai safó̱s sto NT. Párte, gia parádeigma, ta akóloutha keímena:̱ Matthaíos 13:̱ "35, óti den boreí na ekpli̱ro̱theí af̱tó pou eipó̱thi̱ke apó ton profí̱ti̱, o opoíos eípe:̱ Tha anoíxo̱ to stóma mou me paravolés?̱ Arthró̱no̱ prágmata krymména apó ti̱n ídrysi̱ tou kósmou. 36 Sti̱ synécheia, éfyge apó to plí̱thos kai pí̱ge sto spíti. Kai í̱rthe s 'af̱tón oi mathi̱tés tou, légontas, na mas exi̱gí̱sei ti̱n paravolí̱ to̱n zizanío̱n tou gi̱pédou. 37 Kai ekeínos, apantó̱ntas, eípe s 'af̱toús:̱ Ekeínos pou spérnei ton kaló spóro eínai o Yiós tou anthró̱pou?̱ 38 To pedío eínai o kósmos?̱ kai o kalós spóros eínai oi yioí ti̱s vasileías?̱ kai ta zizánia eínai oi yioí tou poni̱roú?̱ 39 O echthrós pou ta éspeire eínai o diávolos?̱ kai i̱ synkomidí̱ eínai to télos tou kósmou?̱ kai oi theristés eínai oi ángeloi. O̱s ek toútou, 40 mazév̱ontai ta zizánia kai kaígontai me ti̱ fo̱tiá, étsi tha eínai to télos af̱toú tou kósmou. 41 Yiós tou anthró̱pou tha steílei tous angélous tou, kai tha mazépsoun éxo̱ apó to vasíleió tou óla ta prágmata pou prosválloun kai ta opoía kánoun ti̱n anomía. 42 Kai prépei na tous ríchnei tha eínai se pýrino kamíni?̱ prépei na ypárchei kláma kai to tríximo to̱n dontió̱n. . 43 Tóte oi díkaioi tha lámpsoun san ton í̱lio sti̱ vasileía tou Patéra tous Poios échei af̱tiá gia na akoúei, as akoúsei "Deíte ti léei sto Katá Matthaíon 18:̱" .. 10 Proséchete óti to YE den perifroneí énan apó af̱toús tous mikroús mas fílous, gia na sas po̱ óti tous ángeloi ston ouranó vlépoume pánta to próso̱po tou Patéra mou pou eínai stous ouranoús. 11 Epeidí̱, o Yiós tou anthró̱pou í̱lthe gia na só̱sei af̱toús pou échoun chásei "Deíte ti léei sto Katá Matthaíon 26:̱" 51 Kai idoú, énas apó af̱toús me ton Ii̱soú áplo̱se to chéri tou, trávi̱xe to spathí tou kai chtýpi̱se ton doúlo tou archieréa. , ékopsan to af̱tí tou. 52 Tóte o Ii̱soús eípe pros af̱tón, Válte to spathí sou?̱ gia óla af̱tá pou paírnoun spathí, na pethánoun apó to spathí. 53 Í̱ nomízeis óti den boreí pléon na parakaléso̱ ton Patéra mou, kai thélei na mou dó̱sei sí̱mera perissóteres apó dó̱deka legeó̱nes angélo̱n? 54 Giatí eínai óti prépei na ekpli̱ro̱thoún oi grafés, óti étsi prépei na gínei "Deíte ti léei ston Márko Márkos 8:̱" 35 Epeidí̱, ópoios tha só̱sei ti̱ zo̱í̱ tou tha ti̱ chásei, allá ópoios chánei ti̱ zo̱í̱ tou gia chári̱ mou kai to ev̱angélio tha to só̱sei. 36 Állo̱ste, ti tha o̱felí̱sei ton ánthro̱po na kerdísei ton kósmo olókli̱ro, allá chásei ti̱ zo̱í̱ tou? 37 Í̱ ti tha dó̱sei o ánthro̱pos eis antallagí̱n ti̱s psychí̱s af̱toú? 38 Epeidí̱, ópoios provaínei, se af̱tí̱ ti̱n moichalída kai amarto̱lí̱ geniá eínai ntropí̱ gia ména kai ta lógia mou, o Yiós tou anthró̱pou na ntrépontai, ótan erchetai sto dóxa tou Patéra tou mazí me tous agíous angélous. "Léei ston Louká 22 "42 Légontas, Patéra, an théli̱s na katargí̱sete af̱tó to kýpello apó ména?̱ Par 'óla af̱tá den mou théli̱ma, allá dikí̱ Sou. 43 Kai ekeí emfanísti̱ke énas ángelos s 'af̱tón apó ton ouranó, enischýontas ton. 44 Kai eínai se mia ago̱nía pou prosef̱chómastan pio sovará. . Kai o idró̱tas tou í̱tan o̱s na í̱tan megáli̱ stagónes aíma na péftoun sto édafos »léei se John 1 :̱." 49 Apokríthi̱ke o Nathanaí̱l kai eípe pros af̱tón, ravvínos, esý eísai o Yiós tou Theoú?̱ Eíste o vasiliás tou Israí̱l. 50 O Ii̱soús apánti̱se kai eípe pros af̱tón, Epeidí̱ eípa soi, soi eída káto̱ apó ti̱ sykiá, pistév̱eis? Megalýteri̱ ap 'af̱tá théleis na deíte. . 51 Kai eípe pros af̱tón Sti̱n pragmatikóti̱ta, sas légo̱, Efexí̱s YE tha doúme ton ouranó anoigméno, kai tous angélous tou Theoú na anevaínoun kai na katevaínoun epáno̱ ston Yió tou anthró̱pou »Léei sti̱ Colocenses 1:̱" 13 Poios hath mas elef̱théro̱se apó exousía tou skótous, kai édo̱ken eis i̱más metafrasteí sti̱ vasileía tou Yioú ti̱s agápi̱s tou?̱ 14 Sti̱n opoía échoume ti̱n apolýtro̱si̱ diamésou tou aímatos tou, akómi̱ kai ti̱ synchó̱resi̱ to̱n amartió̱n?̱ 15 Poios eínai i̱ eikóna tou aóratou Theoú, o pro̱tótokos óli̱s ti̱s di̱miourgías?̱ 16 Gia ton ídio í̱tan apó óla ta prágmata pou di̱miourgí̱thi̱ke, pou eínai ston ouranó kai sti̱ gi̱, ta oratá kai ta aórata, eíte thrónoi, eíte ktí̱seis, í̱ i̱gemoníes, í̱ tis exousíes. Óla ta prágmata échoun di̱miourgi̱theí apó af̱tón kai gi 'af̱tón. 17 Kai Eínai prin apó óla ta prágmata kai óla ta prágmata kratí̱ste gi 'af̱tón. 18 Kai Af̱tós eínai i̱ kefalí̱ tou só̱matos, ti̱s ekkli̱sías?̱ Eínai i̱ archí̱, pro̱tótokos ek to̱n nekró̱n, étsi ó̱ste se ó, ti tha boroúse na échei ti̱n yperochí̱. 19 Epeidí̱ charopoíi̱se ton Patéra óti káthe plí̱ro̱ma paramoní̱s?̱ 20 kai óti, échontas kánei eirí̱ni̱ méso̱ tou aímatos tou stav̱roú af̱toú, apó ton ídio na symvivásei ton eaf̱tó tou óla ta prágmata, tóso pou vrískontai sti̱ gi̱, ópo̱s af̱tés ston ouranó "2 Thessalonikeís 1 :̱." 7 Kai eseís pou vasanízontai ypóloipo mazí mas ótan ekdi̱ló̱nei ton Kýrio Ii̱soú apó ton ouranó me tous angélous ti̱s dýnamí̱s tou, 8 se flóga fo̱tiás, kánontas ekdíki̱si̱ s 'af̱toús pou den gno̱rízoun O Theós, kai óti den ypakoúoun to ev̱angélio tou Kyríou mas Ii̱soú Christoú?̱ 9 prépei na timo̱ri̱thoún me aió̱nio ólethro apó to próso̱po tou Kyríou kai ti̱ dóxa ti̱s dýnamí̱s tou, 10 ótan tha érthei na doxasteí stous agíous tou, kai na thav̱mázoun ekeíni̱ ti̱n i̱méra óloi ósoi pistév̱oun (giatí i̱ martyría mas na sas pistev̱ótan). 11 Dia toúto kai prosef̱chómaste pántote gia sas, óti o Theós mas tha metrí̱sei sas áxios af̱tí̱s ti̱s klí̱si̱s, kai na ekpli̱ró̱sei óles tis ev̱dokía tou kalosýni̱ tou, kai to érgo ti̱s písti̱s me ti̱ dýnami̱?̱ 12 Ópo̱s to ónoma tou Kyríou mas Ii̱soú Christoú na doxázetai se séna, ki esý to ídio, sýmfo̱na me ti̱ chári̱ tou Theoú mas kai tou Kyríou Ii̱soú Christoú. "Eídan ti̱ si̱masía to̱n angélo̱n, archangélo̱n, cherouveím kai serafeím. O Theós échei dó̱sei ston kathéna mia apostolí̱, mia dýnami̱ pou prépei na pli̱roúntai. Deíte ti léei sti̱n Evraíous. 12:̱ 18 Giatí den échete érthei na psi̱lafi̱tí̱ mount kaígetai me fo̱tiá, kai to skotádi, kai to skotádi, kai thýella, 19 kai ton í̱cho ti̱s trompétas, kai ti̱ fo̱ní̱ to̱n léxeo̱n?̱ Opoío ósoi to ákousan zí̱ti̱se na mi̱n pes mou perissótera?̱ 20 Dióti den tha boroúse na antéxei af̱tó pou diétaxe, An ésto̱ kai éna thi̱río angíxei to vounó prépei na lithovoloúntai í̱ katef̱theían me éna vélos. 21 Kai í̱tan tóso foveró to théama, óti o Mo̱ysí̱s eípe, exairetiká fóvo kai trómo. 22 Ómo̱s, échete érthei sto Óros Sió̱n kai sti̱n póli̱ tou zo̱ntanoú Theoú, ti̱n ouránia Ierousalí̱m, kathó̱s kai se anaríthmi̱tes etaireía to̱n angélo̱n?̱ 23 Gia ti̱ genikí̱ synélef̱si̱ kai ti̱n ekkli̱sía tou pro̱tótokou, ta opoía eínai gramména ston ouranó, kai sto Theó o dikastí̱s óloi, sta pnév̱mata akrivó̱s to̱n atómo̱n pou gínontai téleia?̱ 24 Kai ston Ii̱soú o mesolavi̱tí̱s ti̱s néas diathí̱ki̱s, kai me to aíma tou psekásmatos, pou miláei kalýtera ta prágmata apó ó, ti ekeíni̱ tou Ável. 28 O̱s ek toútou, lamvánei éna vasíleio pou den boreí na klonisteí, epitrépste mas na échoume ti̱ chári̱, ti̱n opoía boroúme na ypi̱retoúme ton Theó me apodektó me ev̱láveia kai déos?̱ 29 Dióti o Theós mas eínai pyr katanalískon " na doúme ti léei sti̱n epistolí̱ tou Ioúda "9 O̱stóso, o archángelos Michaí̱l, ótan ago̱nizómenos me ton diávolon amfisví̱ti̱se gia to só̱ma tou Mo̱ysí̱, den tólmi̱se pléon na askí̱sei katachri̱stikí̱ katadíki̱ enantíon tou?̱ allá eípe, O Kýrios epitimí̱si̱ "Deíte ti léei sti̱n Apokálypsi̱ ?. Rev.12:̱ 7?̱ 22:̱ 8.9. Apokálypsi̱. 12. "7 Kai égine pólemos ston ouranó?̱ Michaí̱l kai oi ángeloí tou polémi̱san enantíon tou drákou?̱ Kai o drákontas polémi̱se kai oi ángeloí tou?̱ 8 Kai den epikráti̱se?̱ Den í̱tan méros tous, pou vréthi̱kan ston ouranó. 9 Kai o megálos drákos petáxei éxo̱, óti paliá fídi, pou apokaleítai o diávolos, kai o satanás, o opoíos exapatá olókli̱ro ton kósmo?̱ petáchti̱ke éxo̱ sti̱ gi̱, kai oi ángeloí tou ríchti̱kan mazí tou. 10 Kai ákousa mia dynatí̱ fo̱ní̱ ston ouranó, légontas:̱ Tó̱ra í̱rthe i̱ so̱ti̱ría kai i̱ dýnami̱ kai i̱ vasileía tou Theoú mas kai i̱ exousía tou Christoú tou?̱ gia ti̱n katí̱goros to̱n adelfó̱n mas ríchnei káto̱, to opoío brostá ston Theó mas, tous kati̱goreí i̱méra kai nýchta. 11 Kai af̱toí eníki̱san af̱tón diá to aíma tou Arníou kai diá ton lógon ti̱s martyrías af̱tó̱n?̱ kai agápi̱se óchi ti̱ zo̱í̱ tous méchri thanátou ". Deíte ti̱n ypakoí̱ to̱n angélo̱n, archangélo̱n, klp, sti̱n Apokálypsi̱. 22. "6 Kai eípe pros emé, Af̱tá ta lógia eínai pistá kai ali̱thiná?̱ kai o Kýrios o Theós to̱n agío̱n profi̱tó̱n ésteile ton ángeló tou gia na deíxei stous doúlous tou ta prágmata pou prépei sýntoma na érthei na perásei. 7 Idoú, érchomai grí̱gora:̱ Makários ópoios ti̱reí ta lógia ti̱s profi̱teías af̱toú tou vivlíou. 8 Kai egó̱ o Io̱ánni̱s eímai af̱tós pou ákouse kai eíde af̱tá ta prágmata. Kai ótan eícha akoúsei kai dei, épesa sta pódia tou angélou pou édeixe na proskyní̱soun. 9 Kai eípe pros emé, vl mi̱ to káneis af̱tó?̱ Eímai sýndoulós kai to̱n adelfó̱n sou to̱n profi̱tó̱n, kai pou ti̱roún ta lógia af̱toú tou vivlíou. Latrév̱oun to Theó. .... 14 Makárioi af̱toí pou práttoun tis entolés tou, gia na échoun dikaío̱ma sto déntro ti̱s zo̱í̱s, kai endéchetai na eisélthoun sti̱n póli̱ mésa apó tis pýles. 15 Éxo̱ eínai ta skyliá kai oi mágoi kai oi pórnoi, kai oi foniádes kai oi eido̱lolátres, kai ópoios agapáei kai maketh éna pséma. 16 Egó̱, o Ii̱soús échoun steílei to dikó mou ángelo na katathésoun eis esás af̱tá ta prágmata stis ekkli̱síes. Egó̱ eímai i̱ ríza kai to génos tou Davíd, kai to fo̱teinó astéri kai to pro̱í. 17 Kai to Pnév̱ma kai i̱ nýfi̱ léne:̱ Éla. Kai afí̱ste ton na akoúei na léei, Éla. Kai poios eínai dipsasménos érthei?̱ Kai ópoios tha lávei to dó̱ro tou neroú ti̱s zo̱í̱s. 18 Epeidí̱, díno̱ martyría pros káthe ánthro̱po pou akoúei ta lógia ti̱s profi̱teías af̱toú tou vivlíou, an kápoios tha prosthései s 'af̱tá, o Theós tha prosthései s' af̱tón tis pli̱gés pou eínai gramménes s 'af̱tó to vivlío?̱ 19 Kai an kápoios paírnei makriá apó ta lógia af̱toú tou vivlíou ti̱s profi̱teías, o Theós tha afairései to méros tou apó to vivlío ti̱s zo̱í̱s kai ti̱n ierí̱ póli̱, kai apó ta prágmata pou eínai gramména se af̱tó to vivlío. 20 Ekeínos pou martyreí af̱tá ta prágmata, léei, Sígoura érchomai grí̱gora. Amí̱n. Akóma ki étsi, éla, Kýrie Ii̱soú »O Michaí̱l Archangélou :̱. Skopév̱oume apó tó̱ra kai sto na meletí̱sei perípou pénte eidikés kati̱goríes to̱n angélo̱n, xekinó̱ntas me ton Archángelo Michaí̱l. Sti̱n elli̱nikí̱ vrískoume Michaí̱l, Evr. mika'el. To ónoma Michael si̱maínei "Poios eínai ópo̱s to El (o Theós)?». I̱ parádosi̱ ti̱s ýparxi̱s to̱n archangélo̱n den í̱tan archiká méros ti̱s evraïkí̱s písti̱s. Étsi, se vivlikí̱ logotechnía, Miguel eiságetai sto Danií̱l. 10:̱ 13.21 kai 12:̱ 1 kai epanemfanízetai sto NT sti̱n epistolí̱ tou Ioúda 9 kai Apokálypsi̱ 12:̱ 7. An kai kápoia vivliografía échei Archángelos Gavrií̱l o̱s állo (synoliká eptá apókryfa logotechnía kai pseudepígrafa ópou téssera onómata apokálypse:̱ Michaí̱l, Gavrií̱l, Rafaí̱l kai Uriel), i̱ Agía Grafí̱ apokalýptei móno ti̱n ýparxi̱ mias eniaías Archangélou Michaí̱l. Af̱tó apodeiknýetai apó to gegonós óti kai stis dýo periptó̱seis, oi Archángelos elli̱nikí̱ léxi̱, «Archángelos», 1 Thes̱. 4:̱16 kai Ioúda 9, o óros emfanízetai móno ston enikó, pou syndéontai apokleistiká me to ónoma Miguel, ópou synágetai to sympérasma óti vivliká ypárchei móno énas ángelos legómeno Archángelos í̱ epikefalí̱s ángelos, kai óti af̱tó Archangélou Michaí̱l onomázetai. "
Miguel eínai na vretheí sto NT érchetai se móno to vivlío tou Danií̱l. Ópo̱s Gavrií̱l, eínai, o̱stóso ouránio on, eidikí̱ ef̱thýni̱ o̱s pro̱tathli̱tí̱s tou Israí̱l enántia stis antípales ángelos to̱n Persó̱n (Danií̱l 10:̱ 13,21), kai af̱tós odi̱geí tis ouránies stratiés enántia se óles tis yperfysikés dynámeis tou kakoú sti̱n telef̱taía megáli̱ máchi̱ (Danií̱l 12:̱ 1). Se prósfati̱ evraïkí̱ filología, kathó̱s kai ta apókryfa kai psev̱depígrafa, to ónoma tou Michael emfanízetai o̱s thematofýlakas to̱n stratio̱tikó̱n kai intercessor tou Israí̱l. (Dan. Dn = Danií̱l)
Se edokimásthi̱, Miguel emfanízetai móno se dýo periptó̱seis. Se Ioúda 9, ypárchei anaforá se diaforá metaxý Michaí̱l kai ton diávolo se schési̱ me to só̱ma tou Mo̱ysí̱. To állo keímeno pou emfanízetai eínai o Michael Apokálypsi̱ 12:̱ 7, i̱ opoía katalamvánei to théma tou Danií̱l 12:̱ 1, parousiázontas Minkél, ópo̱s o niki̱tí̱s tou archégonou dráko, pou anagno̱rízetai o̱s o Satanás. (Tes. = Thessalonikeís "  Serafeím. I̱ evraïkí̱ óros eínai saraph. Óso gia ti̱n akriví̱ proélef̱si̱ kai to nói̱ma af̱toú tou órou, den ypárchei kamía symfo̱nía metaxý to̱n meleti̱tó̱n. Pithanó̱s proérchetai apó ti̱n evraïkí̱ ríza saraph, pou si̱maínei "kaíne", to opoío tha dó̱sei ti̱n idéa óti o Serafeím eínai lamperí̱ ángeloi, dedoménou óti af̱tí̱ i̱ ríza boreí epísi̱s na si̱maínei «pyr katanalískon», allá kai «rebrilhar» kai "antanakloún". I̱ móni̱ anaforá af̱tó̱n to̱n ouránio̱n ónto̱n mésa apó tis selídes ti̱s Agías Grafí̱s eínai to vivlío tou I̱saḯa (I̱s̱ 6). O Serafeím emfanízontai schetízontai me ti̱n Cherouveím gia ti̱n érgo ti̱s prostasías ti̱s theías thróno. Ónta dei apó I̱saḯas eíche anthró̱pini̱ morfí̱, an kai me éxi fterá (I̱saḯas 6:̱ 2). Échoun systatheí to thróno tou Theoú (I̱saḯas 6:̱ 2a), to opoío faínetai na deíchnei óti eínai i̱gétes sti̱ latreía ston Kýrio. Éna apó af̱tá ta plásmata épsale mia epo̱dós óti I̱saḯas katagráfei tis léxeis:̱ «Ágios, ágios, ágios eínai o Kýrios Pantodýnamos?̱ Óli̱ i̱ gi̱ eínai gemáti̱ apó ti̱ dóxa tou" (I̱saḯas 6:̱ 3). Tóso ischyrí̱ í̱tan af̱tí̱ i̱ latreía, légetai óti to ório ti̱s theías naoú tínaxe, to ieró gémise me kapnó. Apó ó, ti vlépoume sto keímeno, faínetai na I̱saḯas o Serafeím í̱tan mia táxi̱ angeliká ónta ypéf̱thynes gia orisména kathí̱konta epití̱ri̱si̱s kai latreías. O̱stóso, faínetai na eínai diaforetikí̱ i̱thikí̱ plásmata, óchi móno tis provlépseis ti̱s fantasías í̱ proso̱popoíi̱si̱ to̱n zó̱o̱n. I̱thikés idióti̱tes tou í̱tan apascholoúntai apokleistiká sti̱n ypi̱resía tou Theoú. "Eínai?̱ Ísa = I̱saḯa "
Cherouveím:̱ Sta evraïká, échoume keruhbim, kerub pli̱thyntikó. Se cheroub elli̱niká. Lógo ti̱s avévaii̱s etymologías. Sto A.T. Ta ónta af̱tá parousiázontai o̱s symvolikí̱ kai ouránia. Sto vivlío ti̱s Génesi̱s, eíchan to kathí̱kon na fyláne to drómo pros to déntro ti̱s zo̱í̱s ston Kí̱po ti̱s Edém (Gen 3:̱24). Mia parómoia leitourgía pistó̱thi̱ke me dýo chrysá cherouveím, topothetoúntai se káthe ákro tou ilastí̱riou (to kapáki pou kalýptei ti̱n kivo̱tó me ton pio ieró tópo - Éxodos 25:̱ 18-22?̱ - Evraíous 9:̱ 5), i̱ opoía symvoliká prostatév̱ontai ta antikeímena pou eínai apothi̱kev̱ména mésa sti̱n kivo̱tó, kai ton anefodiasmó, me ta fterá aplo̱ména tou, éna orató váthro sto aórato thróno tou Kyríou, tou Theoú (vl Psalmós 80:̱ 1 kai 99:̱ 1, gia na katanoí̱soume af̱tó to schí̱ma). Sto vivlío tou Iezekií̱l (Iezekií̱l 10), sto thróno árma tou Theoú, exakoloutheí na yposti̱rízetai apó cherouveím, égine to kini̱tó. Cherouveím epísi̱s kenti̱ména gia tis kourtínes kai pépla ti̱s Ski̱ní̱s tou Martyríou kai to Naó ti̱s diamorfo̱méni̱s toíchous (Ex 26:̱31?̱ 2 Chronikó̱n 3:̱ 7). "Ex = ex = Evr Evr - Ps Ps =" O ángelos Gavrií̱l:̱ I̱ evraïkí̱ léxi̱ Gavrií̱l si̱maínei «ánthro̱pos tou Theoú» (Evr gevér, «ánthro̱pos» kai El - mikrí̱ gia Elochím, «o Theós.»). Sti̱n Palaiá Diathí̱ki̱, Gavrií̱l emfanízetai móno sto Danií̱l, kai ekeí ópo̱s o ouránios angeliofóros pou emfanízetai me ti̱ morfí̱ enós anthró̱pou (Danií̱l 8:̱16?̱ 9:̱21). Oi leitourgíes tou eínai:̱ na apokalýpsei to méllon gia na ermi̱néf̱sei éna órama (Dan 8:̱17), kai na dó̱sei katanói̱si̱ kai sofía gia na Danií̱l (Danií̱l 9:̱22). NT Gavrií̱l emfanízetai móno sti̱n afí̱gi̱si̱ tou Louká, pou perigráfei ti̱ génni̱si̱ tou Christoú. Ekeí eínai o ouránios angeliofóros pou anakoinó̱nei si̱mantiká gegonóta:̱ i̱ génni̱si̱ tou Io̱ánni̱ (Lk 1:̱ 11-20) kai o Ii̱soús (Loukás 1:̱ 26-38). Eínai, epísi̱s, parousiázetai o̱s kápoion pou «voi̱thá enó̱pion tou Theoú" (Loukás 1:̱19). Apó tis periptó̱seis af̱tés, synágetai to sympérasma óti o Gavrií̱l eínai o komistí̱s to̱n megálo̱n theía mi̱nýmata stous ándres. Kápoios boreí na kleíso̱ légontas óti sti̱n Agía Grafí̱, Gabriel eínai o «angeliofóros ángelos" Minkél kai o «ángelos polemistí̱s." "Luc. Lc = Louk "Noble anagnó̱stes, óles af̱tés oi pli̱roforíes í̱di̱ deíxei me leptoméreia, étsi ó̱ste na mi̱n tetheí xaná because'd móno na epanalávei xaná. O KYRIOS tou Angélou. Éna állo scholeío megáli̱ si̱masía, i̱ opoía me ti̱ seirá ti̱s syndéetai stená me Theofaneió̱n eínai oi emfaníseis tou angélou tou Kyríou. Emeís epiléxame na meletí̱soume xecho̱ristá se af̱tó to théma, lógo̱ ti̱s kaírias si̱masías ti̱s, dedoménou óti oi emfaníseis tou angélou tou Kyríou apoteloún Theofaneió̱n:̱ allá eidiká theofaneió̱n ópou oi emfaníseis tou édo̱se o Theós anó̱dyna. I̱ ékfrasi̱ «Ángelos tou Kyríou» í̱ ti̱n parallagí̱ tou «ángelos tou Theoú," eínai páno̱ apó pení̱nta forés sti̱n P.D.. I̱ pró̱ti̱ vivlikí̱ emfánisi̱ tou «Ángelos Kyríou» í̱tan to epeisódio ti̱s Ágar sti̱n éri̱mo, o Theós chri̱simopoíi̱se angélous gia ti̱n prostasía Ágar kai na mi̱n afí̱soume típota kakó na ti̱s symveí. .. Epeidí̱ sti̱n Ismaí̱l, o Theós tha kánei éna polemikó éthnos (Gên.16 "4 Kai pí̱ge sto Hagar, kai synélave, kai vlépontas óti eíche sylli̱ftheí, ero̱méni̱ tou í̱tan perifroni̱ménos sta mátia ti̱s 5i̱s Kai Sarái eípe ston Ávram, láthos mou eínai . epáno̱ sou ypi̱réti̱s mou me évale ston kórfo sas, kai eíde tó̱ra óti synélave, í̱moun perifroni̱ménos sta mátia ti̱s:̱ o Kýrios dikastí̱s anámesa se ména kai séna 6 Allá o Ávram eípe ston Sarái, Idoú, ypi̱rétria sou eínai sto chéri sou?̱ káno̱ s 'af̱tón ti kaló eínai sta mátia sas kai anaxiopathoúnta Sarái, kai éfyge apó to próso̱pó ti̱s 7 Kai o ángelos tou Kyríou ti̱s vréthi̱ke apó mia vrýsi̱ tou neroú sti̱n éri̱mo, apó ti̱ vrýsi̱ sto drómo pros Siour 8 kai eípe ...:̱ ? Ágar, i̱ doúli̱ tou Sarái, ópou proércheste apó kai poú pi̱gaíneis Kai eípe, écho̱ fýgei apó to Sarái próso̱po kyría 9 Kai eípe o ángelos tou Kyríou. Na eíste sti̱n ero̱méni̱ sou, kai na ypoválei ton eaf̱tó sou káto̱ apó ti̱n 10 chéria mou eípe na ton ángelo tou Kyríou .. pollaplasiásei si̱mantiká to spérma sou, pou den tha eínai arithmi̱ména gia plí̱thos na eínai 11 Tou eípa epísi̱s o ángelos tou Kyríou:̱ Idoú, i̱ mí̱tra sou kai na férei éna gio, kai kalései to ónoma af̱toú Ismaí̱l?̱ epeidí̱ o Kýrios ákouse thlípsi̱ sou. 12 Kai af̱tós tha eínai énas pro̱tógonos ánthro̱pos, kai to chéri tou tha eínai enántia se ólous, kai to chéri óloi enantíon tou?̱ . Kai stathó̱ brostá sto próso̱po tou ólous tous adelfoús tou »Álles ekdi̱ló̱seis perilámvanan anthró̱pous ópo̱s o Avraám (Génesi̱ 22:̱ 11,15) Edó̱, o ángelos tou Theoú stamatí̱sei ton Avraám apó ti̱n oloklí̱ro̱si̱ ti̱s thysías gia na skotó̱soun móno to gio tou Isaák, o Theós, Avraám dokimásti̱ke, tha ikanopoií̱sei to aíti̱ma, ti̱n entolí̱ tou Theoú na thysiásei to gio tou Isaák. Ge. 22. "1 Af̱tó synévi̱ metá apó af̱tá ta prágmata, pou apodeíchthi̱ke o Theós ston Avraám, kai eípe pros af̱tón, Avraám! Kai eípa, Edó̱ eímai. 2 Kai eípe:̱ Páre tó̱ra ton gio sou, ton monogení̱ ton Isaák, ton opoío agapó̱, kai na sou sti̱ gi̱ tou Moriá, kai na tou prosférei ekeí o̱s olokáf̱to̱ma se éna apó ta vouná pou tha sas po̱. 3 Étsi o Avraám si̱kó̱thi̱ke no̱rís to pro̱í, kai gémisan ton kó̱lo tou, kai pí̱re dýo nearó̱n andró̱n tou, kai ton Isaák to gio tou?̱ kai kópste xýla gia to olokáf̱to̱ma, kai si̱kó̱thi̱ke, kai pí̱ge ston tópo pou o Theós tou eíche pei. 6 Kai o Avraám pí̱re to xýlo gia to olokáf̱to̱ma, kai ton évalan páno̱ Isaák to gio tou?̱ kai pí̱re ti̱ fo̱tiá kai to machaíri sto chéri tou, kai í̱tan kai oi dýo mazí. 7 Kai o Isaák míli̱se ston Avraám ton patéra tou kai eípe, o patéras mou! Kai eípa, edó̱ eímai egó̱, o gios mou! Kai eípe, Idoú i̱ fo̱tiá kai to xýlo, allá poú eínai to arní gia olokáf̱to̱ma? 8 Kai o Avraám eípe:̱ O Theós tha dó̱sei ton eaf̱tó tou éna arní gia olokáf̱to̱ma, o gios mou. Étsi pí̱gan kai ta dýo mazí. 9 Kai í̱rthan ston tópo pou o Theós tou eíche pei, kai o Avraám échtise éna thysiastí̱rio kai to xýlo pou me ti̱ seirá, kai desmév̱etai Isaák ton gio tou, kai ton évale sto vo̱mó páno̱ sto xýlo. 10 Kai o Avraám áplo̱se to chéri tou kai pí̱re to machaíri gia na skotó̱sei to gio tou?̱ 11 Kai o ángelos tou Kyríou fó̱naxe apó ton ouranó, kai eípe, o Avraám, o Avraám! Kai eípa, Edó̱ eímai. 12 Kai eípe, den Lay cheíra epí to palikári, oúte kánei típota gia na ton?̱ gia tó̱ra xéro̱ óti fovásai to Theó, kai den échoun parakrati̱theí o gios sou, móno o gios sas. 13 Kai o Avraám sí̱ko̱se ta mátia tou kai koítaxe?̱ kai xáfnou, éna kriári píso̱ apó ton épiase apó ta kérata tou se éna álsos?̱ kai o Avraám pí̱ge kai pí̱re to kriári kai to prósfere o̱s olokáf̱to̱ma, antí tou giou tou. 14 Kai o Avraám apokálese to ónoma ekeínou tou tópou O Kýrios tha dó̱sei?̱ légetai méchri sí̱mera, sto vounó tou Kyríou prépei na dei. 15 Kai o ángelos tou Kyríou kálese ton Avraám gia déf̱teri̱ forá apó ton ouranó, 16 Kai eípe, Zo̱ egó̱, légei o Kýrios:̱ Epeidí̱ ékanes af̱tó to prágma, kai den échoun parakrati̱theí o gios sou, móno o gios sas, 17 óti prágmati Tha ev̱logí̱sei, kai pollaplasiázontas tha pli̱thýnei to spérma sou san ta ástra tou ouranoú kai san ti̱n ámmo pou eínai epáno̱ apó ti̱ thálassa sti̱n xi̱rá?̱ kai to spérma sou tha échoun ti̱n pýli̱ to̱n echthró̱n tou?̱ 18 Kai sto spérma sou tha ev̱logi̱thoún óla ta éthni̱ ti̱s gi̱s?̱ epeidí̱ esý ypákouse ti̱ fo̱ní̱ mou. "
 Jacob exapatí̱thi̱ke apó ton petheró tou, allá o Theós eíde ta pánta kai ékane étsi:̱ Ge. 31:̱ "11 Kai mou eípe o ángelos tou Theoú se éna óneiro, Iakó̱v! Kai eípa, Edó̱ eímai. 12 Kai eípe, Si̱kó̱ste ta mátia sou tó̱ra kai deíte óles tis kriária pou álma katá to poímnio eínai rigé, stigmatisménos kai stígmata?̱ Écho̱ dei óla ósa Lampán ékane se sas. 13 Egó̱ eímai o Theós ti̱s Vaithí̱l, ópou esý chrisménos énan pyló̱na, ópou tha orkisteí órko mou?̱ Gia na si̱ko̱theíte tó̱ra, pí̱gaine af̱tí̱ ti̱ gi̱ sou, kai na epistrépsei eis ti̱n gi̱n ti̱s syngeneías sou. 14 Sti̱ synécheia, i̱ Rachí̱l kai i̱ Leía apánti̱se kai eípe pros af̱tón, ypárchei akóma merída í̱ kli̱ronomiá gia emás sto spíti tou patéra mas? 15 den ypologízontai apó ton agnó̱stous? Gia mas poúli̱se, kai éfage óla ta chrí̱matá mas. 16 Gia óla ta ploúti̱ pou o Theós apó ton patéra mas, eínai dikí̱ mas kai to̱n paidió̱n mas?̱ Tó̱ra loipón kánoume óla ósa o Theós sas diétaxe. "O Theós míli̱se ston Mo̱ysí̱ méso̱ enós angélou stous anthró̱pous tou, oi opoíoi í̱tan se aichmalo̱sía gia perissótera apó 400 chrónia sti̱n Aígypto Éxodos Ex. 3:̱ "1 Kai o Mo̱ysí̱s í̱tan trofodoteí to kopádi to̱n Jethro petheroú tou, o ieréas ti̱s Madiám?̱ kai éfere ta próvata píso̱ apó ti̱n éri̱mo, kai katéli̱xe sto vounó tou Theoú, Cho̱rí̱v. 2 emfanísti̱ke se af̱tón o ángelos tou Kyríou se mia flóga ti̱s fo̱tiás apó ti̱ mési̱ enós thámnou:̱ kai koítaxe, kai idoú, o Bous kaígetai me fo̱tiá, kai o Bous den katanaló̱thi̱ke. 3 Kai o Mo̱ysí̱s eípe:̱ Tó̱ra tha apomakryntheí kai na doúme af̱tó to megálo théama, giatí i̱ vátos den kaígetai. 4 Kai ótan o Kýrios eíde óti éstrepse na dei, o Theós kálese s 'af̱tón apó to thámno kai eípe, Mo̱ysí̱, Mo̱ysí̱. Kai ekeínos eípe:̱ Edó̱ eímai. 5 Kai eípe, Mi̱ pli̱siáseis edó̱:̱ vgálte ta papoútsia sas apó ta pódia sou?̱ dióti o tópos ópou stékesai, eínai ágia gi̱. 6 Kai eípa, eímai o Theós tou patéra sou, o Theós tou Avraám, o Theós tou Isaák kai o Theós tou Iakó̱v kai ton Mo̱ysí̱ ékrypse to próso̱pó tou, giatí fovótan na doúme to Theó .. 7 Kai o Kýrios eípe, écho̱ dei sígoura ti̱n talaipo̱ría tou laoú mou, pou eínai sti̱n Aígypto, kai échoun akoúsei ti̱n krav̱gí̱ tous exaitías to̱n taskmasters tous?̱ Giatí gno̱rízo̱ tis lýpes tous. 8 érchomai pros ta káto̱ gia na tous elef̱theró̱sei apó to chéri to̱n Aigyptío̱n kai na tous férei ta páno̱ kai éxo̱ apó af̱tí̱ ti̱ chó̱ra se mia kalí̱ kai ev̱reía gi̱, mia gi̱ pou réei gála kai méli?̱ o tópos to̱n Chananaío̱n, kai to̱n Chettaío̱n, kai Amorraío̱n, kai to̱n Ferezaíous, kai to Ev̱aíoi, kai ta Ievousaíous. 9 Kai tó̱ra, idoú, i̱ krav̱gí̱ to̱n paidió̱n tou Israí̱l í̱rthe se ména, kai écho̱ dei epísi̱s ti̱n katapíesi̱ wherewith oi Aigýptioi tous katapiézoun. 10 Eláte loipón tó̱ra, kai egó̱ tha sou steíloume ston Faraó̱, dia na í̱sai férei sto proskí̱nio tous anthró̱pous mou (ta paidiá tou Israí̱l) apó ti̱n Aígypto. "
  Óles oi Israi̱lítes katá ti̱ diárkeia ti̱s Exódou. Ex 14:̱ "15 Kai o Kýrios eípe ston Mo̱ysí̱:̱ Giatí klais gia ména? Pes stous gious Israí̱l gia na páei pros ta emprós. 16 Allá esý si̱kó̱sei ti̱ rávdo sou, kai na apló̱sei to chéri sou páno̱ apó ti̱ thálassa, kai na to diairésete, étsi ó̱ste ta paidiá tou Israí̱l na perásei mésa apó ti̱ thálassa se stegnó édafos. 17 Kai idoú, egó̱ tha skli̱rýnei tis kardiés to̱n Aigyptío̱n, kai tha tous akolouthí̱sei?̱ kai tha apoktí̱soun dóxa méso̱ to̱n Faraó̱ kai óla stratoú tou, ármata kai ippeís tou tou, 18 Kai oi Aigýptioi tha gno̱rísoun óti egó̱ eímai o Kýrios, ótan páno̱ apó ti̱n timí̱ Faraó̱, ármata tou kai ippéo̱n tou. 19 Kai o ángelos tou Theoú, pou pí̱ge prin apó to strató tou Israí̱l, apochó̱ri̱se kai pí̱ge píso̱ tous?̱ Epísi̱s, i̱ stí̱li̱ tou sýnnefou metakini̱theí apó brostá tous kai státhi̱ke píso̱ tous. 20 Kai oi Aigýptioi pí̱gan metaxý tou pedíou kai to stratópedo tou Israí̱l?̱ kai to sýnnefo í̱tan skotádi gia na tous, allá kai gia af̱toús to fo̱s ti̱ nýchta?̱ étsi ó̱ste óli̱ i̱ nýchta den pli̱siázoun to éna to állo. 21 Tóte o Mo̱ysí̱s áplo̱se to chéri tou páno̱ apó ti̱ thálassa?̱ Kai o Kýrios prokálese ti̱n thálassa apó éna ischyró anatolikó ánemo óla ekeíno to vrády?̱ kai i̱ thálassa égine steriá, kai ta nerá cho̱rísti̱kan. 22 Kai oi gioi tou Israí̱l pérase apó ti̱ thálassa se stegnó édafos kai ta nerá í̱tan éna teíchos s 'af̱toús gia to dikaío̱má tous kai sta aristerá tous. »
Kai argótera sto Boquim Krités 2:̱ "1 kai pí̱ga ston ángelo tou Kyríou sti̱n Gálgala na Bochim, kai eípe, éxo̱ apó ti̱n Aígypto, sas éfera kai sas éfere sti̱ gi̱ pou orkísti̱ke patéres sas kai eípe, egó̱ den prókeitai poté na spásei diathí̱ki̱ mou mazí sas. 2 Kai óso gia esás, den tha kánoume, sýmfo̱na me tous katoíkous af̱tí̱s ti̱s gi̱s, diaspó̱ntai apó tous vo̱moús?̱ allá eseís den ypákouse ti̱ fo̱ní̱ mou. Giatí to ékanes af̱tó? 3 Akóma ki étsi eípa, óchi na tous dió̱xoun apó brostá sas?̱ allá prépei na eínai tóso ankáthia sta plev̱rá sas, kai oi theoí tous eínai mia pagída. 4 Kai í̱rthe na perásei, ton ángelo tou Kyríou miláei af̱tés tis léxeis se óla ta paidiá tou Israí̱l, o laós ýpso̱se ti̱ fo̱ní̱ tous, kai éklapsan. 5 O̱s ek toútou, o tópos af̱tós onomázetai Bochim?̱ kai thysíasan ekeí ston Kýrio "Valaám (Nm 22:̱ 22-36)., I̱ istoría tou Valaám eínai polý endiaférousa, epeidí̱ o Theós chri̱simopoíi̱se éna gáidaro na milí̱sei me ton Valaám, o opoíos eíche káti pou den ef̱charistoún ton Theó, kai o ángelos tou Kyríou í̱tan étoimos na skotó̱sei ton Valaám kai to gaïdoúri tou kai eíde ángelo tou Theoú étoimoi na katanaló̱sei to gegonós, deíte Arithmoí 22 12 Kai o Theós eípe ston Valaám, esý den théleis na páei mazí tous, den vrízoun tous anthró̱pous, giatí eínai ev̱logi̱méni̱. 13 Kai o Valaám si̱kó̱thi̱ke to pro̱í, kai eípe pros tous árchontes tou Valák sti̱ gi̱ sas, giatí o Iecho̱vá arneítai na afí̱sei na fýgo̱ mazí sou. 18 Kai o Valaám apánti̱se kai eípe stous doúlous tou Valák, o Valák An tha mou dó̱sei to spíti tou gemáto así̱mi kai chrysó, den boró̱ na páo̱ péra ​​apó to lógo tou Kyríou tou Theoú mou, na kánei ligótero í̱ perissótero?̱ 19 Tó̱ra, loipón, sas parakaló̱, epísi̱s, edó̱ af̱tó to vrády, ó̱ste na boró̱ na xéro̱ ti o Kýrios tha mou peíte. 20 Sti̱ synécheia í̱rthe o Theós na Valaám ti̱ nýchta, kai eípe pros af̱tón, Eán oi ántres érchontai se séna na kalésete, sí̱ko̱, pí̱gaine mazí tous?̱ O̱stóso, tha káno̱ ó, ti sou léo̱. 21 Kai o Valaám si̱kó̱thi̱ke to pro̱í, kai gémisan ton kó̱lo tou, kai pí̱ge me tous árchontes tou Mo̱áv. 22 Kai o thymós tou Theoú ánapse epeidí̱ pí̱ge:̱ kai o ángelos tou Kyríou tou stekótan sto drómo gia éna antípalo?̱ kai af̱tós í̱tan kavála sto gaïdouráki tou, kai dýo ypi̱rétes tou í̱tan mazí tou. 23 Vlépe, o̱s ek toútou, o gáidaros eíde ton ángelo tou Kyríou stéketai sto drómo me to spathí tou pou sto chéri tou?̱ gia ó, ti apodeíchthi̱ke méchri ton kó̱lo ton trópo, pí̱ge sto pedío?̱ kai Valaám ektýpi̱se ton kó̱lo, na ti̱n metatrépsei se drómo. 24 Kai o ángelos tou Kyríou státhi̱ke se éna monopáti to̱n ampeló̱no̱n, me énan toícho apó ti̱ mía plev̱rá kai apó ti̱n álli̱. 25 O̱s ek toútou, Vlépontas ton kó̱lo, o ángelos tou Kyríou, égeire ston toícho, kai piézetai to pódi tou teíchous tou Valaám?̱ étsi prépei na ti̱n nikí̱sei. 26 Kai o ángelos tou Kyríou prochó̱ri̱se peraitéro̱ kai diamorfó̱thi̱ke se stenó chó̱ro, ópou í̱tan kanénas trópos na gyrísei eíte pros ta dexiá í̱ pros ta aristerá. 27 Kai ótan o gáidaros eíde ton ángelo tou Kyríou, épese káto̱ káto̱ Valaám?̱ kai o thymós Valaám ánapse, kai ktypó̱ntas ton kó̱lo tou me proso̱pikó. 28 Kai o Kýrios ánoixe to stóma tou ton kó̱lo, kai eípe ston Valaám, ti ékana se séna, óti esý me chtypi̱ménos af̱tés tis treis forés? 29 Kai o Valaám eípe ston kó̱lo, Giatí esý me chlév̱azan?̱ Makári na eícha éna spathí sto chéri mou, gia tó̱ra tha écho̱ skotó̱sei eséna. 30 Kai o gáidaros eípe ston Valaám, eímai den ton kó̱lo sou, páno̱ sti̱n opoía échete klydo̱nízontai apó ti̱ stigmí̱ pou í̱moun sou méchri sí̱mera? Atýchi̱ma í̱tan éthimo mou na to kánei me sas? Kai ekeínos apánti̱se, No 31 Kai o Kýrios ánoixe ta mátia tou Valaám, kai eíde ton ángelo tou Kyríou stéketai sto drómo, kai to spathí tou, pou sto chéri tou :̱. kai éskypse to kefáli tou, kai épese sto próso̱pó tou. 32 Kai o ángelos tou Kyríou eípe:̱ Giatí af̱tés oi treis forés chtýpi̱se to gaïdoúri sas? Idoú, pí̱ga éxo̱ gia na antéchoun se séna, epeidí̱ étsi sou eínai diestramméno brostá mou:̱ 33 Kai o kó̱los mou eíde, kai í̱di̱ treis forés xestratísei prin apó ména?̱ an den apomakryntheí apó brostá mou, sígoura tó̱ra tha í̱thela na sas écho̱ skotó̱sei, kai éso̱se ti̱n zo̱í̱. 34 Valaám eípe ston ángelo tou Kyríou, écho̱ amartí̱sei, dióti den í̱xera pou í̱tan af̱tós o trópos pou opores gia ména?̱ kai tó̱ra, an af̱tó faínetai kakó se séna, éla píso̱. 35 Kai o ángelos tou Kyríou eípe ston Valaám, páei me tous ándres?̱ allá móno i̱ léxi̱ pou miláo̱ se séna, pou miloún théleis. Étsi Valaám pí̱ge me tous árchontes tou Valák. "Noble anagnó̱stes na teleió̱sei edó̱ to Méros VI, kai tha synechísoume na deíchnoume lígo gia tous angélous, archangélous, Cherouveím kai Serafeím, epeidí̱ eínai lígo oi ánthro̱poi pou eíchan to thárros na deíxei ta thémata, kathó̱s kai. Thélo̱ na ef̱charistí̱so̱ ólous gia ti̱n ypostí̱rixí̱ tous, ti̱ dýnami̱ kai ti̱n empistosýni̱ ólo̱n. Apofoíti̱sa to nosokomeío poimantikés katá ta éti̱ 2012 kai 2014 apó ton Baptist Church kai to UFMS, fysiká Mercedes efarmózei o ieréas kai o ieréas kai kathi̱gi̱tí̱s Vasiléo̱n. Eímai ev̱angelikós syngraféas, kai eímai énas voskós, allá énas meleti̱tí̱s ti̱s Vívlou. Kámpo Nkránte 23 Av̱goústou, 2015 jcr0856@hotmail.com

Saber más la Biblia y el gran poder de Dios, en el nombre de Jesucristo. Parte VI conocer un poco más acerca de los ángeles, arcángeles, querubines y serafines
Siguiendo con el tema sigue en Querubines: El Profeta de la cautividad de Babilonia, Ezequiel se refiere a estos seres llamándolos por su título diecinueve veces. Los cuatro seres vivientes mencionados por el profeta son querubines (Ezequiel 1,1 a 28- 03:13 ;. 10,14-15). Estos tres capítulos muestran cómo fueron algunos Querubines ver lo que dice en Ezequiel 10. "14 Y cada uno tenía cuatro caras; la cara de la primera era rostro de querubín, y la cara de la cara del segundo hombre, y la tercera cara de un león y la cuarta cara de águila. 15 Y los querubines se levantaban; estos son los mismos seres vivientes que vi junto al río Quebar. 16 Y cuando los querubines, las ruedas andaban con ellos; y cuando los querubines alzaban sus alas para levantarse de la tierra, las ruedas no se separaron de ellos. 17 Cuando se paraban, se paraban ellas; y levantándose ellos se alzaban ellos, porque el espíritu de la vida estaba en ellos. 18 Y la gloria de Jehová se apartó de las puertas de la casa, y se puso sobre los querubines. 19 Y los querubines alzaron sus alas, se levantaron de la tierra delante de mis ojos cuando ellos salían; y las ruedas en pos de ellos; y cada uno se puso a la entrada de la puerta oriental de la casa de Jehová; y la gloria del Dios de Israel estaba sobre ellos. 20 Este es el animal que vi debajo del Dios de Israel junto al río Quebar, y yo sabía que eran querubines. 21 Cada uno tenía cuatro caras y cada uno cuatro alas, y figuras de la mano de un hombre debajo de sus alas. 22 Y la figura de sus rostros era la de los rostros que yo había visto junto al río Quebar, su apariencia y de ellos mismos; cada paseaba delante de su cara. "El objetivo principal de ellos es proclamar y proteger la gloria, la soberanía y la santidad de Dios. "Se llaman querubines" y, como tal, juegan un doble papel, es decir: se guardias celestiales Génesis. 3. "24 Echó, pues, fuera al hombre, y puso querubines al oriente del huerto del Edén, y una espada encendida que se revolvía por todos lados, para guardar el camino del árbol de la vida." Satanás pertenecían a esta clase de seres espirituales como implícita en Texto Ezequiel 28. "11 Vino a mí la palabra de Jehová, diciendo: 12 Hijo de hombre, levanta endechas sobre el rey de Tiro, y dile: Así ha dicho Jehová el Señor: Tú eras el sello de la medida, lleno de sabiduría y acabado de hermosura. 13 En Edén el huerto de Dios; toda piedra preciosa era tu vestidura, el sardio, topacio, diamante, turquesa, ónix, jaspe, zafiro, carbunclo, esmeralda y oro; en ti fueron tus tambores y tus tubos; en el día que fuiste creado fueron preparados. 14 Usted fue el querubín, ungido para cubrir, y te establezca; el santo monte de Dios fuera en medio de piedras de fuego ibas. 15 Perfecto eras en todos tus caminos desde el día que fuiste creado, hasta que la iniquidad se halló en ti. 16 Por la multitud de tus contrataciones fuiste han llenado medio de ti con la violencia, y pecaste; Por lo tanto, yo te eché del monte de Dios, y te destruiré, oh querubín protector, de en medio de las piedras de fuego. 17 se animó su corazón a causa de tu hermosura, corrompiste tu sabiduría a causa de tu esplendor Yo te arrojaré por tierra, te ponen delante de los reyes, para que miren en ti. 18 Por la multitud de tus maldades y con la iniquidad de tu contratación profanado tus santuarios; Yo entonces me saqué de entre vosotros un fuego, que consumió, y te voy a traer en ceniza sobre la tierra a los ojos de todos los que te vea. 19 Todos los que te conocieron de entre los pueblos se maravillarán sobre ti; Se ha convertido en el terror, y nunca ponerse de pie. "Serafines. El Serafiym término hebreo es la forma plural de Saraf, que significa "ardiente". Los ángeles están sujetos al gobierno divino, y el importante papel que han desempeñado en la historia humana, que les hace merecedores de una mención especial y un estudio especial, ya que, en las Escrituras, su existencia siempre se considera cuestión pacífica. De esta manera, vamos a tomar nosotros para estudiar de este estudio acerca de los ángeles, ministros de Dios (Hebreos 1:14). En el Antiguo Testamento (AT), donde se produce el término malak 108 veces, los ángeles aparecen como los seres celestiales, los miembros de la corte del Señor, para servir y alabarle (Nehemías 9: 6; Job 1: 6) espíritus, está ministrando ( 1 Reyes 19: 5), transmitir la voluntad de Dios (Daniel 8: 16-17)), obedecen a la voluntad de Dios (Salmo 103: 20), lleve a cabo los propósitos de Dios (Números 22:22), y celebrar las alabanzas de Dios (Job 38: 7; Salmo 148: 2). En el Nuevo Testamento (NT), donde aparece angelos palabra 175 veces, ángeles parecen ser representativos del mundo celeste y mensajeros de Dios. Funciones similares a las del Antiguo Testamento se atribuyen a ellos, tales como servir y alabanza a Cristo (Filipenses 2: 9-11; Hebreos 1: 6) espíritus, está ministrando (Lucas 16:22; Hechos 12: 7-11; Hebreos 1 : 7,14), transmitir la voluntad de Cristo (Mt 2: 13,20; Hechos 8:26), obedecer su voluntad (Mateo 06:10), llevar a cabo sus propósitos (Mt 13: 39-42), y celebrar las alabanzas de Cristo (Lucas 2: 13,14). Allí los ángeles están vinculados a eventos especiales, tales como la concepción de Cristo (Mateo 1: 20-21), su nacimiento (Lucas 2: 10-12), de su resurrección (Mateo 28: 5,7) y su ascensión y segunda venida (Hechos 1: 11). Nota. En los pasos anteriores he mostrado cada artículo aquí, por lo que sólo aumentan el número de páginas. El término teológico adecuado para este estudio es que ahora comenzó Angiología (de los angelos griegas, "ángel" y logia, "estudio", "tesis"). Angiología, por tanto, de especial doctrina es en el contexto de lo que llamamos teología sistemática, que se ocupa de estudiar la existencia, características, naturaleza y actividades moral de los ángeles. Comenzamos, por lo tanto, mediante el estudio de la existencia de los ángeles. Obs.At. = Hechos. Ne = Nehemías. I = Reis Reis. A. Nm = Números. Lc. Luc = Lucas.Mt. Mat. = Mateo
SU EXISTENCIA. Al comenzar nuestro estudio de Angiología es necesario que la Biblia puede sentar la verdad de la existencia de los ángeles. La existencia de los ángeles, como se verá a partir de ahora, se demuestra claramente por la enseñanza de ambos el Antiguo y el Nuevo Testamento ..
a) Establecido por la enseñanza del Antiguo Testamento. Hay numerosos textos del Antiguo Testamento que demuestran la realidad de la existencia de los ángeles. Nos gustaría, sin embargo, destacar únicamente la siguiente: Gn 32: "1 Jacob siguió su camino, y se encontró que los ángeles de Dios. 2 Y dijo Jacob cuando los vio: Este es el ejército de Dios. Y llamó a aquel lugar Mahanaim "Se dice en Jueces 6." 11 Y el ángel del Señor vino y se sentó debajo de la encina que estaba en Ofra, la cual pertenecía a Joás abiezerita .; y su hijo Gedeón estaba sacudiendo el trigo en el lagar, para salvarlo de los madianitas. 12 Y el ángel del Señor se le apareció y le dijo: El Señor está contigo, guerrero valiente 5 Y se acostó y durmió debajo de un enebro; "En I Reyes 19. El ángel se apareció a Elías y dijo de este modo." y he aquí luego un ángel le tocó, y le dijo: Levántate, come. 6 Y miré, y he aquí a su cabecera una torta cocida sobre las ascuas, y una vasija de agua; y comieron y bebieron, y obligados a tumbarse. 7 Y el ángel del Señor vino por segunda vez, y le tocó, y dijo :. Levántate y come, porque va a ser muy largo camino "" AT = Antiguo Testamento
Ver lo que dice en el Salmo 91: "9 Porque tú, Señor, eres mi refugio. En el Altísimo has hecho tu vivienda. 10 Ninguna adversidad te sobrevendrá, ni plaga venido tu nigh vivienda. 11 Porque a sus ángeles mandará acerca de ti, Que te guarden en todos tus caminhos.12 Ellos te llevarán en sus manos, para que no tropieces con tu pie en piedra. 13 Usted deberá pisar sobre el león y la cobra; se pisotee el gran león y la serpiente. 14 Porque él me ama, yo también lo libraré; huelga que lo hará en alto, por cuanto ha conocido mi nombre. 15 Se concederá la palabra a mí, y yo le responderé; Yo estaré con él en la angustia; ella se apartó, y glorificarlo. 16 O le satisfacen con largura de días, y le mostraré mi salvación. Ver lo que dice ángeles en el Salmo 104: "1 Bendice, alma mía, al Señor! Señor, Dios mío, tú eres muy; que seáis revestidos de gloria y majestad. 2 Se cubre de luz como de vestidura, que se extiende los cielos como una cortina. 3 Conjunto en las aguas las vigas de sus aposentos; hace que las nubes por su carroza, caminando sobre las alas del viento. 4 hace a sus ángeles espíritus, sus ministros llama de fuego. 5 sentó las bases de la tierra; ella no dudará en cualquier momento ". En los textos arriba mencionados, vemos a los ángeles en sus funciones claves para servir y alabar a Yahvé, Dios, y transmitimos mensajes de Dios, a obedecer su voluntad, para llevar a cabo la voluntad de Dios, así como guerreros.
b) establecido por la enseñanza del Nuevo Testamento. En los ángeles contexto NT no son simplemente presentado como "mensajeros de Dios" sino también como "ministros a los herederos de la salvación" (Hebreos 1:14). Por otra parte, la existencia de los ángeles se muestra de manera inequívoca en el NT. Tomemos, por ejemplo, los siguientes textos: Mateo 13: "35 Para que se cumpliese lo dicho por el profeta, que dijo: Abriré en parábolas mi boca; Utter cosas escondidas desde la fundación del mundo. 36 Entonces él salió de la multitud y entró en la casa. Y vinieron a él sus discípulos, diciendo: Explícanos la parábola de la cizaña del campo. 37 Y él respondiendo, les dijo: El que siembra la buena semilla es el Hijo del hombre; 38 El campo es el mundo; y la buena semilla son los hijos del reino; y la cizaña son los hijos del malo; 39 El enemigo que la sembró es el diablo; y la siega es el fin del mundo; y los segadores son los ángeles. 40 De manera que como se arranca la cizaña y se quema en el fuego, así será el fin de este mundo. 41 Hijo del hombre enviará a sus ángeles, y recogerán de su reino a todos los que sirven de tropiezo, ya los que hacen iniquidad. 42 Y los echarán estarán en el horno de fuego; allí será el lloro y el crujir de dientes. . 43 Entonces los justos resplandecerán como el sol en el reino de su Padre que tiene oídos para oír, que oiga "Ver lo que dice en Mateo 18:" .. 10 Mirad que no menospreciéis a uno de estos pequeños, porque os digo que su ángeles en los cielos ven siempre el rostro de mi Padre que está en los cielos. 11 Porque el Hijo del Hombre ha venido para salvar lo que estaba perdido "Ver lo que dice en Mateo 26:" 51 Y he aquí, uno de los que con Jesús, extendiendo la mano, sacó su espada e hirió al siervo del sumo sacerdote. , le cortó la oreja. 52 Entonces Jesús le dijo: Vuelve tu espada; para todos los que tomen la espada, morirá por la espada. 53 ¿O piensas que no puedo ahora orar a mi Padre, y que él no me daría más de doce legiones de ángeles? 54 ¿Por qué es que se cumplirían las Escrituras, que así conviene que sea "Ver lo que dice en Marcos Marcos 8:" 35 Porque el que quiera salvar su vida la perderá, pero quien pierda su vida por causa de mí y del evangelio, la salvará. 36 Porque ¿qué aprovechará al hombre si ganare todo el mundo, y perdiere su alma? 37 ¿O qué recompensa dará el hombre a cambio de su alma? 38 Porque todo aquel que, en esta generación adúltera y pecadora se avergüence de mí y de mis palabras, el Hijo del hombre se avergonzará de él cuando venga en la gloria de su Padre con los santos ángeles. "Él dice en Lucas 22 "42 diciendo: Padre, si quieres, pasa este vaso de mí; pero no se haga mi voluntad, sino la tuya. 43 Y se le apareció un ángel a él desde el cielo para fortalecerle. 44 Y estando en agonía, oraba más intensamente. . Y era su sudor como grandes gotas de sangre que caían hasta la tierra "Se dice en Juan 1 :." 49 Respondió Natanael y le dijo: Rabí, tú eres el Hijo de Dios; Tú eres el Rey de Israel. 50 Respondió Jesús y le dijo: ¿Porque te dije: Te vi debajo de la higuera, crees? Cosas mayores que éstas verás. . 51 Y él le dijo: De hecho, yo digo: De aquí adelante veréis el cielo abierto, ya los ángeles de Dios que suben y descienden sobre el Hijo del Hombre "Dice en Colocenses 1:" 13 ¿Quién nos ha librado de el poder de las tinieblas y nos ha trasladado al reino del Hijo de su amor; 14 en quien tenemos redención por su sangre, el perdón de los pecados; 15 El es la imagen del Dios invisible, el primogénito de toda la creación; 16 Porque en él fueron creadas todas las cosas que están en el cielo y en la tierra, visibles e invisibles, sean tronos, sean dominios, sean principados, sean potestades. Todas las cosas fueron creadas por él y para él. 17 Y él es antes de todas las cosas y todas las cosas subsisten por él. 18 Y él es la cabeza del cuerpo que es la iglesia; Es el principio, el primogénito de entre los muertos, para que en todo tenga la preeminencia. 19 Porque agradó al Padre que habitase toda plenitud, 20 Y eso, haciendo la paz mediante la sangre de su cruz, por él reconciliar consigo todas las cosas, tanto las que están en la tierra, como los en el cielo "2 Tesalonicenses 1 :." 7 Y a vosotros que estáis reposo con nosotros cuando nos manifestamos el Señor Jesús desde el cielo con los ángeles de su poder, 8 en llama de fuego, para dar retribución a los que no conocieron Dios, ni obedecen al evangelio de nuestro Señor Jesucristo; 9 serán castigados de eterna perdición por la presencia del Señor y de la gloria de su poder, 10 cuando viniere para ser glorificado en sus santos y ser admirado en todos los que creen que los días (por cuanto nuestro testimonio a que se creía). 11 Por lo cual asimismo oramos siempre por vosotros, para que nuestro Dios os tenga por dignos de su llamamiento, y cumpla todo el puro afecto de su bondad, y la obra de fe con su poder; 12 Que el nombre de nuestro Señor Jesucristo sea glorificado en vosotros, y vosotros en él, según la gracia de nuestro Dios y del Señor Jesucristo. "Ellos vieron la importancia de los ángeles, arcángeles, querubines y serafines. Dios ha dado a cada uno de ellos una misión, un poder que se cumplan. Ver lo que dice en Heb. 12: 18 ¿Por qué no han llegado a palpable montura ardía en fuego, y la oscuridad, y la oscuridad, y la tempestad, 19 Y el sonido de la trompeta, y la voz de las palabras, la cual los que la oyeron pidió que no dime más; 20 porque no podían soportar lo que se ordenaba: Si aun una bestia toca el monte será apedreada, o pasada con dardo. 21 Y tan terrible era el espectáculo, que Moisés dijo: Estoy espantado y temblando. 22 Pero habéis acercado al monte Sión, a la ciudad del Dios vivo, Jerusalén la celestial, a la compañía de muchos millares de ángeles; 23 Para la asamblea general e iglesia de los primogénitos que están inscritos en los cielos, a Dios el Juez de todos, a los espíritus de los justos hechos perfectos; 24 a Jesús el Mediador del nuevo pacto, ya la sangre rociada que habla mejor que la de Abel. 28 Por lo tanto, recibir un reino que es inconmovible, tengamos gratitud, y mediante ella sirvamos a Dios agradándole con temor y reverencia; 29 porque nuestro Dios es fuego consumidor "
ver lo que dice en Judas "9 Sin embargo, el arcángel Miguel, cuando contendía con el diablo, disputando sobre el cuerpo de Moisés, no se atrevió a juicio de maldición contra él; sino que dijo: El Señor reprende a ti "Ver lo que dice en Apocalipsis ;. Apocalipsis 12: 7; 22: 8,9. Revelación. 12. "7 Y hubo una gran batalla en el cielo; Miguel y sus ángeles luchaban contra el dragón; y luchaban el dragón y sus ángeles; 8 Y no prevalecieron, ni se halló ya lugar en el cielo. 9 Y el gran dragón fue lanzado fuera, la serpiente antigua, que se llama diablo y Satanás, el cual engaña al mundo entero; fue arrojado a la tierra, y sus ángeles fueron arrojados con él. 10 Y oí una gran voz en el cielo, que decía: Ahora ha venido la salvación, el poder, y el reino de nuestro Dios y la autoridad de su Cristo; porque el acusador de nuestros hermanos ha sido arrojado, que delante de nuestro Dios los acusa día y noche. 11 Y ellos le han vencido por la sangre del Cordero y por la palabra de su testimonio; y menospreciaron sus vidas hasta la muerte. "Ver la obediencia de ángeles, arcángeles, etc., en el Apocalipsis. 22. "6 Y él me dijo: Estas palabras son fieles y verdaderas; y el Señor Dios de los santos profetas, ha enviado su ángel, para mostrar a sus siervos las cosas que deben suceder. 7 He aquí, vengo pronto! Bienaventurado el que guarda las palabras de la profecía de este libro. 8 Y yo, Juan, soy el que oyó y vio estas cosas. Y cuando hube oído y visto, me postré a los pies del ángel que mostró a adorar. 9 Y él me dijo: Mira, no lo hagas; Yo soy siervo y de tus hermanos los profetas, y que guardan las palabras de este libro. Adora a Dios. .... 14 Bienaventurados los que lavan sus ropas, para tener derecho al árbol de la vida, y pueden entrar en la ciudad por las puertas. 15 Afuera están los perros y los hechiceros, los fornicarios y asesinos, los idólatras, y todo aquel que ama y hace mentira. 16 Yo Jesús he enviado mi ángel para daros testimonio de estas cosas en las iglesias. Yo soy la raíz y el linaje de David, la estrella resplandeciente de la mañana. 17 Y el Espíritu y la Esposa dicen: Ven. Y el que oye, diga: Ven. ¿Y quién tiene sed, venga; Y el que quiera, tome gratuitamente del agua de la vida. 18 Yo testifico a todo aquel que oye las palabras de la profecía de este libro: Si alguno añadiere a estas cosas, Dios traerá sobre él las plagas que están escritas en este libro; 19 Y si alguno quita de las palabras del libro de esta profecía, Dios quitará su parte del libro de la vida y de la santa ciudad y de las cosas que están escritas en este libro. 20 El que da testimonio de estas cosas dice: Ciertamente vengo en breve. Amén. Aun así, ven, Señor Jesús "El Miguel Arcángel :. Tenemos la intención a partir de ahora a estudiar unos cinco clases especiales de ángeles, empezando por Miguel Arcángel. En griego encontramos Michael, heb. mika'el. El nombre de Miguel significa "¿Quién como El (Dios)?". La tradición de la existencia de los arcángeles no era originalmente parte de la fe judía. Así, en la literatura bíblica, Miguel se introduce en Daniel. 10: 13,21 y 12: 1 y reaparece en el NT en Judas 9 y Apocalipsis 12: 7. Aunque un poco de literatura tiene Arcángel Gabriel como otro (un total de siete en la literatura apócrifa y pseudepígrafa donde se revelan cuatro nombres: Miguel, Gabriel, Rafael y Uriel), la Biblia sólo se revela la existencia de un solo Arcángel Miguel. Esto se demuestra por el hecho de que en ambos casos los archangelos palabra griega, "Arcángel", 1 Tes. 4:16 y Judas 9, el término aparece sólo en singular, conectado únicamente a nombre de Miguel, donde se concluye que la Biblia sólo hay un ángel llamado arcángel o ángel principal, y que este arcángel se llama Michael. " Miguel se encuentra en el NT viene en AT sólo el libro de Daniel. Como Gabriel, es una tiene, sin embargo, ser celestial, responsabilidad especial como campeón de Israel contra ángel rival de los persas (Daniel 10: 13,21), y él lleva a los ejércitos celestiales contra todas las fuerzas sobrenaturales del mal en la última gran batalla (Daniel 12: 1). En la literatura judía reciente, así como los libros apócrifos y Pseudepigrapha, el nombre de Michael se muestra como guardián militar e intercesor de Israel. (Dan. Dn = Daniel)  En N.T, Miguel aparece sólo en dos ocasiones. En Judas 9, se hace referencia a una disputa entre Miguel y el diablo con respecto al cuerpo de Moisés. El otro texto que aparece Michael es Apocalipsis 12: 7, que ocupa el tema de Daniel 12: 1, la presentación de Miguel como el ganador del dragón primordial, identificado como Satanás. (Tess. = Tesalonicenses "
 Los serafines. El término hebreo es Saraf. En cuanto al origen exacto y el significado de este término, no hay acuerdo entre los estudiosos. Probablemente deriva de la raíz hebrea Saraf, que significa "quemar", lo que da la idea de que los serafines son ángeles brillantes, ya que de esta raíz, también puede significar "fuego consumidor", sino también "rebrilhar" y "reflejar". La única mención de estos seres celestiales en las páginas de la Sagrada Escritura es el libro de Isaías (Is 6). Los serafines aparecer asociada con los querubines en la tarea de proteger el trono divino. Seres visto por Isaías tenían forma humana, aunque con seis alas (Isaías 6: 2). Ellos se establecieron el trono de Dios (Isaías 6: 2a), lo que parece indicar que son líderes en la adoración al Señor. Una de estas criaturas corearon el estribillo que Isaías registra las palabras: "Santo, santo, santo es el Señor de los ejércitos; toda la tierra está llena de su gloria" (Isaías 6: 3). Tan fuerte era esta adoración, se dice que el umbral del templo divino sacudió, el santuario se llenó de humo. A partir de lo que vemos en el texto, me parece a Isaías los Serafines fueron un orden de seres angelicales responsables de determinadas funciones de vigilancia y de culto. Sin embargo, parecen ser las criaturas morales distintas, no sólo a las proyecciones de la imaginación o la personificación de los animales. Sus cualidades morales fueron contratados exclusivamente en el servicio de Dios. "Es; Isa = Isaías "
Los querubines: En hebreo, que keruhbim, Kerub plural. En cheroub griego. Palabra de etimología incierta. En A.T. estos seres se presentan como simbólico y celestial. En el libro del Génesis, que tenían la tarea de guardar el camino del árbol de la vida en el Jardín del Edén (Génesis 3:24). Una función similar fue acreditado con dos querubines de oro, colocado en cada extremo de la cubierta (la tapa que cubría el arca en el lugar santísimo - Éxodo 25: 18-22; - Hebreos 9: 5), que simbólicamente protegido los objetos almacenados en el arca, y víveres, con sus alas extendidas, un pedestal visible al trono invisible de Yahvé, Dios (ver Salmo 80: 1 y 99: 1, para entender esta figura). En el libro de Ezequiel (Ezequiel 10), el trono-carro de Dios, siendo apoyado por querubines, se convirtió en móvil. Querubines también estaban bordados en las cortinas y velos del Tabernáculo y el Templo de las paredes con dibujos (Ex 26:31; 2 Crónicas 3: 7). "Ex = ex = Heb Heb - Sal = P" El ángel Gabriel: La palabra hebrea Gabriel significa "hombre de Dios" (Heb geber, "hombre" y El - abreviatura de Elohim, "Dios."). En el Antiguo Testamento, Gabriel aparece sólo en Daniel, y allí como mensajero celestial que aparece en la forma de un hombre (Daniel 8:16; 09:21). Sus funciones son: a revelar el futuro de interpretar una visión (Dan 8:17), y dar a la comprensión y la sabiduría para el propio Daniel (Daniel 9:22). N.T. Gabriel aparece sólo en la narración de Lucas que describe el nacimiento de Cristo. Ahí está el mensajero angelical que anuncia grandes acontecimientos: el nacimiento de Juan (Lc 1, 11-20) y Jesús (Lucas 1: 26-38). También se presenta como uno que "asiste delante de Dios" (Lucas 1:19). De estos casos, se concluye que Gabriel es el portador de los grandes mensajes divinos a los hombres. Se puede concluir diciendo que en la Biblia, Gabriel es el "ángel mensajero" Miguel y el "ángel guerrero." "Luc. Lc = Lucas "lectores Nobles, toda esta información ya se muestran en detalle, por lo que no ponen nuevamente because'd sólo se puede repetir una vez más. EL SEÑOR DE LOS ÁNGEL. Otra escuela de gran importancia, que a su vez está estrechamente relacionado con las teofanías son las apariciones del Ángel del Señor. Elegimos para estudiar por separado en este tema debido a su importancia fundamental, ya que las apariciones del Ángel del Señor constituyen Teofanías: pero teofanías específicamente donde las apariciones de Dios dieron humanamente. La expresión "Ángel del Señor" o su variante "Ángel de Dios," son más de cincuenta veces en el Antiguo Testamento. La primera aparición bíblica del "Ángel del Señor", fue el episodio de Agar en el desierto, Dios usó ángeles para proteger a Agar y no dejar que nada malo le suceda a ella. .. Porque en Ismael, Dios haría una nación guerrera (Gên.16 "4 Y él se llegó a Agar, la cual concibió, y al ver que había concebido, su señora con desprecio a los ojos 5 Entonces Sarai dijo a Abram: Mi afrenta sea . sobre ti mi siervo me puso en su regazo, y ella vio ahora que ella concibió, me mira con desprecio;: el juez Señor entre tú y yo 6 Y respondió Abram a Sarai: He aquí tu sierva en tu mano, haz con él lo bueno es en tus ojos y en dificultades Sarai, y ella huyó de su presencia 7 Y el ángel del SEÑOR la ​​encontró junto a una fuente de agua en el desierto, junto a la fuente en el camino de Shur 8 y dijo ...: ? Agar, sierva de Sarai, de dónde vienes y adónde vas Y ella respondió: Huyo de Sarai rostro señora 9 Entonces dijo el ángel del Señor. Sé que tu señora, y ponte sumisa bajo su manos 10 Yo le dijeron que el ángel del Señor .. multiplicar enormemente tu descendencia, que no se puede contar por la multitud para ser 11 Yo también le dije al ángel de Jehová: He aquí, tu vientre, y dará a luz un hijo, y llamarás su nombre Ismael; porque Jehová ha oído tu aflicción. 12 Y él será un hombre salvaje, y su mano será contra todos, y la mano todos contra él; ., Moran en presencia de todos sus hermanos "Otros eventos incluyen personas como Abraham (Génesis 22: 11,15) Aquí, el ángel de Dios se detiene a Abraham de completar el sacrificio para matar a su único hijo Isaac, porque Dios, Abraham fue probado, se cumpliría la petición, la orden de Dios de sacrificar a su hijo Isaac. Ge. 22. "1 Sucedió después de estas cosas, que probó Dios a Abraham, y le dijo: Abraham! Y yo dije: Heme aquí. 2 Y dijo: Toma ahora tu hijo, tu único, Isaac, a quien amas, y vete a tierra de Moriah, y ofrécelo allí en holocausto sobre uno de los montes que yo te diré. 3 Abraham se levantó muy de mañana, aparejó su culo, y tomó dos de sus mozos ya su hijo Isaac; y cortar leña para el holocausto, y se levantó y fue al lugar que Dios le había dicho. 6 Y tomó Abraham la leña del holocausto, y la puso sobre Isaac su hijo; y tomó el fuego y el cuchillo en la mano, y fueron ambos juntos. 7 Entonces habló Isaac a Abraham su padre, y dijo: ¡Padre mío! Y yo dije: Heme aquí, hijo mío! Y él dijo: He aquí el fuego y la leña, pero ¿dónde está el cordero para el holocausto? 8 Y respondió Abraham: Dios se proveerá de cordero para el holocausto, hijo mío. Así que se fueron los dos juntos. 9 Y cuando llegaron al lugar que Dios le había dicho, y Abraham construyó un altar y compuso la leña, y ató a Isaac su hijo, y lo puso en el altar sobre la leña. 10 Y extendió Abraham su mano y tomó el cuchillo para degollar a su hijo; 11 Pero el ángel del Señor lo llamó desde el cielo, y dijo: Abraham, Abraham! Y yo dije: Heme aquí. 12 Y dijo: No extiendas tu mano sobre el muchacho, ni le hagas nada; porque ya conozco que temes a Dios, y no me has rehusado tu hijo, tu único hijo. 13 Entonces alzó Abraham sus ojos y miró; y he aquí un carnero detrás de él enredado por los cuernos en un matorral; y fue Abraham y tomó el carnero y lo ofreció en holocausto en lugar de su hijo. 14 Y llamó Abraham el nombre de aquel lugar, Jehová proveerá; se dice hoy: En el monte de Jehová será provisto. 15 Y el ángel del Señor llamó a Abraham por segunda vez desde el cielo, 16 Y dijo: Vivo yo, dice Jehová el Señor: Por cuanto has hecho esto, y no me has rehusado tu hijo, tu único hijo, 17 que, efectivamente, te bendeciré, y multiplicaré tu descendencia como las estrellas del cielo y como la arena que está a la orilla del mar; y tu descendencia poseerá las puertas de sus enemigos; 18 En tu simiente serán benditas todas las naciones de la tierra; porque has obedecido mi voz ".
 Jacob fue engañado por su suegro, pero Dios vio todo y lo hizo: Ge. 31: "11 Y me dijo el ángel de Dios en sueños, Jacob! Y yo dije: Heme aquí. 12 Y él dijo: Alza ahora tus ojos y ver todos los machos que cubren a las ovejas son rayados, pintada ni manchada; He visto todo lo que Labán te hizo. 13 Yo soy el Dios de Betel, donde tú has ungido un pilar, donde juró un voto para mí; levántate ahora, anda esta tierra, y vuélvete a la tierra de tu parentela. 14 Entonces Raquel y Lía respondió y le dijo: ¿Hay acaso parte o heredad en la casa de nuestro padre? 15 no contaban de él extraños? Porque él nos vendió, y se comió todo nuestro dinero. 16 Porque toda la riqueza que Dios ha quitado a nuestro padre es nuestra y de nuestros hijos; Ahora, pues, haz todo lo que Dios te ha mandado. "Dios habló a Moisés a través de un ángel en su pueblo que se encontraban en cautiverio durante más de 400 años en Egipto Éxodo Ex. 3: "1 Y Moisés apacentaba las ovejas de Jetro su suegro, sacerdote de Madián; y llevó las ovejas detrás del desierto, y llegó a la montaña de Dios, el Horeb. 2 se le apareció el ángel del Señor en una llama de fuego en medio de una zarza: y miró, y vio que la zarza ardía en fuego, y la zarza no se consumía. 3 Entonces Moisés dijo: Iré yo ahora y veré esta grande visión, por qué causa la zarza no se quema. 4 Y vio Jehová que él iba a ver, lo llamó Dios de la zarza, y dijo: ¡Moisés, Moisés. Y él respondió: Heme aquí. 5 Y dijo: No te llegues acá: quitarse los zapatos de tus pies; porque el lugar donde estás es tierra santa. 6 Y me dijo: Yo soy el Dios de tu padre, el Dios de Abraham, el Dios de Isaac y el Dios de Jacob y Moisés cubrió su rostro, porque tuvo miedo de mirar a Dios .. 7 Y dijo Jehová: Bien he visto la aflicción de mi pueblo que está en Egipto, y he oído su clamor a causa de sus opresores, pues he conocido sus angustias. 8 he descendido para librarlos de mano de los egipcios y para sacarlos de aquella tierra a una tierra buena y espaciosa, tierra que fluye leche y miel; el lugar de los cananeos, los hititas, amorreos, ferezeos, heveos y jebuseos. 9 Y ahora, he aquí, el clamor de los hijos de Israel ha venido delante de mí, y también he visto la opresión con que los egipcios los oprimen. 10 Ahora pues, venid, y te enviaré a Faraón, para que saques a mi pueblo (los hijos de Israel) de Egipto. "
  Todos los hijos de Israel durante el Éxodo. Ex 14: "15 Y el Señor dijo a Moisés: ¿Por qué clamas a mí? Di a los hijos de Israel que marchen. 16 Y tú alza tu vara, y extiende tu mano sobre el mar, y divídelo, para que los hijos de Israel pasen a través del mar, en seco. 17 Y he aquí, yo endureceré el corazón de los egipcios para que los sigan; y voy a ganar la gloria a costa del Faraón y todo su ejército, en sus carros y sus jinetes, 18 Y los egipcios sabrán que yo soy el Señor, cuando el honor en Faraón, sus carros y sus jinetes. 19 Y el ángel de Dios que iba delante del ejército de Israel, se retiró y se fue detrás de ellos; También la columna de nube que iba delante de ellos y se detuvo detrás de ellos. 20 Y los egipcios fueron entre el campo y el campamento de Israel; y la nube fue oscuridad para ellos, pero para ellos la luz por la noche; de manera que durante toda la noche no se acercó el uno al otro. 21 Entonces Moisés extendió su mano sobre el mar, y el Señor hizo que el mar por un fuerte viento oriental toda aquella noche; y el mar se convirtió en tierra seca, y las aguas quedaron divididas. 22 Y los hijos de Israel entraron en medio del mar, en seco y las aguas como muro a su derecha ya su izquierda ".
Y más tarde en Boquim Jueces 2: "1 Y me acerqué al ángel de Jehová en Gilgal a Boquim, y dijo: De Egipto he traído y os introduje en la tierra que tus padres juró y dijo: Nunca voy a romper mi pacto con vosotros. 2 Y en cuanto a ti, no debe hacer de acuerdo a los habitantes de esta tierra, derribar sus altares; pero no habéis escuchado mi voz. ¿Por qué has hecho esto? 3 Así también dije: No estas naciones de delante de ti; pero será como espinas en vuestros costados, y sus dioses os serán tropezadero. 4 Y aconteció que el ángel del Señor decir estas palabras a todos los hijos de Israel, el pueblo alzó su voz y lloró. 5 Por esto llamó a aquel lugar Boquim; y sacrificaron allí al Señor "Balaam (Nm 22: 22-36)., La historia de Balaam es muy interesante porque Dios usó un burro para hablar a Balaam, que tenía algo que no agrada a Dios, y el ángel del Señor estaba listo para matar a Balaam y su burro también vio el ángel de Dios dispuesto a consumar el hecho, ver Números 22 12 Y Dios dijo a Balaam: No vayas con ellos, ni maldigas al pueblo, porque bendito. 13 Así Balaam se levantó por la mañana, y dijo a los príncipes de Balac a vuestra tierra, porque Jehová se niega a dejar que me vaya contigo. 18 Y Balaam respondió, y dijo a los siervos de Balac: Aunque Balac me diese su casa llena de plata y oro, no puedo traspasar la palabra de Jehová mi Dios, para hacer menos o más; 19 Ahora, pues, yo te ruego también aquí esta noche, para que yo sepa lo que el Señor me lo dirá. 20 Y vino Dios a Balaam de noche, y le dijo: Si los hombres llegan a llamarte, levántate y ve con ellos; Sin embargo, voy a hacer lo que yo te diga. 21 Y Balaam se levantó por la mañana, y enalbardó su culo, y se fue con los príncipes de Moab. 22 Y la ira de Dios se encendió porque él iba; y el ángel del Señor le quedó en el camino por adversario; y estaba montado sobre su asna, y sus dos sirvientes con él. 23 Véase, por lo tanto el culo vio al ángel de Jehová, que estaba en el camino con su espada desnuda en su mano; por lo que resultó en el culo el camino, entró en el campo; y Balaam golpeó el culo, para hacerla volver al camino. 24 Pero el ángel del Señor se puso en una senda de viñas, con una pared de un lado y del otro. 25 Así que, pues el culo, el ángel del Señor, se apoyó contra la pared, y apretó contra la pared el pie de Balaam; por lo que tiene a golpearla. 26 Y el ángel de Jehová pasó más allá, y se puso en una angostura, donde no había camino para apartarse ni a la derecha ni a la izquierda. 27 Y cuando el culo vio al ángel de Jehová, se echó debajo de Balaam; y Balaam se enojó y golpeó el culo con un personal. 28 Entonces el Señor abrió la boca del culo, y ella dijo a Balaam: ¿Qué he hecho a ti, que me has herido estas tres veces? 29 Y Balaam dijo al culo: Porque te has burlado de mí; Ojalá tuviera una espada en mi mano, que ahora te mataría. 30 Y el culo dijo a Balaam: ¿No soy yo el culo, sobre la que se ha montado desde el momento en que me tienes hasta este día? Accidentes ha sido mi costumbre hacerlo con usted? Y él respondió: No. 31 Entonces el Señor abrió los ojos de Balaam, y vio al ángel del Señor, de pie en el camino con su espada desnuda en su mano :. Y habiendo inclinado la cabeza, y se postró sobre su rostro. 32 Y el ángel del Señor le dijo: ¿Por qué estos tres veces golpearon su burro a? He aquí, yo he salido para resistirte, porque tu camino es perverso delante de mí: 33 Y el culo me vi, y ya tres veces la vuelta a un lado antes de mí; si no se aparta de mi presencia, seguramente ahora lo habría matado, ya ella dejaría viva. 34 Balaam dijo al ángel de Jehová: He pecado, porque no sabía que estabas esta manera opores para mí; y ahora, si mal os parece ti, volver. 35 Y el ángel de Jehová dijo a Balaam: Ve con esos hombres; pero la palabra que yo hablo a ti, que hablarás. Así Balaam fue con los príncipes de Balac. "Lectores Nobles terminar aquí la Parte VI, y seguirán mostrando un poco acerca de los ángeles, arcángeles, querubines y serafines, porque son pequeñas personas que tuvieron el valor de mostrar temas también. Quiero dar las gracias a todos por su apoyo, la fuerza y ​​la confianza de todos. Me gradué en la capellanía del hospital en los años 2012 y 2014 por parte de la Iglesia Bautista y el UFMS, Mercedes cursos aplicados por el capellán y los Reyes capellán y profesor. Soy escritor evangélico, y yo soy un pastor, pero un erudito bíblico. Campo Grande 23 de agosto 2015 jcr0856@hotmail.com








Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34

 Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro    Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34           O nome Joel significa, literalmente, “ Jeová é Deus”. Este é um nome muito comum em Israel, e Joel, o profeta, é especificado como o filho de Petuel. Nada é conhecido a respeito dele ou da circunstância de sua vida. Provavelmente que ele tenha vivido em Judá e profetizado em Jerusalém. Não há como datar o livro com absoluta certeza, e os estudiosos variam em suas opiniões. Há referências tanto em Amós como em Isaías, que também estão em Joel (comparar Amós 1.2 com Joel. 3.16 e Isa. 13.6 com Jl 1.15) É opinião de muitos conservadores que Amós e Isaias tenham tomado emprestado de Joel, fazendo-o um dos mais antigos dos profetas menores. Além do mais, a adoração a Deus, a qual o sumo sacerdote Joiada restaurou durante o reinado de Joás (2.Rs 11; 2Crôn. 23.16), é suposta por Joel. Portanto muitos sustentam que

How to receive and deserve God's blessings in your life. Part V III. Purity and perseverance: it is part of God's blessings: also in Greek English and German

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte V III. A                                              Pureza e perseverança: faz parte das bênçãos de Deus:                                                                                   Nobres leitores o tema continua mostrando um pouco mais sobre pureza e perseverança, pois é algo muito difícil nos dias de hoje. Ser puro incomoda, e perseverar em honestidade, lealdade, justiça, temor e obediência também incomodam. No mundo globalizado de hoje é quase impossível encontrar alguém puro, integro, honesto etc. ser puro não te dará benefícios financeiros, morais e religiosos. Vejam o exemplo do que esta acontecendo em nosso País onde ser corrupto, ladrão, bandido, canalha, pilantra, trás milhões de dólares nas contas destas pessoas. Ser puro neste País tem sentido contrario, pois aqui no Brasil, eles se purificaram e perseveram em corrupções roubando todo um País. A pureza de nossos políticos é tão evidente que, não consegui

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I Também em Inglês Grego e Alemão

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I                   Conhecendo  melhor a Bíblia, e a palavra de Deus.            Nobres leitores irei mostrar a todos vocês um pouco mais sobre o que é discernimento segundo a palavra de Deus.  O discernimento é essencial no processo de tomar decisões sábias.   A Bíblia diz em Tiago 1: “ 5  E, se algum de vós tem falta de sabedoria, peça-a a Deus, que a todos dá liberalmente, e o não lança em rosto, e ser-lhe-á dada. 6  Peça-a, porém, com fé, em nada duvidando; porque o que duvida é semelhante à onda do mar, que é levada pelo vento, e lançada de uma para outra parte. 7  Não pense tal homem que receberá do Senhor alguma coisa. 8  O homem de coração dobre é inconstante em todos os seus caminhos. 9  Mas glorie-se o irmão abatido na sua exaltação, 10  E o rico em seu abatimento; porque ele passará como a flor da erva. 11  Porque sai o sol com ardor, e a erva seca, e a sua flor cai, e a formos