Pular para o conteúdo principal

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte II Amor e perdão: a recompensa, o premio dado por Deus.How to receive and deserve God's blessings in your life. Part II Love and forgiveness: the reward, the prize given by God. also in English, Greek and Spanish

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte II                     
Amor e perdão: a recompensa, o premio dado por Deus.
            Nobres leitores o tema está na parte II, e ainda mostrando um pouco mais sobre o Amor, mas juntamente com o perdão. Assim foi e ainda é Deus através do Filho “Jesus Cristo” que veio ao mundo por amor do “Pai” para salvar a humanidade da servidão, escravidão, do pecado e da morte. Quero mostrar a todos que, quem pratica o amor e libera o perdão recebe de Deus a recompensa, o galardão, o premio.     Quem ama, perdoa: você faz isto? Não faz. Sabe por que não faz, e não fazemos isto: porque não colocamos em primeiro lugar Deus em nossa vida. O amor incondicional, verdadeiro, não fere, não maltrata, não machuca e não causa dor. Mas só quem ama primeiramente a Deus consegue amar verdadeiramente.    É mandamento bíblico: veja o que diz em Mateus. Mat.22. “36  Mestre, qual é o grande mandamento na lei? 37  E Jesus disse-lhe: Amarás o Senhor teu Deus de todo o teu coração, e de toda a tua alma, e de todo o teu pensamento. 38  Este é o primeiro e grande mandamento. 39  E o segundo, semelhante a este, é: Amarás o teu próximo como a ti mesmo. “      E o perdão! Você conhece a oração do Pai Nosso!  “9  Portanto, vós orareis assim: Pai nosso, que estás nos céus, santificado seja o teu nome; 10  Venha o teu reino, seja feita a tua vontade, assim na terra como no céu; 11  O pão nosso de cada dia nos dá hoje; 12  E perdoa-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; 13  E não nos induzas à tentação; mas livra-nos do mal; porque teu é o reino, e o poder, e a glória, para sempre. Amém.”  Nós conhecemos muito bem até aqui nestes versículos certo, mas quem ensina deveria mostrar também estes versículos. Veja o que eles dizem: Mat. 5. “14  Porque, se perdoardes aos homens as suas ofensas, também vosso Pai celestial vos perdoará a vós; 15  Se, porém, não perdoardes aos homens as suas ofensas, também vosso Pai vos não perdoará as vossas ofensas.”      Deus não escolhe aquém amar. Seu amor é incondicional: não importa o que você é ou fez. Importa sim seu arrependimento. Suas novas atitudes, sua decisão, vontade de mudar: isto sim. Veja o que diz em Efésios. 24  Mas Deus, que é riquíssimo em misericórdia, pelo seu muito amor com que nos amou, 5  Estando nós ainda mortos em nossas ofensas, nos vivificou juntamente com Cristo (pela graça sois salvos), 6  E nos ressuscitou juntamente com Ele e nos fez assentar nos lugares celestiais, em Cristo Jesus; 7  Para mostrar nos séculos vindouros as abundantes riquezas da sua graça pela sua benignidade para conosco em Cristo Jesus. 8  Porque pela graça sois salvos, por meio da fé; e isto não vem de vós, é dom de Deus. 9  Não vem das obras, para que ninguém se glorie; 10  Porque somos feitura sua, criados em Cristo Jesus para as boas obras, as quais Deus preparou para que andássemos nelas.”                                                                                                                       O perdão deve ser dado com amor, e não deve haver magoas, ressentimentos, ódio e nem rancor. Se ainda houver isto, você não ama e não perdoou nada, e não receberá de Deus o perdão e nem a misericórdia do Senhor virá sobre quem faz assim.   Quem diz que não tem pecado é mentiroso, e isto não agrada a Deus.   E todo aquele que ama, conhece a Deus, mas existem muitos que não amam, e que querem ser amados.    O amor de Deus não esta nestas pessoas. Veja o que diz em I João. Jõ.4 “7  Amados, amemo-nos uns aos outros; porque o amor é de Deus; e qualquer que ama é nascido de Deus e conhece a Deus. 8  Aquele que não ama não conhece a Deus; porque Deus é amor. 9  Nisto se manifesta o amor de Deus para conosco: que Deus enviou seu Filho unigênito ao mundo, para que por Ele vivamos. 10  Nisto está o amor, não em que nós tenhamos amado a Deus, mas em que Ele nos amou a nós, e enviou seu Filho para propiciação pelos nossos pecados. 11  Amados, se Deus assim nos amou, também nós devemos amar uns aos outros. 12  Ninguém jamais viu a Deus; se nos amamos uns aos outros, Deus está em nós, e em nós é perfeito o seu amor. 15  Qualquer que confessar que Jesus é o Filho de Deus, Deus está nele, e ele em Deus. 16  E nós conhecemos, e cremos no amor que Deus nos tem. Deus é amor; e quem está em amor está em Deus, e Deus nele. 17  Nisto é perfeito o amor para conosco, para que no dia do juízo tenhamos confiança; porque, qual Ele é, somos nós também neste mundo. 18  No amor não há temor, antes o perfeito amor lança fora o temor; porque o temor tem consigo a pena, e o que teme não é perfeito em amor. 19  Nós o amamos a Ele porque Ele nos amou primeiro. 20  Se alguém diz: eu amo a Deus, e odeia a seu irmão, é mentiroso. Pois quem não ama a seu irmão, ao qual viu, como pode amar a Deus, a quem não viu? 21  E dele temos este mandamento: que quem ama a Deus, ame também a seu irmão.”    
 Viram a importância do amor! Deus esta sempre pronto para perdoar nossos pecados. Basta admitirmos e pedirmos perdão e também liberar o perdão, mesmo em situações muito difíceis, que parece impossível de o ser humano perdoar. Mas devemos pensar sempre em Deus, em tudo o que Ele já fez por toda a humanidade e sem pedir nada em troca, quando confiamos e colocamos Deus em primeiro lugar, mesmo que a situação em que nos encontramos parece que  não há como liberar o perdão: lembre-se sempre de que houve “Aquele” que nos amou e nos perdoou primeiro, “Jesus Cristo”     A  palavra do Senhor é agradável, e a palavra Caridade vem acompanhada do amor de Deus: o que mostra a carta de Paulo em I Corintios. Cor. 13. 1  Ainda que eu falasse as línguas dos homens e dos anjos, e não tivesse amor, seria como o metal que soa ou como o sino que tine. 2  E ainda que tivesse o dom de profecia, e conhecesse todos os mistérios e toda a ciência, e ainda que tivesse toda a fé, de maneira tal que transportasse os montes, e não tivesse amor, nada seria. 3  E ainda que distribuísse toda a minha fortuna para sustento dos pobres, e ainda que entregasse o meu corpo para ser queimado, e não tivesse amor, nada disso me aproveitaria. 4  O amor é sofredor, é benigno; o amor não é invejoso; o amor não trata com leviandade, não se ensoberbece. 5  Não se porta com indecência, não busca os seus interesses, não se irrita, não suspeita mal; 6  Não folga com a injustiça, mas folga com a verdade; 7  Tudo sofre, tudo crê, tudo espera, tudo suporta. 8  O amor nunca falha; mas havendo profecias, serão aniquiladas; havendo línguas, cessarão; havendo ciência, desaparecerá; 13  Agora, pois, permanecem a fé, a esperança e o amor, estes três, mas o maior destes é o amor.”                                                                                                                                    Perdoar vem do grande amor de Deus: assim disse Deus a todos os pecadores em Isaias. Isa. 55. “6  Buscai ao Senhor enquanto se pode achar, invocai-o enquanto está perto.  7  Deixe o ímpio o seu caminho, e o homem maligno os seus pensamentos, e se converta ao Senhor, que se compadecerá dele; torne para o nosso Deus, porque grandioso é em perdoar. 8  Porque os meus pensamentos não são os vossos pensamentos, nem os vossos caminhos os meus caminhos, diz o Senhor. 9  Porque assim como os céus são mais altos do que a terra, assim são os meus caminhos mais altos do que os vossos caminhos, e os meus pensamentos mais altos do que os vossos pensamentos. 10  Porque, assim como desce a chuva e a neve dos céus, e para lá não tornam, mas regam a terra, e a fazem produzir, e brotar, e dar semente ao semeador, e pão ao que come, 11  Assim será a minha palavra, que sair da minha boca; ela não voltará para mim vazia, antes fará o que me apraz, e prosperará naquilo para que a enviei.”                                                                                Aqui em Isaias 26, Deus mostra o seu amor dentro da sua promessa, que é sua palavra para toda a eternidade. Veja Isa. 26. “4  Confiai no Senhor perpetuamente; porque o Senhor Deus é uma rocha eterna. 5  Porque Ele abate os que habitam no alto, na cidade elevada; humilha-a, humilha-a até ao chão, e derruba-a até ao pó. 6  O pé pisá-la-á; os pés dos aflitos, e os passos dos pobres. 7  O caminho do justo é todo plano; tu retamente pesas o andar do justo.”                                                        Vejam que exemplo de amor e perdão Jesus nos deu em Lucas. Luc. 23: mas o observem também o que o ser humano da época fez. Isto é um exemplo a não ser seguido “33  E, quando chegaram ao lugar chamado a Caveira, ali o crucificaram, e aos malfeitores, um à direita e outro à esquerda. 34  E dizia Jesus: Pai, perdoa-lhes, porque não sabem o que fazem. E, repartindo as suas vestes, lançaram sortes. 35  E o povo estava olhando. E também os príncipes zombavam dele, dizendo: Aos outros salvou, salve-se a si mesmo, se este é o Cristo, o escolhido de Deus.”                            
A Bíblia nos mostra exemplos de pessoas que foram perdoadas, mas que não fizeram o mesmo aquém eles deveriam perdoar. Um servo foi perdoado pelo seu senhor, sua divida, era muito grande; mas ele ao se deparar com quem  estava lhe devendo fez o oposto. Vejam o que ele fez em Mateus 18, e que você não deve fazer. Mat.  “18. 23  Por isso o reino dos céus pode comparar-se a um certo rei que quis fazer contas com os seus servos; 24  E, começando a fazer contas, foi-lhe apresentado um que lhe devia dez mil talentos; 25  E, não tendo ele com que pagar, o seu senhor mandou que ele, e sua mulher e seus filhos fossem vendidos, com tudo quanto tinha, para que a dívida se lhe pagasse. 26  Então aquele servo, prostrando-se, o reverenciava, dizendo: Senhor, sê generoso para comigo, e tudo te pagarei. 27  Então o senhor daquele servo, movido de íntima compaixão, soltou-o e perdoou-lhe a dívida. 28  Saindo, porém, aquele servo, encontrou um dos seus conservos, que lhe devia cem dinheiros, e, lançando mão dele, sufocava-o, dizendo: Paga-me o que me deves. 29  Então o seu companheiro, prostrando-se a seus pés, rogava-lhe, dizendo: Sê generoso para comigo, e tudo te pagarei. 30  Ele, porém, não quis, antes foi encerrá-lo na prisão, até que pagasse a dívida. 31  Vendo, pois, os seus conservos o que acontecia, contristaram-se muito, e foram declarar ao seu senhor tudo o que se passara. 32  Então o seu senhor, chamando-o à sua presença, disse-lhe: Servo malvado, perdoei-te toda aquela dívida, porque me suplicaste. 33  Não devias tu, igualmente, ter compaixão do teu companheiro, como eu também tive misericórdia de ti? 34  E, indignado, o seu senhor o entregou aos atormentadores, até que pagasse tudo o que devia. 35  Assim vos fará, também, meu Pai celestial, se do coração não perdoardes, cada um a seu irmão, as suas ofensas.”       O perdão é a ferramenta que precisamos para quebrarmos cadeias e grilhões, e nos libertar das amarras que nos prende ao passado. Estas prisões, por vezes não percebidas, é que nos impede de vivermos um presente feliz e ajustado com Deus. Através do amor geramos o perdão, e só através do perdão podemos alcançar a cura das feridas do passado. Amor e perdão são duas palavras que andam lado a lado, e estão envolvidas com a misericórdia. “Deus é amor” (1Jo 4.8). Esta é a mais bela definição que a Bíblia apresenta sobre o caráter de Deus. Se não fosse o Seu amor e a Sua misericórdia, jamais seriamos perdoados e, como consequência, estaríamos perdidos. A maior prova do amor de Deus para conosco, foi perdoar todos os nossos pecados através do sacrifício de Jesus na cruz.     DEUS NOS CAPACITA A AMAR E PERDOAR: A dificuldade do homem de amar e perdoar o próximo, o leva a precisar de Deus que é a fonte do amor e da misericórdia. Quem não perdoa tem o coração abafado pelo rancor e ressentimentos, e fechado à ação do Espírito Santo. Não merecemos o perdão de Deus, mas experimentamos do seu amor, bondade e misericórdia, quando mostramos a Ele um coração arrependido e aberto para perdoar aquele que nos ofendeu. Perdoar é um atributo de Deus. Quando decidimos não perdoar, anulamos o relacionamento e a comunhão com nosso irmão, e ficamos longe de Deus. Longe de Deus não existe a verdadeira alegria. Alguém já disse que, na vida cristã, “o amor é mais forte que a morte”? De fato, não perdoar é pecado e evidencia ausência de amor. Sem amor não há perdão. O perdão cura e vivifica. Perdoar significa deixar de considerar o outro com desprezo ou ressentimento. É ter compaixão, deixando de lado toda a ideia de vingar-se daquilo que foi feito, ou pelas consequências que sofremos. Perdoar é essencial ao nosso bem estar interior, e se torna um testemunho eficaz de que somos filhos de Deus, semelhantes a Ele e parecidos com Cristo. A base para o ato de perdoar está no completo e genuíno perdão que recebemos do Pai. Da mesma maneira que Ele nos perdoou, nós também devemos perdoar. “Antes sede uns para com os outros benignos, misericordiosos, perdoando-vos uns aos outros, como também Deus vos perdoou em Cristo” (Ef 4.32).                               Vejam o que diz em Colossenses 3, sobre o amor e o perdão: “12  Revesti-vos, pois, como eleitos de Deus, santos e amados, de entranhas de misericórdia, de benignidade, humildade, mansidão, longanimidade; 13  Suportando-vos uns aos outros, e perdoando-vos uns aos outros, se alguém tiver queixa contra outro; assim como Cristo vos perdoou, assim fazei vós também. 14  E, sobre tudo isto, revesti-vos de amor, que é o vínculo da perfeição.”  
O perdão seria simples se nós tivéssemos que concedê-lo somente àqueles que vêm pedir com tristeza e arrependimento. A Bíblia nos diz que devemos perdoar incondicionalmente àqueles que pecaram contra nós. Recusar-se verdadeiramente a perdoar a uma pessoa demonstra ressentimento, amargura e raiva: e nenhuma dessas características são próprias de um cristão. Na oração do Pai Nosso, pedimos a Deus que nos perdoe de nossos pecados, assim como perdoamos aos nossos devedores (Mateus 6:12). Jesus disse em Mateus 6:14-15: “Porque, se perdoardes aos homens as suas ofensas, também vosso Pai celestial vos perdoará a vós; Se, porém, não perdoardes aos homens as suas ofensas, também vosso Pai vos não perdoará as vossas ofensas.” À luz de outras Escrituras que falam do perdão de Deus, compreende-se melhor Mateus 6:14-15 como dizendo que as pessoas que se recusam a perdoar ainda não experimentaram, elas mesmas, o perdão de Deus. Sempre que falhamos desobedecendo a um dos mandamentos de Deus, contra Ele pecamos. Todas as vezes que fazemos mal a outra pessoa, pecamos não somente contra ela, mas também contra Deus. Quando olhamos a vastidão da misericórdia de Deus em nos perdoar de TODAS as nossas transgressões, nos damos conta que nós não temos o direito de reter esta graça para com os outros. Pecamos contra Deus infinitamente mais do que qualquer pessoa poderia algum dia pecar contra nós. Se Deus nos perdoa de tanto, como podemos recusar perdão a outros por tão pouco? A parábola de Jesus em Mateus 18:23-35 já mostrada aqui  é uma poderosa ilustração desta verdade. Deus promete que quando viermos a Ele pedindo perdão, Ele livremente o concede I João 1: “8  Se dissermos que não temos pecado, enganamo-nos a nós mesmos, e não há verdade em nós. 9  Se confessarmos os nossos pecados, ele é fiel e justo para nos perdoar os pecados, e nos purificar de toda a injustiça. 10  Se dissermos que não pecamos, fazemo-lo mentiroso, e a sua palavra não está em nós.     O perdão que estendemos não deve ter limites, da mesma forma que o perdão de Deus é ilimitado (Lucas 17. “3  Olhai por vós mesmos. E, se teu irmão pecar contra ti, repreende-o e, se ele se arrepender, perdoa-lhe. 4  E, se pecar contra ti sete vezes no dia, e sete vezes no dia vier ter contigo, dizendo: Arrependo-me; perdoa-lhe.     A Bíblia diz que Deus perdoa os nossos pecados e deles não mais se lembra. Diz ainda, que devemos perdoar assim como Deus em Cristo nos perdoou. O que significa perdoar e não mais se lembrar? Significa, porventura, amnésia? Absolutamente não! Deus não tem amnésia. Deus sabe tudo e jamais fato algum é apagado da sua memória. Mas, então, o que a Bíblia quer dizer que Deus perdoa e esquece? Significa que Deus nunca mais cobra outra vez aquilo que Ele perdoou. Deus nunca mais lança em nosso rosto aquilo que confessamos e abandonamos. Assim, também, quando a Bíblia diz que devemos perdoar como Deus e esquecer, não significa que os fatos que nos machucaram serão apagados da nossa memória. Isso é impossível e nem mesmo depende de nós. As coisas vêm à nossa memória querendo nós ou não. Perdoar e esquecer significa lembrar sem sentir dor; significa nunca mais cobrar da pessoa perdoada a mesma dívida. O perdão é uma necessidade fundamental da vida. É impossível ter uma vida saudável emocional, física e espiritualmente sem o exercício do perdão. Quem não  perdoa não pode orar. Quem não perdoa não pode trazer sua oferta ao altar. Quem não perdoa não pode ser perdoado. Quem não perdoa adoece fisicamente. Quem não perdoa é entregue aos verdugos e flageladores da consciência. O perdão é até  mesmo uma questão de bom senso. Quando guardamos mágoa de alguém, acabamos  nos tornando prisioneiros dessa pessoa. Ela nos escraviza e nos mantém em cativeiro. Quando nutrimos mágoa de alguém, esse alguém nos perturba continuamente. Se vamos nos assentar para tomar uma refeição, essa pessoa tira o nosso apetite. Se vamos sair de férias, essa pessoa pega carona conosco. Perdoar é a única maneira de quebrar essas correntes e ficarmos livres. O perdão deve ser ilimitado. Jesus nos ensina a perdoar até setenta vezes sete. Essa cifra não é literal. Ela aponta setenta vezes o número sete, o número da perfeição. O perdão é ilimitado, pois é dessa forma que Deus nos perdoa. Jesus deixou esse fato claro na sua parábola do credor incompassivo. Aquele servo que recebeu um perdão de dez mil talentos não perdoou seu conservo de uma pequena dívida de cem denários. Dez mil talentos é seiscentas mil vezes mais que cem denários. Aquele que havia recebido um perdão seiscentas mil vezes maior negou-se a perdoar alguém que lhe devia uma dívida seiscentas mil vezes menor. O rei, então, lhe entregou aos verdugos até que ele “pagasse” a dívida impagável. Um homem precisaria trabalhar cento e cinquenta mil anos para adquirir dez mil talentos recebendo o salário de um denário por dia. A nossa dívida com Deus é impagável. Por isso, o perdão de Deus é ilimitado. E Jesus foi enfático em afirmar que se não perdoarmos, não seremos perdoados: “Assim também meu Pai celeste vos fará, se do íntimo não perdoardes cada um a seu irmão” (Mt 18.35). O perdão é o caminho da cura das feridas. É a ponte de reconciliação das relações quebradas. O perdão é o remédio divino para os relacionamentos enfermos. O perdão é o bálsamo do céu para aqueles que andam machucados e feridos pela mágoa. Hoje é tempo de perdoar. Hoje, é tempo de pedir perdão. Hoje, é tempo de restaurar relacionamentos dentro da nossa casa e da igreja, a fim de vivermos uma vida plena, maiúscula e abundante. Jesus nos dá inúmeros exemplos de como perdoar: Ele perdoa de forma direta; perdoa àqueles que o negam, traem e abandonam; pede para que Deus perdoe a ignorância de seus assassinos; perdoa fazendo o bem; perdoa acolhendo o pecador; perdoa esquecendo o mal e a iniquidade; perdoa dando a outra face; perdoa ficando calado; perdoa aceitando a fraqueza humana e condição da concupiscência que Ele mesmo pôde experienciar – sem pecar.                                            Veja oque diz em Marcos.11 “25  E, quando estiverdes orando, perdoai, se tendes alguma coisa contra alguém, para que vosso Pai, que está nos céus, vos perdoe as vossas ofensas. 26  Mas, se vós não perdoardes, também vosso Pai, que está nos céus, vos não perdoará as vossas ofensas.”                                  A questão do perdão tem como pano de fundo o conceito de igualdade perante Deus, igualdade entre todos. Quando somos capazes de perdoar aos outros, mas não a nós mesmos, estamos afirmando que somos soberbos, pois nos entendemos menos capazes do que outras pessoas de cometer tal erro. O mesmo vale para quando rejeitamos o perdão de Deus e dos outros. Importante lembrar Provérbios 16,18, que diz: “O orgulho vem antes da destruição; o espírito altivo, antes da queda”. Só o perdão traz a verdadeira paz. Por fim, quando nos perdoamos, ajudamos os outros a se perdoarem; e isso os edifica e edifica o todo. Perdoar a si mesmo e aos outros tem um poderoso efeito multiplicador e foi acreditando nesse efeito positivo que Jesus calcou sua doutrina.  O perdão é um princípio fundamental para a vida cristã; uma das coisas que mantém muitos em cativeiro hoje.  A maioria está muito bem com o princípio do perdão, mas nunca realmente executam o seu pleno significado em sua vida.  A falta de perdão na vida de uma pessoa é uma escravidão destrutiva que causa contenda, divisão, depressão, opressão, doença, divorcio e até mesmo condenação.   Definição de Perdão: Conceder indulto gratuito ou remissão de qualquer ofensa ou dívida; desistir de toda reivindicação. A palavra grega traduzida como "perdoar" significa literalmente cancelar ou remir. [post_ad] Significa a liberação ou cancelamento de uma obrigação.     1. O perdão é uma ordem não uma sugestão. Mateus 6: “ 14  Porque, se perdoardes aos homens as suas ofensas, também vosso Pai celestial vos perdoará a vós; 15  Se, porém, não perdoardes aos homens as suas ofensas, também vosso Pai vos não perdoará as vossas ofensas.”    Isto é fato depois que o Senhor ensinou Seus discípulos a orar.  Este é um princípio espiritual. Deus não quer falar conosco até que reconciliemos nossas diferenças com o outro. Mateus 5: “23  Portanto, se trouxeres a tua oferta ao altar, e aí te lembrares de que teu irmão tem alguma coisa contra ti, 24  Deixa ali diante do altar a tua oferta, e vai reconciliar-te primeiro com teu irmão e, depois, vem e apresenta a tua oferta. 25  Concilia-te depressa com o teu adversário, enquanto estás no caminho com ele, para que não aconteça que o adversário te entregue ao juiz, e o juiz te entregue ao oficial, e te encerrem na prisão.”                                                                                       
 Diz assim em Colossenses 3:12-13 “Revesti-vos pois, como eleitos de Deus, santos, e amados, de entranhas de misericórdia, de benignidade, humildade, mansidão, longanimidade; Suportando-vos uns aos outros, e perdoando-vos uns aos outros, se algum tiver queixa contra outro: assim como Cristo vos perdoou, assim fazei vós também”    Não há limite para o perdão. Mateus 18: “ 21  Então Pedro, aproximando-se dele, disse: Senhor, até quantas vezes pecará meu irmão contra mim, e eu lhe perdoarei? Até sete? 22  Jesus lhe disse: Não te digo que até sete; mas, até setenta vezes sete.”   Jesus não disse para perdoar 490 vezes e parar, é ilimitado.
- Quantas vezes você quer ser perdoado? Jesus disse a Pedro: setenta vezes sete por dia
- 1 Coríntios 13:5 - O amor não guarda rancor.
- 1 Pedro 4:8 - O amor cobre uma multidão de pecados.  “7  E já está próximo o fim de todas as coisas; portanto sede sóbrios e vigiai em oração. 8  Mas, sobretudo, tende ardente amor uns para com os outros; porque o amor cobrirá a multidão de pecados. 9  Sendo hospitaleiros uns para com os outros, sem murmurações,”    Devemos aprender a perdoar como Deus perdoa.  A falta de perdão nos mantém em cativeiro. Mateus 18:23-35 é a parábola do servo incompassivo, que havia sido perdoado suas dividas e não fez o mesmo com quem lhe devia. Isto impede o perdão do Pai.  Fomos perdoados de uma dívida que nunca poderíamos pagar, qualquer dívida para nós é minúscula em comparação ao que recebemos. Ele foi entregue aos torturadores. V.34 - A falta de perdão abre a porta para doenças físicas e mentais e fortalezas demoníacas. Pode limitar ou até mesmo bloquear as bênçãos em nossa vida.
Podemos bloquear nosso próprio perdão. Mateus 6:14-15 - Se não perdoamos, não podemos ser perdoados.
- Provérbios 28:13 “Aquele que encobre as suas transgressões jamais prosperará, mas o que as confessa e deixa alcançará misericórdia. 14  Bem-aventurado o homem que continuamente teme; mas o que endurece o seu coração cairá no mal.”                                                                                        veja o que diz em  Hebreus 12:
14  Segui a paz com todos, e a santificação, sem a qual ninguém verá o Senhor; 15  Tendo cuidado de que ninguém se prive da graça de Deus, e de que nenhuma raiz de amargura, brotando, vos perturbe, e por ela muitos se contaminem.                                 

Você deve ser capaz de ver o seu agressor como um espírito vivo, não um inimigo, não como um desafio no caminho da vida, não como um obstáculo no seu caminho para o paraíso. Não podemos permitir quaisquer áreas de falta de perdão em nossa vida.  Devemos manter nossa consciência limpa e manter-nos em comunhão com os demais. Não insistir na falta de perdão. Ordena a sua alma para estar sujeita ao seu espírito. Conclusão: Romanos 12:14-18 “14 Abençoai aos que vos perseguem, abençoai, e não amaldiçoeis. 15 Alegrai-vos com os que se alegram; e chorai com os que choram;  16 Sede unânimes entre vós; não ambicioneis coisas altas, mas acomodai-vos às humildes; não sejais sábios em vós mesmos;  17 A ninguém torneis mal por mal; procurai as coisas honestas, perante todos os homens. 18 Se for possível, quanto estiver em vós, tende paz com todos os homens. “ "Sempre perdoe seus inimigos - nada os aborrece mais”       Nobres leitores sei que é difícil perdoar aqueles que nos afrontaram, que é difícil perdoar aqueles que nos fizeram mal. Mas se Jesus nos perdoou por tudo que fomos, por tudo que fizemos, nós devemos fazer o mesmo com nossos irmãos. Devemos entender que tanto nós como nossos irmãos são sujeitos ao erro, qualquer erro. Não devemos apoiar o erro do irmão, mas compreender o irmão e ajudá-lo a se consertar.                       O perdão ajuda você a alcançar seus objetivos, mesmo os mais práticos e imediatos. Talvez você queira um trabalho melhor para ganhar mais dinheiro, queira ter relacionamentos melhores ou viver em um lugar mais agradável. O perdão ajuda você a alcançar tudo isto. Se você não perdoou, uma parte de sua energia interna de vida fica presa ao ressentimento, raiva, dor ou a algum tipo de sofrimento. Essa energia de vida que está presa irá limitar você. É mais fácil estar por perto de uma pessoa que perdoa do que uma que não perdoa? Sim, com certeza é. A qualidade da sua vida depende da qualidade de seus relacionamentos. Todos os aspectos em sua vida irão mudar para melhor, assim que você aprender a perdoar: seja na sua família, na sua vida profissional ou vida social. Aprender a perdoar irá melhorar todos seus relacionamentos porque sua atitude irá melhorar. Na medida em que seus relacionamentos melhoram, todos os aspectos de sua vida também irão melhorar. Aprender a perdoar também a si mesmo é de importância vital. Ferir-se, recusando a perdoar a si mesmo, irá machucar os outros também. Se você não perdoar a si mesmo, então você ira punir-se negando a si mesmo as coisas boas da vida. Quanto mais você negar a si mesmo, menos você terá a doar. Quanto menos você doar, menos você poderá beneficiar quem está a sua volta. Quando você para de limitar o que você recebe, você para de limitar o que pode doar. Todo mundo se beneficia quando você perdoa a si mesmo, pois assim você permitirá mais coisas boas em sua vida e possuirá um monte a mais para doar.      Quando você perdoa, você se torna um melhor marido ou esposa, você se torna um melhor aluno ou professor, você se torna um melhor empregado ou empregador e você se torna um melhor pai ou filho. Quando você é capaz de perdoar, você se abre ao sucesso, seja o que ele significar para você. Conforme você aprende a perdoar, o que parecia impossível não apenas se torna possível, mas até mesmo mais fácil de alcançar.            
Se você é uma pessoa religiosa ou espiritual, aprender maneiras práticas de perdoar melhorará e aprofundará sua experiência religiosa ou pratica espiritual. Isto livrará você da culpa de não ser tão “bom” quanto você acha que deveria ser, e ajudará você a se tornar a pessoa que você gostaria de ser. Praticar o perdão fortalece a bondade dentro de você e assim, você se torna mais ativo em sua vida. Você se sentirá menos inclinado a fazer coisas que você sabe que não deve, mas que não foi capaz de parar de fazer por conta própria. Você começará a fazer mais as coisas que você sabe que deve, mas que ainda não foi capaz de começar a fazer. Aprender a perdoar só ajuda você; nunca fará com que você se machuque.                                                           
Perdoando Outras Pessoas - Direção de Deus. Perdoar outras pessoas pode até parecer uma escolha, e em certo sentido é, mas Deus tem sido muito claro quanto ao perdão. Ele nos deu direção específica em numerosas Escrituras, todas as quais podem ser resumidas em apenas uma palavra - perdoe! A Palavra de Deus diz: "E quando estiverem orando, se tiverem alguma coisa contra alguém, perdoem-no, para que também o Pai celestial lhes perdoe os seus pecados" (Marcos 11:25). "Não julguem, e vocês não serão julgados. Não condenem, e não serão condenados. Perdoem, e serão perdoados" (Lucas 6:37).
Deus está dizendo que devemos perdoar para o nosso próprio bem! Ele não está falando de se é para o bem da pessoa que precisa ser perdoada. Nós somos os que Deus está tentando proteger. Nós somos os recebedores do maior benefício do perdão, não a outra pessoa. Um espírito de rancor complica e compromete a nossa caminhada diária com Deus. Perdoar os outros nos liberta da raiva e nos permite receber a cura de que precisamos. A razão por que Deus nos deu direção específica é porque Ele não quer que nada se coloque entre nós e Ele. O amor de Deus por nós vai além de nossa compreensão. Perdoar outras pessoas nos poupa das consequências de viver com um coração rancoroso.
Perdoar outras pessoas não carrega consigo uma única decisão sobre a qual ainda tenhamos de ponderar. Deus não qualificou um pecado como sendo mais grave para Ele do que outro e não qualificou um pecado cometido contra nós como merecedor do perdão enquanto outro não. Por exemplo, Deus não está dizendo: "Se uma pessoa mentir ou roubar de você, você deve perdoá-la, mas se abusar de você ou prejudicar o seu filho, você pode seguir sem perdoá-la." Ele está dizendo para perdoar a todos, sempre, e para fazê-lo imediatamente.                                   
Amor Cristão – O Mandamento de Cristo
Qual é a parte central do amor cristão? Jesus disse: "Com isso todos saberão que vocês são meus discípulos, se vocês se amarem uns aos outros" (João 13:35). João, inspirado pelo Espírito Santo, escreveu certa vez: "Sabemos que já passamos da morte para a vida porque amamos nossos irmãos. Quem não ama permanece na morte" (1 João 3:14). Vejam as palavras de Amor de Jesus em  1 João 5: “1  Todo aquele que crê que Jesus é o Cristo, é nascido de Deus; e todo aquele que ama ao que o gerou também ama ao que dele é nascido. 2  Nisto conhecemos que amamos os filhos de Deus, quando amamos a Deus e guardamos os seus mandamentos. 3  Porque este é o amor de Deus: que guardemos os seus mandamentos; e os seus mandamentos não são pesados. 4  Porque todo o que é nascido de Deus vence o mundo; e esta é a vitória que vence o mundo, a nossa fé. 5  Quem é que vence o mundo, senão aquele que crê que Jesus é o Filho de Deus? 6  Este é aquele que veio por água e sangue, isto é, Jesus Cristo; não só por água, mas por água e por sangue. E o Espírito é o que testifica, porque o Espírito é a verdade. 7  Porque três são os que testificam no céu: o Pai, a Palavra, e o Espírito Santo; e estes três são um. 8  E três são os que testificam na terra: o Espírito, e a água e o sangue; e estes três concordam num.”   Amor Cristão - Não é um sentimento, mas um estilo de vida. Então, o que essas escrituras a respeito do "amor cristão" realmente significam? É uma sensação calorosa? Eu não tenho uma sensação calorosa por todas as pessoas que conheço, cristãs ou não - isso significa que não sou salvo? Não, um "sentimento caloroso" não é a definição bíblica de "amor". Então, qual é a definição bíblica de amor? Vamos pesquisar as Escrituras para descobrir...
No Evangelho de Lucas, Jesus elabora um pouco mais esse princípio de "façam aos outros o que vocês querem que eles lhes façam". Ele diz: "Dê a todo o que lhe pedir, e se alguém tirar o que pertence a você, não lhe exija que o devolva. Como vocês querem que os outros lhes façam, façam também vocês a eles. Que mérito vocês terão, se amarem aos que os amam? Até os ‘pecadores’ amam aos que os amam. E que mérito terão, se fizerem o bem àqueles que são bons para com vocês? Até os ‘pecadores’ agem assim. E que mérito terão, se emprestarem a pessoas de quem esperam devolução? Até os ‘pecadores’ emprestam a ‘pecadores’, esperando receber devolução integral. Amem, porém, os seus inimigos, façam-lhes o bem e emprestem a eles, sem esperar receber nada de volta. Então, a recompensa que terão será grande e vocês serão filhos do Altíssimo, porque ele é bondoso para com os ingratos e maus. Sejam misericordiosos, assim como o Pai de vocês é misericordioso" (Lucas 6:30-36).                                                                                Amor Cristão - Amor Abnegado e Generoso. O amor cristão é dar aos outros o que você gostaria que dessem a você se estivesse na situação deles - e é fazer isso mesmo se não puderem pagá-lo de volta. Na verdade, é fazê-lo especialmente se não puderem pagá-lo de volta! O amor cristão é respeito pelos outros. É misericórdia. É caridade. Vejam  as palavras do grande amor de Deus desde a antiguidade em Miquéias 7. “18  Quem é Deus semelhante a ti, que perdoa a iniquidade, e que passa por cima da rebelião do restante da sua herança? Ele não retém a sua ira para sempre, porque tem prazer na sua benignidade. 19  Tornará a apiedar-se de nós; sujeitará as nossas iniquidades, e tu lançarás todos os seus pecados nas profundezas do mar. 20  Darás a Jacó a fidelidade, e a Abraão a benignidade, que juraste a nossos pais desde os dias antigos.”                          CONCLUSÃO:  Não existe pecador, por mais longe que tenha ido nas profundezas do pecado, que não possa receber a compaixão e a misericórdia de Deus, O qual está esperando para restaurá-lo. Não existe pecado, por pior que seja que Deus não esteja mais que disposto a perdoar, e limpar as impurezas e imundícias da alma. Não existe como recuperar os pecados perdoados, pois eles desaparecem totalmente quando Deus os lança nas profundezas do mar.                                                   APELO:  Não hesite em ir a Deus com teus pecados, Deus deseja restaurar tua alma. Não tenha medo de aproximar-se de Deus se tens o coração arrependido. Não fuja de Deus, vá a Ele agora mesmo; Ele te espera cheio de misericórdia e compaixão para te dar o perdão e restaurar-te.                    O amor de Jesus por nós: João  “10:11 Eu Sou o bom pastor; o bom pastor dá a sua vida pelas ovelhas 17  Por isto o Pai me ama, porque dou a minha vida para tornar a tomá-la. 18  Ninguém ma tira de mim, mas Eu de mim mesmo a dou; tenho poder para a dar, e poder para tornar a tomá-la. Este mandamento recebi de meu Pai.”       Veja o que diz em João 15: “9  Como o Pai me amou, também Eu vos amei a vós; permanecei no meu amor. 10  Se guardardes os meus mandamentos, permanecereis no meu amor; do mesmo modo que eu tenho guardado os mandamentos de meu Pai, e permaneço no seu amor. 11  Tenho-vos dito isto, para que o meu gozo permaneça em vós, e o vosso gozo seja completo. 12  O meu mandamento é este: Que vos ameis uns aos outros, assim como Eu vos amei. 13  Ninguém tem maior amor do que este, de dar alguém a sua vida pelos seus amigos. 14  Vós sereis meus amigos, se fizerdes o que Eu vos mando. 15  Já vos não chamarei servos, porque o servo não sabe o que faz o seu senhor; mas tenho-vos chamado amigos, porque tudo quanto ouvi de meu Pai vos tenho feito conhecer. 16  Não me escolhestes vós a mim, mas eu vos escolhi a vós, e vos nomeei, para que vades e deis fruto, e o vosso fruto permaneça; a fim de que tudo quanto em meu nome pedirdes ao Pai Ele vo-lo conceda.”                                                                                                        2Cor.8: “9  Porque já sabeis a graça de nosso Senhor Jesus Cristo que, sendo rico, por amor de vós se fez pobre; para que pela sua pobreza enriquecêsseis”                                                                  veja o que diz em Ef.3: “
17  Para que Cristo habite pela fé nos vossos corações; a fim de, estando arraigados e fundados em amor, 18  Poderdes perfeitamente compreender, com todos os santos, qual seja a largura, e o comprimento, e a altura, e a profundidade, 19  E conhecer o amor de Cristo, que excede todo o entendimento, para que sejais cheios de toda a plenitude de Deus.                                      E  Jesus falou assim em Apoc.1: “5  E da parte de Jesus Cristo, que é a fiel testemunha, o primogênito dentre os mortos e o príncipe dos reis da terra. Àquele que nos amou, e em seu sangue nos lavou dos nossos pecados, 6  E nos fez reis e sacerdotes para Deus e seu Pai; a ele glória e poder para todo o sempre. Amém.”                        
 Nobres leitores termino aqui a parte II deste tema, e pretendo escrever mais pouco sobre Amor e perdão.  Muito obrigado a todos pelo apoio, e incentivo que todos tem me dado. Não sou pastor, mas sim um estudioso da Bíblia. Sou membro da Primeira Igreja Batista de Campo Grande MS e capelão hospitalar                                   
Campo Grande 18 de novembro de 2015                                     jcr0856@hotmail.com
 How to receive and deserve God's blessings in your life. Part II                                                                    Love and forgiveness: the reward, the prize given by God.
Noble readers is the subject of Part II, and still showing a little more about Love, but with forgiveness. So it was and still is God through the Son "Jesus Christ" came into the world for the sake of "Father" to save humanity from bondage, slavery of sin and death. I want to show everyone that those who practice love and forgiveness frees you receive from God the reward, the reward, the prize. He who loves, forgives: you do it? Do not do. Do you know why not, and do this: why not put God first in our lives. Unconditional love, true, it does not hurt, not rude, it does not hurt and does not cause pain. But only those who first loves God can truly love.
It is biblical command: See what it says in Matthew. Mat.22. "36 Teacher, which is the great commandment in the law? 37 And Jesus said unto him, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind. 38 This is the first and great commandment. 39 And the second is like this, is: Love your neighbor as yourself. "And forgiveness! You know the Lord's Prayer! "9 Therefore pray ye: Our Father which art in heaven, hallowed be thy name; 10 Thy kingdom come, thy will be done, on earth as in heaven; 11 our daily bread Give us this day; 12 And forgive us our debts, as we forgive our debtors; 13 And lead us not into temptation; but deliver us from evil; For thine is the kingdom and the power and the glory, forever. Amen. "We know very well here in these verses right, but who teaches should also show these verses. . Here's what they say: Matthew 5. "14 For if you forgive men their trespasses, your heavenly Father will forgive you; 15 But if ye forgive not men their trespasses, neither will your Father forgive your trespasses."
God does not choose short love. His love is unconditional: no matter who you are or did. It rather their repentance. Their new attitudes, their decision will to change: this is. See what it says in Ephesians. 2 "4 But God, who is rich in mercy, for his great love wherewith he loved us, 5 Even when we were dead in sins, hath quickened us together with Christ (by grace ye are saved) 6 And hath raised us up together, and She made us sit together in heavenly places in Christ Jesus; 7 To show in the coming ages the exceeding riches of his grace in his kindness toward us through Christ Jesus. 8 For by grace are ye saved through faith; and that not of yourselves: it is the gift of God. 9 Not of works, lest anyone should boast; 10 For we are his workmanship, created in Christ Jesus unto good works, which God prepared beforehand that we should walk in them. "Forgiveness must be given with love, and there should be no heartbreak, resentment, hatred nor rancor. If you still have it, you do not love and did not spare anything, and will not receive God's forgiveness nor mercy of the Lord will come upon those who do so. Who says he has no sin is a liar, and this does not please God. And every one that loveth, know God, but there are many who do not love, and who want to be loved. The love of God is not in these people. . See what it says in I John Jõ.4 "7 Beloved, let us love one another; for love is of God; and everyone who loves is born of God and knows God. 8 Whoever does not love does not know God; for God is love. 9 In this was manifested the love of God toward us, because that God sent his only Son into the world, that we might live through him. 10 In this is love, not that we loved God, but that He loved us and sent his Son to be the propitiation for our sins. 11 Beloved, if God so loved us, we also ought to love one another. 12 No man hath seen God; if we love one another, God dwelleth in us, and is perfected in us his love. 15 Whosoever shall confess that Jesus is the Son of God, God dwelleth in him, and he in God. 16 And we have known and believed the love that God hath to us. God is love; and whoever abides in love abides in God, and God in him. 17 Herein is our love made perfect with us, that the day of judgment we trust; because as He is, so are we in this world. 18 There is no fear in love; but perfect love casts out fear; because fear has to do with punishment, and he who fears is not made perfect in love. 19 We love Him because He first loved us. 20 If a man say, I love God, and hateth his brother, he is a liar. For he who does not love his brother whom he hath seen, how can you love God whom he hath not seen? 21 And this commandment have we from him:. That he who loves God must also love his brother "They saw the importance of love! God is always ready to forgive our sins. Just admit and ask forgiveness and also release forgiveness, even in very difficult situations, that seems impossible to humans forgive. But we should always think of God in all that He has done for all mankind, and without asking anything in return, when we trust and put God first, even if the situation in which we find seems that there is no release forgiveness : always remember that there was "One" who loved us and forgave us first, "Jesus Christ"
 The word of the Lord is nice, and the word charity comes from the love of God, which shows the letter of Paul in I Corinthians. Cor. 13 1 Though I speak with the tongues of men and of angels, and have not charity, I like sounding brass or as the bell tine. 2 And though I have the gift of prophecy, and understand all mysteries and all knowledge, and though I have all faith, so as to remove mountains, but have not love, I am nothing. 3 If I give all I possess to the poor, and though I give my body to be burned, but have not love, I gain nothing. 4 Love is patient and is kind; love is not envious; love does not trifle with, is not puffed up. 5 Do not behave itself unseemly, seeketh not her own, is not easily provoked, thinketh no evil; 6 does not rejoice in iniquity, but rejoices in the truth; 7 It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. 8 Love never fails; but whether there be prophecies, they shall fail; whether there be tongues, they shall cease; whether there is knowledge, it will disappear; . 13 And now abideth faith, hope and charity, these three; but the greatest of these is love "Forgiveness comes from the great love of God, God said so all sinners in Isaiah. Isa. 55. "6 Seek the Lord while he may be found; call on him while he is near. 7 Let the wicked forsake his way, and the unrighteous man his thoughts, and turn to the Lord, to have mercy on them; and to our God, for He will abundantly pardon. 8 For my thoughts are not your thoughts, neither are your ways my ways, saith the Lord. 9 For as the heavens are higher than the earth, so are my ways higher than your ways and my thoughts higher than your thoughts. 10 For as the rain cometh down and the snow from heaven, and do not return there but water the earth and make it bring forth and bud, and give seed to the sower and bread to the eater: 11 So shall my word that goes out from my mouth; it shall not return unto me void, but it shall accomplish that which I please, and it shall prosper in the thing for which I sent it. "
Here in Isaiah 26, God shows his love within your promise, which is their word for eternity. See Isa. 26. "4 Trust in the Lord forever; for the Lord God is everlasting strength. 5 For He slaughter those who dwell on high, the lofty city; humiliates her, humiliates her to the ground, and tips to the dust. 6 The foot will step on it; the feet of the poor, and the steps of the poor. 7 Just the way it is every plan; you rightly expenses the floor of the fair. "
 See that example of love and forgiveness Jesus gave us in Luke. Luc. 23: but also watch what human beings of that time did. This is an example not to be followed "33 And when they were come to the place called Calvary, there they crucified him, and the malefactors, one right and one left. 34 Then said Jesus, Father, forgive them, for they know not what they do. And dividing his garments, they cast lots. 35 And the people stood beholding. And the rulers also scoffed at him, saying. He saved others, save himself, if this is the Christ, the chosen of God "The Bible shows us examples of people who were forgiven, but that did not make the same short they should forgive. A servant was forgiven by his master, its debt was very large; but to come across anyone who owed him did the opposite. Look what he did in Matthew 18, and you should not do. Matt. "18. 23 Therefore is the kingdom of heaven likened unto a certain king who would take account of his servants; 24 And beginning to reckon, one was brought unto him who owed him ten thousand talents; 25 And yet he had no means to pay, his lord commanded that he, and his wife and children were sold, with all that he had, so that the debt is paid him. 26 The servant therefore fell down, and worshiped him, saying, Lord, have patience with me, and I will pay thee. 27 Then the lord of that servant was moved with compassion, released him, and forgave him the debt. 28 Coming out, however, that slave found one of his fellow servants who owed him an hundred pence: and laying hold of him, choked him, saying, Pay me what you owe me. 29 And his fellow servant fell down at his feet, and besought him, saying, Be with me, and I will pay thee. 30 But he would not: but went and cast him into prison, till he should pay the debt. 31 Seeing therefore their servants what was happening, they were very sorry, and came and told unto their lord all that was done. 32 Then his lord summoned him to his presence, said to him, O thou wicked servant, I forgave thee all that debt because you begged me. 33 Shouldest not thou also have had compassion on thy fellow servant, even as I had pity on thee? 34 And being angry, his lord delivered him to the tormentors, till he should pay all that was due. 35 And you shall also my heavenly Father from the heart forgive not every one his brother their trespasses. "Forgiveness is the tool we need to we break chains and shackles and free ourselves from the chains holding us to past. These arrests, sometimes unnoticed, is that prevents us from living a happy and gift set with God. Through love we generate forgiveness, and only through forgiveness we can achieve healing of the wounds of the past. Love and forgiveness are two words that go hand in hand, and are involved with mercy. "God is love" (1 John 4.8). This is the most beautiful setting offered in the Bible about God's character. If it were not for His love and His mercy, we would never be forgiven and, consequently, would be lost. The greatest proof of God's love for us, was to forgive all our sins through the sacrifice of Jesus on the cross. God enables us to LOVE AND FORGIVE: The difficulty of man to love and forgive others, takes in need of God who is the source of love and mercy. Who does not forgive has the heart drowned out by rancor and resentment, and closed to the Holy Spirit. We do not deserve God's forgiveness, but experience of his love, kindness and mercy when we show Him a heart contrite and open to forgive the one who offended us. Forgiveness is an attribute of God. When we decided not forgive, annul the relationship and communion with our brother, and we were far from God. Far from God there is no real joy. Someone once said that in the Christian life, "love is stronger than death"? In fact, there is forgive sin and shows lack of love. Without love there is no forgiveness. Forgiveness heals and gives life. Forgiveness means fail to consider the other with contempt or resentment. You have compassion, leaving aside the whole idea of ​​revenge what has been done, or the consequences that we suffer. Forgiveness is essential to our inner well-being, and becomes an effective witness that we are children of God, like him and like Christ. The basis for the act of forgiving is the complete and genuine forgiveness we receive from the Father. Just as He has forgiven us, we must also forgive. "And be toward each other, tenderhearted, forgiving one another, even as God in Christ forgave you" (Ephesians 4:32). See what it says in Colossians 3, about love and forgiveness, "12 Put on therefore, as the elect of God, holy and beloved, bowels of mercies, kindness, humility, meekness, longsuffering; 13 Bear with one another, and forgiving one another, if any man have a quarrel against any: even as Christ forgave you, so also do ye. 14 And above all these things put on love, which is the bond of perfection. "Forgiveness would be simple if we had to give it only to those who come asking with sadness and regret. The Bible tells us to forgive unconditionally those who sin against us. Refusing to truly forgive a person demonstrates resentment, bitterness and anger: and none of these features are characteristic of a Christian. In the Lord's Prayer, we ask God to forgive us of our sins, as we forgive our debtors (Matthew 6:12). Jesus said in Matthew 6: 14-15: "For if you forgive men their trespasses, your heavenly Father will forgive you; But if ye forgive not men their trespasses, neither will your Father forgive your trespasses "In light of other Scriptures that speak of God's forgiveness, it is better understood Matthew 6: 14-15. As saying people who refuse to forgive not yet experienced, themselves, God's forgiveness. Whenever we fail disobeying one of God's commandments, we have sinned against Him. Every time we do harm to another person, we sin not only against her but also against God. When we look at the vastness of God's mercy to forgive us of ALL our transgressions, we realize that we do not have the right to withhold this grace to others. We have sinned against God infinitely more than any person could ever sin against us. If God forgives us of so much, how can we refuse to forgive others for so little? Jesus' parable in Matthew 18: 23-35've shown here is a powerful illustration of this truth. God promises that when we come to Him for forgiveness, He freely grants I John 1: "8 If we say we have no sin, we deceive ourselves, and the truth is not in us. 9 If we confess our sins, He is faithful and just to forgive us our sins and to cleanse us from all unrighteousness. 10 If we say we have not sinned, we make him a liar, and his word is not in us. The forgiveness we extend should know no limits, just as God's forgiveness is limitless (Luke 17. "3 Take heed to yourselves. If thy brother trespass against thee, rebuke him; and if he repent, forgive . HIM 4 And if he trespass against thee seven times in a day, and seven times in a day turn again to thee, saying, I repent, forgive him The Bible says that God forgives our sins and remember them no more.. says also that we must forgive as God in Christ forgave us. What does it mean to forgive and no longer remember? It means, perhaps amnesia? Absolutely not! God does not have amnesia. God knows everything and never actually some is erased from his memory . But then what the Bible means that God forgives and forgets? It means that God never charges again that He has forgiven. God never throws in our face that we confess and forsake. So, too, when the Bible He says we must forgive as God and forget does not mean that the facts that hurt us will be erased from our memory. This is impossible and not even depend on us. Things come to our mind wanting to us or not. Forgive and forget means to remember without pain; It means never charge the forgiven person the same debt. Forgiveness is a fundamental necessity of life. It is impossible to have a healthy emotional life, physically and spiritually without the exercise of forgiveness. Who does not forgive can not pray. Who does not forgive can not bring your gift to the altar. Who does not forgive can not be forgiven. Who forgives not physically sick. Who forgives is not delivered to the tormentors and flagellants of consciousness. Forgiveness is even a matter of common sense. When we keep someone's hurt, we became prisoners of that person. It enslaves us and keeps us in bondage. When we nurture one's hurt, that someone disturbs us continuously. If we sit in for a meal, that person takes away our appetite. If we go on vacation, that person takes a ride with us. Forgiveness is the only way to break these chains and be free. Forgiveness should be unlimited. Jesus teaches us to forgive seventy times seven. This figure is not literal. She points seventy times the number seven, the number of perfection. Forgiveness is unlimited, because this is how God forgives us. Jesus made this fact clear in his Parable of the unforgiving servant. The servant who received a pardon ten thousand talents did not forgive his fellow servant of a small debt of one hundred denarii. Ten thousand talents is six hundred thousand times more than a hundred denarii. He who had received six hundred thousand times greater forgiveness refused to forgive someone who owed him six hundred thousand times smaller debt. The king then handed over to the torturers until he "paid" the unpayable debt. A man need to work one hundred and fifty thousand years to acquire ten thousand talents getting the salary of a penny a day. Our debt to God is priceless. Therefore, God's forgiveness is limitless. And Jesus was emphatic in saying that if we do not forgive, we will not be forgiven: "So also my heavenly Father do to you, if the hearts forgive not every one his brother" (Mt 18:35). Forgiveness is the way of healing the wounds. It is the bridge of reconciliation of broken relationships. Forgiveness is the divine remedy for the sick relationships. Forgiveness is the balm of heaven for those who walk bruised and wounded by grief. Today it is time to forgive. Today, it is time to ask for forgiveness. Today, it is time to restore relationships within our home and church in order to live a full uppercase and abundant life. Jesus gives us numerous examples of how to forgive: He forgives directly; forgives those who deny, betray and abandon; asks God to forgive the ignorance of his murderers; Forgive doing good; welcoming forgive the sinner; forgive forgetting evil and wickedness; forgive turning the other cheek; forgive staying silent; forgive accepting human weakness and condition of lust that he himself could experience - without sin. See WHAT says in Marcos.11 "25 And when you stand praying, forgive, if ye have ought against any: that your Father also which is in heaven may forgive you your trespasses. 26 But if ye do not forgive, neither will your Father which is in heaven may forgive your trespasses. "
 The question of forgiveness is the background of the concept of equality before God, equality of all. When we are able to forgive others, but not ourselves, we are saying that we are proud, because we understand less able than others to commit such a mistake. The same goes for when we reject God's forgiveness and others. Important to remember Proverbs 16:18, which says: "Pride goes before destruction; a haughty spirit before a fall. " Only forgiveness brings true peace. Finally, when we forgive, we help others to forgive; and it builds and builds the whole. Forgive yourself and others has a powerful multiplier effect and was believing that positive effect that Jesus trod his doctrine. Forgiveness is a fundamental principle for the Christian life; one of the things that keeps many in captivity today. Most are fine with the principle of forgiveness, but never really run its full meaning in your life. The unforgiveness in a person's life is a destructive slavery that causes strife, division, depression, oppression, disease, divorce and even condemnation.
   Definition of Forgiveness: To grant free pardon or remission of any offense or debt; give up all claim. The Greek word translated "forgiving" literally means cancel or redeem. [post_ad] means the release or cancellation of an obligation. 1. Forgiveness is a command not a suggestion. Matthew 6: "14 For if you forgive men their trespasses, your heavenly Father will forgive you; 15 But if ye forgive not men their trespasses, neither will your Father forgive your trespasses. "This is true after the Lord taught His disciples to pray. This is a spiritual principle. God does not want to talk to us until we reconcile our differences with each other. Matthew 5: "23 Therefore if thou bring thy gift to the altar, and there remember that your brother has something against you, 24 Leave there before the altar your offer, and will reconcile yourself first with your brother and, then come and offer thy gift. . 25 Agree up quickly with your accuser while you are on the road with him, lest the adversary deliver thee to the judge, and the judge deliver thee to the officer, and thou be cast into prison "It says in Colossians 3: 12-13 "Put on therefore, as the elect of God, holy and beloved, bowels of mercies, kindness, humility, meekness, longsuffering; Bearing with one another, and forgiving one another, if any man have a quarrel against any: even as Christ forgave you, so also do ye "There is no limit to forgiveness. Matthew 18: "21 Then Peter came to him and said, Lord, how often shall my brother sin against me, and I forgive him? Up to seven? 22 Jesus said unto him, I say unto thee, Until seven times; but, Until seventy times seven. "Jesus said to forgive 490 times and stop, it is unlimited.
- How often do you want to be forgiven? Jesus said to Peter, seventy times seven a day
- 1 Corinthians 13: 5 - Love does not hold grudges.
- 1 Peter 4: 8 - Love covers a multitude of sins. "7 And is near the end of all things; therefore sober, and watch unto prayer. 8 And above all things have fervent love for each other; because love covers a multitude of sins. 9 Being hospitable to one another without grumbling, "We must learn to forgive as God forgives. The lack of forgiveness keeps us in bondage. Matthew 18: 23-35 is the parable of the unmerciful servant, who had been forgiven their debts and did the same with those who owed her. This prevents the forgiveness of the Father. We have been forgiven a debt we could never pay any debt to us is tiny compared to what we received. He was handed over to the torturers. V.34 - Unforgiveness opens the door to physical and mental illness and demonic strongholds. Can limit or even block the blessings in our lives. We block our own forgiveness. Matthew 6: 14-15 - If you do not forgive, we can not be forgiven.
- Proverbs 28:13 "He who conceals his sins does not prosper, but whoever confesses and forsakes them will have mercy. 14 Blessed is the man who constantly fears; . but he who hardens his heart falls into trouble "See what it says in Hebrews 12:" 14 Follow peace with all men, and holiness, without which no man shall see the Lord; 15 Taking care that no one is deprived of the grace of God and that no root of bitterness springing up trouble you, and thereby many be defiled. "You should be able to see her attacker as a living spirit, not a enemy, not as a challenge in the way of life, not as an obstacle on your way to paradise. We can not allow any areas of unforgiveness in our lives. We must maintain our clean conscience and keep us in communion with others. Do not insist on unforgiveness. Sort your soul to be subject to his spirit. Conclusion: Romans 12: 14-18 "14 Bless those who persecute you; bless and do not curse. 15 Rejoice with those who rejoice; and weep with those who weep; 16 Be unanimous among you; Mind not high things, but condescend to men of humble; Do not be wise in your own conceits; 17 Repay no one evil for evil; Provide things honest in the sight of all men. 18 If possible, as lieth in you, live peaceably with all men. "" Always forgive your enemies - nothing annoys them more. "Noble readers know it's hard to forgive those who have blasphemed, it's hard to forgive those who have wronged us But if Jesus has forgiven us for everything we went, everything we did, we we should do the same with our brothers. We must understand that we and our brothers are subject to error, any error. We should not support the error of his brother, but the brother understand and help you to fix it.
  Forgiveness helps you achieve your goals, even the most practical and immediate. Maybe you want a better job to make more money, want to have better relationships or live in a nicer place. Forgiveness helps you achieve all this. If you have not forgiven, a part of your inner life energy gets trapped to resentment, anger, pain or some kind of suffering. This life energy that is prey will limit you. It's easier to be around a person who forgives than one that does not forgive? Yes, it sure is. The quality of your life depends on the quality of your relationships. All aspects in your life will change for the better, so you learn to forgive: to be in your family, in your professional life or social life. Learn to forgive will improve all your relationships because your attitude will improve. Insofar as their relationships improve all aspects of your life will improve. Also learn to forgive yourself is vitally important. Hurt themselves, refusing to forgive yourself, will hurt others as well. If you do not forgive yourself, then you will be punished denying himself the finer things in life. The more you deny yourself, the less you will have to donate. The less you give away, the less you'll benefit anyone who is around you. When you stop to limit what you get, you stop limit what can donate. Everyone benefits when you forgive yourself, so that you will most good things in your life and will have a lot more to give. When you forgive, you become a better husband or wife, you become a better student or teacher, you become a better employee or employer and you become a better parent or child. When you are able to forgive, you open yourself to success, is what it means for you. As you learn to forgive, what seemed impossible becomes not only possible, but even easier to achieve. If you are a religious or spiritual person, learn practical ways to improve forgive and deepen their religious experience or spiritual practice. This will free you from the guilt of not being so "good" as you think it should be, and will help you become the person you want to be. Practice forgiveness strengthens the goodness within you and so, you become more active in your life. You will feel less inclined to do things you know you should not, but it was not able to stop doing on their own. You will get to do more things that you know you should, but that has not yet been able to start doing. Learn to forgive only helps you; will never cause you to get hurt. Forgiving Others - direction of God. Forgiving others may seem a choice, and in a sense it is, but God has been very clear about forgiveness. He has given us specific direction in numerous Scriptures, all of which can be summarized in one word - forgive! The Word of God says: "And when you stand praying, if you hold anything against anyone, forgive him, that your Father in heaven may forgive you your sins" (Mark 11:25). "Do not judge, and you will not be judged. Do not condemn, and will not be condemned. Forgive, and you will be forgiven" (Luke 6:37).
God is saying we should forgive for our own good! He is not talking about whether it's for the good of the person who needs to be forgiven. We are the ones God is trying to protect. We are the recipients of the greatest benefit of forgiveness, not the other person. A spirit of rancor complicates and compromises our daily walk with God. Forgiving others releases us from anger and allows you to receive healing in that we need. The reason why God gave us specific direction is because He does not want anything to come between us and Him. God's love for us is beyond our comprehension. Forgiving others spares us from the consequences of living with an unforgiving heart. Forgiving others can not carry a single decision on which we have yet to ponder. God has not called a sin to be worse for him than others and did not qualify one sinned against us as worthy of forgiveness while another does not. For example, God is not saying, "If a person lie or steal from you, you must forgive her, but abuse you or harm your child, you can follow without forgive her." He is saying to forgive everyone, always, and to do so immediately. Christian Love - The Commandment of Christ
Which is the central part of Christian love? Jesus said, "By this all will know that you are my disciples, if you love one another" (John 13:35). John, inspired by the Holy Spirit, once wrote: "We know that we have passed from death to life because we love our brothers Who does not love remains in death." (1 John 3:14). Look at the words of love of Jesus in 1 John 5: "1 Everyone who believes that Jesus is the Christ is born of God; and every one that loveth him who begot also loves him who it is born. 2 By this we know that we love the children of God, when we love God and keep his commandments. 3 For this is the love of God, that we keep his commandments; and his commandments are not burdensome. 4 For whatsoever is born of God overcomes the world; and this is the victory that overcomes the world, our faith. 5 Who is it that overcomes the world, but he that believeth that Jesus is the Son of God? 6 This is he that came by water and blood, that is, Jesus Christ; not only by water, but by water and blood. And it is the Spirit that beareth witness, because the Spirit is truth. 7 For there are three that bear record in heaven, the Father, the Word, and the Holy Spirit; and these three are one. 8 And there are three that bear witness in earth, the Spirit, and the water and the blood; and these three agree in one "Christian Love -. There is a feeling, but a lifestyle. So what do these scriptures regarding "Christian love" really mean? It is a warm feeling? I do not have a warm feeling for all the people I know, Christian or not - that means I'm not saved? Not a "warm feeling" is not the biblical definition of "love." So what is the biblical definition of love? Let's search the Scriptures to discover ...
In Luke's Gospel, Jesus elaborates a little more this principle of "do unto others as you would have them do to you". He says:.. "Give to everyone who asks you, and if anyone takes what belongs to you, does not require him to return it How do you want others to do them, also make you them What merits will you have if love those that love them? Even 'sinners' love those who love them. And what credit will have to do good to those who are kind to you? Even 'sinners' act like that. And what credit will have to lend the people who expect it back? Even 'sinners' lend to 'sinners,' expecting to receive full refund. Love, however, your enemies, do good to them, and lend to them without expecting to get anything back. Then the . reward will be great, and you will be sons of the Most High, because he is kind to the ungrateful and wicked Be merciful, just as your Father is merciful "(Luke 6: 30-36). Christian Love - Selfless Giving and love. Christian love is giving to others what you would like to give to you if you were in their situation - and is doing so even if they can not pay it back. In fact, it's doing so especially if they can not pay it back! Christian love is respect for others. It is mercy. It is charity. Look at the words of the great love of God from ancient times in Micah 7. "18 Who is a God like you, forgiving iniquity and passing over the remnant of his inheritance? He does not retain his anger forever, because He delights in mercy. 19 He will pity us; will subdue our iniquities; and thou wilt cast all their sins into the depths of the sea. 20 Thou wilt perform the truth to Jacob, and the mercy to Abraham, which you swore to our fathers from the days of old ". 

CONCLUSION: There is no sinner, however far that has gone into the depths of sin, which can not receive the compassion and mercy of God, who is hoping to restore it. There is no sin, no matter how bad it is that God is not more than willing to forgive and cleanse impurities and filth of the soul. There is no way to recover the sins forgiven, they disappear entirely when God doth drive them into the depths of the sea. APPEAL: Do not hesitate to go to God with your sins, God wants to restore your soul. Do not be afraid to draw near to God if you have a repentant heart. Do not run from God, go to Him now; He awaits you full of mercy and compassion to give forgiveness and restore you. Jesus' love for us: John "10:11 I am the good shepherd; the good shepherd giveth his life for the sheep 17 For this reason the Father loves me, because I lay down my life might take it. 18 No man taketh it from me, but I lay it down of myself; I have power to lay it down, and I have power to take it. This commandment have I received of my Father "See what it says in John 15:." 9 As the Father has loved me, so have I loved you; I abide in my love. 10 If you keep my commandments, you will abide in my love; just as I have kept my Father's commandments, and abide in his love. 11 I have told you this so that my joy may be in you and that your joy may be full. 12 My command is this: Love one another, as I have loved you. 13 No one has greater love than this, that a man lay down his life for his friends. 14 You are my friends if you do what I command you. 15 Have you not call you servants, because a servant does not know what his master; but I have called you friends, for everything that I heard from my Father I have made known. 16 Do not you choose me to me, but I have chosen you, and ordained you, that ye should go and bring forth fruit, and that your fruit should remain: so that everything in my name you ask the Father He may give you "2Cor.8:" 9 For you know the grace of our Lord Jesus Christ, who was rich, yet for your sakes he became poor,. so that by his poverty might become rich "See what it says in Ef.3:" 17 That Christ may dwell in your hearts through faith; to ye, being rooted and grounded in love, 18 May be able to comprehend with all the saints what is the breadth and length and height and depth, 19 and to know the love of Christ, which passeth . knowledge, that ye might be filled with all the fullness of God "Jesus said so in Rev.1:" 5 And from Jesus Christ, who is the faithful witness, the firstborn from the dead and the prince of the kings of the earth . Unto him that loved us, and his blood washed us from our sins, 6 And hath made us kings and priests unto God and his Father; to him be glory and dominion for ever and ever. Amen. "Finish readers here Noble Part II of this issue, and I intend to write more little about love and forgiveness. Many thanks to everyone for their support and encouragement that everyone has given me. I'm not a pastor, but a Bible scholar. I am a member of First Baptist Church of Campo Grande MS and hospital chaplain Campo Grande November 18, 2015 jcr0856@hotmail.com

Pós na lávete kai axízoun tis evlogíes tou Theoú sti zoí sas. Méros II                                                        agápi kai synchóresi: i antamoiví, to vraveío dóthike apó ton Theó.
Noble anagnóstes eínai to antikeímeno tou Mérous II, kai exakoloutheí na deíchnei lígo perissótero gia tin agápi, allá me ti synchóresi. Étsi, ítan kai exakoloutheí na eínai o Theós méso tou Yioú "Iisoús Christós" írthe ston kósmo gia chári tis «Patéra», gia na sósei tin anthropótita apó ti douleía, douleía tis amartías kai tou thanátou. Thélo na deíxo se ólous óti ekeínoi pou askoún tin agápi kai synchóresi sas apallássei apó to Theó na lávete tin antamoiví, tin antamoiví, to vraveío. Ekeínos pou agapáei, synchoreí: boreíte na to kánete? Den to kánei. Xérete giatí óchi, kai na kánoume to exís: giatí na min válei to Theó próta sti zoí mas. Anidiotelís agápi, alítheia, den vláptei, den agenís, den vláptei kai den prokaleí póno. Allá móno ekeínoi pou agapá próta o Theós boreí pragmatiká agápi.
Eínai vivlikí entolí: Deíte ti léei sto Katá Matthaíon. Mat.22. "36 Dáskale, poia entolí eínai megáli mésa ston nómo? 37 Kai o Iisoús eípe pros aftón : Théleis agapá Kýrion ton Theón sou ex ólis tis kardías sou, kai ex ólis tis psychís sou, kai ex ólis tis dianoías sou. 38 Aftí eínai i próti kai megáli entolí. 39 Kai o défteros eínai san aftó, eínai: Agápa ton plisíon sou os seaftón. "Kai i synchóresi! Xérete Prosefchí tou Kyríou! "9 proséfchontai Os ek toútou eseís: Patéra mas pou eísai stous ouranoús, as agiasteí to ónomá sou? 10 as érthei i vasileía, genithíto to thélimá sou, sti gi ópos ston ouranó? 11 árton imón ton epioúsion Dóste mas aftí ti méra? 12 Kai áfes imín ta chréi mas, ópos synchoroúme tous ofeilétes mas? 13 Kai mi mas féreis se peirasmó? allá rýsai imás apó tou poniroú? Gia sou eínai i vasileía kai i dýnamis kai i dóxa, gia pánta. Amín. "Gnorízoume polý kalá edó se aftoús tous stíchous dexiá, allá o opoíos didáskei prépei epísis na deíxei aftoús tous stíchous. . Edó eínai pou léne: Matthew 5. «14 Dioti an synchorísete ta adikímata ton anthrópon, o ouránios Patéras sas tha sas synchorísei? 15 Allá an eseís den synchorésete tis amartíes tous, oúte o Patéras sas tha synchorísei ta amartímatá sas. »
O Theós den epilégei sýntomo agápi. I agápi Tou eínai aperióristi: den échei simasía poios eísai í ékane. Eínai mállon metánoiá tous. Nées stáseis tous, tin apófasí tous voúlisi na alláxei: eínai aftó. Deíte ti léei stin pros Efesíous. 2 "4 Allá o Theós, pou eínai ploúsios se éleos, gia ti megáli agápi tou diá tou opoíou mas agápise, 5 kai enó ímastan nekroí stis amartíes, hath mas epitáchyne mazí me ton Christó (katá chári ymeís apothikévontai) 6 Kai édoken eis imás anástise mazí, kai Ekeíni mas ékane na kathísoun mazí sto epouránia en Christó Iisoú? 7 Gia na deíxei katá tous epómenous aiónes ton ypervolikó ploúto tis cháris tou me tin agathótitá tou pros emás méso tou Iisoú Christoú. 8 Epeidí, katá chári eíste sosménoi, diamésou tis pístis? kai óti den eínai apó sas : eínai dóro tou Theoú. 9 Den érgon, diá na mi kafchitheí? 10 Gia mas eínai kataskevís tou, dimiourgíthike en Christó Iisoú eis kalá érga, ta opoía proetoímase o Theós, gia na perpatísoume se aftá. "Synchóresi prépei na dínetai me agápi, kai den prépei na ypárchei skasíla, dysaréskeia, to mísos oúte mnisikakía. An échete akóma, den agapás kai den lypíthike típota, kai den tha lávoun ti synchóresi tou Theoú, oúte éleos tou Kyríou tha érthei se ekeínous pou to kánoun. Poios léei óti den échei kamía amartía eínai pséftis, kai aftó den efcharisteí ton Theó. Kai káthe énas pou agapáei, gnorízoun to Theó, allá ypárchoun polloí pou den agapoún kai théloun na agapithoún. I agápi tou Theoú den eínai se aftoús tous anthrópous. . Deíte ti léei stin Ioánnou Jõ.4 "7 Agapitoí, as agapáme o énas ton állon? gia tin agápi tou Theoú eínai? kai o kathénas pou agapá échei gennitheí apó to Theó kai gnorízei to Theó. 8 Ópoios den agapá den gnorízei ton Theó? giatí o Theós eínai agápi. 9 Se aftó to efaneróthi i agápi tou Theoú pros emás, dióti óti o Theós ésteile to monogení tou Yió ston kósmo, óti boroúme na zísoume méso aftoú. 10 Sto plaísio aftó eínai i agápi, óchi óti emeís agapísame ton Theó, allá óti Aftós mas agápise kai apésteile ton Yió tou na eínai o exilasmós gia tis amartíes mas. 11 Agapitoí, eán o Theós más agápise tóso polý, ofeíloume ki emeís na agapáme o énas ton állo. 12 Oudeís eíde poté ton Theó? an agapáme o énas ton állon, o Theós ménei mésa mas kai mésa mas eínai teleiopoiiméni agápi tou. 15 Óstis omologísei óti o Iisoús eínai o Yiós tou Theoú, o Theós ménei en aftó kai aftós en to Theó. 16 Ki emeís gnorísame kai pistépsame tin agápi pou o Theós mas. O Theós eínai agápi? kai ópoios ménei stin agápi ménei mésa Theó, kai o Theós en aftó. 17 Edó eínai i agápi mas ékane téleia mazí mas, óti i iméra tis krísis échoume empistosýni? giatí ópos eínai ekeínos, étsi eímaste ki emeís se aftón ton kósmo. 18 Den ypárchei fóvos stin agápi? Allá téleia agápi dióchnei éxo to fóvo? giatí o fóvos échei na kánei me tin timoría, kai ekeínos pou fovátai den gínetai téleia stin agápi. 19 ton agapáme, epeidí Aftós prótos igápisen imás. 20 An énas ánthropos na po, agapó to Theó, kai miseí ton adelfó tou, eínai pséftis. Dióti aftós pou den agapáei ton adelfó tou, pou ton eíde, pós boreí na agapás ton Theó, ton opoío den échei dei? 21 Kai aftí i entolí échoume apó ton :. óti aftós pou agapá ton Theó prépei epísis na agapáei ton adelfó tou «Eídan ti simasía tis agápis! O Theós eínai pánta étoimos na synchorísei tis amartíes mas. Aplá paradechtó kai na zitísei synchóresi kai epísis apeleftherónoun ti synchóresi, akómi kai se polý dýskoles katastáseis, pou faínetai adýnato gia ton ánthropo synchorísei. Allá tha prépei pánta na skeftómaste to Theó gia óla ósa échei kánei gia óli tin anthropótita, kai chorís na zitísei típota se antállagma, ótan échoume empistosýni kai na thései to Theó próta, akómi kai an i katástasi stin opoía échoume faínetai óti den ypárchei synchóresi apelefthérosi : na thymáste pánta óti ypírche "One" pou mas agápise kai mas synchórise próto, «Iisoús Christós»
 O lógos tou Kyríou eínai oraío, kai i léxi filanthropía proérchetai apó tin agápi tou Theoú, i opoía deíchnei tin epistolí tou Pávlou pros Korinthíous. Kor. 13 1 An kai miló me tis glósses ton anthrópon kai ton angélon, agápin de mi écho, mou arései na icheí oreíchalko í os to dónti koudoúni. 2 Kai an écho to chárisma tis profiteías kai gnorízo óla ta mystíria kai óli ti gnósi, kai an écho óli tin písti, óste na metakinó ta óri, allá den écho agápi, den eímai típota. 3 An mou dósei óles katécho stous ftochoús, kai an kai díno to sóma mou gia na kaeí, allá den écho agápi, écho kerdísei típota. 4 I agápi eínai asthenís kai eínai to eídos? i agápi den eínai ziliáris? i agápi den asteiévetai me, den eínai fouskoméno. 5 Min ídia symperiférontai anármosta, psáchnei, den eínai dikí tis, den eínai éfkolo na prokalései, thinketh kanéna kakó? 6 den chaíretai eis tin adikían, synchaírei de eis tin alítheia? 7 Prostatévei pánta, pánta empistévetai, pánta elpízei, pánta ypoménei. 8 I agápi oudépote ekpíptei? allá eán ypárchoun profiteíes, tha apotýchoun? eán ypárchoun glósses, tha pápsoun na ischýoun? eán ypárchei gnósi, tha exafanisteí? 13 Kai tóra ménei písti, elpída kai agápi, aftá ta tría?., Allá to megalýtero apó aftá eínai i agápi "Synchóresi proérchetai apó ti megáli agápi tou Theoú, eípe o Theós étsi óloi amartoloí ston Isaḯa. Isa. 55. "6 zitoún ton Kýrio, enóso boreí na vretheí? Kalései aftón, enó o ídios eínai kontá. 7 Afíste to kakó enkataleípsei to drómo tou, kai tin ádikos sképseis tou, kai na strafoúme pros ton Kýrio, na eléison tous? kai sto Theó mas, gia tha échei synchorísei afthónos. 8 Gia tis sképseis mou den eínai oi sképseis sas, oúte oi trópoi sas trópous mou, légei o Kýrios. 9 Gia dedoménou óti oi ouranoí eínai ypsilóteroi apó ti gi, étsi oi trópoi mou ypsilóteroi apó tous trópous sas kai tis sképseis mou ypsilótera apó tis sképseis sas. 10 Epeidí, ópos i vrochí érchetai káto kai to chióni apó ton ouranó, kai den epistréfoun ekeí allá to neró apó ti gi kai na to férei sto proskínio kai ofthalmós, kai na dósei spóro sto sporéa kai psomí gia na to tróei: 11 Étsi prépei mou léxi pou vgaínei apó to stóma mou? den thélei epistrépsei eis emé kenós, allá thélei ektelései to opoío egó parakaló, kai tha evimerísei ston prágma gia to opoío to ésteila. "
Edó ston Isaḯa 26, o Theós deíchnei tin agápi tou mésa ypóschesí sas, i opoía eínai o lógos tous gia tin aioniótita. Deíte Isa. 26. "4 Empistosýni ston Kýrio gia pánta? o Kýrios o Theós eínai aiónia dýnami. 5 Gia sfázei ekeínous pou katoikoún se ypsilá epípeda, tin evgení póli? tapeinónei tis, tapeinónei tin sto édafos, kathós kai symvoulés gia ti skóni. 6 To pódi tha perpatísei se aftó? ta pódia ton ftochón, kai ta vímata ton ftochón. 7 Aplá o trópos pou eínai káthe schédio? orthós éxoda to pátoma tis ékthesis. "
 Deíte aftó to parádeigma tis agápis kai tis synchóresis mas édose o Iisoús ston Louká. Luc. 23: allá epísis na parakolouthísete ó, ti ta anthrópina ónta ekeínis tis epochís ékanan. Aftó eínai éna parádeigma den tha tin akolouthísei »33 Kai ótan írthan ston tópo pou onomázetai Golgothá, ekeí ton, kai to kakoúrgous, stavróthike mía dexiá kai mía aristerá. 34 Tóte o Iisoús eípe, Patéra, synchóresé tous, giatí den xéroun ti kánoun. Kai diairóntas ta endýmatá tou, évalon klíron. 35 Kai o laós státhike vlépontas. Kai oi árchontes chlévaze epísis se aftón, légontas. Ésose tous állous, na sotheí, an aftó eínai o Christós, o eklektós tou Theoú "I Agía Grafí mas deíchnei paradeígmata anthrópon pou eíchan synchoretheí, allá aftó den kánei to ídio sýntomo tha prépei na synchorísei. O ypállilos eíche synchoretheí apó ton ploíarcho tou, to chréos tis ítan polý megálo? allá gia na érthei se ópoion ton ofeilómeno ékane to antítheto. Koitáxte ti ékane sto Katá Matthaíon 18, kai den prépei na kánete. Mat. "18. 23 Os ek toútou, eínai i vasileía ton ouranón paromoiasteí pros éna synkekriméno vasiliá o opoíos tha lamvánei ypópsi tou tous ypirétes tou? 24 Kai archízoun na ektimoún, éna éfere s 'aftón pou tou chrostoúse déka chiliádon talánton? 25 Kai ómos den eíche ta mésa na plirósei, árchonta tou diétaxe óti o ídios, kai i sýzygós tou kai ta paidiá poulíthikan, me óla ósa eíche, étsi óste to chréos tou katévale. 26 Epoménos, i ypállilos épese káto, kai ton proskýnisan, légontas: Kýrie, na échoun ypomoní mazí mou, kai egó tha sou plirósei. 27 Sti synécheia, o kýrios tou doúlou kiníthike me sympónia, ton apélyse, kai ton synchórese to chréos. 28 Vgaínontas, ómos, ekeínos o doúlos vríke énan apó tous synadélfous tous ypirétes tou pou tou chrostoúse éna ekató pénes: kai ton laví tou, ton épnixe, légontas, Pay mou ti mou chrostás. 29 Kai sýndouló tou épese sta pódia tou, kai ton parakaloúsan, légontas: Meíne mazí mou, kai egó tha sou plirósei. 30 allá den tha: allá píge kai ton ríchnei sti fylakí, méchri pou tha prépei na plirósei to chréos. 31 Os ek toútou, Vlépontas ton ypallílon tous to ti synévaine, ítan polý thliveró, kai írthe kai to eípe ston kýrió tous óla aftá pou éginan. 32 Sti synécheia, o kýriós tou ton kálese tin parousía tou, eípe, esý O kakós doúlos, soi synchórese óla aftá ta chréi, epeidí eseís me parakálese. 33 shouldest den theleis epísis eíche sympónia gia tous synadélfous sou ypirétis, akóma kai ópos eícha kríma gia séna? 34 Kai eínai thymoménos, o kýriós tou ton parédosan stous vasanistés, eosoú apodósi pan to ofeilómenon. 35 Kai tha prépei epísis ouránios Patéras mou apó tin kardiá synchoríso den eínai káthe énas ton adelfó tou ta paraptómatá tous. »Synchóresi eínai to ergaleío pou chreiázeste gia na spásoume tis alysídes kai ta desmá kai na apeleftherothoúme apó ta desmá mas kratá se parelthón. Oi syllípseis aftés, merikés forés aparatírito, eínai óti mas empodízei na zei mia eftychisméni kai dóro set me to Theó. Mésa apó tin agápi pou parágoun synchóresi, kai móno mésa apó ti synchóresi boroúme na petýchoume tin epoúlosi ton pligón tou parelthóntos. Agápi kai synchóresi eínai dýo léxeis pou pigaínoun chéri-chéri, kai ascholoúntai me to éleos. "O Theós eínai agápi» (1 Ioánni 4.8). Aftó eínai to pio ómorfo skinikó pou prosférontai stin Agía Grafí schetiká me ton charaktíra tou Theoú. An den ítan gia tin agápi Tou kai to éleós Tou, emeís poté den tha synchoretheí kai, katá synépeia, tha chathoún. I megalýteri apódeixi tis agápis tou Theoú gia mas, ítan na synchorísei óles tis amartíes mas méso tis thysías tou Iisoú sto stavró. O Theós mas dínei ti dynatótita na agapás: I dyskolía tou anthrópou na agapá kai na synchoreí tous állous, paírnei tin anánki tou Theoú, pou eínai i pigí tis agápis kai tou eléous. Poios den synchoreí échei i kardiá pnígikan apó mnisikakía kai aganáktisi, kai ékleise me to Ágio Pnévma. Emeís den axízoun synchóresi tou Theoú, allá i empeiría tis agápis, kalosýni kai to éleos tou, ótan Ton mia kardiá syntetrimméni kai anoiktí se synchorísei aftós pou mas deíchnoun prosvevliménos. I synchóresi eínai mia idiótita tou Theoú. Ótan apofásise na min synchoroúme, na akyrósei ti schési kai koinonía me ton adelfó mas, kai ímastan makriá apó ton Theó. Makriá apó ton Theó den ypárchei pragmatikí chará. Kápoios eípe kápote óti sti christianikí zoí, "i agápi eínai ischyróteri apó to thánato"? Stin pragmatikótita, ypárchei synchorísei tin amartían kai deíchnei élleipsi agápis. Chorís agápi den ypárchei synchóresi. Synchóresi therapévei kai dínei zoí. Synchóresi simaínei apotynchánoun na exetásoun to állo me perifrónisi í dysaréskeia. Échete sympónia, afínontas katá méros tin óli idéa tis ekdíkisis ti échei gínei, í tis synépeies pou tha ypostoún. I synchóresi eínai aparaítiti gia tin esoterikí mas evimería, kai gínetai éna apotelesmatikó martyroún óti eímaste paidiá tou Theoú, san ki aftón kai san ton Christó. I vási gia tin práxi tis synchóresis eínai i plíris kai gnísia synchóresi pou lamvánoume apó ton Patéra. Akrivós ópos mas échei synchorései, tha prépei epísis na synchoroúme. «Kai eínai éna pros to állo, kalókardoi, synchoróntas o énas ton állo, akómi kai o Theós en Christó sas synchórise» (Efesíous 4:32). Deíte ti léei sto Kolossaeís 3, gia tin agápi kai ti synchóresi, "12 Foráte os ek toútou, os eklektoí tou Theoú, ierós kai agapiménos, spláchna oiktirmón, kalosýni, tapeinofrosýni, praótita, makrothymía? 13 Arkoúda me to éna to állo, kai synchoróntas o énas ton állo, an kápoios échei mia diamáchi enantíon opoioudípote: kathós kai o Christós synchórese sas, étsi kai eseís kánete. 14 Kai páno ap 'óla aftá ta prágmata pou diatíthentai stin agápi, pou eínai o desmós tis teleiótitas. "Synchóresi tha eínai apló, an tha éprepe na to dínoun móno se ekeínous pou érchontai zitóntas me thlípsi kai lýpi. I Vívlos mas léei na synchorísei chorís órous ekeínous pou amartánoun enantíon mas. Arnoúmenos na synchorísei pragmatiká éna átomo apodeiknýei mnisikakía, pikría kai thymó: kai kanéna apó aftá ta charaktiristiká eínai charaktiristiká enós christianoú. Stin prosefchí tou Kyríou, zitáme apó ton Theó na mas synchorísei tis amartíes mas, ópos ki emeís synchoroúme tous ofeilétes mas (Katá Matthaíon 6:12). O Iisoús eípe sto Katá Matthaíon 6: 14-15: «Dióti an synchorísete stous anthrópous ta paraptómatá tous, o ouránios Patéras sas tha sas synchorísei? Allá an eseís den synchorésete tis amartíes tous, oúte o Patéras sas tha synchorísei ta amartímatá sas "Ypó to fos ton állon Grafón pou miloún gia ti synchórisi tou Theoú, eínai kalýtera katanoití Matthaíos 6:. 14-15 Ópos léne oi chrístes pou arnoúntai na synchorísoun pou den échoun akómi viósei oi ídioi, ti synchóresi tou Theoú. Káthe forá pou apotynchánoun parakoúontas mia apó tis entolés tou Theoú, échoume amartísei enántia s 'Aftón. Káthe forá pou vláptoun se állo prósopo, amartánoume óchi móno enantíon tis, allá kai enantíon tou Theoú. An koitáxoume tin aperantosýni tou eléous tou Theoú na mas synchoríseis óles tis paraváseis mas, syneiditopoioúme óti den échoume to dikaíoma na parakratísei aftí ti chári se állous. Échoume amartísei apénanti sto Theó apeíros perissótero apó káthe prósopo pou tha boroúse poté amartía enantíon mas. An o Theós mas synchoreí tóso polý, pós na arnoúmaste na synchorísoume állous gia tóso lígo? Paravolí tou Iisoú sto katá Matthaíon 18: 23-35've pou parousiázetai edó eínai mia dynatí apódeixi aftís tis alítheias. O Theós ypóschetai óti ótan erchómaste s 'Aftón gia synchóresi, Chorigeí eléfthera Ioánnou 1: «8 An poúme óti den échoume kamía amartía, emeís oi ídioi exapatísoun, kai i alítheia den eínai en imín. 9 An omologoúme tis amartíes mas, eínai pistós kai díkaios óste na synchorísei tis amartíes mas kai na mas katharísei apó káthe adikía. 10 An poúme óti den échoume amartísei, kánoume ton pséfti, kai o lógos tou den eínai en imín. I synchóresi tha prépei na epekteínei den gnorízoun ória, ópos akrivós kai i synchóresi tou Theoú eínai aperióristi (Louk 17. "3 Proséchete de eis eaftoús Eán o adelfós sou anomías enantíon sou, na ton epiplíxei?. Kai an metanoísoun, synchoreí . HIM 4 Kai an amartísei se séna eptá forés se mia méra, kai eptá forés se mia méra energopoiíste xaná se séna, légontas, écho metanoísei, ton synchoreí I Agía Grafí léei óti o Theós synchoreí tis amartíes mas kai na ta thymáste típota perissótero .. Anaférei epísis óti prépei na synchoroúme, ópos o Theós en Christó mas synchórise. Ti simaínei na synchorísei kai den thymáste? Simaínei, ísos amnisía? Katigorimatiká óchi! O Theós den échei amnisía. O Theós xérei ta pánta kai poté pragmatiká kápoia diagrafeí apó ti mními tou . Sti synécheia, ómos, ti simaínei i Agía Grafí óti o Theós synchoreí kai xechná? Simaínei óti o Theós den chreónei poté xaná óti échei synchorései. O Theós poté den ríchnei sto prósopó mas pou emeís omologoúme kai enkataleípso. Étsi, epísis, ótan i Agía Grafí Léei óti prépei na synchoroúme, ópos o Theós kai na xechásei, den simaínei óti ta gegonóta pou mas pligónoun, tha diagrafoún apó ti mními mas. Aftó eínai adýnato kai den eínai kan exartátai apó emás. Ta prágmata érchontai sto myaló mas théloun na mas í óchi. Synchorísei kai na xechásei mésa gia na thymithoúme chorís póno? Poté den simaínei chreósei to diagrafén prósopo tin ídia ofeilí. I synchóresi eínai mia themeliódis anánki tis zoís. Eínai adýnato na échoume mia ygií synaisthimatikí zoí, somatiká kai pnevmatiká chorís tin áskisi tis synchóresis. Poios den synchoreí den boreí na prosefchitheí. Poios den synchoreí, den boreí na férei to dóro sou sto thysiastírio. Poios den synchoreí den boreí na synchoretheí. Poios den synchoreí somatiká árrostos. Poios den synchoreí paradídetai stous vasanistés kai Flagellants tis syneídisis. I synchóresi eínai akóma éna théma koinís logikís. Ótan kratáme vlápsei kápoion, gíname kratoúmenoi tou en lógo prosópou. Tha mas sklavónei kai mas kratáei se douleía. Ótan galouchísei kakó tou, óti kápoios mas enochleí synechós. An kathómaste gia éna gévma, to prósopo aftó meíose tin órexí mas. An páme stis diakopés, to prósopo paírnei mia vólta mazí mas. I synchóresi eínai o mónos trópos gia na spásei aftés tis alysídes kai na eínai doreán. I synchóresi prépei na eínai aperióristi. O Iisoús mas didáskei na synchorísei evdomínta forés eptá. O arithmós aftós den eínai kyriolektikí. Episimaínei evdomínta forés eptá ton arithmó, ton arithmó tis teleiótitas. I synchóresi eínai aperióristo, giatí aftó eínai to pós o Theós mas synchoreí. O Iisoús ékane safés to gegonós aftó stin paravolí tou gia tin synchoreí ypiréti. O ypállilos o opoíos élave chári déka chiliádon talánton den synchoreí sýndouló tou enós mikroú chréous ekatón dinária. Déka chiliádes tálanta eínai exakósies chiliádes forés perissótero apó ekató dinária. Aftós pou eíche lávei exakósies chiliádes forés megalýteri synchóresi arníthike na synchorísoun kápoion pou tou chrostoúse exakósies chiliádes forés mikrótero chréos. O vasiliás tóte parédose stous vasanistés méchri na "plirónontai" to anexóflito chréos. Énas ántras prépei na ergastoún ekatón penínta chiliádes chrónia gia na apoktísei déka chiliádon talánton na párei to misthó tou enós sent tin iméra. To chréos mas pros ton Theó eínai anektímiti. Os ek toútou, i synchóresi tou Theoú eínai aperióristi. Kai o Iisoús ítan emfatikí légontas óti an den synchoroúme, den tha prépei na synchoretheí: "Étsi kai o ouránios Patéras mou na sas káno, an oi kardiés den synchoreí káthe énas ton adelfó tou» (Mat 18:35). I synchóresi eínai o trópos epoúlosi ton pligón. Eínai i géfyra tis symfilíosis ton spasménon schéseon. I synchóresi eínai i theía therapeía gia ta árrosta schéseis. I synchóresi eínai to válsamo tou ouranoú gia ekeínous pou perpatoún melaniasméno kai travmatíes apó ti thlípsi. Símera eínai kairós na synchorísei. Símera, eínai kairós na zitísei synchóresi. Símera, eínai kairós na apokatastatheí oi schéseis mésa sto spíti kai tin ekklisía mas gia na zísoun mia plíri kefalaía kai áfthoni zoí. O Iisoús mas dínei pollá paradeígmata gia to pós na synchoríso: Synchoreí ámesa? Synchoreí ekeínous pou arnoúntai, prodídoun kai na enkataleípsei? zitá apó to Theó na synchorísei tin ágnoia ton dolofónon tou? Synchoríste kánei kaló? filóxeno synchorísei ton amartoló? synchorísei xechnóntas to kakó kai tin kakía? synchorísei gyrízontas kai to állo mágoulo? synchorísei diamoní siopilí? synchorísei tin apodochí anthrópini adynamía kai tin katástasi tou póthou pou o ídios tha boroúse na antimetopísete - chorís amartía. Deíte ti léei stin Marcos.11 "25 Kai ótan stékeste prosefchómenoi, synchoreíte, eán to YE échei ófeile enantíon opoioudípote kai o Patír sas o en tois ouranoís thélei synchorísei ta amartímatá sas sas. 26 Allá an eseís den synchoroúme, oudé o Patír sas o en tois ouranoís ta amartímatá sas synchorísei. "
 To zítima tis synchóresis eínai to ypóvathro tis énnoias tis isótitas enópion tou Theoú, tin isótita ólon. Ótan eímaste se thési na synchoroúme tous állous, allá óchi tous eaftoús mas, léme óti eímaste perífanoi, giatí katalavaínoume ligótero ikanoí apó tous állous na diapráxoun éna tétoio láthos. To ídio ischýei kai gia ótan aporríptoume ti synchóresi tou Theoú kai álloi. Eínai simantikó na thymómaste Paroimíes 16:18, to opoío léei: "I yperifáneia pigaínei prin apó tin katastrofí? éna yperoptikó pnévma prin apó tin ptósi. " Móno i synchóresi férnei tin alithiní eiríni. Télos, ótan synchoroúme, boroúme na voithísoume tous állous na synchorísei? kai chtízei kai chtízei to sýnolo. Synchoréste ton eaftó sas kai tous állous échei éna ischyró pollaplasiastikó apotélesma kai pistévoun óti i thetikí epídrasi pou o Iisoús vádise to dógma tou. I synchóresi eínai mia themeliódis archí gia ti christianikí zoí? éna apó ta prágmata pou kratá pollá se aichmalosía símera. Oi perissóteroi eínai oraía me tin archí tis synchóresis, allá poté den tréchei pragmatiká to plíres nóimá tis sti zoí sas. I synchorísei sti zoí enós atómou eínai mia katastrofikí sklaviá pou prokaleí diamáches, diaíresi, tin katáthlipsi, tin katapíesi, asthéneia, to diazýgio, akóma kai tin katadíki.
   Orismós tis Synchóresis: Chorígisi doreán cháritos í diagrafís opoioudípote adikímatos í to chréos? paraititheí apó káthe dikaíoma. I ellinikí léxi pou metafrázetai "synchoreí" kyriolektiká simaínei na akyrósei í na exoflísei. [post_ad] simaínei tin apelefthérosi í tin akýrosi mias ypochréosis. 1. I synchóresi eínai mia entolí den eínai mia prótasi. Matthaíos 6: "14 Dioti an synchorísete ta adikímata ton anthrópon, o ouránios Patéras sas tha sas synchorísei? 15 Allá an eseís den synchorésete tis amartíes tous, oúte o Patéras sas tha synchorísei ta amartímatá sas. »Aftó eínai alítheia afoú o Kýrios dídaxe stous mathités Tou na proséfchontai. Aftí eínai mia pnevmatikí archí. O Theós den thélei na mas milísei méchri na symvivásoun tis diaforés mas me ton állon. Matthaíos 5: "23 Synepós, an theleis na férei to dóro sou sto thysiastírio, kai na thymáste ekeí óti o adelfós sou échei káti enantíon sou, 24 Afíste ekeí prin apó to vomó prosforá sas, kai tha symfiliósei ton eaftó sas próta me ton adelfó sou kai, Sti synécheia érchontai kai na prosféreis to dóro sou. . 25 Symfonó grígora me katígoros sas enó eíste sto drómo mazí tou, mípos o antípalos sou paradósei ston krití, kai o kritís se paradósei ston ypéfthyno, kai esý na ríchnei sti fylakí "Léei sto Kolossaeís 3: 12-13 "Válte Os ek toútou, os eklektoí tou Theoú, ierós kai agapiménos, spláchna oiktirmón, kalosýni, tapeinofrosýni, praótita, makrothymía? Échontas éna me to állo, kai synchoróntas o énas ton állo, an kápoios échei mia diamáchi enantíon opoioudípote kathós kai o Christós synchórese sas, étsi kai eseís na kánei «Den ypárchei ório gia synchóresi. Matthaíos 18: "21 Kai o Pétros írthe se aftón kai eípe, Kýrie, póso sychná o adelfós mou amartísei se ména, tha ton synchoríso? Méchri eptá? 22 O Iisoús eípe pros aftón, soi légo, méchri eptá forés? allá, Méchri evdomínta forés eptá. "O Iisoús eípe na synchorísei 490 forés kai na stamatísei, eínai aperióristi.
- Póso sychná thélete na synchoretheí? O Iisoús eípe ston Pétro, evdomínta forés eptá tin iméra
- 1 Korinthíous 13: 5 - I agápi den katéchei kakíes.
- 1 Pétrou 4: 8 - I agápi kalýptei plíthos amartión. "7 kai eínai kontá sto télos ólon ton pragmáton? Os ek toútou, nifália, kai to rolói eis tin prosefchí. 8 Kai páno ap 'óla ta prágmata échoun énthermi agápi gia ton állon? giatí i agápi kalýptei plíthos amartión. 9 Óntas filóxenoi o énas ston állo, chorís nkrínia, "Prépei na máthoume na synchoroúme, ópos o Theós synchoreí. I élleipsi tis synchóresis mas kratá sti douleía. Katá Matthaíon 18: 23-35 eínai i paravolí tou ásplachnos ypiréti, o opoíos eíche synchoretheí ta chréi tous kai ékanan to ídio me ekeínous pou tis ofeílontai. Aftó apotrépei ti synchóresi apó ton Patéra. Échoume éna chréos synchoretheí poté den tha boroúse na plirósei opoiodípote chréos mas eínai mikró se sýnkrisi me aftó pou élave. Ton parédosan stous vasanistés. V.34 - unforgiveness anoígei tin pórta gia tin somatikí kai tin psychikí asthéneia kai daimoniká ochyrá. Boreí na periorísei í akómi empodísei tis evlogíes sti zoí mas. Échoume blokárei ti dikí mas synchóresi. Matthaíos 6: 14-15 - An den synchoroúme, den boroúme na synchoretheí.
- Paroimíes 28:13 "Aftós pou krývei tis amartíes tou, den evimeroún, allá ópoios omologeí kai enkataleípei tous eleísei. 14 Makários eínai o ánthropos pou fovátai synechós? . Allá ekeínos pou skliraínei tin kardiá tou péftei se beládes "Deíte ti léei stin pros Evraíous 12:" 14 Akolouthíste eiríni me ólous, kai tin agiótita, chorís tin opoía oudeís thélei ideí ton Kýrion? 15 I frontída pou kaneís den stereítai tis Cháritos tou Theoú kai óti den ríza pikrías xefytrónoun próvlima sas, kai étsi polloí eínai akáthartoi. "Tha prépei na eínai se thési na deíte eisvoléa tis os éna zontanó pnévma, den eínai echthrós, óchi os mia próklisi ston trópo zoís, óchi os empódio sto drómo sas pros ton parádeiso. Den boroúme na epitrépsoume opoiadípote periochí tis unforgiveness sti zoí mas. Prépei na diatirísoume katharí syneídisi ​​mas kai na mas kratá se koinonía me állous. Min epiménete se synchorísei. Taxinómisi psychí sou na ypókeintai se pnévma tou. Sympérasma: Pros Romaíous 12: 14-18 "14 evlogeí aftoús pou sas katadiókoun? Evlogeí kai na min vrízoun. 15 Chaíre me aftoús pou chaírontai? kai klaíne me aftoús pou klaíne? 16 eínai omófoni metaxý sas? To myaló den eínai ypsilí prágmata, allá synkatavaínete me tous ándres ton tapeiní? Na min eínai sofós sti dikí sas alazoneión? 17 Xepliróste kaneís kakó gia to kakó? Dóste ta prágmata éntima sta mátia ólon ton andrón. 18 An eínai dynatón, ópos koimitheí se sas, zoúme eiriniká me ólous tous anthrópous. "" Pánta synchorísei tous echthroús sas - típota den tous enochleí perissótero. "Noble anagnóstes na xéroun óti eínai dýskolo na synchorísei ósous échoun vlasfimeítai, eínai dýskolo na synchorísei ósous mas échoun adikísei Allá an o Iisoús más échei synchorései gia ta pánta pígame, ó, ti káname, tha prépei na kánoume to ídio kai me tous adelfoús mas. Prépei na katalávoume óti emeís kai oi adelfoí mas eínai epirrepís se sfálmata, opoiodípote láthos. Emeís den prépei na ypostiríxei to láthos tou adelfoú tou, allá o adelfós katanoísoun kai na sas voithísei na to ftiáxo.
  I synchóresi sas voithá na petýchete tous stóchous sas, akóma kai to pio praktikó kai ámeso. Ísos thélete mia kalýteri douleiá gia na kánoun perissótera chrímata, théloun na échoun kalýteres schéseis í zoun se éna kalýtero méros. I synchóresi sas voithá na epitýchete óla aftá. An den échete synchoretheí, éna méros tis esoterikís enérgeias tis zoís sas paírnei pagidefteí se dysaréskeia, thymó, póno í kápoio eídos tou pónou. Aftí i enérgeia tis zoís pou eínai thírama tha sas periorísei. Eínai pio éfkolo na eínai gýro apó éna prósopo pou synchoreí apó éna pou den synchoreí? Nai, sígoura eínai. I poiótita tis zoís sas exartátai apó tin poiótita ton schéseon sas. Óles oi ptychés tis zoís sas tha alláxei pros to kalýtero, étsi óste na máthoume na synchoroúme: na eínai stin oikogéneiá sas, stin epangelmatikí sas zoí í tin koinonikí zoí. Máthete na synchorísei, tha veltiósei tis schéseis sas óla giatí i stási sas tha veltiotheí. Sto vathmó pou oi schéseis tous veltíosi ólon ton ptychón tis zoís sas tha veltiotheí. Epísis máthoume na synchoroúme ton eaftó sas eínai zotikís simasías. Hurt oi ídioi, arneítai na synchorísei ton eaftó sas, tha vlápsei állous. An den synchorísete ton eaftó sas, tóte tha prépei na timorithoún arneítai ton eaftó tou ta leptótera prágmata sti zoí. Ta perissótera boreíte na ton eaftó sas arnitheí, to ligótero pou tha prépei na gínoun dótes. To ligótero pou dínoun makriá, tóso ligótero tha ofelísei ósous eínai gýro sou. Ótan stamatísete na periorísei aftó pou paírnete, échete stamatísei na periorísoun ta ósa boroún na dorísoun. Óloi ofeloúntai ótan sas synchorísei ton eaftó sas, étsi óste tha eíste pio kalá prágmata sti zoí sas kai tha échoun pollá perissótera na dósei. Ótan sas synchorísei, tha gínei kalýteros sýzygos í i sýzygos, tha gíneis kalýteros mathitís í dáskalos, na gínei kalýteros ergazoménou í tou ergodóti kai na gíneis kalýteros gonéas í tékno. Ótan eíste se thési na synchorísei, anoígete ton eaftó sas gia tin epitychía, eínai ó, ti aftó simaínei gia sas. Ópos boreíte na máthete na synchoroúme, aftó pou fainótan adýnato gínetai dynató óchi móno, allá akóma pio éfkolo na epitefchtheí. An eíste éna thriskeftikó í pnevmatikó prósopo, na máthoun praktikoús trópous gia ti veltíosi synchorísei kai na emvathýnoun tin empeiría tous, tis thriskeftikés í pnevmatikés praktikés. Aftó tha sas eleftherósei apó tin enochí tou den eínai tóso "kaló", ópos nomízete óti prépei na eínai, kai tha sas voithísei na gínei to prósopo pou thélete na eínai. Praktikí synchóresi enischýei tin kalosýni mésa sou kai étsi, tha gínei pio energó sti zoí sas. Tha niósete ligótero diatetheiménoi na kánoume ta prágmata xérete óti den prépei, allá den ítan se thési na stamatísoun na kánoun apó mónoi tous. Tha párete na kánoume perissótera prágmata pou xérete óti tha éprepe, allá aftó den échei kataférei akómi na archísoun na kánoun. Máthete na synchorísei móno sas voithá? Poté den tha sas anankásei na pligotheís. Synchoreí Álla - katéfthynsi tou Theoú. Synchoreí tous állous boreí na faínetai mia epilogí, kai katá mía énnoia eínai, allá o Theós ítan polý safís schetiká me ti synchóresi. Mas échei dósei synkekriméni katéfthynsi se pollés Grafés, ta opoía boroún na synopsistoún se mía léxi - synchorísei! O Lógos tou Theoú léei: "Kai ótan stékeste prosefchómenoi, an kratáte típota enantíon kanenós, ton synchoreí, óti o Patéras sas ston ouranó boreí na sas synchorísei tis amartíes sou" (Márkos 11:25). "Min krínete, kai den tha krithoún. Min katadikázoume, kai den tha prépei na katadikasteí. Synchoréste, kai tha prépei na synchoretheí» (Loukás 6:37).
O Theós léei óti prépei na synchoroúme gia to kaló mas! Den miláei gia to eán eínai gia to kaló tou prosópou pou prépei na synchoretheí. Emeís eímaste aftoí pou o Theós prospatheí na prostatéfsei. Eímaste oi apodéktes to megalýtero ófelos tis synchóresis, den to állo prósopo. To pnévma tis échthras periplékei kai dyscheraínei tin kathimeriní vólta mas me to Theó. Synchoreí álloi mas apeleftherónei apó to thymó kai sas epitrépei na lávete therapeía apó to gegonós óti chreiazómaste. O lógos pou o Theós mas édose synkekriméni katéfthynsi eínai epeidí den théloun típota na bei anámesá mas kai s 'Aftón. I agápi tou Theoú gia mas eínai péra ​​apó tin katanóisí mas. Synchoreí álloi mas apallássei apó tis synépeies tis diavíosis me synchoreí tin kardiá. Synchoreí álloi den boroún na féroun mia eniaía apófasi gia tin opoía den échoume akómi na skefteís. O Theós den échei kalései mia amartía na eínai cheirótero gi 'aftón apó tous állous kai den pliroún tis proüpothéseis enós amartísei enantíon mas os áxia synchóresis, enó kápoios állos den to kánei. Gia parádeigma, o Theós den léei, "An éna pséma prósopo í na klépsei apó esás, tha prépei na tin synchorísei, allá kakopoioún í na vlápsei to paidí sas, boreíte na akolouthísete chorís na tin synchorísei." O ídios léei na synchoroúme ólous, pánta, kai na to práxoun amésos. I Christianikí Agápi - I entolí tou Christoú
Poio eínai to kentrikó méros tis christianikís agápis? O Iisoús eípe, «Me aftó tha gnorísoun óloi óti eíste mathités mou, an agapáte allílous» (Ioánnis 13:35). Ioánni, empnefsméni apó to Ágio Pnévma, égrapse kápote: «Xéroume óti échoume perásei apó ton thánato sti zoí, epeidí agapáme tous adelfoús mas Poios den agapá paraménei sto thánato.» (1 Ioánni 3:14). Koitáxte ta lógia tis agápis tou Iisoú sto 1 Ioánni 5: «1 Kathénas pou pistévei óti o Iisoús eínai o Christós genníthike apó ton Theó? kai káthe énas pou ton agapáei o opoíos génnise ton agapáei o opoíos échei gennitheí. 2 Apó toúto gnorízoume óti agapáme ta paidiá tou Theoú, ótan agapáme ton Theó kai na tireís tis entolés tou. 3 Gia to skopó aftó eínai i agápi tou Theoú, na tiroúme tis entolés tou? kai tis entolés tou den eínai variés. 4 Gia káthe ti pou genníthike ek tou Theoú niká ton kósmo? kai aftó eínai i níki pou yperniká ton kósmo, i písti mas. 5 Poios eínai aftós pou niká ton kósmo, allá o pistévon óti o Iisoús eínai o Yiós tou Theoú? 6 Aftós eínai pou írthe apó to ýdor kai to aíma, diladí, o Iisoús Christós? óchi móno apó to neró, allá apó to neró kai to aíma. Kai aftó eínai to pnévma pou beareth martyreí, epeidí to Pnévma eínai i alítheia. 7 Gia ypárchoun treis pou féroun engrafí ston ouranó, o Patéras, o Lógos, kai to Ágio Pnévma? kai aftá ta tría eínai éna. 8 Kai ypárchoun treis pou martyroún sti gi, to Pnévma, kai to ýdor kai to aíma? kai oi treis oútoi se éna "Christianikí Agápi -. Ypárchei éna synaísthima, allá énas trópos zoís. Loipón, ti simaínoun aftés oi grafés schetiká me tin «christianikí agápi" pragmatiká simaínei? Eínai éna zestó synaísthima? Den écho mia zestí aísthisi gia ólous tous anthrópous pou gnorízo, christianós í óchi - aftó simaínei óti den eímai sotheí? Den eínai éna «zestó synaísthima» den eínai to vivlikó orismó tis «agápis». Étsi, aftó eínai to vivlikó orismó tis agápis? As anazitísoume tis Grafés gia na anakalýpsete ...
Sto Evangélio tou Louká, o Iisoús epexergázetai lígo perissótero aftí tin archí tis «Káne stous állous ópos tha ítheles na kánoun se séna». O ídios léei: .. "Dóste se ólous ósous sas rotá, kai an kápoios paírnei ó, ti aníkei se sas, den ton ypochreónei na epistrépsei Pós thélete állous gia na tous kánoun, epísis, na sas kánei na axízei Ti tha échete eán agapoún ekeínous pou tous agapoún? Akóma kai i agápi «amartoloús» ekeínous pou tous agapoún. Kai ti échoun na efcharistíso, an káneis kaló se aftoús pou eínai eídos pros esás? Akóma práxi «amartoloús» étsi. Kai ti pístosis tha prépei na dósei to oi ánthropoi pou periménoun na tis ypostiríxei? Akóma kai «amartoloús» prosféretai gia «amartoloús», periménontas na lávete plíri epistrofí chrimáton. I agápi, ómos, tous echthroús sas, kánete kaló se aftoús, kai na ependýoun se aftá, chorís na periménei na párei típota píso. Sti synécheia, to . antamoiví tha eínai megáli, kai tha eíste gioi tou Ypsístou, giatí eínai eídos pros tin acháristi kai aseveís Na eleímon, akrivós ópos o Patéras sas eínai eleímon »(Loukás 6: 30-36). I Christianikí Agápi - anidioteloús prosforás kai agápis. I christianikí agápi dínei stous állous ti tha thélate na sas dóso, an ísastan sti thési tous - kai málista akómi kai an den boroún na to apoplirósoun. Stin pragmatikótita, aftó eínai pou kánei tóso idiaítera an den boroún na to apoplirósoun! I christianikí agápi eínai o sevasmós gia tous állous. Eínai éleos. Eínai filanthropía. Koitáxte ta lógia tou megálou agápi tou Theoú apó tous archaíous chrónous stin Micah 7. "18 Poios eínai o Theós san eséna, synchoróntas anomía kai ypoloípou tis klironomiás tou? O ídios den diatireí to thymó tou gia pánta, epeidí chaíretai to éleos. 19 Tha mas kríma? tha katastrépsei tis anomíes mas? kai théleis rípsei óles tis amartíes tous sta váthi tis thálassas. 20 Théleis na ektelései tin alítheia ston Iakóv, kai to éleos ston Avraám, pou boreíte orkístike stous patéres mas apó tis archaíes iméres "SYMPERASMA:. Den ypárchei kanénas amartolós, ómos tóra pou échei páei sta váthi tis amartías, i opoía den boreí na lávei ti sympónia kai éleos tou Theoú, o opoíos elpízei na to epanaférete. Den ypárchei amartía, den échei simasía póso kakó eínai óti o Theós eínai óchi perissótero apó próthymos na synchorísei kai na katharízoun tis akatharsíes kai ti vromiá tis psychís. Den ypárchei kanénas trópos gia na anaktísei tis amartíes synchoroúntai, exafanízontai teleíos ótan o Theós epanepáfthi tous odigoún sta váthi tis thálassas. EKKLISI: Min distásete na páme ston Theó me tis amartíes sou, o Theós thélei na apokatastísei tin psychí sas. Min fováste na plisiásoume ston Theó, an échete éna metanoiménos kardiá. Min tréchete apó ton Theó, na Ton páne tóra? Ekeínos periménei gemátos éleos kai sympónia gia na dósei ti synchóresi kai tin epanaforá. Tin agápi tou Iisoú gia mas: John "10:11 Egó eímai o poimín o kalós? o poimín o kalós tin psychín aftoú vállei ypér ton prováton 17 Gia to lógo aftó o Patéras me agapáei, giatí kathorízei ti zoí mou tha boroúse na to párei. 18 Kanénas ánthropos den afaireí apó ména, allá egó tha orísei gia ton eaftó mou? Écho exousía na kathorízoun oi ídies, den écho dýnami na to párete. Aftí i entolí pou écho lávei apó ton Patéra mou "Deíte ti léei sto katá Ioánni 15 :." 9 Kathós o Patéras mou échei agapísei, étsi óste na échoun s 'agápisa? Tha tirísei stin agápi mou. 10 An kratísei tis entolés mou, tha tirísei stin agápi mou? akrivós ópos écho kratísei tis entolés tou Patrós mou kai méno en ti agápi aftoú. 11 Sas écho pei aftó, étsi óste i chará mou boreí na eínai se sas kai i chará sas na eínai plíris. 12 entolí mou eínai i exís: Agapáte allílous, ópos sas écho agapísei. 13 Kaneís den échei megalýteri agápi apó aftí, óti énas ánthropos kathorízei ti zoí tou gia tous fílous tou. 14 Eíste fíloi mou, an káno aftó pou egó sas prostázo. 15 Échete den sas kaloún ypallílous, epeidí o doúlos den xérei ti ton kýrió tou? allá écho na sas apokálesa fílous, epeidí óla ósa ákousa apó ton Patéra mou, écho gínei gnostó. 16 Den boreíte na epiléxo gia ména, allá egó pou échete epiléxei, kai cheirotoníthike sas, óti to YE tha prépei na páei kai na férei karpó kai o karpós sas tha prépei na parameínei: étsi óste ta pánta sto ónomá mou na sas rotíso to patéra pou boreí na sas dósei "2Cor.8:" 9 Gia gnorízete ti chári tou Kyríou mas Iisoú Christoú, o opoíos ítan ploúsia, allá gia chári sas égine ftochós ,. étsi óste apó ti ftócheia tou, tha boroúse na gínei ploúsios "Deíte ti léei stin Ef.3:" 17 Óti o Christós boreí na katoikísei stis kardiés sas méso tis pístis? se eséna, rizoménoi kai stirízetai stin agápi, 18 boreí na eínai se thési na katalávete mazí me ólous tous agíous poio eínai to plátos kai to míkos kai to ýpsos kai to váthos, 19 kai na gnorísete tin agápi tou Christoú, i opoía passeth . gnóseis, óti to YE boreí na symplirónetai me óli tin plirótita tou Theoú "O Iisoús eípe étsi se anath.1:" 5 Kai apó ton Iisoú Christó, o opoíos eínai o mártys o pistós, o protótokos ek ton nekrón kai o árchon ton vasiléon tis gis . S 'aftón pou mas agápise, kai to aíma tou mas élouse apó tis amartíes mas, 6 Kai édoken eis imás vasileís kai iereís eis ton Theón kai Patéra tou ékane? se aftón eíi i dóxa kai stous aiónes ton aiónon. Amín. »Télos anagnóstes edó Noble Méros II aftoú tou zitímatos, kai skopévo na grápso perissótera gia lígi agápi kai synchóresi. Pollés efcharistíes se ólous gia tin ypostírixi kai tin enthárrynsi pou o kathénas mou édose tous. Den eímai énas pástoras, allá énas meletitís tis Vívlou. Eímai mélos tis First Baptist Church tou Campo Grande MS kai efimérios tou nosokomeíou Kámpo Nkránte 18 Noemvríou 2015 jcr0856@hotmail.com
Cómo recibir y merecer las bendiciones de Dios en su vida. Parte II                                                            El amor y el perdón: la recompensa, el premio dado por Dios.
Lectores Noble es el tema de la segunda parte, y sigue mostrando un poco más de amor, pero con el perdón. Así que fue y sigue siendo Dios por medio del Hijo "Jesucristo" vino al mundo por el bien de "Padre" para salvar a la humanidad de la esclavitud, la esclavitud del pecado y de la muerte. Quiero mostrar a todos que los que practican el amor y el perdón que libera a recibir de Dios la recompensa, la recompensa, el premio. El que ama, perdona: lo haces? No lo hace. ¿Sabes por qué no, y hacer esto: ¿por qué no poner a Dios primero en nuestras vidas. El amor incondicional, es cierto, no hace daño, no grosero, no duele y no causa dolor. Pero sólo aquellos que primero ama a Dios verdaderamente puede amar. Es mandato bíblico: Ver lo que dice en Mateo. Mat.22. "36 Maestro, ¿cuál es el gran mandamiento en la ley? 37 Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios con todo tu corazón, y con toda tu alma, y ​​con toda tu mente. 38 Este es el primero y grande mandamiento. 39 Y el segundo es como este, es: Amarás a tu prójimo como a ti mismo. "Y el perdón! Usted sabe la oración del Señor! "9 Rogad, pues, así: Padre nuestro que estás en los cielos, santificado sea tu nombre; 10 venga tu reino, hágase tu voluntad en la tierra como en el cielo; 11 El pan nuestro de cada día danos hoy; 12 Y perdónanos nuestras deudas, como también nosotros perdonamos a nuestros deudores; 13 Y nosotros no dejes caer en tentación; mas líbranos del mal; Porque tuyo es el reino, el poder y la gloria, para siempre. Amén. "Sabemos muy bien aquí en estos versículos correctas, pero que enseña también debemos mostrar estos versículos. . Esto es lo que dicen: Mateo 5. "14 Porque si perdonáis a los hombres sus ofensas, vuestro Padre celestial os perdonará; 15 Pero si no perdonáis a los hombres sus ofensas, tampoco vuestro Padre os perdonará vuestras ofensas ".
Dios no escoge amor corto. Su amor es incondicional: no importa quién eres o lo hiciste. Es más bien su arrepentimiento. Sus nuevas actitudes, su voluntad decisión de cambiar: se trata. Ver lo que dice en Efesios. 2 "4 Pero Dios, que es rico en misericordia, por su gran amor con que nos amó, 5 aun estando nosotros muertos en pecados, nos dio vida juntamente con Cristo (por gracia sois salvos) 6 Y nos resucitó juntos, y Ella nos hizo sentar en los lugares celestiales en Cristo Jesús; 7 Para mostrar en los siglos venideros las abundantes riquezas de su gracia en su bondad para con nosotros en Cristo Jesús. 8 Porque por gracia sois salvos por medio de la fe; y esto no de vosotros, pues es don de Dios. 9 no por obras, para que nadie se gloríe; 10 Porque somos hechura suya, creados en Cristo Jesús para buenas obras, las cuales Dios preparó de antemano para que anduviésemos en ellas. "El perdón se debe dar con el amor, y no debe haber ninguna angustia, resentimiento, odio ni rencor. Si todavía tienes, no amar y no escatimó ni a nada, y no va a recibir el perdón de Dios, ni la misericordia del Señor vendrá sobre los que lo hacen. ¿Quién dice que no tiene pecado es un mentiroso, y esto no agradar a Dios. Y todo aquel que ama, conoce a Dios, pero hay muchos que no aman y que quieren ser amados. El amor de Dios no está en estas personas. . Vea lo que dice en I Juan Jõ.4 "7 Amados, amémonos unos a otros; porque el amor es de Dios; y todo el que ama ha nacido de Dios y conoce a Dios. 8 El que no ama no conoce a Dios; porque Dios es amor. 9 En esto se mostró el amor de Dios para con nosotros, en que Dios envió a su Hijo unigénito al mundo, para que vivamos por medio de él. 10 En esto consiste el amor: no en que nosotros hayamos amado a Dios, sino en que él nos amó a nosotros y envió a su Hijo en propiciación por nuestros pecados. 11 Amados, si Dios nos ha amado así, debemos también nosotros amarnos unos a otros. 12 Nadie ha visto jamás a Dios; Si nos amamos unos a otros, Dios permanece en nosotros, y es perfecto en nosotros su amor. 15 Todo aquel que confiese que Jesús es el Hijo de Dios, Dios permanece en él, y él en Dios. 16 Y nosotros hemos conocido y creído el amor que Dios tiene para con nosotros. Dios es Amor; y quien permanece en el amor permanece en Dios y Dios en él. 17 En esto consiste el amor se perfecciona con nosotros, para que el día del juicio confiamos; pues como él es, así somos nosotros en este mundo. 18 No hay temor en el amor, pero el amor perfecto echa fuera el temor; porque el temor tiene que ver con el castigo, y el que teme no ha sido perfeccionado en el amor. 19 Él nos ama porque Él nos amó primero. 20 Si alguno dice: Yo amo a Dios, y aborrece a su hermano, es un mentiroso. Porque el que no ama a su hermano a quien ha visto, ¿cómo puede amar a Dios a quien no ha visto? 21 Y nosotros tenemos este mandamiento de él :. Que el que ama a Dios también ama a su hermano "Ellos vieron la importancia del amor! Dios siempre está dispuesto a perdonar nuestros pecados. Sólo admitir y pedir perdón y también liberar el perdón, incluso en situaciones muy difíciles, que parece imposible para los seres humanos perdonan. Pero siempre debemos pensar en Dios en todo lo que Él ha hecho por toda la humanidad, y sin pedir nada a cambio, cuando confiamos y poner a Dios en primer lugar, incluso si la situación en que nos encontramos parece que no hay perdón de liberación : recuerde siempre que no había "Uno" que nos amó y nos perdonó primero, "Jesucristo"  La palabra del Señor es agradable, y la palabra caridad viene del amor de Dios, que muestra la carta de Pablo en I Corintios. Cor. 13 1 Si yo hablase lenguas humanas y angélicas, y no tengo amor, me gusta como metal que resuena, o como el diente de campana. 2 Y si tuviese profecía, y entendiese todos los misterios y toda ciencia, y si tuviese toda la fe, de manera que trasladase los montes, y no tengo amor, nada soy. 3 Si reparto todos mis bienes a los pobres, y si entregase mi cuerpo para ser quemado, y no tengo amor, de nada me sirve. 4 El amor es paciente, es benigno; el amor no tiene envidia; el amor no jugar con, no se envanece. 5 No nada indebido, no busca lo suyo, no se irrita, no guarda rencor; 6 no se goza de la injusticia, mas se goza de la verdad; 7 Siempre, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta. 8 El amor nunca deja de ser; pero las profecías, éstas fallan; si hay lenguas, cesarán; si hay conocimiento, desaparecerá; . 13 Y ahora permanecen la fe, la esperanza y el amor, estos tres; pero el mayor de ellos es el amor "El perdón viene del gran amor de Dios, Dios lo dijo a todos los pecadores en Isaías. Isa. 55. "6 Buscad al Señor mientras puede ser hallado, llamadle en tanto que está cercano. 7 Deje el impío su camino, y el hombre inicuo sus pensamientos, y se volverán al Señor, para tener misericordia de ellos; y al Dios nuestro, el cual será amplio en perdonar. 8 Porque mis pensamientos no son vuestros pensamientos, ni vuestros caminos mis caminos, dijo Jehová. 9 Porque como los cielos son más altos que la tierra, así son mis caminos más altos que vuestros caminos, y mis pensamientos más altos que vuestros pensamientos. 10 Porque como desciende la lluvia hacia abajo y la nieve del cielo, y no vuelven allá, sino que riega la tierra, y la hace germinar y producir, y da semilla al que siembra, y pan al que come, 11 así será mi palabra que sale de mi boca; no volverá a mí vacía, sino que hará lo que yo quiero, y será prosperada en aquello para que la envié ".
Aquí, en Isaías 26, Dios muestra su amor dentro de tu promesa, que es la palabra de ellos por toda la eternidad. Ver Isa. 26. "4 confían en el Señor para siempre; porque el Señor Dios es fortaleza de los siglos. 5 Porque El sacrificio de los que moran en lo alto, la noble ciudad; la humilla, le humilla a la tierra, y de todo en el polvo. 6 El pie va a intensificar en el mismo; los pies del afligido, los pasos de los pobres. 7 Sólo la forma en que es cada plan; con razón los gastos del piso de la feria ".
 Ver el ejemplo del amor y el perdón que Jesús nos dio en Lucas. Luc. 23: sino también miran lo que los seres humanos de esa época hicieron. Este es un ejemplo a no seguir "33 Y cuando llegaron al lugar llamado Calvario, allí él, ya los malhechores, crucificado derecho y uno izquierdo. 34 Entonces Jesús decía: Padre, perdónalos, porque no saben lo que hacen. Y dividiendo sus vestidos, echaron suertes. 35 Y el pueblo estaba mirando. Y los gobernantes se burlaban de él, diciendo. A otros salvó, salvarse a sí mismo, si éste es el Cristo, el escogido de Dios "La Biblia nos muestra ejemplos de personas que fueron perdonados, pero eso no hizo que el mismo corta deben perdonar. Un siervo fue perdonado por su maestro, su deuda era muy grande; pero para llegar a nadie que le debía hizo lo contrario. Mira lo que hizo en Mateo 18, y que no debe hacer. Matt. "18. 23 Por lo tanto es el reino de los cielos es semejante a un rey que quiso hacer cuentas con sus siervos; 24 Y comenzando a hacer cuentas, le fue presentado uno que le debía diez mil talentos a; 25 Y sin embargo, no tenía medios para pagar, su señor ordenó que él y su esposa e hijos fueron vendidos, con todo lo que tenía, así que lo que se pague la deuda. Por lo tanto, 26 aquel siervo, postrado, le adoraba, diciendo: Señor, ten paciencia conmigo, y yo te pago. 27 Entonces el señor de aquel siervo, movido a misericordia, le soltó y le perdonó la deuda. 28 Al salir, sin embargo, que esclavo encontró a uno de sus consiervos, que le debía cien denarios; y por la que se apoderó de él, le atragantó, diciendo: Págame lo que me debes. 29 Entonces su consiervo, postrándose a sus pies, y le rogaron, diciendo: Quédate conmigo y te lo pagaré. 30 Pero él no quiso, sino fue y le echó en la cárcel, hasta que pagase la deuda. 31 Así que, pues sus siervos lo que pasaba, se entristecieron mucho, y fueron y refirieron a su señor todo lo que había pasado. 32 Entonces su señor lo llamó a su presencia, le dijo: Siervo malvado, yo te perdoné toda aquella deuda porque me rogaste. 33 ¿No debías tú también tener misericordia de tu consiervo, como yo tuve misericordia de ti? 34 Y estando enojado, su señor lo entregó a los verdugos, hasta que pagase todo lo que debía. 35 Y vosotros también mi Padre celestial desde el corazón perdona no cada uno a su hermano sus ofensas. "El perdón es la herramienta que necesitamos para rompemos las cadenas y grilletes, y liberarnos de las cadenas que nos mantienen a pasado. Estas detenciones, a veces inadvertidos, es que nos impide vivir un conjunto feliz y regalo con Dios. A través del amor que generamos perdón, y sólo a través del perdón que podemos lograr la curación de las heridas del pasado. El amor y el perdón son dos palabras que van de la mano, y están involucrados con la misericordia. "Dios es amor" (1 Jn 4,8). Este es el lugar más hermoso que ofrece en la Biblia acerca del carácter de Dios. Si no fuera por su amor y su misericordia, nunca ser perdonados y, en consecuencia, se perdería. La mayor prueba del amor de Dios por nosotros, fue a perdonar todos nuestros pecados a través del sacrificio de Jesús en la cruz. Dios nos capacita para amar y perdonar: La dificultad del hombre para amar y perdonar a los demás, se necesita de Dios que es la fuente del amor y la misericordia. Quien no perdona tiene el corazón ahogado por el rencor y el resentimiento, y cerró al Espíritu Santo. No merecemos el perdón de Dios, pero la experiencia de su amor, la bondad y la misericordia cuando Él un corazón contrito y abierto a perdonar a quien nos ofendió mostramos. El perdón es un atributo de Dios. Cuando decidimos no perdonamos, anule la relación y comunión con nuestro hermano, y estábamos lejos de Dios. Lejos de Dios no hay verdadera alegría. Alguien dijo una vez que en la vida cristiana, "el amor es más fuerte que la muerte"? De hecho, no es perdonar el pecado y muestra la falta de amor. Sin amor no hay perdón. Cura perdón y da vida. Perdonar significa dejar de considerar al otro con desprecio o el resentimiento. Usted tiene compasión, dejando a un lado la idea de la venganza lo que se ha hecho, o las consecuencias que sufrimos. El perdón es esencial para nuestro bienestar interior, y se convierte en un testimonio eficaz de que somos hijos de Dios, como él y como Cristo. La base para el acto de perdonar es el perdón total y genuina que recibimos del Padre. Así como Él nos ha perdonado, debemos también perdonamos. "Y ser uno hacia el otro, misericordiosos, perdonándoos unos a otros, como Dios también os perdonó en Cristo" (Efesios 4:32). Vea lo que dice en Colosenses 3, sobre el amor y el perdón, "12 Vestíos, pues, como escogidos de Dios, santos y amados, de entrañas de misericordia, bondad, humildad, mansedumbre, paciencia; 13 soportándoos unos a otros, y perdonándoos unos a otros si alguno tuviere queja del otro: así como Cristo os perdonó, así también hacedlo vosotros. 14 Y sobre todas estas cosas vestíos de amor, que es el vínculo de la perfección ". El perdón sería sencillo si tuviéramos que dar sólo a los que vienen pidiendo por la tristeza y arrepentimiento. La Biblia nos dice que debemos perdonar incondicionalmente los que pecan contra nosotros. Negarse a perdonar de verdad una persona demuestra el resentimiento, la amargura y la ira, y ninguno de estos rasgos son característicos de un cristiano. En la oración del Señor, le pedimos a Dios que nos perdone nuestros pecados, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores (Mateo 06:12). Jesús dijo en Mateo 6: 14-15: "Porque si perdonáis a los hombres sus ofensas, vuestro Padre celestial os perdonará; Pero si no perdonáis a los hombres sus ofensas, tampoco vuestro Padre os perdonará vuestras ofensas "A la luz de otras Escrituras que hablan del perdón de Dios, es mejor entendida Mateo 6: 14-15. Como la gente diciendo que se niegan a perdonar aún no experimentado, ellos mismos, el perdón de Dios. Siempre que fallamos desobedecer uno de los mandamientos de Dios, hemos pecado contra Él. Cada vez que hacer daño a otra persona, que el pecado no sólo en contra de ella, pero también en contra de Dios. Cuando nos fijamos en la inmensidad de la misericordia de Dios que nos perdone de todos nuestros pecados, nos damos cuenta que no tenemos el derecho de retener esta gracia a otros. Nosotros hemos pecado contra Dios infinitamente más que cualquier persona podía pecar contra nosotros nunca. Si Dios nos perdona tanto, ¿cómo podemos negarse a perdonar a los demás por tan poco? La parábola de Jesús en Mateo 18: 23-35've muestra aquí es una poderosa ilustración de esta verdad. Dios promete que cuando venimos a Él para el perdón, Él concede libremente I Juan 1: "8 Si decimos que no tenemos pecado, nos engañamos a nosotros mismos, y la verdad no está en nosotros. 9 Si confesamos nuestros pecados, él es fiel y justo para perdonar nuestros pecados y limpiarnos de toda maldad. 10 Si decimos que no hemos pecado, le hacemos a él mentiroso, y su palabra no está en nosotros. El perdón nos extendemos debe saber sin límites, al igual que el perdón de Dios es ilimitado (Lucas 17. "3 Mirad por vosotros Si tu hermano peca contra ti, repréndele;. Y si se arrepiente, perdónalos . HIM 4 Y si peca contra ti siete veces en un día, y siete veces al día volviere a ti, diciendo: Me arrepiento, perdónalos él La Biblia dice que Dios perdona nuestros pecados y no los recuerdo más .. dice también que debemos perdonar como Dios en Cristo nos perdonó. ¿Qué significa perdonar y ya no te acuerdas? Significa, tal vez la amnesia? Por supuesto que no! Dios no tiene amnesia. Dios lo sabe todo y nunca en realidad algunos se borra de su memoria . Pero entonces, ¿qué quiere decir la Biblia que Dios perdona y olvida? Significa que Dios nunca cobra más que Él ha perdonado. Dios nunca lanza en nuestra cara que confesamos y abandonamos. Así, también, cuando la Biblia Él dice que debemos perdonar como Dios y olvidar no significa que los hechos que nos hacen daño se borrarán de nuestra memoria. Esto es imposible y ni siquiera depende de nosotros. Las cosas vienen a nuestra mente con ganas de nosotros o no. Perdonar y olvidar los medios para recordar sin dolor; Nunca significa cargar la persona perdonada la misma deuda. El perdón es una necesidad fundamental de la vida. Es imposible tener una vida emocional sana, física y espiritualmente sin el ejercicio del perdón. Quien no perdona no puede orar. Quien no perdona no puede traer su ofrenda al altar. Quien no perdona no puede ser perdonado. ¿Quién no perdona físicamente enfermo. Quién perdona no se entregó a los verdugos y los flagelantes de conciencia. El perdón es aún una cuestión de sentido común. Cuando guardamos dolor de alguien, nos convertimos en prisioneros de esa persona. Se nos esclaviza y nos mantiene en la esclavitud. Cuando nos nutrimos la propia herida, que alguien nos molesta continuamente. Si nos sentamos en una comida, a esa persona le quita el apetito. Si nos vamos de vacaciones, esa persona toma un paseo con nosotros. El perdón es la única manera de romper estas cadenas y ser libre. El perdón debe ser ilimitado. Jesús nos enseña a perdonar setenta veces siete. Esta cifra no es literal. Señala setenta veces el número siete, el número de la perfección. El perdón es ilimitado, porque así es como Dios nos perdona. Jesús hizo este hecho claro en su parábola del siervo que no perdonó. El siervo que recibió un indulto diez mil talentos no perdona su consiervo de una pequeña deuda de cien denarios. Diez mil talentos es seiscientos mil veces más que cien denarios. El que había recibido seis cien mil veces mayor perdón se negó a perdonar a alguien que le debía la deuda seiscientos mil veces más pequeño. El rey entregó a los verdugos hasta que "pagó" la deuda impagable. Un hombre tiene que trabajar de ciento cincuenta mil años para adquirir diez mil talentos recibiendo el sueldo de un denario al día. Nuestra deuda con Dios no tiene precio. Por lo tanto, el perdón de Dios es ilimitado. Y Jesús fue enfático al decir que si no perdonamos, no seremos perdonados: "Así también mi Padre celestial hará con vosotros, si los corazones perdonan no cada uno a su hermano" (Mt 18:35). El perdón es el camino de la curación de las heridas. Es el puente de la reconciliación de las relaciones rotas. El perdón es el remedio divino para las relaciones enfermas. El perdón es el bálsamo del cielo para aquellos que andan golpeado y herido por el dolor. Hoy es tiempo de perdonar. Hoy en día, es el momento de pedir perdón. Hoy en día, es el momento de restaurar las relaciones dentro de nuestra casa y la iglesia con el fin de vivir una vida mayúsculas y abundante completa. Jesús nos da numerosos ejemplos de cómo perdonar: Él perdona directamente; perdona a los que niegan, traicionar y abandonar; pide a Dios que perdone la ignorancia de sus asesinos; Perdona hacer el bien; acogedor perdonar al pecador; perdonar a olvidar el mal y la maldad; perdonar a poner la otra mejilla; perdonar a permanecer en silencio; perdonar a aceptar la debilidad humana y la condición de la lujuria que él mismo podría experimentar - sin pecado. Ver lo que dice en Marcos.11 "25 Y cuando estéis orando, perdonad, si tenéis algo contra alguno, para que también vuestro Padre que está en los cielos os perdone a vosotros vuestras ofensas. 26 Pero si vosotros no perdonáis, tampoco vuestro Padre que está en los cielos os perdonará vuestras ofensas ".
 La cuestión del perdón es el fondo del concepto de igualdad ante Dios, la igualdad de todos. Cuando somos capaces de perdonar a los demás, pero no a nosotros mismos, estamos diciendo que nos sentimos orgullosos, porque entendemos menos capaces que otros para cometer tal error. Lo mismo ocurre cuando rechazamos el perdón de Dios y de los demás. Importante recordar Proverbios 16:18, que dice: "El orgullo le sigue la destrucción; la altivez de espíritu antes de la caída ". Sólo el perdón trae la verdadera paz. Por último, cuando perdonamos, ayudamos a otros a perdonar; y construye y construye el todo. Perdone usted mismo y otros tiene un efecto multiplicador poderoso y fue la creencia de que el efecto positivo que Jesús recorrió su doctrina. El perdón es un principio fundamental de la vida cristiana; una de las cosas que mantiene a muchos en cautiverio hoy. La mayoría son muy bien con el principio del perdón, pero nunca realmente ejecutar su pleno significado en su vida. La falta de perdón en la vida de una persona es una esclavitud destructiva que causa conflictos, la división, la depresión, la opresión, la enfermedad, el divorcio y hasta la condena.
   Definición del Perdón: Para conceder el indulto o la remisión de cualquier delito o libre de deudas; renunciar a toda reclamación. La palabra griega traducida como "perdonar" significa literalmente cancelar o canjear. [post_ad] significa la liberación o cancelación de una obligación. 1. El perdón es un comando no una sugerencia. Mateo 6: "14 Porque si perdonáis a los hombres sus ofensas, vuestro Padre celestial os perdonará; 15 Pero si no perdonáis a los hombres sus ofensas, tampoco vuestro Padre perdonará vuestras ofensas. "Esto es verdad después que el Señor enseñó a sus discípulos a orar. Este es un principio espiritual. Dios no quiere hablar con nosotros hasta que nos reconciliemos nuestras diferencias con los demás. Mateo 5: "23 Por lo tanto, si traes tu ofrenda al altar, y allí te acuerdas de que tu hermano tiene algo contra ti, 24 deja allí delante del altar de su oferta, y reconcilie a ti mismo primero con tu hermano, y, entonces ven y presenta tu ofrenda. . 25 De acuerdo rápidamente con tu adversario mientras estás en el camino con él, no sea que el adversario te entregue al juez, y el juez te entregue al alguacil, y seas echado en la cárcel "Se dice en Colosenses 3: 12-13 "Vestíos, pues, como escogidos de Dios, santos y amados, de entrañas de misericordia, bondad, humildad, mansedumbre, paciencia; Soportándoos unos a otros, y perdonándoos unos a otros, si alguno tiene queja contra otro la manera que Cristo os perdonó, así también hacedlo vosotros "No hay límite para el perdón. Mateo 18: "21 Entonces Pedro se acercó a él y le dijo: Señor, ¿cuántas veces pecará mi hermano contra mí, y yo le perdonaré? Hasta siete? 22 Jesús le dijo: De cierto te digo hasta siete veces; sino hasta setenta veces siete. "Jesús dijo a perdonar 490 veces y detener, es ilimitado.
- ¿Con qué frecuencia usted quiere ser perdonado? Jesús le dijo a Pedro, setenta veces siete al día
- 1 Corintios 13: 5 - El amor no guarda rencor.
- 1 Pedro 4: 8 - El amor cubre multitud de pecados. "7 Y es cerca del final de todas las cosas; por lo tanto, sobrios, y velad en oración. 8 Y por encima de todas las cosas tienen ferviente amor por los demás; porque el amor cubre multitud de pecados. 9 Al ser hospitalarios con los otros sin murmuraciones "Tenemos que aprender a perdonar como Dios perdona. La falta de perdón nos mantiene en la esclavitud. Mateo 18: 23-35 es la parábola del siervo despiadado, que había sido perdonado sus deudas e hizo lo mismo con aquellos que le debía. Esto evita que el perdón del Padre. Se nos ha perdonado una deuda que nunca podríamos pagar cualquier deuda que nos está pequeña en comparación con lo que recibimos. Fue entregado a los verdugos. V.34 - La falta de perdón abre la puerta a la enfermedad física y mental y fortalezas demoníacas. Puede limitar o incluso bloquear las bendiciones en nuestras vidas. Bloqueamos nuestro propio perdón. Mateo 6: 14-15 - Si no perdonas, no podemos ser perdonado.
- Proverbios 28:13 "El que encubre sus pecados no prosperará, pero el que los confiesa y se aparta alcanzará misericordia. 14 Bienaventurado el hombre que teme constantemente; . Mas el que endurece su corazón caerá en el mal "Ver lo que dice en Hebreos 12:" 14 Seguid la paz con todos, y la santidad, sin la cual nadie verá al Señor; 15 El cuidado de que nadie se vea privado de la gracia de Dios y que ninguna raíz de amargura brotando os estorbe, y por ella muchos sean contaminados. "Usted debe ser capaz de ver a su atacante como un espíritu viviente, no una enemigo, no como un reto en el camino de la vida, no como un obstáculo en su camino al paraíso. No podemos permitir que cualquier área de la falta de perdón en nuestras vidas. Debemos mantener nuestra conciencia limpia y mantenernos en comunión con los demás. No insista en la falta de perdón. Ordenar su alma a estar sujeto a su espíritu. Conclusión: Romanos 12: 14-18 "14 bendecid a los que os persiguen; bendecid y no maldigan. 15 Gozaos con los que se gozan; llorad con los que lloran; 16 Sé unánime entre vosotros; No altivos, sino condescender a hombres de humilde; No seas sabio en tu propia opinión; 17 No paguéis a nadie mal por mal; Procurad lo bueno delante de todos los hombres. 18 Si es posible, ya que dependa de vosotros, estad en paz con todos los hombres. "" Siempre perdonar a tus enemigos - nada les molesta más. "Lectores Nobles saben que es difícil de perdonar a los que han blasfemado, es difícil perdonar a los que nos han hecho mal Pero si Jesús nos ha perdonado por todo lo que pasó, todo lo que hicimos, debemos hacer lo mismo con nuestros hermanos. Tenemos que entender que nosotros y nuestros hermanos están sujetos a error, cualquier error. No debemos apoyar el error de su hermano, pero el hermano de entender y ayudar a solucionarlo.
  El perdón ayuda a alcanzar sus metas, incluso la más práctica e inmediata. Tal vez usted quiere un mejor trabajo para ganar más dinero, quieren tener mejores relaciones o vivir en un lugar más agradable. El perdón ayuda a lograr todo esto. Si no ha sido perdonada, y una parte de su energía de la vida interior queda atrapado al resentimiento, la ira, el dolor o algún tipo de sufrimiento. Esta energía vital que es presa limitará ti. Es más fácil estar cerca de una persona que perdona que uno que no perdona? Sí, seguro que es. La calidad de tu vida depende de la calidad de sus relaciones. Todos los aspectos de su vida va a cambiar para mejor, por lo que aprender a perdonar: a estar en tu familia, en tu vida profesional o la vida social. Aprender a perdonar mejorará todas sus relaciones debido a que su actitud va a mejorar. En la medida en sus relaciones mejoran todos los aspectos de tu vida mejorará. También aprender a perdonarte a ti mismo es de vital importancia. Daño a sí mismos, negándose a perdonarte a ti mismo, hará daño a los demás. Si no perdonas a ti mismo, entonces serás castigado negándose a sí mismo las cosas buenas de la vida. Cuanto más se niega a sí mismo, menos tendrá que donar. Cuanto menos se regala, menos se beneficiará cualquier persona que está a su alrededor. Cuando deje de limitar lo que se obtiene, se deja de limitar lo que puede donar. Todos se benefician cuando perdonarse a sí mismo, de modo que usted cosas más buenas en su vida y tendrá mucho más para dar. Cuando perdonas, te conviertes en un mejor esposo o esposa, a ser un mejor estudiante o profesor, usted se convierte en un empleado de la mejor o empleador y ser un mejor padre o hijo. Cuando eres capaz de perdonar, se abre la puerta al éxito, es lo que significa para ti. A medida que aprende a perdonar, lo que parecía imposible se convierte no sólo posible, sino incluso más fácil de lograr. Si usted es una persona religiosa o espiritual, aprender maneras prácticas de mejorar perdonar y profundizar su experiencia religiosa o práctica espiritual. Esto le libere de la culpa de no ser tan "bueno" como usted piensa que debería ser, y le ayudará a ser la persona que quieres ser. Perdón Práctica fortalece la bondad dentro de ti y así, ser más activo en su vida. Usted se sentirá menos inclinado a hacer cosas que sabe que no debería, pero no era capaz de dejar de hacer por su cuenta. Usted tendrá la oportunidad de hacer más cosas que usted sabe lo que debe, pero que aún no ha sido capaz de empezar a hacerlo. Aprender a perdonar sólo le ayuda; Nunca hará que te lastimes. Otros Perdonar - dirección de Dios. Perdonar a los demás puede parecer una elección, y en cierto sentido lo es, pero Dios ha sido muy claro sobre el perdón. Él nos ha dado instrucciones específicas en numerosas Escrituras, todos los cuales se pueden resumir en una sola palabra - perdone! La Palabra de Dios dice: "Y cuando estéis orando, si tienen algo contra alguien, lo perdone, para que vuestro Padre que está en los cielos os perdone vuestros pecados" (Marcos 11:25). "No juzguéis, y no seréis juzgados. No condenen, y no será condenado. Perdóname, y seréis perdonados" (Lucas 06:37).
Dios nos está diciendo que debemos perdonar por nuestro propio bien! Él no está hablando de si es para el bien de la persona que necesita ser perdonado. Nosotros somos los que Dios está tratando de proteger. Nosotros somos los beneficiarios de los mayores beneficios del perdón, no a la otra persona. Un espíritu de rencor complica y compromete nuestro caminar diario con Dios. Perdonar a los demás nos libera de la ira y le permite recibir la curación en que necesitamos. La razón por la que Dios nos dio dirección específica es porque Él no quiere que nada se interponga entre nosotros y Él. El amor de Dios por nosotros está más allá de nuestra comprensión. Perdonar a los demás nos ahorra de las consecuencias de vivir con un corazón que no perdona. Perdonar a los demás no pueden llevar a una decisión única en la que todavía tenemos que reflexionar. Dios no ha llamado un pecado ser peor para él que otros y no calificar de un pecado contra nosotros como digno de perdón, mientras que otro no lo hace. Por ejemplo, Dios no está diciendo: "Si una mentira persona o roban a usted, usted debe perdonarla, pero abusar de usted o daño a su hijo, usted puede seguir sin perdonarla." Él está diciendo a perdonar a todos, siempre, y hacerlo de inmediato. Amor Cristiano - El mandamiento de Cristo
¿Cuál es la parte central del amor cristiano? Jesús dijo: "En esto conocerán todos que sois mis discípulos, si se aman los unos a los otros" (Juan 13:35). Juan, inspirado por el Espíritu Santo, escribió una vez: "Nosotros sabemos que hemos pasado de la muerte a la vida porque amamos a nuestros hermanos ¿Quién no ama permanece en la muerte." (1 Juan 3:14). Mira las palabras de amor de Jesús en 1 Juan 5: "1 Todo aquel que cree que Jesús es el Cristo, es nacido de Dios; y todo aquel que ama al que engendró también ama al que ha nacido. 2 En esto conocemos que amamos a los hijos de Dios, cuando amamos a Dios y guardamos sus mandamientos. 3 Porque este es el amor de Dios, que guardemos sus mandamientos; y sus mandamientos no son gravosos. 4 Porque todo lo que es nacido de Dios vence al mundo; y esta es la victoria que vence al mundo, nuestra fe. 5 ¿Quién es el que vence al mundo, sino el que cree que Jesús es el Hijo de Dios? 6 Este es el que vino mediante agua y sangre, es decir, Jesucristo; no mediante agua solamente, sino mediante agua y sangre. Y el Espíritu es el que da testimonio, porque el Espíritu es la verdad. 7 Porque tres son los que dan testimonio en el cielo: el Padre, el Verbo y el Espíritu Santo; y estos tres son uno. 8 Y tres son los que dan testimonio en la tierra: el Espíritu, y el agua y la sangre; y estos tres concuerdan en uno "Amor Cristiano -. No es un sentimiento, sino un estilo de vida. Entonces, ¿qué estas escrituras relativas "amor cristiano" realmente quieren decir? Es una sensación de calor? No tengo una sensación de calor para toda la gente que conozco, cristianas o no - que significa que no soy salvo? No es una "sensación de calor" no es la definición bíblica de "amor". Entonces, ¿cuál es la definición bíblica del amor? Vamos a buscar las Escrituras para descubrir ...
En el Evangelio de Lucas, Jesús profundiza un poco más de este principio de "hacer a los demás como te gustaría que te hicieran a ti". Él dice: .. "A todo el que te pida, y si alguien toma lo que es tuyo, no se lo requiere para devolverlo ¿Cómo quiere que otros lo hagan ellos, también le hacerlos Qué méritos le tener si amar a los que los aman? Incluso los pecadores aman a los que los aman. Y lo agradezco tener, si hacéis bien a los que son amables con usted? Incluso acto 'pecadores' así. Y ¿qué mérito tendrá que prestar el personas que esperan recuperarlo? Incluso los 'pecadores prestan a los pecadores, "esperando recibir un reembolso completo. El amor, sin embargo, a vuestros enemigos, haced bien a ellos, y se prestan a ellos sin esperar nada a cambio. Entonces el . recompensa será grande, y seréis hijos del Altísimo, porque él es benigno para con los ingratos y malos Sé misericordiosos, como vuestro Padre es misericordioso "(Lucas 6: 30-36). Amor Cristiano - entrega desinteresada y amor. El amor cristiano es dar a los demás lo que te gustaría dar a usted si estuviera en su situación - y está haciendo lo que incluso si no pueden pagarlo. De hecho, se está haciendo de manera especialmente si no pueden pagarlo! El amor cristiano es el respeto por los demás. Es la misericordia. Es la caridad. Mira las palabras del gran amor de Dios desde tiempos antiguos en Miqueas 7. "18 ¿Qué Dios como tú, que perdona la iniquidad y que pasan sobre el remanente de su heredad? No retuvo para siempre su enojo, porque se deleita en misericordia. 19 Él se compadece de nosotros; sepultará nuestras iniquidades, y echará todos sus pecados a las profundidades del mar. 20 Tú humillado realizar la verdad a Jacob, ya Abraham la misericordia, que juraste a nuestros padres desde tiempos antiguos "Conclusión. No hay pecador, por muy lejos que ha ido a las profundidades del pecado, que no pueden recibir la compasión y la misericordia de Dios, que es la esperanza de restaurarlo. No hay pecado, no importa lo malo que es que Dios no es más que dispuestos a perdonar y limpiar las impurezas y suciedad del alma. No hay manera de recuperar los pecados perdonados, desaparecen por completo cuando Dios echa estas naciones en las profundidades del mar. APELACIÓN: No dudes en ir a Dios con sus pecados, Dios quiere restaurar su alma. No tenga miedo de acercarse a Dios si tiene un corazón arrepentido. No huyas de Dios, ve a Él ahora; Él te espera llena de misericordia y compasión para dar perdón y restauración. El amor de Jesús por nosotros: John "10:11 Yo soy el buen pastor; el buen pastor su vida da por las ovejas 17 Por eso me ama el Padre, porque yo pongo mi vida podría tomarlo. 18 Nadie me la quita, sino que yo la pongo de mí mismo; Tengo poder para ponerla, y tengo poder para tomarla. Este mandamiento recibí de mi Padre "Ver lo que dice en Juan 15 :." 9 Como el Padre me ha amado, así también yo os he amado; Yo permanezco en mi amor. 10 Si guardáis mis mandamientos, permaneceréis en mi amor; así como yo he guardado los mandamientos de mi Padre y permanezco en su amor. 11 Os he dicho esto para que mi gozo esté en vosotros, y vuestro gozo sea cumplido. 12 Este es mi mandamiento: Ámense los unos a los otros, como yo os he amado. 13 Nadie tiene mayor amor que este, que uno ponga su vida por sus amigos. 14 Vosotros sois mis amigos, si hacéis lo que yo os mando. 15 ¿No habéis os llamo siervos, porque el siervo no sabe lo que su amo; a vosotros os he llamado amigos, porque todo lo que he oído a mi Padre os lo he dado a conocer. 16 ¿No me eligen a mí, sino que yo os elegí a vosotros, para que vayáis y llevéis fruto, y vuestro fruto permanezca; para que todo en mi nombre que pidáis al Padre Él puede darle "2Cor.8:" 9 Porque ya conocéis la gracia de nuestro Señor Jesucristo, que siendo rico, por vosotros se hizo pobre ,. para que por su pobreza fueseis enriquecidos "Ver lo que dice en Ef.3:" 17 Que Cristo habite en sus corazones por la fe; que, arraigados y cimentados en amor, 18 seáis plenamente capaces de comprender con todos los santos cuál es la anchura, la longitud, la altura y la profundidad, 19 y de conocer el amor de Cristo, que excede a todo . el conocimiento, para que seáis llenos de toda la plenitud de Dios "Jesús dijo en Rev.1:" 5 Y de Jesucristo, el testigo fiel, el primogénito de entre los muertos y el soberano de los reyes de la tierra . Al que nos amó, y su sangre nos lavó de nuestros pecados, 6 y nos hizo reyes y sacerdotes para Dios, su Padre ha hecho; a él sea gloria e imperio por los siglos de los siglos. Amén. "Lectores termina aquí Noble Parte II de este tema, y ​​tengo la intención de escribir más poco sobre el amor y el perdón. Muchas gracias a todos por su apoyo y aliento que todo el mundo me ha dado. Yo no soy un pastor, sino un estudioso de la Biblia. Soy miembro de la Primera Iglesia Bautista de Campo Grande MS y capellán del hospital Campo Grande 18 de noviembre 2015 jcr0856@hotmail.com


Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34

 Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro    Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34           O nome Joel significa, literalmente, “ Jeová é Deus”. Este é um nome muito comum em Israel, e Joel, o profeta, é especificado como o filho de Petuel. Nada é conhecido a respeito dele ou da circunstância de sua vida. Provavelmente que ele tenha vivido em Judá e profetizado em Jerusalém. Não há como datar o livro com absoluta certeza, e os estudiosos variam em suas opiniões. Há referências tanto em Amós como em Isaías, que também estão em Joel (comparar Amós 1.2 com Joel. 3.16 e Isa. 13.6 com Jl 1.15) É opinião de muitos conservadores que Amós e Isaias tenham tomado emprestado de Joel, fazendo-o um dos mais antigos dos profetas menores. Além do mais, a adoração a Deus, a qual o sumo sacerdote Joiada restaurou durante o reinado de Joás (2.Rs 11; 2Crôn. 23.16), é suposta por Joel. Portanto muitos sustentam que

How to receive and deserve God's blessings in your life. Part V III. Purity and perseverance: it is part of God's blessings: also in Greek English and German

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte V III. A                                              Pureza e perseverança: faz parte das bênçãos de Deus:                                                                                   Nobres leitores o tema continua mostrando um pouco mais sobre pureza e perseverança, pois é algo muito difícil nos dias de hoje. Ser puro incomoda, e perseverar em honestidade, lealdade, justiça, temor e obediência também incomodam. No mundo globalizado de hoje é quase impossível encontrar alguém puro, integro, honesto etc. ser puro não te dará benefícios financeiros, morais e religiosos. Vejam o exemplo do que esta acontecendo em nosso País onde ser corrupto, ladrão, bandido, canalha, pilantra, trás milhões de dólares nas contas destas pessoas. Ser puro neste País tem sentido contrario, pois aqui no Brasil, eles se purificaram e perseveram em corrupções roubando todo um País. A pureza de nossos políticos é tão evidente que, não consegui

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I Também em Inglês Grego e Alemão

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I                   Conhecendo  melhor a Bíblia, e a palavra de Deus.            Nobres leitores irei mostrar a todos vocês um pouco mais sobre o que é discernimento segundo a palavra de Deus.  O discernimento é essencial no processo de tomar decisões sábias.   A Bíblia diz em Tiago 1: “ 5  E, se algum de vós tem falta de sabedoria, peça-a a Deus, que a todos dá liberalmente, e o não lança em rosto, e ser-lhe-á dada. 6  Peça-a, porém, com fé, em nada duvidando; porque o que duvida é semelhante à onda do mar, que é levada pelo vento, e lançada de uma para outra parte. 7  Não pense tal homem que receberá do Senhor alguma coisa. 8  O homem de coração dobre é inconstante em todos os seus caminhos. 9  Mas glorie-se o irmão abatido na sua exaltação, 10  E o rico em seu abatimento; porque ele passará como a flor da erva. 11  Porque sai o sol com ardor, e a erva seca, e a sua flor cai, e a formos