Pular para o conteúdo principal

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte I How to receive and deserve God's blessings in your life. Part I also in English, Greek and Spanish

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte I
                Nobres leitores não sei em quantas parte farei este tema, pois pretendo mostrar a todos aqueles que buscam e acreditam em Deus ou não, de como fazer parte das bênçãos de Deus em nossa vida.   Deus por amor criou o mundo e todas as coisas que nele há, e Deus criou o principal, a Sua imagem e semelhança, que foi o ser humano, e a partir da criação do homem, Deus viu que faltava uma companheira, uma ajudadora, e da costela de Adão foi criada a mulher. A mulher não veio ao mundo para ser uma escrava, mas sim para ser companheira. E o amor de Deus não parou por ai. O ser humano morava no paraíso, mas Satanás que já existia em forma de uma serpente conseguiu fazer com que o primeiro pecado fosse praticado. Eva comeu do fruto proibido incentivado pela serpente; mas quem levou a culpa foi Adão que não deveria ter ouvido Eva e nem aceitado o fruto proibido. O ser humano foi punido por Deus que expulsou do paraíso Adão, Eva e a serpente, e ficamos mortos espiritualmente até a vinda de Jesus. Depois deste primeiro pecado e da primeira morte espiritual aconteceu a primeira morte física, que se deu com a morte de Abel, motivo: inveja, e ciúmes. Caim foi amaldiçoado até sua quarta geração, e quem matasse Caim seria também amaldiçoado. Aconteceu que, os pecados aumentaram,  tipo: Prostituição. Idolatria, adultério, fornicação, inveja, mentira, cobiça, gula, ganancia, luxúria, e até mesmo o efeminismo acontecia já no inicio do mundo. Mas Deus que é um Deus de amor antes de acabar com tudo o que Ele havia criado encontrou em Noé um homem justo e temente a “Ele”. Deus mandou Noé construir uma grande arca, e nela colocar casais e não pares de tudo o que havia criado, mas a raça humana preferiu continuar no pecado e debochar de Noé. E na arca entrou apenas a família de Noé e os casais de animais para perpetuar as espécies: e a arca foi fechada.  Deus mandou um diluvio que duraram 40 dias e 40 noites: e Deus se lembrou de Noé, e cessou o diluvio, mas para as águas baixarem no nível de poder pisar no solo, e andar foram 150 dias depois.   E a arca foi aberta e se salvaram sete pessoas apenas a família de Noé e os animais.    Ainda no livro de Gênesis Deus demonstrou seu grande Abrão que passou a se chamar Abraão, ele já com idade bastante avançada, Deus prometeu que faria dele, uma grande nação, e que ele seria pai de multidões, e isto aconteceu biblicamente. Mas disto acontecer por amor a um justo, Deus salvou a Ló e suas filhas de também serem extintas por causa de tanta prostituição, que para Deus não é apenas sexo. São todos os tipos de pecados cometidos pelo se humano. Abraão teve filhos com uma escrava de sua mulher, Sara, e que se chamou Ismael, e teve um filho com Sara, o filho da promessa, Isaac seu nome. Um dia Deus pediu para Abraão uma prova de amor e fidelidade, e que era para ele sacrificar seu filho, o filho da promessa. E Abraão chegou a começar a cumprir o pedido de Deus. Seu filho Isaac ia ser sacrificado, mas Deus por amor enviou um anjo que naquele instante já estava com um cordeiro puro para ser sacrificado no lugar de Isaac. Abraão fez algo que só Jesus foi capaz de fazer, cumprir aquilo que Deus havia lhe determinado. Abraão amava sim seu filho, mas Deus sabia que ele iria cumprir e não permitiu que isto acontecesse. E Abrão é considerado por Deus o pai de multidões, mesmo tendo ele poucos filhos, o principal, o filho da promessa chamado Isaac com Sara. E Deus continuou dando provas de amor e fidelidade a aqueles que o serviam. Ainda no livro de Gênesis temos a historia de Jacó que e depois de lutar com um anjo por sua bênção teve seu nome mudado para Israel. E Jacó, Israel teve doze filhos, sendo que os dois últimos foram filhos com a mulher amada chamada Raquel que era estéril, mas Deus abriu sua madre e ela teve dois filhos, o mais conhecido foi José que era um proposito de Deus lá no Egito, mesmo sendo ele um escravo, pois fora vendido por parte de seus irmãos, que mentiram a Jacó, Israel que seu filho amado havia sido devorado por uma fera. Motivo de tudo: seus irmãos ficaram com ciúmes, raiva e muita inveja de José que era o preferido de seu pai. Quando tudo isto aconteceu, José tinha apenas 17 anos e era um jovem muito bonito e era usado por Deus. Lá no Egito, José foi parar na casa Potifar chefe da guarda de Faraó. O principal motivo do ódio de parte de seus irmãos foi que José usado por Deus teve um sonho, e que neste sonho ele governaria e seria grande no Egito, e isto enfureceu parte de seus irmãos, pois eles teriam que obedecer José. O amor de Deus por José era grande, e lá no Egito tudo que ele tocava, prosperava. Mas houve uma cilada para José: a esposa de Potifar chefe da guarda de Faraó se apaixonou por ele e tentou de todas as maneiras não ter relações intimas com ele, mas José conseguia se esquivar. Infelizmente num determinado dia José foi pego pela esposa de Potifar que se esquivou, mas ficando sem roupas, mas ela se defendeu dizendo que  José o estrangeiro havia intentado contra ela. José foi preso por mais de dois anos, e dentro da prisão José fazia as coisas prosperarem, mesmo sendo ele um prisioneiro, e lá na prisão havia dois presos, um padeiro e um copeiro, e eles tiveram sonhos que para um seria um pesadelo de morte. E José revelou a eles o sentido de seus sonhos. Para o copeiro o sonho terminaria bem que voltaria a ter seu cargo de volta depois de três dias, mas para o padeiro seria o inverso. Dentro de três dias ele seria enforcado e sua cabeça colocada num poste. E Faraó teve também dois sonhos que se tornaram pesadelos, pois não houve em lugar algum da terra quem revelasse a Faraó seus sonhos. Passados alguns dias o copeiro se lembrou de José, e Faraó mandou que o buscassem e o trouxesse até sua presença, e José se limpou e foi ate Faraó que lhe contou seus sonhos. E José disse-lhe assim: que não era ele quem iria revelar seus sonhos, mas Deus. Estes sonhos foram divididos em duas partes: na primeira parte Faraó viu sete vacas gordas que pastavam num prado a beira do rio; e sete espigas de milho cheias e  sete vacas magras, feias que comiam as sete vacas gordas. E as sete espigas magras devoravam as espigas boas.  Deus deu a revelação a José que falou assim a Faraó: que em toda a terra haveria sete anos de muita fartura, que eram simbolizadas pelas vacas gordas e espigas cheias, e passado os sete anos de fartura viria sobre toda a terra sete anos de muita seca, miséria e muita fome, e a sete vacas magras e as espigas feias que devoravam a boas. E mais: somente no Egito teria alimento para suprir a falta que haveria na terra, e que Faraó deveria estocar toda sobra de alimentos para superar a crise. E Faraó fez tudo àquilo que José havia lhe dito a mando de Deus. E José foi elevado no reino de Faraó que passou a ser o segundo no reino. José passou a ser o Governador do Egito, e tudo passava por suas mãos. Passaram os sete anos de fartura e veio os sete anos de muita seca e miséria, e toda a terra teria que descer ao Egito para comprar ou trocar bens por alimentos, e assim Faraó ficava cada vez mais rico graças a José. Mas a família de José precisou descer até o Egito em busca de alimentos, só que seus irmãos não esperavam e não imaginavam que José estava vivo e que ele era o governador do Egito. E os dez irmãos de José foram ao Egito comprar mantimentos. E para surpresa maior, José reconheceu todos seus irmãos que não o reconheceram. E José se fez de indiferente e começou a indaga-los e perguntar sobre seu pai e seu irmão caçula. José se retirou deles e chorou de felicidade, pois havia reencontrado seus irmãos. E José fez uma chantagem com eles exigindo que eles trouxessem seu irmão caçula até sua presença, e um de seus irmãos ficou detido até que eles trouxessem o caçula até ele. Mais uma vez eles tiveram que voltar ao Egito em busca de alimento, e Benjamin o caçula veio com eles, e foi recebido com muito amor por José. O melhor desta historia vem agora, depois de Benjamin ficar no lugar de honra na mesa e receber o melhor entre todos os irmãos, José não se conteve, e revelou a seus irmãos quem era ele que até então não haviam reconhecido seu irmão; aquele que eles haviam vendido a mercadores, e que foi parar no Egito. Mas tudo era um proposito de Deus a presença de José em terras estranhas e sendo um estrangeiro, acima somente Faraó na terra. José chorou muito, e abraçou todos eles e disse: eu sou José o irmão de vocês que foi vendido a mercadores.                                                                                                                                 Nobres leitores eu considero esta uma das historias mais lindas da Bíblia, pois ela é completa. A historia de José envolveu muita raiva, inveja, ódio, e mentira por de parte de seus irmãos; mas que teve de José o inverso do que eles fizeram e aprontaram a seu irmão. Primeira coisa, José perguntou por seu pai se ainda estava vivo, e mandou que eles fossem buscar toda sua família para vir morar no Egito, pois ainda haveria mais 3 anos de muita fome, miséria e muita seca em toda a terra. E Jacó, Israel, ficou sabendo que José estava vivo e muito se alegrou; e o pedido de José foi aceito e toda parentela de José veio morar no Egito numa terra boa. Eram no total 70 pessoas: e Jacó foi apresentado a Faraó e que foi abençoado por Jacó, e que respondeu a Faraó quantos anos ele tinha “130 anos”. A felicidade foi total para Jacó e José que reviu seu pai que pelos meus cálculos se passaram mais de 50 anos, e acredito-me que a idade de José era mais de 80 anos. E Jacó viveu por mais 17 anos no Egito falecendo com 147 anos, mas antes de morrer pediu para ser sepultado fora do Egito, e foi respeitado por José que embalsamou seu pai como era de costume no Egito. E Faraó permitiu que José se ausentasse do Egito para sepultar seu pai.                                                                          Nobres leitores o bom desta historia vem agora: com a morte do pai deles, Jacó, seus irmãos temeram por suas vidas, pois sem o pai vivo eles acharam que José se vingaria deles. Mas não foi isto que José fez! Estas foram as palavras ditas por José aos seus irmãos. Gênesis 50. “15  Vendo então os irmãos de José que seu pai já estava morto, disseram: Porventura nos odiará José e certamente nos retribuirá todo o mal que lhe fizemos. 16  Portanto mandaram dizer a José: Teu pai ordenou, antes da sua morte, dizendo: 17  Assim direis a José: Perdoa, rogo-te, a transgressão de teus irmãos, e o seu pecado, porque te fizeram mal; agora, pois, rogamos-te que perdoes a transgressão dos servos do Deus de teu pai. E José chorou quando eles lhe falavam. 18  Depois vieram também seus irmãos, e prostraram-se diante dele, e disseram: Eis-nos aqui por teus servos. 19  E José lhes disse: Não temais; porventura estou eu em lugar de Deus? 20  Vós bem intentastes mal contra mim; porém Deus o intentou para bem, para fazer como se vê neste dia, para conservar muita gente com vida. 21  Agora, pois, não temais; eu vos sustentarei a vós e a vossos filhos. Assim os consolouQuando passamos por situações adversas, dificilmente tomamos atitudes como José tomou, ele poderia fazer o oposto com seus irmãos, mas o amor verdadeiro falou mais alto. José foi um proposito de Deus naquela época   e no Egito. Deus havia escolhido e preparado ele para passar por tudo aquilo e mostrar que, quem ama, perdoa. E assim é Deus. Por mais que façamos coisas erradas e nos arrependemos, “Ele” está sempre pronto a nos perdoar, e sabe porquê? “Deus é amor”. Imaginem se o mundo fizesse mais isto. Amar ao próximo e até o nosso pior inimigo. Isto é bíblico.                                                                                                                             
O primeiro mandamento é o Amor: o amor é tão importante que a palavra deus diz assim em Mateus 5. 44  Eu, porém, vos digo: Amai a vossos inimigos, bendizei os que vos maldizem, fazei bem aos que vos odeiam, e orai pelos que vos maltratam e vos perseguem; para que sejais filhos do vosso Pai que está nos céus; 45  Porque faz que o seu sol se levante sobre maus e bons, e a chuva desça sobre justos e injustos. 46  Pois, se amardes os que vos amam, que galardão tereis? Não fazem os publicanos também o mesmo? 47  E, se saudardes unicamente os vossos irmãos, que fazeis de mais? Não fazem os publicanos também assim? 48  Sede vós pois perfeitos, como é perfeito o vosso Pai que está nos céus.           Mas antes de tudo devemos amar primeiramente a Deus. Ele deve ser o primeiro em tudo. Veja o que diz em Deuteronômio. Deut. 6. “4  Ouve, Israel, o Senhor nosso Deus é o único Senhor. 5  Amarás, pois, o Senhor teu Deus de todo o teu coração, e de toda a tua alma, e de todas as tuas forças. 6  E estas palavras, que hoje te ordeno, estarão no teu coração;”  Observem que a palavra de Deus, e seus mandamentos são eternos, duram para sempre. Não existe a palavra modernidade para os mandamentos de Deus. Existe obediência, temor, respeito. O nosso amor pelo próximo deve seguir o exemplo o amor de Jesus Cristo. “Ele” nos amou primeiro. Devemos ser seus imitadores.                                                                                                                                   
Veja o que diz em Efésios. Ef. 5. “1  Sede, pois, imitadores de Deus, como filhos amados; 2  E andai em amor, como também Cristo vos amou, e se entregou a si mesmo por nós, em oferta e sacrifício a Deus, em cheiro suave.”                                                                                                                                        E o amor de Cristo nos diz assim: tanto o homem como a mulher tem direitos e deveres: Esta é também a palavra de amor de Cristo, de como devemos ser e fazer e nos comportarmos segundo a palavra de Cristo.   Veja o que diz ainda em Ef. 5.  “22  Vós, mulheres, sujeitai-vos a vossos maridos, como ao Senhor; 23  Porque o marido é a cabeça da mulher, como também Cristo é a cabeça da igreja, sendo ele próprio o salvador do corpo. 24  De sorte que, assim como a igreja está sujeita a Cristo, assim também as mulheres sejam em tudo sujeitas a seus maridos. 25  Vós, maridos, amai vossas mulheres, como também Cristo amou a igreja, e a si mesmo se entregou por ela, 26  Para a santificar, purificando-a com a lavagem da água, pela palavra,27  Para a apresentar a si mesmo igreja gloriosa, sem mácula, nem ruga, nem coisa semelhante, mas santa e irrepreensível. 28  Assim devem os maridos amar as suas próprias mulheres, como a seus próprios corpos. Quem ama a sua mulher, ama-se a si mesmo. 29  Porque nunca ninguém odiou a sua própria carne; antes a alimenta e sustenta, como também o Senhor à igreja; 30  Porque somos membros do seu corpo, da sua carne, e dos seus ossos. 31  Por isso deixará o homem seu pai e sua mãe, e se unirá a sua mulher; e serão dois numa carne. 32  Grande é este mistério; digo-o, porém, a respeito de Cristo e da igreja. 33  Assim também vós, cada um em particular, ame a sua própria mulher como a si mesmo, e a mulher reverencie o marido.        Vejam outra palavra de amor de Deus através do nome de Jesus Cristo, que esta escrita em Efésios. 6. 1  Vós, filhos, sede obedientes a vossos pais no Senhor, porque isto é justo. 2  Honra a teu pai e a tua mãe, que é o primeiro mandamento com promessa; 3  Para que te vá bem, e vivas muito tempo sobre a terra. 4  E vós, pais, não provoqueis à ira a vossos filhos, mas criai-os na doutrina e admoestação do Senhor.”                                       Todo cristão que entende o que o amor realmente e manifesta o amor em sua vida é o maior testemunho diante dos outros. Veja o que diz em I Corintios. Cor. 13. “1  Ainda que eu falasse as línguas dos homens e dos anjos, e não tivesse amor, seria como o metal que soa ou como o sino que tine. 2  E ainda que tivesse o dom de profecia, e conhecesse todos os mistérios e toda a ciência, e ainda que tivesse toda a fé, de maneira tal que transportasse os montes, e não tivesse amor, nada seria. 3  E ainda que distribuísse toda a minha fortuna para sustento dos pobres, e ainda que entregasse o meu corpo para ser queimado, e não tivesse amor, nada disso me aproveitaria. 4  O amor é sofredor, é benigno; o amor não é invejoso; o amor não trata com leviandade, não se ensoberbece. 5  Não se porta com indecência, não busca os seus interesses, não se irrita, não suspeita mal; 6  Não folga com a injustiça, mas folga com a verdade; 7  Tudo sofre, tudo crê, tudo espera, tudo suporta. 8  O amor nunca falha; mas havendo profecias, serão aniquiladas; havendo línguas, cessarão; havendo ciência, desaparecerá;”                                                                                                  Jesus é tão maravilhoso que nos deixou estas palavras escritas em Romanos:Rom13. “8  A ninguém devais coisa alguma, a não ser o amor com que vos ameis uns aos outros; porque quem ama aos outros cumpriu a lei. 9  Com efeito: Não adulterarás, não matarás, não furtarás, não darás falso testemunho, não cobiçarás; e se há algum outro mandamento, tudo nesta palavra se resume: Amarás ao teu próximo como a ti mesmo. 10  O amor não faz mal ao próximo. De sorte que o cumprimento da lei é o amor.”                                                                       
 A palavra de Deus deve ser ouvida, praticada, respeitada e obedecida por todos. O maior obstáculo encontrado pelo ser humano é que é mais fácil viver no pecado, e nas coisas do mundo, do que obedecer a Deus, pois mundo acha que as leis e os mandamentos do Senhor estão ultrapassados, vencidos: mas não são e não estão, pois eles são eternos. A modernidade do mundo está nos afastando de Deus, mas não de seu amor. Nós fomos amados primeiro por Deus e depois pelo Filho Jesus Cristo, que deu sua vida terrena por amor ao “Pai, Deus” e por todos nós, mesmo não merecendo este amor, fomos amados pelo Filho, que venceu a morte para nos dar o direito da vida eterna ao lado de Deus para todo o sempre, e tudo isto com muito amor. Mas preferimos ficar com as coisas mundanas que nos leva ao pecado e a morte sem Jesus, que nos levará para o inferno, por não querermos praticar a obediência o temor e o respeito por Deus. Sabe qual a palavra de amor que o Senhor separou para você, par nós.  Veja o que diz em Rom.5. “1  Tendo sido, pois, justificados pela fé, temos paz com Deus, por nosso Senhor Jesus Cristo; 2  Pelo qual também temos entrada pela fé a esta graça, na qual estamos firmes, e nos gloriamos na esperança da glória de Deus. 3  E não somente isto, mas também nos gloriamos nas tribulações; sabendo que a tribulação produz a paciência, 4  E a paciência a experiência, e a experiência a esperança. 5  E a esperança não traz confusão, porquanto o amor de Deus está derramado em nossos corações pelo Espírito Santo que nos foi dado. 6  Porque Cristo, estando nós ainda fracos, morreu a seu tempo pelos ímpios. 7  Porque apenas alguém morrerá por um justo; pois poderá ser que pelo bom alguém ouse morrer. 8  Mas Deus prova o seu amor para conosco, em que Cristo morreu por nós, sendo nós ainda pecadores. 9  Logo muito mais agora, tendo sido justificados pelo seu sangue, seremos por ele salvos da ira. 10  Porque se nós, sendo inimigos, fomos reconciliados com Deus pela morte de seu Filho, muito mais, tendo sido já reconciliados, seremos salvos pela sua vida.”                            
Veja em Rom. 8. “1  Portanto, agora nenhuma condenação há para os que estão em Cristo Jesus, que não andam segundo a carne, mas segundo o Espírito. 2  Porque a lei do Espírito de vida, em Cristo Jesus, me livrou da lei do pecado e da morte.  3  Porquanto o que era impossível à lei, visto como estava enferma pela carne, Deus, enviando o seu Filho em semelhança da carne do pecado, pelo pecado condenou o pecado na carne;  4  Para que a justiça da lei se cumprisse em nós, que não andamos segundo a carne, mas segundo o Espírito.  5  Porque os que são segundo a carne inclinam-se para as coisas da carne; mas os que são segundo o Espírito para as coisas do Espírito. 6  Porque a inclinação da carne é morte; mas a inclinação do Espírito é vida e paz. 7  Porquanto a inclinação da carne é inimizade contra Deus, pois não é sujeita à lei de Deus, nem, em verdade, o pode ser. 8  Portanto, os que estão na carne não podem agradar a Deus. 9  Vós, porém, não estais na carne, mas no Espírito, se é que o Espírito de Deus habita em vós. Mas, se alguém não tem o Espírito de Cristo, esse tal não é dele.  10  E, se Cristo está em vós, o corpo, na verdade, está morto por causa do pecado, mas o espírito vive por causa da justiça.  11  E, se o Espírito daquele que dentre os mortos ressuscitou a Jesus habita em vós, aquele que dentre os mortos ressuscitou a Cristo também vivificará os vossos corpos mortais, pelo seu Espírito que em vós habita.  12  De maneira que, irmãos, somos devedores, não à carne para viver segundo a carne. 13  Porque, se viverdes segundo a carne, morrereis; mas, se pelo Espírito mortificardes as obras do corpo, vivereis.  14  Porque todos os que são guiados pelo Espírito de Deus, esses são filhos de Deus.  15  Porque não recebestes o espírito de escravidão, para outra vez estardes em temor, mas recebestes o Espírito de adoção de filhos, pelo qual clamamos: Aba, Pai. 16  O mesmo Espírito testifica com o nosso espírito que somos filhos de Deus. 17  E, se nós somos filhos, somos logo herdeiros também, herdeiros de Deus, e co-herdeiros de Cristo: se é certo que com ele padecemos, para que também com ele sejamos glorificados.”                                                                                                                                                               Para que todos tenham ideia de quem foi Paulo, que no inicio se chamava Saulo, ele foi o maior perseguidor do povo cristão. Mas um dia Jesus mandou que Saulo, Paulo fosse separado para a obra: para padecer por amor a Cristo. Vejam como tudo aconteceu em Atos 9. “1  E Saulo, respirando ainda ameaças e mortes contra os discípulos do Senhor, dirigiu-se ao sumo sacerdote. 2  E pediu-lhe cartas para Damasco, para as sinagogas, a fim de que, se encontrasse alguns daquela seita, quer homens quer mulheres, os conduzisse presos a Jerusalém. 3  E, indo no caminho, aconteceu que, chegando perto de Damasco, subitamente o cercou um resplendor de luz do céu. 4  E, caindo em terra, ouviu uma voz que lhe dizia: Saulo, Saulo, por que me persegues? 5  E ele disse: Quem és, Senhor? E disse o Senhor: Eu sou Jesus, a quem tu persegues. Duro é para ti recalcitrar contra os aguilhões. 6  E ele, tremendo e atônito, disse: Senhor, que queres que eu faça? E disse-lhe o Senhor: Levanta-te, e entra na cidade, e lá te será dito o que te convém fazer. 7  E os homens, que iam com ele, pararam espantados, ouvindo a voz, mas não vendo ninguém. 8  E Saulo levantou-se da terra, e, abrindo os olhos, não via a ninguém. E, guiando-o pela mão, o conduziram a Damasco.9  E esteve três dias sem ver, e não comeu nem bebeu. (  At 22:12-16  ) 10  E havia em Damasco um certo discípulo chamado Ananias; e disse-lhe o Senhor em visão: Ananias! E ele respondeu: Eis-me aqui, Senhor. 11  E disse-lhe o Senhor: Levanta-te, e vai à rua chamada Direita, e pergunta em casa de Judas por um homem de Tarso chamado Saulo; pois eis que ele está orando; 12  E numa visão ele viu que entrava um homem chamado Ananias, e punha sobre ele a mão, para que tornasse a ver. 13  E respondeu Ananias: Senhor, a muitos ouvi acerca deste homem, quantos males tem feito aos teus santos em Jerusalém; 14  E aqui tem poder dos principais dos sacerdotes para prender a todos os que invocam o teu nome. 15  Disse-lhe, porém, o Senhor: Vai, porque este é para mim um vaso escolhido, para levar o meu nome diante dos gentios, e dos reis e dos filhos de Israel. 16  E eu lhe mostrarei quanto deve padecer pelo meu nome.                                                   
 O nosso amor a Deus nos prepara para servir. A  profundidade de nosso amor por Deus esta diretamente relacionada à  nossa capacidade para ministrar às outras pessoas veja o que diz em João 21. “15  E, depois de terem jantado, disse Jesus a Simão Pedro: Simão, filho de Jonas, amas-me mais do que estes? E ele respondeu: Sim, Senhor, tu sabes que te amo. Disse-lhe: Apascenta os meus cordeiros. 16  Tornou a dizer-lhe segunda vez: Simão, filho de Jonas, amas-me? Disse-lhe: Sim, Senhor, tu sabes que te amo. Disse-lhe: Apascenta as minhas ovelhas. 17  Disse-lhe terceira vez: Simão, filho de Jonas, amas-me? Simão entristeceu-se por lhe ter dito terceira vez: Amas-me? E disse-lhe: Senhor, tu sabes tudo; tu sabes que eu te amo. Jesus disse-lhe: Apascenta as minhas ovelhas.”        Nós somos as ovelhas de Cristo sabia. Por amor Jesus pediu a Pedro para cuidar do seu rebanho, não deixar faltar nada a nós. Infelizmente nós achamos e pensamos diferente. Colocamos a frente de tudo nossas necessidades pessoais, e deixamos as de Deus em segundo plano. A humanidade se preocupa apenas com seu bem estar material, se esquecendo do principal, o espiritual que irá nos levar a vida eterna ao lado do “Pai, Deus”. O amor, constrói, edifica, solidifica. O ódio destrói: e Deus através do “Filho Jesus” nos dá esta oportunidade de vencermos, de superarmos todos os obstáculos.  Palavra de Deus jamais disse que não teríamos tentações, tribulações a atribulações.  O problema é que não sabemos esperar as coisas acontecerem no tempo de Deus, e nunca no tempo do homem. Quem ama, vive muito mais e sem enfermidades provocadas por causa do ódio, do rancor, da magoa e do ressentimento.                                                                       Eu sou um exemplo disto: há 29 anos eu perdi meu irmão caçula, parte por negligencia médica sim; mas meu irmão procurou a morte. Ele estava internado com pneumonia, e de maneira escondida, ele fumava no banheiro, resultado, ele teve pneumonia dupla, depois Edema pulmonar e infecção generalizada. Nós a família julgamos e condenamos os médicos pela sua morte. Parte sim eles se omitiram no tratamento, mas meu irmão antecipou sua morte ao fumar as escondidas: nos primeiros 18 anos, eu passei a sofrer de bronquite que virou Asma, e quase fui a óbito com crises fortíssimas. Eu só melhorei depois que passei a admitir que os médicos não foram totalmente culpados pela morte de meu irmão. Eu passei a ver as coisas de maneira mais espiritual; eu já buscava a Deus e passei a entender o agir de Deus, e como era importante liberar perdão, e que o ódio não valeu a pena. Hoje eu não tenho mais crises de Asma e nem ódio em meu coração em relação aos médicos. Minha vida mudou, melhorou espiritualmente e fisicamente. Minha saúde é outra. O amor faz bem a todos e não pode ser negado a ninguém, até mesmo nossos inimigos merecem o perdão.   O dia  em que deixarmos o ódio, a ganancia, a inveja, a mentira, as prostituição de lado e voltarmos para Deus, nossa vida vai mudar. Nós a partir do momento em que passarmos a amar mais verdadeiramente, sem falsidade, sem mentiras, sem hipocrisia, praticarmos um amor puro limpo, saudável sem colocar a palavra sexo em primeiro plano, e isto é possível sim: o amor puro, verdadeiro pode ser praticado com pequenos gestos, com ações de ajuda ao próximo, não importando quem seja. O amor não fingido é aquele que você dá, e pratica com sinceridade, com espontaneidade, fará grande diferença na vida de quem dá, pratica e de quem recebe. Um grande gesto de amor pode ser feito através de uma visita hospitalar, a uma creche ou asilo, ou até mesmo numa penitenciaria. Estes gestos de amor agradam a Deus. Fazer qualquer coisa não pensando em recompensa seja ela financeira ou não, fará de você uma pessoa muito mais feliz. O amor sem preconceito e justo faz de você uma pessoa muito rica, alegre cheia de vida, e que tem de Deus a recompensa, o galardão que o mundo jamais te roubará e te dará. As bênçãos vindas de Deus não tem preço, e jamais alguém tirará de você, pois aquilo que Deus dá ninguém lhe tira. O preço do amor puro e verdadeiro só acontecerá a partir do momento em que você colocar nas mãos de Deus, que hoje é através do nome de “Jesus Cristo”.                                                                       O dia em que nós lembrarmos que houve um que nos amou primeiro, e nos libertou da servidão, escravidão e da morte, e nos deu o direito a vida eterna ao lado do “Pai, Deus”, a vida daqueles que  valorizarem o gesto de amor do Filho “Jesus Cristo” vai passar para a vida eterna de uma maneira tão tranquila e abençoada que aqueles que preferiram levar e viver a vida de qualquer jeito, não haverá tempo para o arrependimento, pois já estará no inferno e para sempre ao lado do diabo, pois preferiu o pecado, a morte do que a vida. E o amor para estas pessoas não teve significado algum. A Bíblia está repleta de boas ações de amor, de como o amor faz a diferença, e de como vale a pena amar e ser amado, primeiro por Deus e depois pelo próximo.                  
  O nosso amor pelo próximo espelha a condição de nosso coração.  Veja o que diz em 1 João 2. “9  Aquele que diz que está na luz, e odeia a seu irmão, até agora está em trevas. 10  Aquele que ama a seu irmão está na luz, e nele não há escândalo. 11  Mas aquele que odeia a seu irmão está em trevas, e anda em trevas, e não sabe para onde deva ir; porque as trevas lhe cegaram os olhos. 15  Não ameis o mundo, nem o que no mundo há. Se alguém ama o mundo, o amor do Pai não está nele. 16  Porque tudo o que há no mundo, a concupiscência da carne, a concupiscência dos olhos e a soberba da vida, não é do Pai, mas do mundo. 17  E o mundo passa, e a sua concupiscência; mas aquele que faz a vontade de Deus permanece para sempre.”                                           
Nobres leitores há uma passagem na Bíblia que que todos que todos deveriam praticar no seu dia a dia. Atente para o que diz nestes versículos em 1João 3. “11  Porque esta é a mensagem que ouvistes desde o princípio: que nos amemos uns aos outros. 12  Não como Caim, que era do maligno, e matou a seu irmão. E por que causa o matou? Porque as suas obras eram más e as de seu irmão justas. 13  Meus irmãos, não vos maravilheis, se o mundo vos odeia. 14  Nós sabemos que passamos da morte para a vida, porque amamos os irmãos. Quem não ama a seu irmão permanece na morte.  15  Qualquer que odeia a seu irmão é homicida. E vós sabeis que nenhum homicida tem a vida eterna permanecendo nele. 16  Conhecemos o amor nisto: que ele deu a sua vida por nós, e nós devemos dar a vida pelos irmãos. 17  Quem, pois, tiver bens do mundo, e, vendo o seu irmão necessitado, lhe cerrar as suas entranhas, como estará nele o amor de Deus? 18  Meus filhinhos, não amemos de palavra, nem de língua, mas por obra e em verdade. 19  E nisto conhecemos que somos da verdade, e diante dele asseguraremos nossos corações; 20  Sabendo que, se o nosso coração nos condena, maior é Deus do que o nosso coração, e conhece todas as coisas.”                                                       O nosso amor deve crescer. Quanto mais crescemos nosso relacionamento com Deus, mais devemos crescer em relação com nosso próximo. Veja  o que diz a carta de Paulo aos Tessalonicenses.  I Tess.3. “11  Ora, o mesmo nosso Deus e Pai, e nosso Senhor Jesus Cristo, encaminhe a nossa viagem para vós. 12  E o Senhor vos aumente, e faça crescer em amor uns para com os outros, e para com todos, como também o fazemos para convosco; 13  Para confirmar os vossos corações, para que sejais irrepreensíveis em santidade diante de nosso Deus e Pai, na vinda de nosso Senhor Jesus Cristo com todos os seus santos.”                                               
Nobres leitores vejam o que diz a palavra de Deus através do Filho Jesus, que usou seus discípulos, apóstolos. Veja o que diz em I João. 4  “Deus é amor. Devemos amar a Deus e aos nossos irmãos”  “7  Amados, amemo-nos uns aos outros; porque o amor é de Deus; e qualquer que ama é nascido de Deus e conhece a Deus. 8  Aquele que não ama não conhece a Deus; porque Deus é amor. 9  Nisto se manifesta o amor de Deus para conosco: que Deus enviou seu Filho unigênito ao mundo, para que por ele vivamos. 10  Nisto está o amor, não em que nós tenhamos amado a Deus, mas em que ele nos amou a nós, e enviou seu Filho para propiciação pelos nossos pecados. 11  Amados, se Deus assim nos amou, também nós devemos amar uns aos outros. 12  Ninguém jamais viu a Deus; se nos amamos uns aos outros, Deus está em nós, e em nós é perfeito o seu amor. 13  Nisto conhecemos que estamos nele, e ele em nós, pois que nos deu do seu Espírito. 14  E vimos, e testificamos que o Pai enviou seu Filho para Salvador do mundo. 15  Qualquer que confessar que Jesus é o Filho de Deus, Deus está nele, e ele em Deus. 16  E nós conhecemos, e cremos no amor que Deus nos tem. Deus é amor; e quem está em amor está em Deus, e Deus nele. 17  Nisto é perfeito o amor para conosco, para que no dia do juízo tenhamos confiança; porque, qual ele é, somos nós também neste mundo. 18  No amor não há temor, antes o perfeito amor lança fora o temor; porque o temor tem consigo a pena, e o que teme não é perfeito em amor. 19  Nós o amamos a ele porque ele nos amou primeiro. 20  Se alguém diz: Eu amo a Deus, e odeia a seu irmão, é mentiroso. Pois quem não ama a seu irmão, ao qual viu, como pode amar a Deus, a quem não viu? 21  E dele temos este mandamento: que quem ama a Deus, ame também a seu irmão.                               
Tem gente que tem dificuldade para dar e receber amor, pelas situações que viveram na vida, traumas, desamor dos pais, indiferença, traições, desconfia de tudo e de todos e isso tudo pode nos impedir de experimentar o amor de Deus, por isso, deixe-se amar por Ele. Deixe que o Seu amor cure as tuas feridas, saiba que existe Alguém que cuida de você e te ama com amor eterno: lá de longe o Senhor lhe apareceu: “Eu te amo com amor de eternidade; por isso, guardo por ti tanta ternura! Vou reconstruir-te, serás restaurada, virgem Israel. De novo pegarás o pandeiro e sairás dançando alegremente” (Jeremias 31, 3-4).  Vejam um pouco mais sobre o grande amor de Deus. Vejam o que diz em Salmos Sls. 86. “13  Pois grande é a Tua misericórdia para comigo; e livraste a minha alma do inferno mais profundo. 15  Porém tu, Senhor, és um Deus cheio de compaixão, e piedoso, sofredor, e grande em benignidade e em verdade. 16  Volta-te para mim, e tem misericórdia de mim; dá a tua fortaleza ao teu servo, e salva ao filho da tua serva. 17  Mostra-me um sinal para bem, para que o vejam aqueles que me odeiam, e se confundam; porque tu, Senhor, me ajudaste e me consolaste.”                                                                                                                                                            Diz assim em João. 316  Porque Deus amou o mundo de tal maneira que deu o seu Filho unigênito, para que todo aquele que nele crê não pereça, mas tenha a vida eterna. 17  Porque Deus enviou o seu Filho ao mundo, não para que condenasse o mundo, mas para que o mundo fosse salvo por Ele. 18  Quem crê nEle não é condenado; mas quem não crê já está condenado, porquanto não crê no nome do unigênito Filho de Deus. 19  E a condenação é esta: Que a luz veio ao mundo, e os homens amaram mais as trevas do que a luz, porque as suas obras eram más. 20  Porque todo aquele que faz o mal odeia a luz, e não vem para a luz, para que as suas obras não sejam reprovadas. 21  Mas quem pratica a verdade vem para a luz, a fim de que as suas obras sejam manifestas, porque são feitas em Deus.                                                                                                                   
 Veja o que diz em MATEUS22.36  Mestre, qual é o grande mandamento na lei? 37  E Jesus disse-lhe: Amarás o Senhor teu Deus de todo o teu coração, e de toda a tua alma, e de todo o teu pensamento. 38  Este é o primeiro e grande mandamento. 39  E o segundo, semelhante a este, é: Amarás o teu próximo como a ti mesmo. 40  Destes dois mandamentos dependem toda a lei e os profetas.        E Deus lá no passado disse assim em Leviticos  “44  E, demais disto também, estando eles na terra dos seus inimigos, não os rejeitarei nem me enfadarei deles, para consumi-los e invalidar a minha aliança com eles, porque Eu Sou o Senhor seu Deus.  45  Antes por amor deles me lembrarei da aliança com os seus antepassados, que tirei da terra do Egito perante os olhos dos gentios, para lhes ser por Deus. Eu Sou o Senhor  46  Estes são os estatutos, e os juízos, e as leis que deu o Senhor entre si e os filhos de Israel, no monte Sinai, pela mão de Moisés.”                                     Veja o que aconteceu antes em I Reis. 10. A Rainha de Sabá não acreditava nos feitos do Rei Salomão e foi pessoalmente conferir: I Reis 10. “1  E ouvindo a rainha de Sabá a fama de Salomão, acerca do nome do Senhor, veio prová-lo com questões difíceis. 2  E chegou a Jerusalém com uma grande comitiva; com camelos carregados de especiarias, e muitíssimo ouro, e pedras preciosas; e foi a Salomão, e disse-lhe tudo quanto tinha no seu coração. 3  E Salomão lhe deu resposta a todas as suas perguntas, nada houve que não lhe pudesse esclarecer. 4  Vendo, pois, a rainha de Sabá toda a sabedoria de Salomão, e a casa que edificara, 6  E disse ao rei: Era verdade a palavra que ouvi na minha terra, dos teus feitos e da tua sabedoria. 7  E eu não cria naquelas palavras, até que vim e os meus olhos o viram; eis que não me disseram metade; sobrepujaste em sabedoria e bens a fama que ouvi. 8  Bem-aventurados os teus homens, bem-aventurados estes teus servos, que estão sempre diante de ti, que ouvem a tua sabedoria! 9  Bendito seja o Senhor teu Deus, que teve agrado em ti, para te pôr no trono de Israel; porque o Senhor ama a Israel para sempre, por isso te estabeleceu rei, para fazeres juízo e justiça. 10  E deu ao rei cento e vinte talentos de ouro, e muitíssimas especiarias, e pedras preciosas; nunca veio especiaria em tanta abundância, como a que a rainha de Sabá deu ao rei Salomão.” Veja o que Deus fez por amor a Davi em  I Reis. 15. “4  Mas por amor de Davi o Senhor seu Deus lhe deu uma lâmpada em Jerusalém, levantando a seu filho depois dele, e confirmando a Jerusalém. 5  Porquanto Davi tinha feito o que era reto aos olhos do Senhor, e não se tinha desviado de tudo quanto lhe ordenara em todos os dias da sua vida, senão só no negócio de Urias, o heteu.”  Explicando: Deus apesar dos pecados, e de tudo de ruim que os outros Reis fizeram, Deus separou duas tribos de Israel, para manter acesa a lâmpada para iluminar Israel. Que nunca faltaria um varão, um homem para assentar no trono de Israel. E isto se deu até a vinda de Jesus Cristo que aconteceu 14 gerações depois que seu povo voltaram ao cativeiro.                
 Nobres leitores termino aqui a primeira parte deste tema que foi sobre o Amor verdadeiro, que é dado por “Deus através do Filho Jesus Cristo”. Aqui eu procurei mostrar o amor de Deus no passado, e também através de Jesus Cristo. O amor faz a diferença na vida de quem pratica, e de quem recebe.  Este tema é escrito e pesquisado por José Carlos Ribeiro, Membro da Primeira Igreja Batista de Campo Grande MS.                     Campo Grande 15 de novembro de 2015                        jcr0856@hotmail.com
How to receive and deserve God's blessings in your life. Part I
Noble readers do not know how many will make of this topic, as I intend to show to all those who seek and believe in God or not, as part of God's blessings in our life. God of love created the world and all things in it, and God created the principal, in His image and likeness, which was the human being, and from the creation of man, God saw that was missing a companion, a helper, And the rib of Adam was created the woman. The woman did not come into the world to be a slave, but to be companion. And the love of God did not stop there. Humans lived in paradise, but Satan that already existed in the form of a serpent managed to make the first sin was committed. Eve ate the forbidden fruit encouraged by the serpent; but who took the blame was that Adam should not have heard Eva nor accepted the forbidden fruit. The man was punished by God cast out of paradise that Adam and Eve and the serpent, and we are spiritually dead until the coming of Jesus. After this first sin and the first spiritual death happened the first physical death, which occurred with the death of Abel, reason: envy, and jealousy. Cain was cursed by its fourth generation, and who killed Cain would also be cursed. It happened that our sins have increased, type: Prostitution. Idolatry, adultery, fornication, envy, deceit, greed, gluttony, greed, lust, and even the efeminismo was already the case at the beginning of the world. But that God is a God of love before finishing all that He had created found in Noah a just man, and feared "Him." God commanded Noah to build a large ark, and it put couples and not pairs of all that was created, but the human race chose to continue in sin and make fun of Noah. And the ark just entered Noah's family and couples of animals for perpetuate the species: and the ark was closed. God sent a flood that lasted 40 days and 40 nights: and God remembered Noah and stopped the flood, but the waters baixarem the level of being able to step on the ground, and floor were 150 days later. And the ark was opened and saved seven people only Noah's family and animals. Still in the book of Genesis God demonstrated his great that Abram was renamed Abraham, with it already very old, God promised that would make him a great nation, and that he would be the father of multitudes, and this happened biblically. But this happened for the sake of a just, God saved Lot and his daughters to also be extinct because of so much prostitution, which for God is not just sex. Are all kinds of sins committed by human is. Abraham had children by a slave of his wife, Sara, and he called Ishmael, and had a son with Sarah, the son of promise, Isaac his name. One day God asked Abraham for a proof of love and fidelity, and that was for him to sacrifice his son, the child of promise. And Abraham came to begin serving the request of God. His son Isaac was to be sacrificed, but God of love sent an angel who at that moment was already a pure lamb to be sacrificed in place of Isaac. Abraham did something only Jesus was able to do, accomplish what God had given him. Yes Abraham loved his son, but God knew he would comply and not let this happen. And Abraham is considered by God the father of crowds, even though he had few children, the principal, the son of promise called Isaac by Sarah. And God continued giving evidence of love and fidelity to those who served. Still in the book of Genesis we have the story of Jacob and that after fighting with an angel for his blessing had his name changed to Israel. And Jacob, Israel had twelve sons, and the last two were children with the beloved woman named Rachel who was barren, but God opened her womb and she had two sons, the best known was Joseph who was a purpose of God down in Egypt , even though he a slave, it was sold by his brothers, who lied to Jacob, to Israel his beloved son had been devoured by a wild beast. Reason of all: his brothers were jealous, angry and very jealous of Joseph, who was the favorite of his father. When all this happened, Joseph was just 17 and was a very handsome young man and was used by God. Down in Egypt, Joseph ended up in Potiphar house captain of the guard of Pharaoh. The main reason of his brothers of hate was that Joseph used by God had a dream, and this dream he would rule and would be great in Egypt, and this angered part of his brothers; they should meet Joseph. The love of God Joseph was great, and there in Egypt all he touched, prospered. But there was a trap for Joseph, Potiphar's wife head of Pharaoh's guard fell in love with him and tried in every way not to have intimate relations with him, but Joseph could dodge. Unfortunately a given day Joseph was caught by Potiphar's wife who dodged but running out of clothes, but she defended herself saying that José abroad had brought against her. Joseph was imprisoned for more than two years, and in the prison Joseph was the flourish things, even though he was a prisoner, and there in prison had two prisoners, a baker and cupbearer, and they had dreams for would be a nightmare death. Joseph revealed to them the meaning of their dreams. For the cupbearer the dream would end and he would return to have his job back after three days, but for the baker would be the reverse. Within three days he would be hanged and his head placed on a pole. Then Pharaoh also had two dreams have become nightmares because there was nowhere land who revealed to Pharaoh their dreams. After a few days the cupbearer remembered Joseph and Pharaoh who would seek him and brought him to his presence, and Joseph cleaned and was even Pharaoh who told him his dreams. And Joseph said to him: it was not he who would reveal his dreams, but God. These dreams were divided into two parts: the first part Pharaoh saw seven fat cows grazing in a meadow to the river; seven full ears of corn and seven lean, ugly cows ate up the seven fat cows. And the seven thin ears devoured the good ears. God gave the revelation to Joseph who thus spoke to Pharaoh, that in all the land there would be seven years of great plenty, which was symbolized by the fat cows and ears of corn, and spent the seven years of plenty would come over all the earth seven years of plenty drought, misery and hungry, and the seven thin cows and the ugly ears that devoured the good. What's more, only in Egypt would have food to fill the gap that would be on earth, and that Pharaoh should store all leftover food to overcome the crisis. And Pharaoh did everything to what Joseph had told him at the behest of God. Joseph was raised in Pharaoh's kingdom that has become the second in the kingdom. Joseph became the governor of Egypt, and all passed through his hands. Spent the seven years of plenty and came the seven years of great drought and misery, and all the land would have to go down to Egypt to buy or exchange goods for food, and so Pharaoh grew richer thanks to Joseph. But the family Joseph had to go down to Egypt in search of food, only that his brothers did not expect and did not realize that Joseph was alive and that he was the governor of Egypt. And the ten brothers of Joseph came to Egypt to buy food. And most surprisingly, Joseph recognized all his brothers who did not recognize him. And Joseph made indifferent and began asks them and ask about his father and younger brother. José withdrew them and cried with joy, for he had rediscovered his brothers. And Joseph made a blackmail them requiring them to bring his younger brother to his presence, and one of his brothers was detained until they bring the youngest to him. Once again they had to return to Egypt in search of food, and Benjamin the youngest came with them, and was received with much love for Joseph. The best of this story comes now after Benjamin getting the place of honor at the table and receive the best among all brothers, Joseph could not contain himself, and revealed to his brothers who he was until then had not recognized his brother; that they had sold to merchants, and that ended up in Egypt. But it was a purpose of God the presence of Joseph in foreign lands and being a foreigner, up only Pharaoh on earth. Joseph wept and embraced them all and said, I am Joseph your brother that was sold to merchants. Noble readers I consider this one of the most beautiful stories of the Bible, for it is complete. The story of José involved a lot of anger, envy, hatred and lie for part of his brothers; but Joseph had the opposite of what they did and made ready his brother. First thing, Joseph asked why his father was still alive, and told them to fetch his entire family to come and live in Egypt, for there would still be 3 more years of great hunger, misery and a lot of drought in all the earth. And Jacob, Israel learned that Joseph was alive and rejoiced; and the request of Joseph was accepted and all kindred of Joseph came to live in Egypt a good land. They were in total 70 people: and Jacob was introduced to Pharaoh and that was blessed by Jacob, and responded to Pharaoh how old he was "130 years". Happiness was total for Jacob and Joseph who reviewed his father by my calculations have passed more than 50 years, and believe me that old Joseph was more than 80 years. And Jacob lived for another 17 years in Egypt died with 147 years, but before he died he asked to be buried out of Egypt, and was respected by Joseph who embalmed his father as was usual in Egypt. And Pharaoh allowed Joseph go from Egypt to bury his father. Noble readers the good of this story comes now: with the death of their father, Jacob, his brothers feared for their lives, for without the living father they thought Joseph would avenge them. But this is not what Joseph did! These were the words spoken by Joseph to his brothers. Genesis 50. "15 Then Seeing Joseph's brothers that their father was dead, they said, Joseph will peradventure hate us, and will certainly requite us all the evil that we did to him. 16 Therefore sent word to Joseph, Your father did command before he died, saying, 17 Thus shall ye say unto Joseph, Forgive, I pray thee, the transgression of thy brethren, and their sin, because they did evil to you; now therefore, we pray thee, forgive the transgression of the servants of the God of thy father. And Joseph wept when they spoke to him. 18 Afterward came also his brothers, and fell down before him, and said, Behold, we are your servants. 19 And Joseph said unto them, Fear not; am I in the place of God? 20 Ye meant evil against me; but God meant it for good, to do as it is this day, to save much people alive. 21 Now therefore, fear not; I will provide for you and your children. Thus comforted them, and spoke according to their hearts. "When we go through adverse situations, hardly take attitudes like Joseph took, I could do the opposite with his brothers, but true love was stronger. Joseph was a purpose of God at that time and Egypt. God had chosen and prepared him to go through all that and show that you love, forgive. And so is God. However we do wrong things and repent, "you" are always ready to forgive us, and you know why? "God is love". Imagine if the world do this anymore. Love your neighbor and even our worst enemy. This is biblical. The first commandment is love: love is so important that the word of God says so in Matthew 5 44 But I tell you: Love your enemies, bless them that curse you, do good to them that hate you, and pray for those who mistreat you and persecute you; that you may be sons of your Father who is in heaven; 45 He maketh his sun to rise on the evil and the good, and sends rain on the just and the unjust. 46 For if ye love them which love you, what reward have ye? They do not even the publicans the same? 47 And if ye salute your brethren only, what do ye more than others? Do not even the publicans so? 48 Be ye therefore perfect, even as your Father which is in heaven is perfect. But first of all we must first love God. He should be first in everything. See what it says in Deuteronomy. Deut. 6. "4 Hear, O Israel, the Lord our God is one Lord. 5 And thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all your strength. 6 And these words which I command you today shall be in thine heart: "Note that the word of God and his commandments are eternal, last forever. There is no word modernity to the commandments of God. There is obedience, fear, respect. Our love for others should follow suit the love of Jesus Christ. "He" loved us first. We should be his imitators. See what it says in Ephesians. F. 5. "1 Therefore be imitators of God, as beloved children; . 2 And walk in love, as Christ loved us and gave himself for us an offering and a sacrifice to God for a sweet smell "And the love of Christ tells us so: both the man and the woman has rights and duties: This is also the word of love of Christ, how we should be and do, and to behave according to the word of Christ. See what also says in Eph. 5. "22 Wives, submit yourselves unto your own husbands, as unto the Lord; 23 For the husband is the head of the wife as Christ is the head of the church: and he is the savior of the body. 24 So then, just as the church is subject unto Christ, so let the wives be subject in everything to their husbands. 25 Husbands, love your wives, as Christ loved the church and gave himself for it; 26 That he might sanctify and cleanse it with the washing of water by the word, 27 To present yourself church glorious, without spot or wrinkle or any such thing, but holy and blameless. 28 So ought men to love their own wives as their own bodies. He who loves his wife loves himself. 29 For no one ever hated his own flesh; but nourishes and cherishes it, even as the Lord the church: 30 For we are members of his body, of his flesh, and of his bones. 31 Therefore shall a man leave his father and mother and be joined to his wife; and they twain shall be one flesh. 32 This mystery is great; I say this, however, about Christ and the church. 33 So likewise ye, every one in particular so love his own wife as himself, and the wife must respect her husband. See another word of God's love through the name of Jesus Christ, which are written in Ephesians. 6 1 Children, be obedient to your parents in the Lord: for this is right. 2 Honour thy father and thy mother, which is the first commandment with promise; 3 For well with thee, and live long on the earth. 4 And, ye fathers, do not exasperate your children, but bring them up in the nurture and admonition of the Lord. "Every Christian who understands what love really and expresses love in your life is the greatest testimony before others. See what it says in I Corinthians. Color. 13. "1 Though I speak with the tongues of men and of angels, and have not charity, I like sounding brass or as the bell tine. 2 And though I have the gift of prophecy, and understand all mysteries and all knowledge, and though I have all faith, so as to remove mountains, but have not love, I am nothing. 3 If I give all I possess to the poor, and though I give my body to be burned, but have not love, I gain nothing. 4 Love is patient and is kind; love is not envious; love does not trifle with, is not puffed up. 5 Do not behave itself unseemly, seeketh not her own, is not easily provoked, thinketh no evil; 6 does not rejoice in iniquity, but rejoices in the truth; 7 It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. 8 Love never fails; but whether there be prophecies, they shall fail; whether there be tongues, they shall cease; whether there is knowledge, it will disappear, "Jesus is so wonderful that left us these words written in Romans: Rom13. "8 Owe no man anything, but to love that you love one another; for he who loves another has fulfilled the law. 9 For this, Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, do not bear false witness, Thou shalt not covet; and if there be any other commandment, it is summed up in this word, Thou shalt love thy neighbor as thyself. 10 Love worketh no ill to his neighbor. So that compliance with the law is love. "The word of God must be heard, practiced, respected and obeyed by all. The biggest obstacle encountered by humans is that it is easier to live in sin, and the things of the world, than to obey God because the world thinks the laws and commandments of the Lord are over, losers: but they are not and are not because they are eternal. The modernity of the world is moving away from God, but not their love. We were loved first by God and then by his Son Jesus Christ, who gave his earthly life for the sake of "Father God" and all of us, even not deserving this love, we have been loved by the Son, who has conquered death to give us right of eternal life next to God forever and ever, and all this with much love. But we prefer to stay with the mundane things that leads to sin and death without Jesus, which will take us to hell, not wanting to practice obedience fear and respect for God. Do you know what the word of love that the Lord has set apart for you, even us. See what it says in Rom.5. "1 Therefore being justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ; 2 By whom also we have access by faith into this grace wherein we stand, and rejoice in hope of the glory of God. 3 And not only so, but we glory in tribulations; knowing that tribulation worketh patience; 4 And patience, experience; and experience, hope. 5 And hope does not disappoint, because the love of God is shed abroad in our hearts by the Holy Spirit given to us. 6 For Christ, when we were yet weak, died for the ungodly. 7 For one will hardly die for a righteous man; because perhaps for a good man some would even dare to die. 8 But God demonstrates His own love toward us, in that Christ died for us while we were yet sinners. 9 Much more then, being now justified by his blood, we shall be saved from wrath through him. 10 For if when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life. "See Rom. 8. "1 There is therefore now no condemnation to them which are in Christ Jesus, who walk not after the flesh, but after the Spirit. 2 For the law of the Spirit of life in Christ Jesus has made me free from the law of sin and death. 3 For what the law could not, because as it was weak through the flesh, God sending his own Son in the likeness of sinful flesh, for sin, condemned sin in the flesh; 4 That the righteousness of the law might be fulfilled in us, who walk not after the flesh, but after the Spirit. 5 For they that are after the flesh do mind the things of the flesh; but they that are after the Spirit the things of the Spirit. 6 For to be carnally minded is death; but to be spiritually minded is life and peace. 7 Because the carnal mind is enmity against God: for it is not subject to the law of God, neither indeed can be. 8 So then they that are in the flesh can not please God. 9 But you are not in the flesh but in the Spirit, if so be that the Spirit of God dwell in you. But if any man have not the Spirit of Christ, it is none of his. 10 And if Christ is in you, the body indeed is dead because of sin, but the Spirit is life because of righteousness. 11 But if the Spirit of him that raised up from the dead Jesus is in you, he that raised up from the dead Christ also quicken your mortal bodies by his Spirit that dwelleth in you. 12 So then, brethren, we are debtors, not to the flesh, to live according to the flesh. 13 For if you live according to the flesh you will die; but if by the Spirit you put to death the deeds of the body, ye shall live. 14 For as many as are led by the Spirit of God are sons of God. 15 did not receive the spirit of bondage again to fear to stand in, but you received the Spirit of adoption, whereby we cry, Abba, Father. 16 The Spirit himself testifies with our spirit that we are children of God. 17 And if we are children, then heirs, heirs of God and joint heirs with Christ. If indeed we suffer with him, that with him also we may be glorified "For all have idea who was Paulo which at first was called Saul, he was the greatest persecutor of the Christian people. But one day Jesus told Saul, Paul was set apart for the work: to suffer for Christ's sake. See how it all happened in Acts 9. "1 And Saul, still breathing threats and murder against the disciples of the Lord, went unto the high priest. 2 And asked of him letters to Damascus to the synagogues, so that if he found any of that sect, whether men or women, he might bring them bound to Jerusalem. 3 And as he journeyed, came to pass, came near Damascus, suddenly surrounded him a sky light shining. 4 And I fell to the ground and heard a voice saying to him: Saul, Saul, why are you persecuting me? 5 And I said, Who art thou, Lord? And the Lord said, I am Jesus whom you are persecuting. It is hard for thee to kick against the goads. 6 And he trembling and astonished, said: Lord, what wilt thou have me to do? And the Lord said unto him, Arise, and go into the city, and it shall be told thee what thou must do. 7 And the men who journeyed with him stood speechless, hearing a voice, but seeing no man. 8 And Saul arose from the earth, and opened his eyes, saw no one. And they led him by the hand, led him to Damasco.9 And he was three days without sight, and neither ate nor drank. (Acts 22: 12-16) 10 Now there was in Damascus a certain disciple named Ananias; and told him the Lord in a vision, Ananias! And he answered: Here I am, Lord. 11 And the Lord said unto him, Arise, and go into the street which is called Straight, and inquire in the house of Judas for a man from Tarsus named Saul; for behold, he is praying; 12 And he saw in a vision that came a man named Ananias, and put his hand on him, that he might see. 13 But Ananias answered: Lord, have heard from many about this man, how much evil he hath done to thy saints in Jerusalem; 14 And here he hath authority from the chief priests to bind all who call on your name. 15 I told him, but the Lord: Go, for he is my chosen vessel to bear my name before the Gentiles and kings and the children of Israel. 16 And I will show him how much he must suffer for my name. Our love for God prepares us to serve. The depth of our love for God is directly related to our ability to minister to other people see what it says in John 21. "15 And when they had dined, Jesus saith to Simon Peter, Simon, son of John, do you love me more than these? And he answered: Yea, Lord, thou knowest that I love thee. Saith unto him, Feed my lambs. 16 I said to him the second time, Simon, son of John, do you love me? Said unto him, Yea, Lord, thou knowest that I love thee. Saith unto him, Feed my sheep. 17 He said to him the third time, Simon, son of John, do you love me? Peter was grieved because he said to him the third time, Do you love me? And he said unto him, Lord, you know everything; you know that I love you. Jesus saith unto him, Feed my sheep "We are the sheep of Christ knew.. For the love Jesus asked Peter to take care of his flock, may never be without anything to us. Unfortunately we think and think differently. We put forward all our personal needs, and let the God in the background. Humanity is only concerned with their material well-being, forgetting the main, the spirit that will lead us to eternal life next to the "Father God." Love builds, builds, solidifies. Hatred destroys: and God through the "Child Jesus" gives us the opportunity to win, to overcome all obstacles. Word of God never said we would not have temptations, tribulations the tribulations. The problem is that we know not to expect things happen in God's time, and never in the weatherman. Who loves, lives much longer and without disease caused because of hatred, bitterness, the hurt and resentment. I am an example of this: 29 years ago I lost my younger brother, piece by medical negligence yes; but my brother sought the death. He was hospitalized with pneumonia, and hidden way, he smoked in the bathroom, a result, he had double pneumonia after lung edema and generalized infection. We the family judge and condemn doctors for his death. Part but they omitted the treatment, but my brother anticipated his death while smoking hidden: in the first 18 years, I started to suffer from bronchitis turned Asthma, and nearly went to death with very strong crises. I just got better after I admit that doctors were not completely to blame for the death of my brother. I began to see things in a more spiritual way; I have sought God and came to understand God's word, and how important it was to release forgiveness, and that hatred was not worth it. Today I no longer have crises of asthma and no hatred in my heart toward doctors. My life has changed, improved spiritually and physically. My health is another. Love is good for everyone and can not be denied to anyone, even our enemies deserve forgiveness. The day we leave hatred, greed, envy, lying, the prostitution aside and turn to God, our lives will change. Us from the moment we come to love more truly without falsehood, without lies, without hypocrisy, practice a clean, healthy pure love without putting the word sex in the foreground, and this is indeed possible: pure love, true can be practiced with small gestures, with the help of actions of others, no matter who. The sincere love is that you give, and do sincerely, spontaneously, will make a big difference in the lives of those who give, practice and the receiver. A great gesture of love can be done through a hospital visit, a day care center or home, or even in a penitentiary. These acts of love please God. Do anything not thinking about reward be it financial or not, will make you a much happier person. Love without prejudice and just make you a very wealthy person, cheerful full of life, and that God has the reward, the reward that the world has ever rob you and give you. The coming of God's blessings are priceless, and no one ever will take you, for what God gives no one takes away. The price of pure and true love only happens from the moment you put in the hands of God, which today is through the name "Jesus Christ". The day when we remember that there was one who first loved us, and delivered us from bondage, slavery and death, and has given us the right to eternal life next to the "Father God," the lives of those who value the gesture Son of love "Jesus Christ" will pass to the eternal life of such a peaceful and blessed way that those who chose to go and live life anyway, there will be no time for repentance, because I will be in hell and always at hand Devil because chose sin, death than life. And love for these people has no meaning. The Bible is full of good deeds of love, of how love makes the difference, and how it is worth loving and being loved first by God and then the next. Our love for others reflects the condition of our hearts. See what it says in 1 John 2. "9 He that saith he is in the light, and hateth his brother, is in darkness until now. 10 He that loveth his brother abideth in the light, and there is no scandal. 11 But he that hateth his brother is in darkness, and walketh in darkness, and does not know where he is going; because the darkness has blinded his eyes. 15 Do not love the world or the things in the world. If anyone loves the world, the love of the Father is not in him. 16 For all that is in the world, the lust of the flesh, the lust of the eyes and the pride of life, is not of the Father but from the world. 17 And the world passeth away, and the lust thereof: but he who does the will of God abides forever. "Noble readers there is a passage in the Bible that everyone that everyone should practice in their daily lives. Watch out for what it says in these verses in 1 John 3 "11 For this is the message that ye heard from the beginning, that we love each other. 12 Not as Cain, who was of that wicked one, and slew his brother. And wherefore slew him? Because their deeds were evil and his brother's righteous. 13 My brothers, do not marvel if the world hates you. 14 We know that we have passed from death to life, because we love the brethren. He that loveth not his brother abideth in death. 15 Whosoever hateth his brother is a murderer. And you know that no murderer has eternal life abiding in him. 16 We know love it, because he laid down his life for us, and we must give our lives for the brethren. 17 But whoever has this world's goods, and sees his brother in need you clench his bowels, how dwelleth the love of God? 18 My little children, let us love not in word, neither in tongue, but in deed and in truth. 19 And hereby we know that we are of the truth, and before him assure our hearts; 20 Knowing that, if our heart condemn us, God is greater than our heart, and knoweth all things. "Our love must grow. The more we grow our relationship with God, the more we grow in our relationship with others. See what he says the letter of Paul to the Thessalonians. I Tess.3. "11 But the same God the Father and our Lord Jesus Christ, direct our way unto you. 12 And the Lord increase you and make grow in love one toward another, and toward all, even as we do toward you: 13 To confirm your hearts, that ye may be blameless in holiness before our God and Father at the coming of our Lord Jesus Christ with all his saints. "                                                                                            Noble readers to see what does the word of God through His Son Jesus, who used his disciples, apostles. See what it says in I John. 4 "God is love. We are to love God and our brothers "" 7 Beloved, let us love one another; for love is of God; and everyone who loves is born of God and knows God. 8 Whoever does not love does not know God; for God is love. 9 In this was manifested the love of God toward us, because that God sent his only Son into the world, that we might live through him. 10 In this is love, not that we loved God, but that He loved us and sent his Son to be the propitiation for our sins. 11 Beloved, if God so loved us, we also ought to love one another. 12 No man hath seen God; if we love one another, God dwelleth in us, and is perfected in us his love. 13 By this we know that we are in him and he in us, because he hath given us of his Spirit. 14 And we have seen and testify that the Father sent the Son to be the Savior of the world. 15 Whosoever shall confess that Jesus is the Son of God, God dwelleth in him, and he in God. 16 And we have known and believed the love that God hath to us. God is love; and whoever abides in love abides in God, and God in him. 17 Herein is our love made perfect with us, that the day of judgment we trust; because as he is, so are we in this world. 18 There is no fear in love; but perfect love casts out fear; because fear has to do with punishment, and he who fears is not made perfect in love. 19 We love him because he first loved us. 20 If a man say, I love God, and hateth his brother, he is a liar. For he who does not love his brother whom he hath seen, how can you love God whom he hath not seen? 21 And this commandment we have from Him: that he who loves God must also love his brother. Some people have trouble giving and receiving love, for situations that lived in life, trauma, parental lack of love, indifference, betrayal, distrust everything and everyone and all that can prevent us from experiencing the love of God, therefore, . let yourself be loved by Him Let His love heal your wounds, know that there is someone who cares for you and loves you with an everlasting love: from afar the Lord appeared to him: "I love you with everlasting love; so keep with you so tenderly! I will rebuild you, you will be restored, virgin Israel. Again scoop up the tambourine and dancing happily go forth "(Jeremiah 31: 3-4). See more about the love of God. See what it says in Psalms Sls. 86 "13 For great is your mercy toward me; and thou hast delivered my soul from the lowest hell. 15 But thou, O Lord, art a God full of compassion, and gracious, longsuffering, and abundant in mercy and truth. 16 Turn to me and have mercy on me; give thy strength unto thy servant, and save the son of thy handmaid. 17 Show me a sign for good, to see that those who hate me, and be ashamed: for thou, Lord, helped me and comforted me. "It says in John 3." 16 For God so loved the world that he gave his only begotten Son, that whosoever believes in Him should not perish but have eternal life . . 17 For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world might be saved through Him 18 He that believeth in Him is not condemned; but he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the name of the only begotten Son of God. 19 And this is the condemnation, that light is come into the world, and men loved darkness rather than light, because their deeds were evil. 20 For every one that doeth evil hateth the light, neither cometh to the light, lest his deeds should be reproved. 21 But he that doeth truth cometh to the light, so that his deeds may be made manifest, that they are wrought in God. See what it says in MATEUS22. "36 Teacher, which is the great commandment in the law? 37 And Jesus said unto him, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind. 38 This is the first and great commandment. 39 And the second is like this, is: Love your neighbor as yourself. 40 On these two commandments hang all the law and the prophets. And God there last said so in Leviticus "44 And again, when they are in the land of their enemies, I will not reject or bore you from them, to consume them and break my covenant with them; for I am the Lord their God. 45 But I will for their sakes remember the covenant of their ancestors, whom I brought out of the land of Egypt in the sight of the Gentiles, to be their God. I am the Lord 46 These are the statutes and judgments and laws, which the Lord between him and the children of Israel in Mount Sinai by Moses. "See what happened before in I Kings. 10. The Queen of Sheba did not believe in the deeds of King Solomon and was personally check: I Kings 10. "1 And the queen of Sheba heard of the fame of Solomon concerning the name of Jehovah, she came to prove him with hard questions. 2 And she came to Jerusalem with a very great train; with camels spices, and very much gold, and precious stones; and was Solomon, and told him all that was in his heart. 3 And Solomon gave her answers to all your questions, there was not anything he told her. 4 Sell therefore the queen of Sheba all the wisdom of Solomon, the house that he had built, 6 And said to the king, I was a true report that I heard in my land of thy acts and of thy wisdom. 7 I believed not the words, until I came, and mine eyes had seen; behold, they did not tell me half; thy wisdom and goods to fame that I heard. 8 Blessed are thy men, happy are these thy servants, which stand continually before thee, who hear thy wisdom! 9 Blessed be the LORD thy God, which delighted in thee to set thee on the throne of Israel; because the Lord loved Israel forever, therefore made he thee king, to do judgment and justice. 10 And she gave the king a hundred and twenty talents of gold, and very many spices, and precious stones; never came spice in such abundance as these which the queen of Sheba gave to King Solomon. "See what God has done for the sake of David in I Kings. 15. "4 But for David's sake the Lord his God gave him a lamp in Jerusalem, to set up his son after him, and to establish Jerusalem. . 5 Because David did that which was right before the Lord, and turned not aside from any thing that he commanded him all the days of his life, save only in the matter of Uriah the Hittite "Explaining: God despite the sins, and everything bad that other kings did, God separated two tribes of Israel, to keep lit the lamp to illuminate Israel. Ever miss one man, a man to sit on the throne of Israel. And this happened until the coming of Jesus Christ what happened 14 generations after his people returned to captivity. Noble readers finish here the first part of this topic which was about true love, which is given for "God through His Son Jesus Christ." Here I have tried to show God's love in the past, and also through Jesus Christ. Love makes a difference in the lives of those who practice it, and the receiver. This issue is written and researched by José Carlos Ribeiro, Member of the First Baptist Church of Campo Grande MS. Campo Grande November 15, 2015 jcr0856@hotmail.com
Pós na lávete kai axízoun tis evlogíes tou Theoú sti zoí sas. Méros I
Noble anagnóstes den xéro pósoi tha kánoun gia to théma aftó, ópos écho tin próthesi na deíxoume se ólous ekeínous pou epidiókoun kai pistévoun sto Theó í óchi, os méros tis evlogíes tou Theoú sti zoí mas. O Theós tis agápis dimioúrgise ton kósmo kai óla ta prágmata se aftó, kai o Theós dimioúrgise ton kýrio, kat 'eikóna kai omoíosi Tou, pou ítan to anthrópino on, kai apó ti dimiourgía tou anthrópou, o Theós eíde óti éleipe énas sýntrofos, énas voithós, Kai to plevró tou Adám dimiourgíthike tin gynaíka. I gynaíka den írthe ston kósmo gia na eínai sklávos, allá gia na eínai sýntrofos. Kai i agápi tou Theoú den stamátise ekeí. Oi ánthropoi zoúsan ston parádeiso, allá o Satanás pou ypírche ídi me ti morfí enós fidioú katáfere na kánei tin próti amartía pou diapráchthikan. Éva éfagan ton apagorevméno karpó entharrýnetai apó to fídi? allá poios píre to ftaíximo ítan óti o Adám den prépei na échete akoúsei Éva oúte apodektí apó ton apagorevméno karpó. O ándras timoríthike apó ton Theó ríchnei éxo apó ton parádeiso pou Adám kai tin Éva kai to fídi, kai eímaste pnevmatiká nekroí méchri ton erchomó tou Iisoú. Metá apó aftí tin próti amartía kai o prótos pnevmatikós thánatos synévi to próto fysikó thánato, pou synévi me to thánato tou Ável, ton lógo: o fthónos, i zília kai. Káin ítan kataraménoi apó tin tétarti geniá tou, kai o opoíos skótose o Káin tha boroúse epísis na eínai kataraménoi. Synévi óti oi amartíes mas échoun afxitheí, týpou: Porneía. I eidololatría, i moicheía, porneía, to fthóno, tin apáti, tin aplistía, laimargía, aplistía, lagneía, kai akómi kai to efeminismo synévaine ídi apó tin archí tou kósmou. Allá óti o Theós eínai énas Theós tis agápis, prin akóma teleiósei óla ósa eíche dimiourgísei vrískontai sto Nóe éna móno ánthropo, kai fovíthike "Aftón." O Theós édose entolí sto Nóe na kataskevásei mia megáli kivotó, kai to vázoume ta zevgária kai óchi zévgi óla aftá pou dimiourgíthike, allá i anthrópini fylí epélexe na synechísei stin amartía kai na kánei ti diaskédasi tou Nóe. Kai i kivotós mólis eisélthei i oikogéneia tou Nóe kai ta zevgária ton zóon diaionízoun to eídos: kai i kivotós ítan kleistó. O Theós ésteile mia plimmýra pou krátise 40 méres kai 40 nýchtes: kai o Theós thymíthike ton Nóe kai stamátise tin plimmýra, allá ta nerá baixarem to epípedo tou na eínai se thési na patísei to édafos, kai to pátoma ítan 150 iméres argótera. Kai i kivotós eíche anoichteí kai apothikefteí eptá átoma móno tin oikogéneia kai ta zóa tou Nóe. Akóma sto vivlío tis Génesis tou Theoú epideíxei megáli tou óti o Ávram metonomástike Avraám, me to ídi polý paliá, o Theós yposchéthike óti tha ton káno megálo éthnos, kai óti aftós tha ítan o patéras tou plíthi, kai aftó synévi vivliká. Allá aftó synévi gia chári mias díkaiis, o Theós ésose ton Lot kai tis kóres tou na epísis na exafanisteí lógo tis porneías tóso polý, pou o Theós den eínai móno to sex. Ypárchoun óla ta eídi ton amartión pou diapráchthikan apó ton ánthropo den eínai. O Avraám eíche paidión apó énan sklávo tis syzýgou tou, Sára, kai kálese ton Ismaíl, kai eíche éna gio me tin Sára, o gios tis ypóschesis, tou Isaák to ónomá tou. Mia méra o Theós zítise apó ton Avraám gia mia apódeixi tis agápis kai tis pístis, kai aftó ítan gi 'aftón na thysiásei to gio tou, to paidí tis ypóschesis. Kai o Avraám írthe gia na ektísei tin aítisi tou Theoú. O gios tou Isaák ítan na thysiasteí, allá o Theós tis agápis ésteile énan ángelo pou ekeíni ti stigmí ítan ídi mia katharí arní gia na thysiasteí sti thési tou Isaák. Avraám ékane káti pou móno o Iisoús ítan se thési na kánei, ó, ti o Theós tin epítefxi tou eíche dósei. Nai Avraám agapoúse to gio tou, allá o Theós íxere óti tha symmorfotheí kai na min afísoume na symveí aftó. Kai o Avraám theoreítai apó ton Theó o patéras tou agóna, akóma ki an eíche líga paidiá, ton kýrio, o gios tis ypóschesis pou onomázetai Isaák apó tin Sarah. Kai o Theós synéchise na vrei apodeíxeis tis agápis kai tis pístis se aftoús pou ypirétisan. Akóma sto vivlío tis Génesis échoume tin istoría tou Iakóv kai óti metá apó palévei me énan ángelo gia tin evlogía tou eíche alláxei to ónomá tou sto Israíl. Kai o Iakóv, to Israíl eíche dódeka gious, kai ta dýo teleftaía ítan paidiá me tin agapiméni tou gynaíka pou onomázetai Rachel pou ítan ágoni, allá o Theós ánoixe tin koiliá tis kai eíche dýo gious, o pio gnostós ítan o Iosíf pou ítan skopós tou Theoú pros ta káto stin Aígypto , akóma ki an énas sklávos, políthike apó tous adelfoús tou, pou eípe psémata ston Iakóv, sto Israíl o agapiménos tou gios eíche katavrochthísei éna ágrio thirío. Aitía ólon: oi adelfoí tou ítan ziliáris, thymoménos kai polý ziliáris tou Iosíf, o opoíos ítan o agapiménos tou patéra tou. Ótan synévainan óla aftá, o Iosíf ítan mólis 17 kai ítan énas polý ómorfos nearós ándras kai eíche chrisimopoiitheí apó ton Theó. Káto Aigýptou, o Iosíf katélixe sto spíti tou Petefrí archigós tis frourás tou Faraó. O kýrios lógos ton adelfón tou, tou mísous ítan óti o Iosíf pou chrisimopoioúntai apó ton Theó eíche éna óneiro, kai aftó to óneiro tha kyvernísei kai tha eínai megáli stin Aígypto, kai aftó exórgise méros apó tous adelfoús tou? Tha prépei na pliroún Iosíf tin agápi tou. O Theós Iosíf ítan megáli, kai ekeí stin Aígypto óla ta ángixe, evimeroúse. Allá ypírche mia pagída gia ton Iosíf, to kefáli gynaíka tou Petefrí tis frourás tou Faraó erotéftike mazí tou kai prospáthise me káthe trópo na min échoun stenés schéseis mazí tou, allá tha boroúse na apofýgei ton Iosíf. Dystychós mia dedoméni iméra Iosíf piástike apó tin gynaíka tou Petefrí, pou apéfyge, allá tréchei éxo apó ta roúcha, allá yperaspístike ton eaftó tis légontas óti o José exoterikó áskise enantíon tis. Iosíf fylakístike gia perissótera apó dýo chrónia, kai sti fylakí Iosíf ítan ta prágmata akmázoun, akóma ki an ítan fylakisménos, kai ekeí sti fylakí eíche dýo kratoúmenoi, énas artopoiós kai oinochóos, kai eíchan óneira gia to tha eínai énas efiáltis thánatos. Iosíf toús apekálypse tin énnoia ton oneíron tous. Gia tin oinochóos to óneiro tha teleíone kai tha epéstrefe gia na échoun ti douleiá tou píso metá apó treis iméres, allá gia ton artopoió tha eínai i antístrofi. Mésa se treis iméres tha prépei na kremasteí kai to kefáli tou topothetíthike se pássalo. Tóte o Faraó eíche epísis dýo óneira échoun gínei efiáltes, dióti den ypírche pouthená gis pou apokálypse ston Faraó ta óneirá tous. Metá apó líges iméres o oinochóos thymíthike ton Iosíf kai Faraó, pou tha ton anazitísei kai ton éfere me tin parousía tou, kai o Iosíf katharízontai kai ítan akómi kai Faraó o opoíos tou eípe ta óneirá tou. Kai o Iosíf eípe: den ítan aftós pou tha boroúse na apokalýpsei ta óneirá tou, allá o Theós. Aftá ta óneira chorístikan se dýo méri: to próto méros Faraó eíde eftá pachiés ageládes pou vóskoun se éna livádi sto potámi? eptá plíri aftiá tou kalampokioú kai eptá ápacho, áschimo ageládes éfagan tis eptá pachiés ageládes. Kai oi eptá leptón aftiá katavróchthise ta kalá aftiá. O Theós édose tin apokálypsi ston Iosíf o opoíos étsi mílise ston Faraó, óti se óli ti gi, tha eínai eptá chrónia megális afthonías, i opoía symvolízetai me tis pachiés ageládes kai ta aftiá tou kalampokioú, kai pérase ta eptá chrónia tis afthonías tha érthei páno se óli ti gi eptá chrónia pollá xirasía, ti dystychía kai tin peína, kai oi eptá ischnés ageládes kai oi áschimo aftiá pou katavróchthise to kaló. Ti perissótero, móno stin Aígypto tha échoun fagitó na kalýpsei to kenó pou tha eínai sti gi, kai óti o Faraó tha prépei na apothikéfsete óla ta trófima échoun apomeínei gia na xeperasteí i krísi. Kai o Faraó ékane ta pánta gia ó, ti o Iosíf eíche pei kat 'entolí tou Theoú. Iosíf aftó anékypse sto vasíleio tou Faraó pou échei gínei to déftero sto vasíleio. Iosíf égine o kyvernítis tis Aigýptou, kai óla pérasan apó ta chéria tou. Pérase ta eptá éti afthonías kai írthan oi eptá chrónia tis megális xirasías kai tis dystychías, kai óli ti gi tha prépei na páei stin Aígypto gia na agorásoun í na antallássoun agathá gia ta trófima, kai étsi o Faraó megálose plousióteroi chári ston Iosíf. Allá i oikogéneia Iosíf éprepe na páei stin Aígypto se anazítisi trofís, móno óti ta adérfia tou den perímena kai den eícha syneiditopoiísei óti o Iosíf ítan zontanós kai óti o ídios ítan o kyvernítis tis Aigýptou. Kai oi déka adelfoí tou Iosíf írthe stin Aígypto gia na agorásoun trófima. Kai to pio anamenómeno, Joseph anagnórise óla ta adérfia tou pou den ton anagnorízoun. Kai o Iosíf ékane adiáfori kai árchise na rotá kai na rotísete gia ton patéra tou kai ton mikrótero adelfó. José tis apésyre kai fónaxe me chará, giatí eíchan xanavreí ta adérfia tou. Kai o Iosíf ékane ekviasmó tous na apaitoún na férei o neóteros adelfós tou, me tin parousía tou, kai énas apó tous adelfoús tou, téthike ypó krátisi méchri na férei to neótero se aftón. Gia álli mia forá éprepe na epistrépsei stin Aígypto se anazítisi trofís, kai tou Veniamín o neóteros írthe mazí tous, kai égine dektós me megáli agápi gia ton Iosíf. To kalýtero apó aftí tin istoría érchetai tóra metá Benjamin párei tin timitikí thési sto trapézi kai na lávete i kalýteri metaxý ólon ton adelfón, o Iosíf den boroúse na periéchei ton eaftó tou, kai apokálypse stous adelfoús tou, oi opoíoi ítan méchri tóte den eíche anagnorísei ton adelfó tou? óti eíchan politheí se empórous, kai óti katélixe stin Aígypto. Allá ítan énas skopós tou Theoú, i parousía tou Iosíf se xénes chóres kai na eínai énas xénos, móno to Faraó sti gi. Iosíf éklapse kai na ankaliásei óla aftá kai eípe: Egó eímai o Iosíf o aderfós sas pou políthike se empórous. Noble anagnóstes theoró aftó éna apó ta pio ómorfes istoríes tis Vívlou, gia na eínai plíris. I istoría tou José emplékontai pollí orgí, fthóno, to mísos kai to pséma apó tin plevrá tous adelfoús tou? allá o Joseph eíche to antítheto apó ó, ti ékanan kai étoimo ton adelfó tou. To próto prágma, o Joseph rótise giatí o patéras tou ítan akóma zontanós, kai tous eípe na féro óli tin oikogéneia tou na érthei kai na zísei stin Aígypto, gia na exakolouthoún na ypárchoun 3 akóma chrónia megáli peína, dystychía kai pollá xirasías se óli ti gi. Kai o Iakóv, Israíl émathe óti o Iosíf ítan zontanós kai chárike? kai to aítima tou Iosíf égine apodektó kai óla syngéneias tou Iosíf írthe na zísei stin Aígypto mia kalí gi. Ítan synoliká 70 átoma: o Iakóv kai eisíchthi sto Faraó kai óti ítan evlogiméni apó ton Jacob, kai apántise ston Faraó póso chronón ítan «130 chrónia". I eftychía ítan synoliká gia ton Iakóv kai tou Iosíf pou epitheórise ton patéra tou me tous ypologismoús mou, échoun perásei perissótera apó 50 chrónia, kai pistépste me óti paliá o Iosíf ítan perissótera apó 80 chrónia. Kai o Iakóv ézise gia álla 17 chrónia stin Aígypto péthane me ekatón saránta eftá chrónia, allá prin pethánei zítise na thafteí apó tin Aígypto, kai égine sevastí apó ton Joseph o opoíos tarichevméno ton patéra tou ópos ginótan syníthos stin Aígypto. Kai o Faraó ton Iosíf epitrépetai na páei apó tin Aígypto gia na thápsei ton patéra tou. Noble anagnóstes to kaló aftís tis istorías érchetai tóra: me to thánato tou patéra tous, o Iakóv, ta adérfia tou fovoúntan gia ti zoí tous, gia ti diavíosi chorís patéra Iosíf nómizan tha tous ekdikitheí. Allá aftó den eínai ó, ti ékane o Iosíf! Aftá ítan ta lógia tou Iosíf stous adelfoús tou. Génesi 50. "15 sti synécheia, vlépontas tous adelfoús tou Iosíf óti o patéras tous ítan nekrós, eípan, o Iosíf tha mas misoún katá týchi, kai tha antapodído sígoura se ólous mas to kakó pou káname s 'aftón. 16 Os ek toútou, apésteile léxi ston Iosíf, o patéras sou ékane entolí prin pethánei, légontas, 17 Étsi, thélete eipeí pros ton Iosíf, Synchóresé, parakaló, i katapátisi ton adelfón sou, kai i amartía tous, epeidí ékanan kakó se sas? Tóra, loipón, emeís parakaló, synchoríso tin amartía ton ypiretón tou Theoú tou patéra sou. Kai o Iosíf dákryse ótan miloúsan gi 'aftón. 18 Sti synécheia írthe epísis kai ta adérfia tou, kai épese prin apó aftón, kai eípe, Idoú, eímaste ypirétes sou. 19 Kai o Iosíf eípe s 'aftoús, den eínai o fóvos? eímai sti thési tou Theoú? 20 Ye símaine to kakó enantíon mou? allá o Theós símaine gia ta kalá, na kánei ó, ti eínai aftí i méra, gia na sósei polý tous anthrópous zontanoús. 21 Tóra, loipón, mi fovásai? Tha paréchei gia esás kai ta paidiá sas. Étsi tous parigórise, kai mílise sýmfona me tin kardiá tous. "Ótan pernáme apó antíxoes synthíkes, dýskola lamvánoun symperiforés, ópos o Iosíf píre, tha boroúsa na káno to antítheto me ta adélfia tou, allá i pragmatikí agápi ítan ischyróteri. Iosíf ítan énas skopós tou Theoú ekeíni tin epochí kai tin Aígypto. O Theós eíche epiléxei kai ton proetoímase gia na perásoun apó óla aftá kai na deíxoume óti agapás, na synchorísei. Kai étsi eínai o Theós. Ostóso, kánoume láthos prágmata kai na metanoísoun, "esý" eínai pánta étoimos na mas synchorísei, kai xérete giatí? "O Theós eínai agápi." Fantasteíte an o kósmos kánei aftó pia. Agápa ton plisíon sou kai akóma kai o cheiróteros echthrós mas. Aftó eínai vivlikí. I próti entolí eínai i agápi: i agápi eínai tóso simantikó to gegonós óti o lógos tou Theoú léei sto Katá Matthaíon 5 44 Allá sas léo: Agapáte tous echthroús sas, evlogeíte tous óti katára sas, kánei kaló se aftoús pou sas misoún, kai Prosefchitheíte gi 'aftoús pou sas kakometacheirízontai kai sas katadiókoun? óti boreí na eíste gioi tou Patéra sas pou eínai ston ouranó? 45 Aftós maketh ílio tou gia na afxitheí sto kakó kai to kaló, kai stélnei ti vrochí gia to díkaio kai to ádiko. 46 Gia eán to YE tous agapá opoío i agápi sas, poia antamoiví échete eseís? Den akómi kai oi telónes to ídio? 47 Kai an thelete chairetízoume tous adelfoús sas móno, ti kánete eseís perissótero apó állous? Min akómi kai oi telónes, étsi? 48 Na eíste loipón eseís téleioi, ópos o Patéras sas, pou eínai stous ouranoús, eínai téleios. Allá próta ap 'óla tha prépei próta na agapá ton Theó. Aftós prépei na eínai próti se óla. Deíte ti léei sto Defteronómio. Deft. 6. "4 Ákou, Israíl, o Kýrios o Theós mas eínai énas Kýrios. 5 Kai tha agapás ton Kýrio ton Theó sou me óli tin kardiá sou, kai me óli tin psychí sou, kai me óli ti dýnamí sas. 6 Kai aftá ta lógia pou egó sas prostázo símera prépei na eínai stin kardiá sou: "Simeióste óti o lógos tou Theoú kai tis entolés tou eínai aiónia, na diarkései gia pánta. Den ypárchei léxi neoterikótita me tis entolés tou Theoú. Ypárchei ypakoí, ton fóvo, ton sevasmó. I agápi mas gia tous állous tha prépei na akolouthísei tin agápi tou Iisoú Christoú. "« Aftós mas agápise prótos. Tha prépei na eínai mimités tou. Deíte ti léei stin pros Efesíous. ST 5. "1 Os ek toútou, eínai mimités tou Theoú, os agapiména paidiá? . 2 kai na perpatísei stin agápi, ópos o Christós mas agápise kai édose ton eaftó tou gia mas mia prosforá kai thysía sto Theó gia mia glykiá myrodiá »kai tin agápi tou Christoú mas léei aftó: tóso o ándras kai i gynaíka échei dikaiómata kai ta kathíkonta: Aftó eínai epísis o lógos tou agápi tou Christoú, pós tha prépei na eínai kai na kánei, kai na symperiférontai sýmfona me to lógo tou Christoú. Deíte ti léei sto Efes. 5. «22 Sýzygoi, ypoválloun oi ídioi eis syzýgous sas, ópos ston Kýrio? 23 Gia to sýzygo eínai i kefalí tis gynaíkas ópos o Christós eínai i kefalí tis ekklisías: kai aftós eínai o sotíras tou sómatos. 24 Étsi loipón, akrivós ópos i ekklisía ypotássetai ston Christó, étsi afíste tous syzýgous na ypókeitai se ó, ti stous syzýgous tous. 25 Oi ándres, agapáte tis gynaíkes sas, ópos kai o Christós agápise tin ekklisía kai parédose ton eaftó tou gia aftó? 26 na tin agiásei kai na katharísei me to plýsimo tou neroú apó ti léxi, 27 gia na parousiásei ton eaftó sas ekklisía éndoxi, chorís kilída í rytída í káti tétoio, allá ierá kai ámempti. 28 Étsi, tha prépei oi ándres na agapoún tis dikés tous gynaíkes san ta diká tous sómata. Aftós pou agapáei ti gynaíka tou agapáei ton eaftó tou. 29 Gia kaneís den mísise poté ti sárka tou? allá tréfei kai tin perithálpei, akómi kai os ton Kýrio tis ekklisías: 30 Dióti eímaste méli tou sómatós tou, tis sárkas tou, kai ta kókalá tou. 31 Os ek toútou thélei afísei ánthropos ton patéra kai ti mitéra tou kai tha proskollitheí sti gynaíka tou? kai thélousin eísthai oi dýo eis sárka mían. 32 Aftó to mystírio eínai megálo? To léo aftó, ómos, gia ton Christó kai tin ekklisía. 33 Étsi, omoíos ymeís, o kathénas idíos agapá ti sýzygó tou, ópos o ídios, kai i sýzygos prépei na sévetai ton ántra tis. Deíte mia álli léxi tis agápis tou Theoú mésa apó to ónoma tou Iisoú Christoú, pou eínai gramméno stin pros Efesíous. 6 1 Paidiá, na eínai ypákouos stous goneís sas en Kyrío: gi 'aftó eínai sostó. 2 Tíma ton patéra sou kai ti mitéra sou, i opoía eínai i próti entolí me ypóschesi? 3 Gia kalá mazí sou, kai na zísoun makrochrónios epáno sti gi. 4 Kai oi patéres eseís, min eknevrízei ta paidiá sas, allá na ta stin paideía kai nouthesía Kyríou. "Káthe Christianós pou katalavaínei ti agapoún pragmatiká kai ekfrázei tin agápi sti zoí sas eínai i megalýteri martyría prin apó tous állous. Deíte ti léei stin pros Korinthíous. Chróma. 13. "1 An kai miló me tis glósses ton anthrópon kai ton angélon, agápin de mi écho, mou arései na icheí oreíchalko í os to dónti koudoúni. 2 Kai an écho to chárisma tis profiteías kai gnorízo óla ta mystíria kai óli ti gnósi, kai an écho óli tin písti, óste na metakinó ta óri, allá den écho agápi, den eímai típota. 3 An mou dósei óles katécho stous ftochoús, kai an kai díno to sóma mou gia na kaeí, allá den écho agápi, écho kerdísei típota. 4 I agápi eínai asthenís kai eínai to eídos? i agápi den eínai ziliáris? i agápi den asteiévetai me, den eínai fouskoméno. 5 Min ídia symperiférontai anármosta, psáchnei, den eínai dikí tis, den eínai éfkolo na prokalései, thinketh kanéna kakó? 6 den chaíretai eis tin adikían, synchaírei de eis tin alítheia? 7 Prostatévei pánta, pánta empistévetai, pánta elpízei, pánta ypoménei. 8 I agápi oudépote ekpíptei? allá eán ypárchoun profiteíes, tha apotýchoun? eán ypárchoun glósses, tha pápsoun na ischýoun? eán ypárchei gnósi, tha exafanisteí, "o Iisoús eínai tóso ypérocho pou mas áfisan aftá ta lógia gramména se Romaíous: ROM13. "8 ofeílete kanénan típota, allá gia tin agápi pou agapáte o énas ton állon? giatí aftós pou agapá éna állo échei ekplirósei to nómo. 9 Gi 'aftó, den moichéfseis, Min skotósei, Min klépseis, min psevdomartyríseis, Den theleis epithymíseis? kai an ypárxei opoiadípote álli entolí, pou synopsízetai se aftón to lógo, théleis agapá ton plisíon sou os seaftón. 10 I agápi den energeítai árrostos me ton geítoná tou. Étsi óste i symmórfosi me ti nomothesía eínai i agápi. "
O lógos tou Theoú prépei na akousteí, efarmózetai, tireítai kai tiroúntai apó ólous. To megalýtero empódio pou antimetopízoun oi ánthropoi eínai óti eínai pio éfkolo na zísei mésa stin amartía, kai ta prágmata tou kósmou, apó to na ypakoúsei to Theó, giatí o kósmos skéftetai tous nómous kai tis entolés tou Kyríou eínai páno, chaménoi: allá den eínai kai den eínai epeidí eínai aiónia. I neoterikótita tou kósmou pou kineítai makriá apó ton Theó, allá óchi tin agápi tous. Ímastan agápise gia próti forá apó ton Theó kai, sti synécheia, apó ton gio tou Iisoú Christoú, o opoíos édose tin epígeia zoí tou gia chári tou "Patéra Theoú" kai óloi mas, akómi den axízoun aftí tin agápi, échoume agapitheí apó ton Yió, o opoíos échei kataktísei to thánato gia na mas dósei to dikaíoma tis aiónias zoís dípla sto Theó gia pánta kai poté, kai óla aftá me pollí agápi. Allá emeís protimoúme na meínei me ta enkósmia prágmata pou odigeí stin amartía kai to thánato chorís ton Iisoú, pou tha mas odigísei stin kólasi, den théloun na askísoun ypakoí fóvo kai sevasmó gia ton Theó. Xérete poia eínai i léxi tis agápis, pou o Kýrios échei thései ektós gia séna, akóma kai emás. Deíte ti léei stin Rom.5. "1 ek toútou na dikaiologitheí apó tin písti, échoume eiríni me ton Theó méso tou Kyríou mas Iisoú Christoú? 2 Me poion epísis échoume prósvasi apó tin písti se toúti ti chári stin opoía stekómaste, kai chaírontai me tin elpída tis dóxis tou Theoú. 3 Kai óchi móno aftó, allá dóxa se thlípseis? gnorízontas óti i thlípsi ergázetai ypomonín? 4 kai ypomoní, empeiría? kai tin empeiría, tin elpída. 5 Kai i elpída den apogoitévei, giatí i agápi tou Theoú eínai ekkechyméni stis kardiés mas apó to Ágio Pnévma pou mas dóthike. 6 Gia ton Christó, ótan ímastan akómi adýnamoi, péthane gia aseveís. 7 Gia éna tha pethánei dýskola gia díkaios ánthropos? giatí ísos gia énan kaló ánthropo kápoioi tha tolmoúse akóma kai na pethánei. 8 Allá o Theós deiknýei tin eaftoú agápin eis imás, óti o Christós péthane gia emás, enó ímastan akómi amartoloí. 9 Polý perissótero, sti synécheia, na dikaiologeítai pléon apó to aíma tou, tha sothoúme apó tin orgí diamésou aftoú. 10 Gia to an ótan ímastan echthroí, eímaste symfilióthikan me ton Theón diá tou thanátou tou Yioú tou, polý perissótero, na symfiliotheí, tha sothoúme me ti zoí tou. "Deíte Rom. 8. «1 eínai tóra loipón oudemía katákrisis eis tous en Christó Iisoú, o opoíos den ta pódia metá ti sárka, allá katá to pnévma. 2 Dióti o nómos tou Pnévmatos tis zoís en Christó Iisoú me ilenthérosen apó to nómo tis amartías kai tou thanátou. 3 Gia ó, ti o nómos den boroúse, giatí ópos ítan adýnato méso tis sárkas, o Theós stélnei to dikó tou Yió me omoíoma sarkós amartías, kai perí amartías, katékrine tin amartían en ti sarkí? 4 óti i dikaiosýni tou nómou gia na ekplirotheí se mas, pou den ta pódia metá ti sárka, allá katá to pnévma. 5 Gia na pou metá tin sárka peirázei ta prágmata tis sárkas? allá aftoí pou eínai katá to pnévma ta tou Pnévmatos. 6 Gia na eínai to frónima tis sarkós eínai thánatos? allá gia na eínai pnevmatiká myaló eínai zoí kai eiríni. 7 Epeidí to frónima tis sarkós eínai échthra eis ton Theón : dióti den ypókeitai sto nómo tou Theoú, oúte prágmati boreí na eínai. 8 Méchri tóte aftoí pou eínai sti sárka de boroún na efcharistísoun ton Theó. 9 Allá eseís den eísthe tis sarkós, allá tou Pnévmatos, an nai, eínai óti to Pnévma tou Theoú katoikeí mésa sas. Allá an kápoios den échei to Pnévma tou Christoú, pou den eínai aftoú. 10 Kai an o Christós eínai mésa sas, to sóma eínai prágmati nekrós exaitías tis amartías, allá to Pnévma eínai i zoí diá tin dikaiosýnin. 11 Allá, an to Pnévma ekeínou pou anéstise apó tous nekroús o Iisoús eínai mésa sas, aftós pou anéstise apó tous nekroús o Christós epitachýnei thnitá sómata sas me to Pnévma tou, pou katoikeí mésa sas. 12 Étsi loipón, adelfoí, eímaste chreóstes, gia na min ti sárka, na zoun sýmfona me ti sárka. 13 Epeidí, an zeíte sýmfona me ti sárka, prókeitai na pethánete? allá an to Pnévma pou thanatóthike tis práxeis tou sómatos, thélete zísei. 14 Gia óses odigoúntai apó to Pnévma tou Theoú eínai gioi tou Theoú. 15 den élavan to pnévma douleías, óste páli na fováste na statheí, allá lávate pnévma yiothesías, me to opoío klaíei, Avvá, Patéra. 16 O ídios Pnévma martyreí mazí me to pnévma mas óti eímaste paidiá tou Theoú. 17 Kai an eímaste paidiá, kai klironómoi, klironómoi tou Theoú kai synklironómoi me ton Christó. Eán prágmati ypoféroume mazí tou, óti me aftón epísis tha boreí na doxasteí "Gia óla échoun idéa gia to poios ítan Páolo pou stin archí onomazótan Saoúl, aftós ítan o megalýteros dióktis ton Christianón. Allá mia méra o Iisoús eípe Saoúl, o Pávlos xechorízei gia to érgo: na ypoféroun gia chári tou Christoú. Deíte pós synévisan óla se práxeis 9. "1 Kai o Saoúl, anapnéei akóma kai apeilés dolofonías enantíon ton mathitón tou Kyríou, píge pros ton archieréa. 2 kai zítise apó ton epistolés sti Damaskó stis synagogés, étsi óste an vretheí kápoio aftís tis aíresis, eíte eínai ándres eíte gynaíkes, tha boroúse na tous férei desmévetai stin Ierousalím. 3 Kai ópos o ídios taxídepse, írthe na perásei, írthe kontá sti Damaskó, xafniká ton perikýklosan éna elafrý ouranós lámpei. 4 Kai épesa sto édafos kai ákouse mia foní na tou léei: Saoúl, Saoúl, giatí me katadiókoun? 5 Kai eípa: Poios eísai, Kýrie? Kai o Kýrios eípe: Egó eímai o Iisoús ton opoío katadiókoun. Eínai dýskolo gia séna na klotsísei katá ton goads. 6 Kai o ídios trémei kai ékpliktos, eípe: Kýrie, ti théleis esý mou prépei na káno? Kai o Kýrios eípe pros aftón, Síko, kai na páei stin póli, kai tha sou poun ti prépei na kánoume esý. 7 Kai oi ándres pou taxídepse mazí me aftón émeinan áfonoi, akoúgontas mia foní, allá vlépontas óti den ypírche ánthropos. 8 Kai o Saoúl proékypse apó ti gi, kai ánoixe ta mátia tou, eíde kanénan. Kai ton odígise apó to chéri, ton odígise na Damasco.9 Kai ítan treis iméres chorís órasi, kai den éfage oúte ípie. (Práxeis 22: 12-16) 10 kai ítan ekeí sti Damaskó kápoios mathitís onomázetai Ananías? kai tou eípe ton Kýrio se órama, Ananías! Kai ekeínos apántise: Edó eímai, Kýrie. 11 Kai o Kýrios eípe pros aftón, Síko, kai na páei sto drómo pou onomázetai Eftheía, kai na erevnísoun to spíti tou Ioúda gia énan ándra apó tin Tarsó to ónoma Saoúl? gia idoú, aftós proséfchetai? 12 Kai eíde se órama pou írthe énas ánthropos pou onomázetai Ananías, kai évale to chéri tou páno tou, óti tha boroúse na dei. 13 Ómos, Ananía apántise: Kýrie, échete akoúsei apó polloús gia aftón ton ánthropo, póso kakó épraxe stous agíous sou stin Ierousalím? 14 Kai edó o échon exousía apó tous archiereís na desméfsei ólous ósoi kaloún to ónomá sas. 15 Tou eípa, allá o Kýrios: Pígaine, giatí eínai skévos eklogís mou na féroun to ónomá mou enópion ton ethnón kai vasiléon kai ta paidiá tou Israíl. 16 Kai egó tha tou deíxo póso polý prépei na ypoféroun gia to ónomá mou. I agápi mas gia ton Theó mas proetoimázei gia na exypiretísei. To váthos tis agápis mas gia ton Theó eínai ámesa syndedeméno me tin ikanótitá mas gia na diakonoún tous állous anthrópous na doun ti léei sto katá Ioánni 21. "15 Kai ótan eíchan deípnisan, o Iisoús léei ston Símona Pétro, o Simon, gios tou Ioánni, kánoun m 'agapás perissótero apó aftá? Kai ekeínos apántise: Nai, Kýrie, esý xéreis óti se agapáo. Léei s 'aftón Feed arniá mou. 16 Tou eípa i défteri forá, Símon, gios tou Ioánni, m 'agapás? Eípe pros aftón, Nai, Kýrie, esý xéreis óti se agapáo. Légei pros aftón, taḯste ta próvatá mou. 17 Eípe pros aftón i tríti forá, o Simon, gios tou Ioánni, m 'agapás? Pétros lypíthike, epeidí tou eípe tin tríti forá, M 'agapás? Kai eípe pros aftón : Kýrie, xéreis ta pánta? xérete óti sas agapó. O Iisoús léei s 'aftón, taḯste ta próvatá mou "Eímaste ta próvata tou Christoú íxere .. Gia tin agápi tou Iisoú rótise ton Pétro na analávei ti frontída tou poimníou tou, poté den boreí na eínai chorís típota gia emás. Dystychós skeftómaste kai na skeftoúme diaforetiká. Échoume ypoválei óles tis prosopikés mas anánkes, kai afíste to Theó sto paraskínio. I anthropótita ascholeítai móno me to ylikó tous evimería, xechnóntas to kýrio, to pnévma pou tha mas odigísei stin aiónia zoí dípla ston «Patéra Theoú." Agápi chtízei, chtízei, stereopoieítai. To mísos katastréfei: kai o Theós méso tou "Iisoú tou Paidioú» mas dínei tin efkairía na kerdísei, gia na xeperastoún óla ta empódia. Lógos tou Theoú poté den eípame óti den tha échei peirasmoús, thlípseis tis dokimasíes. To próvlima eínai óti den xéroume na periménoume ta prágmata na symvoún sto chróno tou Theoú, kai poté ston meteorológo. Poios agapáei, zei polý perissótero kai chorís exélixi tis nósou pou prokaleítai exaitías tou mísous, pikrías, ton póno kai aganáktisi. Eímai éna parádeigma: prin apó 29 chrónia échasa o mikróteros aderfós mou, kommáti apó iatrikí améleia nai? allá o adelfós mou zítise to thánato. Ítan sto nosokomeío me pnevmonía, kai kryfó trópo, kápnize sto bánio, éna apotélesma, eíche diplí pnevmonía metá apó pnevmonikó oídima kai genikevméni loímoxi. Échoume tin oikogéneia krínoun kai katadikázoun tous giatroús gia to thánató tou. Méros ómos paraleípetai i therapeía, allá o adelfós mou, anaménetai apó to thánató tou, enó to kápnisma krymména: ta próta 18 chrónia, árchisa na ypoféroun apó vronchítida gýrise ásthma, kai schedón píge se thánato me polý ischyrí kríseis. Píra akrivós kalýtera metá omologó óti oi giatroí den ítan entelós efthýnontai gia to thánato tou adelfoú mou. Árchisa na vlépo ta prágmata me énan pio pnevmatikó trópo? Écho anazítise ton Theó kai írthe na katalávei to lógo tou Theoú, kai póso simantikó ítan na apeleftherósei ti synchóresi, kai óti to mísos den axízei ton kópo. Símera den écho pléon kríseis ásthmatos kai chorís mísos stin kardiá mou pros tous giatroús. I zoí mou échei alláxei, veltióthike pnevmatiká kai somatiká. I ygeía mou eínai állo. I agápi eínai kaló gia ólous kai den boreí na amfisvititheí se opoiondípote, akómi kai tous echthroús mas axízoun synchóresi. Tin iméra pou afínoun to mísos, aplistía, fthónos, psémata, i porneía, kai as strafoúme pros ton Theó, i zoí mas tha alláxei. Emás apó ti stigmí pou tha érthei na agapó perissótero alithiná, chorís psévdos, chorís psémata, chorís ypokrisía, askoún éna katharó, ygieinó agní agápi chorís vázontas ti léxi sex sto proskínio, kai aftó eínai óntos efiktó: agní agápi, alítheia boreí na efarmosteí me mikrés cheironomíes, me ti voítheia ton dráseon ton állon, den échei simasía poios. I eilikrinís agápi eínai óti dínete, kai na kánoume eilikriná, afthórmita, tha kánei mia megáli diaforá stis zoés ton atómon pou dínoun, praktikí kai to dékti. Mia megáli cheironomía agápis boreí na gínei me mia epískepsi sto nosokomeío, éna kéntro imerísias frontídas í to spíti, í akóma kai se éna sofronistikó. Aftés oi práxeis agápis efcharistísoun ton Theó. Mípos káti den skeftómaste antamoiví eínai to oikonomikó í óchi, tha sas kánei mia polý pio eftychisménoi prósopo kánei. Agápi chorís prokatalípseis kai aplá na kánete éna polý ploúsio prósopo, charoúmeno sfýzei apó zoí, kai óti o Theós échei tin antamoiví, tin antamoiví pou o kósmos échei poté sas listépsoun kai na sas dósei. O erchomós tis evlogíes tou Theoú eínai anektímiti, kai kaneís den tha sas párei, gia ó, ti o Theós dínei kaneís den paírnei makriá. I timí tis katharís kai alithinís agápis symvaínei móno apó ti stigmí pou tha tetheí sta chéria tou Theoú, i opoía símera eínai méso tou onómatos «Iisoús Christós».
Tin iméra pou tha thymómaste óti ypírche kápoios pou mas agápise prótos, kai mas elefthérose apó ti douleía, douleía kai to thánato, kai mas échei dósei to dikaíoma stin aiónia zoí dípla ston «Patéra Theó,« oi zoés ekeínon pou ektimoún tin kínisi Gios tis agápis "Iisoús Christós" tha perásei stin aiónia zoí enós tétoiou eirinikó kai evlogiméno trópo óti ekeínoi pou epélexan na páne kai na zísoun ti zoí oútos í állos, den tha ypárchei chrónos gia metánoia, giatí tha eímai stin kólasi kai pánta sto chéri Diávolos epélexe epeidí i amartía, to thánato apó ti zoí. Kai i agápi gia tous anthrópous aftoús den échei kanéna nóima. I Vívlos eínai gemáti apó kalés práxeis agápis, tou pós i agápi kánei ti diaforá, kai póso axízei tin agápi kai na agapitheí apó ton Theó próta kai sti synécheia to epómeno. I agápi mas gia tous állous antanaklá tin katástasi tis kardiás mas. Deíte ti léei sto 1 Ioánni 2. "9 Ekeínos pou léei óti eínai mésa sto fos, kai miseí ton adelfó tou, eínai sto skotádi méchri tóra. 10 Ekeínos pou agapáei ton adelfó tou ménei mésa sto fos, kai den ypárchei skándalo. 11 ómos, pou miseí ton adelfó tou eínai mésa sto skotádi kai perpatáei mésa sto skotádi, kai den xérei poú pigaínei? epeidí to skotádi échei tyflósei ta mátia tou. 15 Min agapáte ton kósmo, oúte ta prágmata ston kósmo. An kápoios agapáei ton kósmo, i agápi tou Patrós den eínai en aftó. 16 Gia óla aftá pou eínai ston kósmo, i sfodrí epithymía tis sárkas, i epithymía ton ofthalmón kai i alazoneía tou víou, den eínai apó ton Patéra, allá apó ton kósmo. 17 Kai o kósmos parérchetai kai i epithymía aftoú: allá aftós pou kánei to thélima tou Theoú ménei gia pánta. "Noble anagnóstes ypárchei éna apóspasma tis Vívlou óti o kathénas óti o kathénas prépei na askísoun stin kathimeriní tous zoí. Proséxte gia aftó pou léei se aftoús tous stíchous se 1 Ioánni 3 "11 Gi 'aftó eínai to mínyma pou eseís akoúsei apó tin archí, óti agapáme o énas ton állon. 12 Den eínai ópos o Káin, o opoíos ítan o ponirós, kai skótose ton adelfó tou. Kai diá tou opoíou ton skótose? Epeidí érga tous ísan ponirá kai díkaioi tou adelfoú tou. 13 Adelfoí mou, min thavmásei an o kósmos sas miseí. 14 Gnorízoume óti échoume perásei apó ton thánato sti zoí, epeidí agapáme tous adelfoús. Ekeínos pou den agapáei ton adelfó tou ménei mésa sto thánato. 15 Ópoios miseí ton adelfó tou eínai dolofónos. Kai xérete óti kanénas anthropoktónos den échei aiónia zoí tiróntas se aftón. 16 Gnorízoume óti agapáme, epeidí aftós ti zoí tou gia mas, kai prépei na dósoume ti zoí mas gia tous adelfoús. 17 Allá ópoios échei agathá aftoú tou kósmou, kai vlépei ton adelfó tou stin anánki sas sfíngo ta énterá tou, pós ménei i agápi tou Theoú? 18 Paidákia mou, as min agapáme me lógia, oúte me ti glóssa, allá me érga kai alítheia. 19 Kai to parón gnorízoume óti eímaste apó tin alítheia, kai prin apó ton diavevaióso kardiés mas? 20 Gnorízontas óti, an i kardiá mas más katakrínei, o Theós eínai megalýteros apó tin kardiá mas, kai xérei óla ta prágmata. "I agápi mas prépei na anaptychtheí. Óso perissótero afxánetai i schési mas me to Theó, tóso perissótero ginómaste sti schési mas me tous állous. Deíte ti léei i epistolí tou Pávlou pros Thessalonikeís. I Tess.3. "11 Allá o ídios o Theós Patéras kai o Kýrios mas Iisoús Christós, ámeso trópo mas pros esás. 12 Kai o Kýrios tha afxísei kai na afxitheí i agápi pros allílous kai pros ólous, akóma kai emeís pros esás: 13 Gia na epivevaiósete tis kardiés sas, óti to YE boreí na eínai ámemptos stin agiótita enópion tou Theoú kai Patéra mas, me tin élefsi tou Kyríou imón Iisoú Christoú me ólous tous agíous tou. "
Noble anagnóstes na doúme ti léei o Lógos tou Theoú méso tou Yioú Tou Iisoú, o opoíos chrisimopoieítai gia tous mathités, tous apostólous tou. Deíte ti léei stin Ioánnou. 4 «o Theós eínai agápi. Eímaste gia na agapáme ton Theó kai tous adelfoús mas "" 7 Agapitoí, as agapáme o énas ton állon? gia tin agápi tou Theoú eínai? kai o kathénas pou agapá échei gennitheí apó to Theó kai gnorízei to Theó. 8 Ópoios den agapá den gnorízei ton Theó? giatí o Theós eínai agápi. 9 Se aftó to efaneróthi i agápi tou Theoú pros emás, dióti óti o Theós ésteile to monogení tou Yió ston kósmo, óti boroúme na zísoume méso aftoú. 10 Sto plaísio aftó eínai i agápi, óchi óti emeís agapísame ton Theó, allá óti Aftós mas agápise kai apésteile ton Yió tou na eínai o exilasmós gia tis amartíes mas. 11 Agapitoí, eán o Theós más agápise tóso polý, ofeíloume ki emeís na agapáme o énas ton állo. 12 Oudeís eíde poté ton Theó? an agapáme o énas ton állon, o Theós ménei mésa mas kai mésa mas eínai teleiopoiiméni agápi tou. 13 Me aftó gnorízoume óti eímaste se aftón kai aftós se emás, giatí mas édose to Pnévma Tou. 14 Kai échoume dei kai martyroúme óti o Patéras ésteile ton Yió na eínai o Sotíras tou kósmou. 15 Óstis omologísei óti o Iisoús eínai o Yiós tou Theoú, o Theós ménei en aftó kai aftós en to Theó. 16 Ki emeís gnorísame kai pistépsame tin agápi pou o Theós mas. O Theós eínai agápi? kai ópoios ménei stin agápi ménei mésa Theó, kai o Theós en aftó. 17 Edó eínai i agápi mas ékane téleia mazí mas, óti i iméra tis krísis échoume empistosýni? giatí ópos eínai, étsi eímaste ki emeís se aftón ton kósmo. 18 Den ypárchei fóvos stin agápi? Allá téleia agápi dióchnei éxo to fóvo? giatí o fóvos échei na kánei me tin timoría, kai ekeínos pou fovátai den gínetai téleia stin agápi. 19 Emeís ton agapáme, epeidí aftós prótos más agápise. 20 An énas ánthropos na po, agapó to Theó, kai miseí ton adelfó tou, eínai pséftis. Dióti aftós pou den agapáei ton adelfó tou, pou ton eíde, pós boreí na agapás ton Theó, ton opoío den échei dei? 21 Kai aftí i entolí pou échoume apó aftón: óti aftós pou agapá ton Theó prépei epísis na agapáei ton adelfó tou. Merikoí ánthropoi échoun próvlima doúnai kai laveín tin agápi, gia katastáseis pou ézise sti zoí, trávma, gonikí élleipsi agápis, tin adiaforía, tin prodosía, ti dyspistía pántes kai ta pánta kai to móno pou boreí na mas apotrépsei apó to na emfanísoun tin agápi tou Theoú, os ek toútou, . afísete ton eaftó sas na agapitheí apó ton afísei tin agápi Tou na therapéfsei tis pligés sas, xérete óti ypárchei kápoios pou noiázetai gia esás kai sas agapá me mia aiónia agápi: apó makriá o Kýrios emfanístike s 'aftón: "S' agapó me aiónia agápi? étsi óste na échete mazí sas tóso tryferá! Tha sas anoikodómisi, tha prépei na apokatastatheí, parthéna tou Israíl. Páli koutála méchri to ntéfi kai o chorós eftychós páei bros »(Ieremías 31: 3-4). Deíte perissótera gia tin agápi tou Theoú. Deíte ti léei stous Psalmoús Sls. 86 "13 Gia megálo eínai to éleos sou pros to méros mou? kai esý écheis paradotheí psychí mou apó to chamilótero kólasi. 15 Allá esý, Kýrie, eísai Theós oiktírmon kai eleímon, makrothymía, kai áfthoni sto éleos kai tin alítheia. 16 Gyríste se ména kai eléisón me? dósei dýnami sou pros ton doúlon sou, kai sóse ton gio tis doúlis sou. 17 Deíxte mou éna simádi gia to kaló, gia na doun óti ekeínoi pou me misoún, kai na ntrepómaste: gia sy, Kýrie, me voíthise kai me parigoroúse. "Léei sto katá Ioánni 3." 16 Dióti o Theós agápise ton kósmo tóso polý, óste édose ton Yió tou ton monogení, óti ópoios pistévei s 'Aftón den prépei na chatheí allá échoun aiónia zoí . . 17 Dióti o Theós den apésteile ton Yió tou ston kósmo gia na katadikásei ton kósmo? Allá óti o kósmos tha boroúse na exoikonomitheí méso Aftón 18 Ekeínos pou pistévei s 'Aftón den katadikázetai? allá, den pistévei, échei ídi kritheí, epeidí aftós hath pou den theoreítai sto ónoma tou monogenoús Yioú tou Theoú. 19 Kai aftí eínai i katadíki, óti to fos írthe ston kósmo, kai oi ánthropoi agápisan to skotádi mállon pará to fos, epeidí ta érga tous ísan ponirá. 20 Gia káthe éna pou kámnei kakó miseí to fos, den érchetai sto fos, mípos tha prépei na epéplixe tis práxeis tou. 21 Allá aftós pou práttei tin alítheia, érchetai sto fos, étsi óste ta érga tou boreí na gínei profanís, óti sýmfona me ton Theó. Deíte ti léei stin MATEUS22. "36 Dáskale, poia entolí eínai megáli mésa ston nómo? 37 Kai o Iisoús eípe pros aftón : Théleis agapá Kýrion ton Theón sou ex ólis tis kardías sou, kai ex ólis tis psychís sou, kai ex ólis tis dianoías sou. 38 Aftí eínai i próti kai megáli entolí. 39 Kai o défteros eínai san aftó, eínai: Agápa ton plisíon sou os seaftón. 40 Se aftés tis dyo entolés krémontai olókliros o nómos kai oi profítes. Kai o Theós ekeí ton perasméno eípe étsi sto Levitikó "44 Kai páli, ótan eínai sti gi ton echthrón tous, den tha aporrípsei í na sas kouráso apó aftoús, na tous katanalónoun kai na spásei diathíki mou mazí tous? Giatí eímai o Kýrios O Theós tous. 45 Allá egó tha tous gia chári thymámai ti diathíki ton progónon tous, tous opoíous éfera apó ti gi tis Aigýptou sta mátia ton ethnón, gia na eínai o Theós tous. Egó eímai o Kýrios 46 Aftá eínai ta katastatiká kai tis apofáseis kai tous nómous, pou o Kýrios anámesa se aftón kai ta paidiá tou Israíl sto Óros Siná apó ton Moysí. "Deíte ti synévi prin stous Vasileís. 10. I vasílissa tou Savá den pistévoun stis práxeis tou vasiliá Solomónta kai prosopiká ton élencho: Vasileís 10. "1 Kai i vasílissa tou Savá akoúsei ti fími tou Solomóntos schetiká me to ónoma tou Iechová, írthe na ton apodeíxei me dýskola erotímata. 2 Kai írthe stin Ierousalím me polý megálo tréno? me kamíles bachariká, kai polý perissótero chrysó kai polýtimes pétres? kai ítan Solomónta, kai tou eípe óla ósa eíche stin kardiá tou. 3 Kai o Solomón édose tis apantíseis tis se óles tis erotíseis sas, den ypírche típota tis eípe. 4 Pólisi Os ek toútou, i vasílissa tou Savá óli ti sofía tou Solomónta, to spíti pou eíche chtísei, 6 Kai eípe pros ton vasiléa, pou ítan mia pragmatikí ékthesi pou ákousa sti gi mou sou práxeon kai tis sofías sou. 7 Den písteve ta lógia, méchri pou írtha, kai ta mátia mou eíchan dei? idoú, den mou peíte to misó? sofía kai ta agathá sou sti fími pou ákousa. 8 Makárioi oi ántres sou, eftychisménoi eínai oi doúloi sou, pou stékontai synechós brostá sou, pou akoún ti sofía sou! 9 Evlogitós o Kýrios o Theós sou, pou diaskédazan se séna gia na orísete sou sto thróno tou Israíl? epeidí o Kýrios agápise to Israíl gia pánta, os ek toútou, gínetai o ídios vasiliás thee, gia na kánei krísi kai dikaiosýni. 10 Kai édose sto vasiliá ekatón eíkosi tálanta chrysáfi, kai pára pollá bachariká kai polýtimous líthous? Poté den írthe bacharikó se tétoia afthonía, ópos aftés pou i vasílissa tou Savá édose sto vasiliá Solomónta. "Deíte ti échei kánei o Theós gia chári tou Davíd stous Vasileís. 15. "4 Allá gia chári tou Davíd o Kýrios o Theós tou édose mia lámpa stin Ierousalím, gia na dimiourgísei to gio tou metá apó aftón, kai na kathierósei tin Ierousalím. . 5 Dióti o Davíd ékane aftó pou ítan sostó enópion tou Kyríou, kai na min xestratísei apó opoiodípote prágma óti ton diétaxe óles tis iméres tis zoís tou, me móni exaíresi sto théma tou Ouría tou Chettaíou "Exigóntas: O Theós pará tis amartíes, kai ó, ti kakó pou ékane állous vasiliádes, o Theós chórise dýo fylés tou Israíl, na kratísei anamméni ti lámpa na fotízei to Israíl. Pánta chásete énas ánthropos, énas ánthropos na kathísei sto thróno tou Israíl. Kai aftó synévi méchri tin élefsi tou Iisoú Christoú aftó pou synévi 14 geniés metá apó tous anthrópous tou, epéstrepse stin aichmalosía. Noble anagnóstes na teleiósei edó to próto méros aftoú tou thématos, pou ítan perípou alithiní agápi, i opoía dínetai gia "Theós méso tou Yioú Tou Iisoú Christoú." Edó écho prospathísei na deíxei tin agápi tou Theoú sto parelthón, kathós epísis kai méso tou Iisoú Christoú. I agápi kánei ti diaforá stis zoés ekeínon pou tin askoún, kai to dékti. To théma aftó eínai gramméno kai erevnitheí apó tous José Carlos Ribeiro, mélos tis prótis Baptist Church tou Campo Grande MS. Kámpo Nkránte 15 tou Noémvri 2015 jcr0856@hotmail.com
Cómo recibir y merecer las bendiciones de Dios en su vida. Parte I                                                                  Lectores Noble no saben cuántos harán de este tema, ya que tengo la intención de mostrar a todos aquellos que buscan y creen en Dios o no, como parte de las bendiciones de Dios en nuestra vida. Dios de amor creó el mundo y todas las cosas en él, y Dios creó al director, a su imagen y semejanza, que era el ser humano, y de la creación del hombre, Dios vio que faltaba un compañero, un ayudante, Y de la costilla de Adán fue creado a la mujer. La mujer no vino al mundo para ser un esclavo, pero para ser compañera. Y el amor de Dios no se detuvo allí. Los seres humanos vivían en el paraíso, pero Satanás que ya existía en la forma de una serpiente lograron hacer el primer pecado fue cometido. Eva comió del fruto prohibido alentado por la serpiente; sino que tomó la culpa fue que Adán no debería haber escuchado Eva ni aceptado la fruta prohibida. El hombre fue castigado por Dios arrojado del paraíso que Adán y Eva y la serpiente, y estamos espiritualmente muertos hasta la venida de Jesús. Después de este primer pecado y la primera muerte espiritual ocurrió la primera muerte física, lo que ocurrió con la muerte de Abel, la razón: la envidia y los celos. Caín fue maldecido por su cuarta generación, y que mató a Caín también se maldijo. Sucedió que nuestros pecados han aumentado, escriba: Prostitución. La idolatría, el adulterio, la fornicación, la envidia, el engaño, la avaricia, la gula, la avaricia, la lujuria, e incluso el efeminismo ya fue el caso en el principio del mundo. Pero que Dios es un Dios de amor antes de terminar todo lo que Él había creado se encuentra en Noé, varón justo, y temido "Él". Dios ordenó a Noé que construyera un gran arca, y se puso parejas y no pares de todo lo que fue creado, pero la raza humana eligió continuar en pecado y se burlan de Noé. Y el arca acaba de entrar en la familia y las parejas de Noé de animales para perpetuar la especie: y el arca fue cerrada. Dios envió un diluvio que duró 40 días y 40 noches: y Dios se acordó de Noé y se detuvo la inundación, pero las aguas baixarem el nivel de poder pisar el suelo, y el suelo eran 150 días después. Y el arca se abrió y salvó siete personas sólo la familia y los animales de Noé. Aún en el libro de Génesis, Dios demostró su gran que Abram fue renombrado Abraham, ya muy viejo, Dios prometió que haría de él una gran nación, y que iba a ser el padre de multitudes, y esto sucedió en la Biblia. Pero esto sucedió en aras de un mundo justo, Dios salvó a Lot y sus hijas también ser extinta debido tanto la prostitución, que para Dios no es sólo sexo. ¿Están todos los tipos de pecados cometidos por humanos es. Abraham tuvo hijos por un esclavo de su esposa, Sara, y llamó Ismael, y tuvo un hijo con Sara, el hijo de la promesa, Isaac su nombre. Un día Dios le pidió a Abraham para que una prueba de amor y fidelidad, y que era para él para sacrificar a su hijo, el hijo de la promesa. Y Abraham vino para comenzar a cumplir la solicitud de Dios. Su hijo Isaac iba a ser sacrificado, pero Dios de amor envió un ángel que en ese momento ya era un cordero puro para ser sacrificado en lugar de Isaac. Abraham hizo algo que sólo Jesús era capaz de hacer, lograr lo que Dios le había dado. Sí Abraham amaba a su hijo, pero Dios sabía que iba a cumplir y no dejar que esto suceda. Y Abraham es considerado por Dios el padre de multitudes, a pesar de que tenía pocos niños, la directora, el hijo de la promesa llamado Isaac por Sarah. Y Dios siguió dando pruebas de amor y fidelidad a los que sirve. Aún en el libro de Génesis tenemos la historia de Jacob y que después de luchar con un ángel para su bendición tenía su nombre cambiado a Israel. Y Jacob, Israel tuvo doce hijos, y los dos últimos eran los niños con la mujer amada llamada Rachel que era estéril, pero Dios abrió su vientre y tuvo dos hijos, el más conocido era José que había un propósito de Dios en Egipto , a pesar de que un esclavo, fue vendido por sus hermanos, que mintieron a Jacob, a Israel su amado hijo había sido devorado por una bestia salvaje. Motivo de todos: sus hermanos eran celosos, enojados y muy celosos de José, que era el favorito de su padre. Cuando todo esto ocurrió, Joseph tenía sólo 17 años y era un joven muy guapo y fue usado por Dios. Abajo, en Egipto, José terminó en Putifar capitán de la casa de la guardia del faraón. La principal razón de sus hermanos de odio era que José utilizado por Dios tenía un sueño y este sueño se descarta y sería grande en Egipto, y esto enfureció a parte de sus hermanos, sino que debe cumplir Joseph El amor de. Dios José era genial, y hay en Egipto todo lo que tocaba, prosperó. Pero había una trampa para Joseph, esposa jefe de la guardia del Faraón de Potifar se enamoró de él y trató por todos los medios de no tener relaciones íntimas con él, pero José pudo esquivar. Por desgracia, un día determinado Joseph fue capturado por la esposa de Putifar quien esquivó pero quedarse sin ropa, pero ella se defendió diciendo que José extranjero había llevado en su contra. José fue encarcelado durante más de dos años, y en la prisión de José era las cosas broche de oro, a pesar de que era un preso, y no en la cárcel tuvo dos prisioneros, un panadero y copero, y tenían sueños sería una pesadilla muerte. José les reveló el significado de sus sueños. Para el copero el sueño terminaría y que volvería a tener su puesto de trabajo después de tres días, pero para el panadero sería la inversa. Dentro de los tres días iba a ser ahorcado y su cabeza colocada en un poste. Entonces también Faraón tuvo dos sueños se han convertido en pesadillas, porque no había ningún lugar de la tierra que se reveló a Faraón sus sueños. Al cabo de unos días el copero se acordó de José y el Faraón, que lo busquen y lo trajo a su presencia, y José limpia y era incluso Faraón que le contó sus sueños. Y José le dijo: no era el que revelaría sus sueños, sino Dios. Estos sueños se dividieron en dos partes: la primera parte Faraón vio siete vacas gordas pastando en un prado al río; siete espigas llenas de maíz y siete vacas feas, flacas se comieron a las siete vacas gordas. Y las siete espigas menudas devoraban las espigas hermosas. Dios dio la revelación a José que así habló a Faraón, para que en todo el país habría siete años de gran abundancia, que fue simbolizado por las vacas y espigas gordas, y pasó los siete años de abundancia que vendría sobre toda la tierra siete años de abundancia la sequía, la miseria y el hambre, y las siete vacas flacas y las orejas feas que devoraban el bien. Es más, sólo en Egipto tendría comida para llenar el vacío que sería en la tierra, y que el faraón debe almacenar toda la comida sobrante para superar la crisis. Entonces Faraón hizo todo para lo que José le había dicho a instancias de Dios. José se levantó en el reino de Faraón que se ha convertido en el segundo en el reino. Joseph se convirtió en el gobernador de Egipto, y todo pasa por sus manos. Pasó los siete años de abundancia y vinieron los siete años de gran sequía y la miseria, y toda la tierra tendría que ir a Egipto para comprar o intercambiar productos para la alimentación, y así Faraón creció gracias ricos a José. Pero la familia José tuvo que ir a Egipto en busca de comida, solo que sus hermanos no esperan y no se dio cuenta de que José estaba vivo y que él era el gobernador de Egipto. Y los diez hermanos de José llegaron a Egipto para comprar comida. Y lo más sorprendente, José reconoció a todos sus hermanos que no lo reconocen. Y José hizo indiferente y comenzó les pide y preguntar acerca de su padre y su hermano menor. José los retiró y lloró de alegría, porque había vuelto a descubrir sus hermanos. Y José hizo un chantaje a que tengan que llevar a su hermano menor a su presencia, y uno de sus hermanos fue detenido hasta que traigan la más joven de él. Una vez que tenían que regresar a Egipto en busca de alimentos, y de Benjamín el más joven vino con ellos, y se recibió con mucho amor para José. Lo mejor de esta historia viene ahora después de Benjamin conseguir el lugar de honor en la mesa y recibir el mejor entre todos los hermanos, José no pudo contenerse, y reveló a sus hermanos que él era hasta entonces no había reconocido a su hermano; que habían vendido a los comerciantes, y que terminó en Egipto. Pero fue un propósito de Dios la presencia de José en tierras extranjeras y siendo un extranjero, sólo el Faraón en la tierra. José lloró y abrazó a todos y dijo: Yo soy José vuestro hermano que fue vendido a los comerciantes. Lectores Nobles considero esta una de las historias más bellas de la Biblia, para que se complete. La historia de José participan una gran cantidad de ira, la envidia, el odio y la mentira por parte de sus hermanos; pero José tuvo lo contrario de lo que hicieron y se dispuso su hermano. Lo primero, José preguntó por qué su padre aún estaba vivo, y les dijo que se ha podido recuperar toda su familia para venir a vivir en Egipto, porque todavía habría 3 años más de gran hambre, la miseria y mucha sequía en toda la tierra. Y Jacob, Israel se enteró de que José estaba vivo y se regocijó; y la petición de José fue aceptado y todos los parientes de José vino a vivir en Egipto una tierra buena. Fueron un total de 70 personas; y Jacob se introdujo al faraón y que fue bendecido por Jacob, y respondieron a Faraón cuántos años tenía "130 años". La felicidad era total para Jacob y de José que revisó su padre por mis cálculos han pasado más de 50 años, y créanme que el viejo José era más de 80 años. Y Jacob vivió otros 17 años en Egipto murió con 147 años, pero antes de morir le pidió ser enterrado fuera de Egipto, y fue respetado por José que su padre embalsamado como era habitual en Egipto. Y Faraón permitió Joseph ir de Egipto a enterrar a su padre. Lectores Noble el bien de esta historia viene ahora: con la muerte de su padre, Jacob, sus hermanos temían por sus vidas, ya que sin el padre vivo que pensaban José se vengaría de ellos. Pero esto no es lo que hizo José! Estas fueron las palabras pronunciadas por José a sus hermanos. Génesis 50. "15 Entonces Al ver los hermanos de José que su padre era muerto, dijeron, José Quizá nos aborrecerá, y nos dará el pago de todo el mal que le hicimos. 16 Por tanto, envió a decir a José: Tu padre mandó antes de su muerte, diciendo: 17 Así diréis a José: Perdona, te ruego, la transgresión de tus hermanos y su pecado, porque mal te trataron; Ahora pues, te rogamos que perdones la maldad de los siervos del Dios de tu padre. Y José lloró mientras hablaban. 18 Después vinieron también sus hermanos y se postraron delante de él, y dijo: He aquí, somos tus siervos. 19 Y José les dijo: No temas; Soy yo en lugar de Dios? 20 Vosotros pensasteis mal contra mí; pero Dios lo encaminó a bien, para hacer lo que vemos hoy, para salvar a mucha gente con vida. 21 Ahora pues, no temas; Voy a ofrecer para usted y sus hijos. Así los consoló, y habló de acuerdo a sus corazones. "Cuando pasamos por situaciones adversas, casi no tener actitudes como José tomó, yo podría hacer lo contrario con sus hermanos, pero el verdadero amor era más fuerte. José era un propósito de Dios en ese momento y Egipto. Dios había escogido y lo preparado que pasar por todo eso y demostrar que amar, perdonar. Y así es Dios. Sin embargo lo que hacemos las cosas mal y nos arrepentimos, "usted" está siempre dispuesto a perdonar, y sabes por qué? "Dios es Amor". Imagínese si el mundo hacer esto más. Ama a tu prójimo e incluso nuestro peor enemigo. Esta es bíblico. El primer mandamiento es el amor: el amor es tan importante que la palabra de Dios dice en Mateo 5 44 Pero yo os digo: Amad a vuestros enemigos, bendecid a los que os maldicen, haced bien a los que os aborrecen, y orad por los que os calumnian y os persiguen; para que seáis hijos de vuestro Padre que está en los cielos; 45, que hace salir su sol sobre malos y buenos, y llover sobre justos e injustos. 46 Porque si amáis a los que os aman, ¿qué recompensa tendréis? Ellos ni siquiera lo mismo los publicanos? 47 Y si saludáis a vuestros hermanos solamente, ¿qué hacéis de más? ¿No hacen también así los gentiles? 48 Sed, pues, vosotros perfectos, como vuestro Padre que está en los cielos es perfecto. Pero en primer lugar, primero debemos amar a Dios. Él debe ser el primero en todo. Ver lo que dice en Deuteronomio. Deut. 6. "4 Oye, Israel, el Señor nuestro Dios es el único Señor. 5 Y amarás al Señor tu Dios con todo tu corazón, y con toda tu alma y con todas tus fuerzas. 6 Y estas palabras que yo te mando hoy, estarán sobre tu corazón: "Tenga en cuenta que la palabra de Dios y de sus mandamientos son eternos, dura para siempre. No hay palabra modernidad a los mandamientos de Dios. No es la obediencia, el miedo, el respeto. Nuestro amor por los demás debe seguir el ejemplo del amor de Jesucristo. "Él" nos amó primero. Debemos ser sus imitadores. Ver lo que dice en Efesios. F. 5. "1 Por lo tanto, imitadores de Dios como hijos amados; . 2 Y andad en amor, como también Cristo nos amó y se entregó a sí mismo por nosotros, ofrenda y sacrificio a Dios en olor de suavidad "Y el amor de Cristo nos lo dice: el hombre y la mujer tiene derechos y deberes: Esta es también la palabra del amor de Cristo, cómo debemos ser y hacer, y que se comporten de acuerdo a la palabra de Cristo. Vea lo que también dice en Ef. 5. "22 Las casadas estén sujetas a sus propios maridos, como al Señor; 23 Porque el marido es cabeza de la mujer, como Cristo es cabeza de la iglesia; y él es el salvador del cuerpo. 24 Así que, como la iglesia está sujeta a Cristo, así también las casadas lo estén sujetas en todo a sus maridos. 25 Maridos, amad a vuestras mujeres como Cristo amó a la iglesia y se entregó a sí mismo por ella, 26 para santificarla, habiéndola purificado en el lavamiento del agua por la palabra, 27 Para presentarte iglesia gloriosa, sin mancha ni arruga ni cosa semejante, sino que fuese santa y sin mancha. 28 Así también los maridos deben amar a sus mujeres como a sus propios cuerpos. El que ama a su mujer se ama a sí mismo. 29 Porque nadie aborreció jamás su propia carne; sino que la sustenta y la cuida, como también Cristo a la iglesia: 30 Porque somos miembros de su cuerpo, de su carne y de sus huesos. 31 Por tanto, dejará el hombre a su padre ya su madre y se unirá a su mujer; y los dos serán una sola carne. 32 Grande es este misterio; Digo esto, sin embargo, acerca de Cristo y la iglesia. 33 Así también vosotros, cada uno en particular, ame también a su mujer como a sí mismo, y la mujer respete a su marido. Ver otra palabra del amor de Dios a través del nombre de Jesucristo, que están inscritos en Efesios. 6 1 Hijos, obedeced a vuestros padres en el Señor, porque esto es justo. 2 Honra a tu padre ya tu madre, que es el primer mandamiento con promesa; 3 Para bien a ti, y prolongues tus días sobre la tierra. 4 Y vosotros, padres, no hagan enojar a sus hijos, sino criadlos en disciplina y amonestación del Señor. "Todo cristiano que entiende lo que aman de verdad y expresa el amor en su vida es el mayor testimonio ante los demás. Ver lo que dice en I Corintios. Color. 13. "1 Si yo hablase lenguas humanas y angélicas, y no tengo amor, me gusta como metal que resuena, o como el diente de campana. 2 Y si tuviese profecía, y entendiese todos los misterios y toda ciencia, y si tuviese toda la fe, de manera que trasladase los montes, y no tengo amor, nada soy. 3 Si reparto todos mis bienes a los pobres, y si entregase mi cuerpo para ser quemado, y no tengo amor, de nada me sirve. 4 El amor es paciente, es benigno; el amor no tiene envidia; el amor no jugar con, no se envanece. 5 No nada indebido, no busca lo suyo, no se irrita, no guarda rencor; 6 no se goza de la injusticia, mas se goza de la verdad; 7 Siempre, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta. 8 El amor nunca deja de ser; pero las profecías, éstas fallan; si hay lenguas, cesarán; si hay conocimiento, desaparecerá, "Jesús es tan maravilloso que nos dejó estas palabras escritas en Romanos: ROM13. "8 No debáis a nadie nada, sino el amor que os améis los unos a los otros; porque el que ama al prójimo, ha cumplido la ley. 9 Por esto, No cometerás adulterio, No mates, no robes, no levantarás falso testimonio, no codiciarás; y si hay algún otro mandamiento, que se resume en esta palabra, Amarás a tu prójimo como a ti mismo. 10 El amor no hace mal al prójimo. Así que el cumplimiento de la ley es el amor ". La palabra de Dios debe ser oído, practica, respetada y obedecida por todos. El mayor obstáculo encontrado por los seres humanos es que es más fácil vivir en el pecado, y las cosas del mundo, de obedecer a Dios porque el mundo cree que las leyes y los mandamientos del Señor son más, los perdedores, los cuales no son y no son porque son eternos. La modernidad del mundo se aleja de Dios, pero no su amor. Nos encantó primero por Dios y luego por su Hijo Jesucristo, que dio su vida en la tierra por el bien de "Dios Padre" y todos nosotros, aunque no merece este amor, hemos sido amados por el Hijo, que ha vencido a la muerte para darnos derecho a la vida eterna junto a Dios para siempre jamás, y todo esto con mucho amor. Pero nosotros preferimos quedarnos con las cosas mundanas que conduce al pecado y la muerte sin Jesús, que nos llevarán al infierno, porque no quería practicar el miedo obediencia y respeto a Dios. ¿Sabes lo que la palabra de amor que el Señor ha puesto aparte para usted, incluso nosotros. Ver lo que dice en Romanos 5. "1 Justificados, pues, por la fe, tenemos paz para con Dios por medio de nuestro Señor Jesucristo; 2 por quien también tenemos entrada por la fe a esta gracia en la cual estamos firmes, y nos gloriamos en la esperanza de la gloria de Dios. 3 Y no sólo esto, sino que también nos gloriamos en las tribulaciones; sabiendo que la tribulación produce paciencia; 4 Y la paciencia, prueba; y la prueba, esperanza. 5 Y la esperanza no defrauda, ​​porque el amor de Dios ha sido derramado en nuestros corazones por el Espíritu Santo que nos ha dado. 6 Porque Cristo, cuando aún éramos débiles, murió por los impíos. 7 Para uno difícilmente morir por un justo; porque tal vez por un hombre de bien algunos incluso se atreven a morir. 8 Mas Dios muestra su amor para con nosotros, en que Cristo murió por nosotros cuando todavía éramos pecadores. 9 Pues mucho más, estando ya justificados en su sangre, seremos salvos de la ira a través de él. 10 Porque si siendo enemigos, fuimos reconciliados con Dios por la muerte de su Hijo, mucho más, estando reconciliados, seremos salvos por su vida ". Véase Rom. 8. "1 Ahora, pues, ninguna condenación hay para los que están en Cristo Jesús, los que no andan conforme a la carne, sino conforme al Espíritu. 2 Porque la ley del Espíritu de vida en Cristo Jesús me ha librado de la ley del pecado y la muerte. 3 Pues lo que la ley no podía, porque ya que era débil por la carne, Dios, enviando a su Hijo en semejanza de carne de pecado, por el pecado, condenó al pecado en la carne; 4 Para que la justicia de la ley se cumpliese en nosotros, que no andamos conforme a la carne, sino conforme al Espíritu. 5 Porque los que son de la carne piensan en las cosas de la carne; pero los que son del Espíritu, en las cosas del Espíritu. 6 Porque el ocuparse de la carne es muerte; pero el ocuparse del Espíritu es vida y paz. 7 Porque la mente carnal es enemistad contra Dios; porque no se sujetan a la ley de Dios, ni tampoco puede ser. 8 Así que, los que viven según la carne no pueden agradar a Dios. 9 Mas vosotros no vivís según la carne, sino según el Espíritu, si es que el Espíritu de Dios mora en vosotros. Pero si alguno no tiene el Espíritu de Cristo, que es de él. 10 Y si Cristo está en vosotros, el cuerpo en verdad está muerto a causa del pecado, mas el espíritu vive a causa de la justicia. 11 Y si el Espíritu de aquel que levantó de los muertos a Jesús está en vosotros, el que levantó de los muertos a Cristo también acelerar vuestros cuerpos mortales por su Espíritu que mora en vosotros. 12 Así que, hermanos, deudores somos, no a la carne, para vivir según la carne. 13 Porque si vivís según la carne, moriréis; pero si por el Espíritu hacéis morir las obras de la carne, viviréis. 14 Porque todos los que son guiados por el Espíritu de Dios son hijos de Dios. 15 no recibieron el espíritu de esclavitud para estar otra vez en temor a estar en, pero recibieron el Espíritu de adopción, por el cual clamamos: ¡Abba, Padre. 16 El Espíritu mismo da testimonio a nuestro espíritu de que somos hijos de Dios. 17 Y si hijos, también herederos, herederos de Dios y coherederos con Cristo. Si es que padecemos juntamente con él, para que con él también seamos glorificados "Porque todos tienen idea de quién era Paulo que al principio se llamaba Saúl, él era el mayor perseguidor de los cristianos. Pero un día, Jesús le dijo a Saúl, Pablo fue apartado de la obra: a sufrir por causa de Cristo. Vea cómo todo sucedió en Hechos 9. "1 Y Saulo, amenazas y muerte contra los discípulos del Señor todavía respirando, fue al sumo sacerdote. 2 Y le preguntaron letras para Damasco a las sinagogas, para que si encontraba algunos de esa secta, ya sean hombres o mujeres, los pudiera llevar atados a Jerusalén. 3 Y yendo por el camino, aconteció, llegó cerca de Damasco, de repente le rodeó una luz del cielo que brilla. 4 Y caí al suelo y oí una voz que le decía: Saulo, Saulo, ¿por qué me persigues? 5 Y me dijo: ¿Quién eres, Señor? Y el Señor dijo: Yo soy Jesús, a quien tú persigues. Es difícil te es dar coces contra el aguijón. 6 El, temblando y temeroso, dijo: Señor, ¿qué quieres que yo haga? Y el Señor le dijo: Levántate y entra en la ciudad, y se te dirá lo que debes hacer. 7 Y los hombres que iban con Saulo se pararon atónitos, oyendo la voz, pero no veían a nadie. 8 Y Saulo se levantó de tierra, y abriendo los ojos, no vieron a nadie. Y se lo llevaron de la mano y lo llevaron a Damasco.9 donde estuvo tres días sin ver, y no comió ni bebió. (Hechos 22: 12-16) 10 Había en Damasco un discípulo llamado Ananías; y le dijo al Señor en una visión: Ananías! Y él respondió: Heme aquí, Señor. 11 Y el Señor le dijo: Levántate, y ve a la calle que se llama Derecha, y busca en casa de Judas por un hombre de Tarso llamado Saulo; porque he aquí, él ora; 12 Y él vio en una visión que llegó un hombre llamado Ananías, y puso su mano sobre él, para que pudiera ver. 13 Pero Ananías respondió: Señor, he oído de muchos acerca de este hombre, cuántos males ha hecho a tus santos en Jerusalén; 14 Y aun aquí tiene autoridad de los principales sacerdotes para prender a todos los que invocan tu nombre. 15 Yo le dije, pero el Señor: Ve, porque él es mi instrumento escogido para llevar mi nombre ante los gentiles, los reyes y los hijos de Israel. 16 Y yo le mostraré cuánto le es necesario padecer por mi nombre. Nuestro amor a Dios nos prepara para servir. La profundidad de nuestro amor a Dios está directamente relacionado con nuestra capacidad para servir a otras personas ven lo que dice en Juan 21. "15 Y cuando hubieron comido, Jesús dijo a Simón Pedro: Simón, hijo de Juan, ¿me amas más que éstos? Y él respondió: Sí, Señor, tú sabes que te amo. Le dijo: Apacienta mis corderos. 16 Yo le dije la segunda vez: Simón, hijo de Juan, ¿me amas? Le dijo: Sí, Señor, tú sabes que te amo. Le dijo: Apacienta mis ovejas. 17 Él le dijo la tercera vez: Simón, hijo de Juan, ¿me amas? Pedro se entristeció de que le dijese la tercera vez: ¿Me amas? Y él le dijo: Señor, tú lo sabes todo; sabes que Te amo. Jesús le dijo: Apacienta mis ovejas "Nosotros somos las ovejas de Cristo sabía .. Por el amor de Jesús le preguntó a Pedro de cuidar de su rebaño, nunca se puede estar sin nada para nosotros. Desafortunadamente pensamos y pensamos diferente. Nos presentamos todas nuestras necesidades personales, y dejar que el Dios en el fondo. La humanidad solamente se preocupa por su bienestar material, olvidando lo esencial, el espíritu que nos lleve a la vida eterna junto al "Padre Dios." El amor construye, construye, se solidifica. El odio destruye, y Dios a través del "Niño Jesús" nos da la oportunidad de ganar, para superar todos los obstáculos. Palabra de Dios nunca dijo que no tendríamos tentaciones, tribulaciones las tribulaciones. El problema es que no sabemos a esperar que las cosas sucedan en el tiempo de Dios, y nunca en el hombre del tiempo. Quien ama, vive mucho más tiempo y sin enfermedad causada por el odio, la amargura, el dolor y el resentimiento. Yo soy un ejemplo de esto: hace 29 años perdí a mi hermano menor, pieza por negligencia médica, sí; pero mi hermano buscó la muerte. Fue hospitalizado con neumonía, y de manera oculta, fumaba en el baño, un resultado, que tenía doble neumonía después de edema pulmonar e infección generalizada. Tenemos el juez de familia y condenamos los médicos de su muerte. Parte pero omiten el tratamiento, pero mi hermano anticipa su muerte, mientras que fumar escondido: en los primeros 18 años, empecé a sufrir de bronquitis volví asma, y ​​casi fui a la muerte con crisis muy fuertes. Acabo de recibir mejor después Admito que los médicos no estaban completamente la culpa de la muerte de mi hermano. Empecé a ver las cosas de una manera más espiritual; He buscado a Dios y llegó a entender la palabra de Dios, y lo importante que era para liberar el perdón, y que el odio no valió la pena. Hoy ya no tengo las crisis de asma y no odio en mi corazón hacia los médicos. Mi vida ha cambiado, la mejora espiritual y físicamente. Mi salud es otra. El amor es bueno para todos y no se puede negar a nadie, ni siquiera nuestros enemigos merecen perdón. El día que dejamos el odio, la codicia, la envidia, la mentira, la prostitución a un lado y volvemos a Dios, nuestra vida va a cambiar. Nosotros desde el momento en que llegamos a amar más verdaderamente sin falsedad, sin mentiras, sin hipocresía, practicamos un amor puro limpio, sano, sin poner la palabra sexo en primer plano, y esto es de hecho posible: el amor puro, verdadero lata ser practicado con pequeños gestos, con la ayuda de acciones de los demás, no importa quién. El amor sincero es que se da, y no con sinceridad, de manera espontánea, hará una gran diferencia en las vidas de aquellos que dan, la práctica y el receptor. Un gran gesto de amor se puede hacer a través de una visita al hospital, un centro de día o en el hogar, o incluso en una penitenciaría. Estos actos de amor agradan a Dios. Hacer cualquier cosa sin pensar en recompensa ya sea financiera o no, te hará una persona mucho más feliz. El amor sin prejuicios y acabo de hacer una persona muy rica, alegre lleno de vida, y que Dios tiene la recompensa, la recompensa que el mundo tiene siempre robarle y le dará. La llegada de las bendiciones de Dios no tienen precio, y nunca nadie le llevará, por lo que Dios le da a nadie le quita. El precio del amor puro y verdadero sólo ocurre desde el momento en que pones en las manos de Dios, que hoy en día es a través del nombre "Jesucristo". El día en que recordamos que no había quien nos amó primero y nos ha librado de la servidumbre, la esclavitud y la muerte, y nos ha dado el derecho a la vida eterna junto al "Padre Dios," la vida de aquellos que valoran el gesto Hijo del amor "Jesucristo" pasará a la vida eterna de una manera pacífica y bendecido que aquellos que optaron por irse a vivir la vida de todos modos, no habrá tiempo para el arrepentimiento, porque voy a estar en el infierno y siempre a mano Diablo porque escogió el pecado, la muerte que la vida. Y el amor de estas personas no tiene sentido. La Biblia está llena de buenas obras de amor, de cómo el amor hace la diferencia, y cómo vale la pena amar y ser amado por Dios primero y luego el siguiente. Nuestro amor por los demás refleja la condición de nuestros corazones. Ver lo que dice en 1 Juan 2 "9 El que dice que está en luz, y aborrece a su hermano, está en tinieblas. 10 El que ama a su hermano permanece en la luz, y no hay ningún escándalo. 11 Pero el que aborrece a su hermano está en tinieblas, y anda en tinieblas, y no sabe a dónde va; porque las tinieblas le han cegado los ojos. 15 No améis al mundo, ni las cosas en el mundo. Si alguno ama al mundo, el amor del Padre no está en él. 16 Porque todo lo que hay en el mundo, la concupiscencia de la carne, la concupiscencia de los ojos, y la vanagloria de la vida, no es del Padre, sino del mundo. 17 Y el mundo pasa, y sus deseos; sino el que hace la voluntad de Dios permanece para siempre. "lectores Nobles hay un pasaje en la Biblia que todo el mundo que cada uno debe practicar en su vida cotidiana. Cuidado con lo que dice en estos versículos en 1 Juan 3 "11 Porque este es el mensaje que habéis oído desde el principio, que nos amemos unos a otros. 12 No como Caín, que era del maligno y mató a su hermano. ¿Y por qué lo mató? Porque sus obras eran malas, y de su hermano justas. 13 Hermanos míos, no se maravillan si el mundo os aborrece. 14 Nosotros sabemos que hemos pasado de la muerte a la vida, porque amamos a los hermanos. El que no ama a su hermano, permanece en muerte. 15 Todo aquel que aborrece a su hermano es un asesino. Y sabéis que ningún asesino tiene vida eterna permanente en él. 16 Sabemos lo aman, en que él puso su vida por nosotros, y debemos dar nuestra vida por los hermanos. 17 Pero el que tiene bienes de este mundo, y ve a su hermano tener necesidad, usted aprieta sus entrañas, ¿cómo mora el amor de Dios? 18 Hijitos míos, no nos dejemos amar de palabra ni de lengua, sino de hecho y en verdad. 19 Y en esto conocemos que somos de la verdad, y antes de él aseguramos a nuestros corazones; 20 Sabiendo eso, si nuestro corazón nos reprende, mayor es Dios que nuestro corazón, y conoce todas las cosas. "Nuestro amor debe crecer. Cuanto más crecemos nuestra relación con Dios, más crecemos en nuestra relación con los demás. Ver lo que dice la carta de Pablo a los Tesalonicenses. Yo Tess.3. "11 Pero el mismo Dios el Padre y de nuestro Señor Jesucristo, dirija nuestro camino a vosotros. 12 Y el Señor os haga progresar y crecer en amor unos para con otros y para con todos, como lo hacemos para con vosotros; 13 Para confirmar vuestros corazones, para que seáis irreprensibles en santidad delante de Dios nuestro Padre, en la venida de nuestro Señor Jesucristo con todos sus santos ".        
Lectores Noble para ver lo que hace la palabra de Dios a través de Su Hijo Jesús, que utilizó sus discípulos, apóstoles. Ver lo que dice en I Juan. 4 "Dios es amor. Hemos de amar a Dios ya nuestros hermanos "" 7 Amados, amémonos unos a otros; porque el amor es de Dios; y todo el que ama ha nacido de Dios y conoce a Dios. 8 El que no ama no conoce a Dios; porque Dios es amor. 9 En esto se mostró el amor de Dios para con nosotros, en que Dios envió a su Hijo unigénito al mundo, para que vivamos por medio de él. 10 En esto consiste el amor: no en que nosotros hayamos amado a Dios, sino en que él nos amó a nosotros y envió a su Hijo en propiciación por nuestros pecados. 11 Amados, si Dios nos ha amado así, debemos también nosotros amarnos unos a otros. 12 Nadie ha visto jamás a Dios; Si nos amamos unos a otros, Dios permanece en nosotros, y es perfecto en nosotros su amor. 13 En esto conocemos que estamos en él y él en nosotros, en que nos ha dado de su Espíritu. 14 Y nosotros hemos visto y testificamos que el Padre ha enviado al Hijo, el Salvador del mundo. 15 Todo aquel que confiese que Jesús es el Hijo de Dios, Dios permanece en él, y él en Dios. 16 Y nosotros hemos conocido y creído el amor que Dios tiene para con nosotros. Dios es Amor; y quien permanece en el amor permanece en Dios y Dios en él. 17 En esto consiste el amor se perfecciona con nosotros, para que el día del juicio confiamos; pues como él es, así somos nosotros en este mundo. 18 No hay temor en el amor, pero el amor perfecto echa fuera el temor; porque el temor tiene que ver con el castigo, y el que teme no ha sido perfeccionado en el amor. 19 lo amamos porque él nos amó primero. 20 Si alguno dice: Yo amo a Dios, y aborrece a su hermano, es un mentiroso. Porque el que no ama a su hermano a quien ha visto, ¿cómo puede amar a Dios a quien no ha visto? 21 Y nosotros tenemos este mandamiento de él: El que ama a Dios, ame también a su hermano. Algunas personas tienen problemas para dar y recibir amor, para situaciones que vivieron en la vida, el trauma, la falta de amor de los padres, la indiferencia, la traición, la desconfianza todo y de todos y todo lo que puede impedirnos experimentar el amor de Dios, por lo tanto, . déjate amar por Él Deje su amor a curar sus heridas, sabrá que hay alguien que se preocupa por ti y te ama con un amor eterno: de lejos el Señor se le apareció: "Te amo con amor eterno; a fin de mantener con usted tan tiernamente! Voy a reconstruir usted, se le restauró, virgen de Israel. Una vez más recoger la pandereta y bailando alegremente salir "(Jeremías 31: 3-4). Ver más sobre el amor de Dios. Ver lo que dice en el Salmo Sls. 86 "13 Porque grande es tu misericordia para conmigo; y has librado mi alma de las profundidades del Seol. 15 Pero tú, Señor, eres un Dios misericordioso y clemente, tardo para la ira, y grande en misericordia y verdad. 16 Mírame, y ten misericordia de mí; dar tu poder a tu siervo, Y guarda al hijo de tu sierva. 17 Muéstrame una señal para bien, para ver que los que me aborrecen, y te avergüences: porque tú, Señor, me ayudó y me consoló. "Se dice en Juan 3." 16 Porque tanto amó Dios al mundo, que ha dado a su Hijo unigénito, para que todo aquel que en él cree, no se pierda, mas tenga vida eterna . . 17 Porque no envió Dios a su Hijo al mundo para condenar al mundo, sino para que el mundo sea salvo por él 18 El que cree en Él no es condenado; pero el que no cree ya ha sido condenado, porque no ha creído en el nombre del unigénito Hijo de Dios. 19 Y esta es la condenación: que la luz vino al mundo, y los hombres amaron más las tinieblas que la luz, porque sus obras eran malas. 20 Porque todo aquel que hace lo malo, aborrece la luz y no viene a la luz, porque sus obras no sean reprendidas. 21 Mas el que practica la verdad viene a la luz, para que sus obras sean manifestadas que son hechas en Dios. Ver lo que dice en MATEUS22. "36 Maestro, ¿cuál es el gran mandamiento en la ley? 37 Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios con todo tu corazón, y con toda tu alma, y ​​con toda tu mente. 38 Este es el primero y grande mandamiento. 39 Y el segundo es como este, es: Amarás a tu prójimo como a ti mismo. 40 De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas. Y Dios no dijo el pasado por lo que en Levítico "44 Y de nuevo, cuando se encuentran en la tierra de sus enemigos, yo no los desecharé ni te llevó de ellos, para consumirlos y romper mi pacto con ellos; porque yo soy el Señor su Dios. 45 Pero yo os acordaré de ellos por el pacto antiguo, cuando los saqué de la tierra de Egipto a los ojos de los gentiles, para ser su Dios. Yo soy el Señor 46 Estos son los decretos, derechos y leyes que estableció Jehová entre sí y los hijos de Israel en el Monte Sinaí por mano de Moisés. "Ver lo que pasó antes en I Reyes. 10. La reina de Saba no creía en las obras del rey Salomón y se compruebe personalmente: I Reyes 10. "1 Y la reina de Sabá la fama de Salomón en el nombre de Jehová, vino a probarle con preguntas difíciles. 2 Y vino a Jerusalén con un séquito muy grande; con camellos especias, y oro en grande abundancia, y piedras preciosas; y fue Salomón, y le contó todo lo que había en su corazón. 3 Y Salomón le dio respuestas a todas sus preguntas, no había nada de lo que le dijo. 4 Vendo por lo que la reina de Sabá toda la sabiduría de Salomón, la casa que había edificado, 6 Y dijo al rey, que era un verdadero es lo que oí en mi tierra de tus cosas y de tu sabiduría. 7 yo no creía las palabras, hasta que he venido, y mis ojos han visto; he aquí que ellos no me dicen media; tu sabiduría y bienes a la fama que yo había oído. 8 Bienaventurados tus hombres, dichosos estos tus siervos, que están continuamente delante de ti, que oyen tu sabiduría! 9 Bendito sea Jehová tu Dios, que se agradó de ti para ponerte en el trono de Israel; porque el Señor amado siempre a Israel, te ha puesto por rey, para que hagas derecho y justicia. 10 Y dio al rey ciento veinte talentos de oro, y muchas especias y piedras preciosas; nunca llegó especia en tanta abundancia como estos que la reina de Sabá dio al rey Salomón. "Vea lo que Dios ha hecho por amor a David en I Reyes. 15. "4 Pero por amor a David que el Señor su Dios le dio lámpara en Jerusalén, para establecer su hijo después de él, y sosteniendo a Jerusalén. . 5 Por cuanto David había hecho lo recto ante el Señor, y no se apartó de cualquier cosa que él le mandó todos los días de su vida, excepto en el caso de Urías el hitita "Explicando: Dios a pesar de los pecados, y todo lo malo que otros reyes hicieron, Dios separó dos tribus de Israel, para mantener encendida la lámpara para iluminar Israel. ¿Alguna vez te pierdas ni un solo hombre, un hombre que se siente en el trono de Israel. Y esto sucedió hasta que la venida de Jesucristo lo que pasó 14 generaciones después de su gente volvieron al cautiverio. Lectores Nobles terminar aquí la primera parte de este tema, que era sobre el amor verdadero, que es entregado por "Dios por medio de su Hijo Jesucristo." Aquí he tratado de mostrar el amor de Dios en el pasado, y también a través de Jesucristo. El amor hace la diferencia en las vidas de los que lo practican, y el receptor. Este problema está escrito e investigado por José Carlos Ribeiro, miembro de la Primera Iglesia Bautista de Campo Grande MS. Campo Grande 15 de noviembre 2015 jcr0856@hotmail.com

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34

 Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro    Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34           O nome Joel significa, literalmente, “ Jeová é Deus”. Este é um nome muito comum em Israel, e Joel, o profeta, é especificado como o filho de Petuel. Nada é conhecido a respeito dele ou da circunstância de sua vida. Provavelmente que ele tenha vivido em Judá e profetizado em Jerusalém. Não há como datar o livro com absoluta certeza, e os estudiosos variam em suas opiniões. Há referências tanto em Amós como em Isaías, que também estão em Joel (comparar Amós 1.2 com Joel. 3.16 e Isa. 13.6 com Jl 1.15) É opinião de muitos conservadores que Amós e Isaias tenham tomado emprestado de Joel, fazendo-o um dos mais antigos dos profetas menores. Além do mais, a adoração a Deus, a qual o sumo sacerdote Joiada restaurou durante o reinado de Joás (2.Rs 11; 2Crôn. 23.16), é suposta por Joel. Portanto muitos sustentam que

How to receive and deserve God's blessings in your life. Part V III. Purity and perseverance: it is part of God's blessings: also in Greek English and German

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte V III. A                                              Pureza e perseverança: faz parte das bênçãos de Deus:                                                                                   Nobres leitores o tema continua mostrando um pouco mais sobre pureza e perseverança, pois é algo muito difícil nos dias de hoje. Ser puro incomoda, e perseverar em honestidade, lealdade, justiça, temor e obediência também incomodam. No mundo globalizado de hoje é quase impossível encontrar alguém puro, integro, honesto etc. ser puro não te dará benefícios financeiros, morais e religiosos. Vejam o exemplo do que esta acontecendo em nosso País onde ser corrupto, ladrão, bandido, canalha, pilantra, trás milhões de dólares nas contas destas pessoas. Ser puro neste País tem sentido contrario, pois aqui no Brasil, eles se purificaram e perseveram em corrupções roubando todo um País. A pureza de nossos políticos é tão evidente que, não consegui

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I Também em Inglês Grego e Alemão

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I                   Conhecendo  melhor a Bíblia, e a palavra de Deus.            Nobres leitores irei mostrar a todos vocês um pouco mais sobre o que é discernimento segundo a palavra de Deus.  O discernimento é essencial no processo de tomar decisões sábias.   A Bíblia diz em Tiago 1: “ 5  E, se algum de vós tem falta de sabedoria, peça-a a Deus, que a todos dá liberalmente, e o não lança em rosto, e ser-lhe-á dada. 6  Peça-a, porém, com fé, em nada duvidando; porque o que duvida é semelhante à onda do mar, que é levada pelo vento, e lançada de uma para outra parte. 7  Não pense tal homem que receberá do Senhor alguma coisa. 8  O homem de coração dobre é inconstante em todos os seus caminhos. 9  Mas glorie-se o irmão abatido na sua exaltação, 10  E o rico em seu abatimento; porque ele passará como a flor da erva. 11  Porque sai o sol com ardor, e a erva seca, e a sua flor cai, e a formos