Pular para o conteúdo principal

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte III Amor e perdão: a recompensa, o premio dado por Deus. Também em Inglês, grego e espanhol

  Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida.                                                Amor e perdão: a recompensa, o premio dado por Deus.                                                                 PERDOAR: perdão é apresentado de varias formas nas Escrituras Sagradas. O pecado é coberto Salmo.32: “1  Bem-Aventurado aquele cuja transgressão é perdoada, e cujo pecado é coberto. 2  Bem-aventurado o homem a quem o Senhor não imputa maldade, e em cujo espírito não há engano. 3  Quando eu guardei silêncio, envelheceram os meus ossos pelo meu bramido em todo o dia. 4  Porque de dia e de noite a tua mão pesava sobre mim; o meu humor se tornou em sequidão de estio. 5  Confessei-te o meu pecado, e a minha maldade não encobri. Dizia eu: Confessarei ao Senhor as minhas transgressões; e tu perdoaste a maldade do meu pecado.  O perdão apaga o pecado Isa.43: “24  Não me compraste por dinheiro cana aromática, nem com a gordura dos teus sacrifícios me satisfizeste, mas me deste trabalho com os teus pecados, e me cansaste com as tuas iniqüidades. 25  Eu, eu mesmo, Sou o que apago as tuas transgressões por amor de Mim, e dos teus pecados não me lembro. 26  Faze-me lembrar; entremos juntos em juízo; conta tu as tuas razões, para que te possas justificar.                                                                                                            
graça imerecida (Sl.51:1); o Rei Davi recebia as graças, as bênçãos vindas do Senhor, porque ele se humilhava, e colocava Deus em primeiro lugar. Davi estava sempre em oração, e era um homem justo, e não havia nele arrogância, soberba, e nem egoísmo. Ele não era perfeito e cometeu alguns erros graves, mas se arrependeu e obteve o perdão de Deus. O rei Davi  cometeu seu primeiro pecado grave quando ele desejou a mulher do próximo que era um de seus guardas fiel. Mas ele cometeu adultério com ela, e ainda mandou matar este guarda por causa de sua mulher, “Bate-Seba”. Ele foi punido por Deus, e que naquela época quem era pego cometendo adultério pagava com a vida. E Deus enviou até  ele um profeta que  lhe falou a verdade lhe revelando tudo aquilo que ele fez as escondidas. Mas Davi se arrependeu verdadeiramente teve seu pecado perdoado por “Deus”. Mas teve que pagar um alto preço por causa de seu ato. O Filho que ele teve com Bate-Seba foi condenado a morte, mas Deus o perdoou sim, só que não passou a mão em sua cabeça sem antes puni-lo. Veja o que diz em Salmos 51. Davi confessa o seu pecado, suplica o perdão e roga a Deus que lhe renove um espírito reto Salmo de Davi para o cantor-mor, quando o profeta Natã veio a ele, depois dele ter estado com Bate-Seba “1  Tem misericórdia de mim, ó Deus, segundo a tua benignidade; apaga as minhas transgressões, segundo a multidão das tuas misericórdias. 2  Lava-me completamente da minha iniqüidade, e purifica-me do meu pecado. 3  Porque eu conheço as minhas transgressões, e o meu pecado está sempre diante de mim. 4  Contra Ti, contra Ti somente pequei, e fiz o que é mal à tua vista, para que sejas justificado quando falares, e puro quando julgares. 5  Eis que em iniquidade fui formado, e em pecado me concebeu minha mãe. 6  Eis que amas a verdade no íntimo, e no oculto me fazes conhecer a sabedoria. 7  Purifica-me com hissope, e ficarei puro; lava-me, e ficarei mais branco do que a neve. 8  Faze-me ouvir júbilo e alegria, para que gozem os ossos que tu quebraste. 9  Esconde a tua face dos meus pecados, e apaga todas as minhas iniquidades. 10  Cria em mim, ó Deus, um coração puro, e renova em mim um espírito reto. 11  Não me lances fora da tua presença, e não retires de mim o teu Espírito Santo. 12  Torna a dar-me a alegria da tua salvação, e sustém-me com um espírito voluntário. 13  Então ensinarei aos transgressores os teus caminhos, e os pecadores a ti se converterão. 14  Livra-me dos crimes de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação, e a minha língua louvará altamente a tua justiça. 15  Abre, Senhor, os meus lábios, e a minha boca entoará o teu louvor.                                                                                   
 A resposta de Deus a Davi está confirmada em 2 Samuel 12: e o perdão de Deus veio quando novamente Davi e Bate-Seba tiveram uma nova relação, pois a primeira ela era mulher de Urias o heteu. Desta nova relação, eles tiveram um outro filho que foi amado  por Deus e que se tornou o rei mais rico e mais inteligente de toda a terra. Seu nome: Salomão. Veja o que disse Deus a Davi em 2 Sam. 12. 1  E o Senhor enviou Natã a Davi; e, apresentando-se ele a Davi, disse-lhe: Havia numa cidade dois homens, um rico e outro pobre. 2  O rico possuía muitíssimas ovelhas e vacas. 3  Mas o pobre não tinha coisa nenhuma, senão uma pequena cordeira que comprara e criara; e ela tinha crescido com ele e com seus filhos; do seu bocado comia, e do seu copo bebia, e dormia em seu regaço, e a tinha como filha. 4  E, vindo um viajante ao homem rico, deixou este de tomar das suas ovelhas e das suas vacas para assar para o viajante que viera a ele; e tomou a cordeira do homem pobre, e a preparou para o homem que viera a ele. 5  Então o furor de Davi se acendeu em grande maneira contra aquele homem, e disse a Natã: Vive o Senhor, que digno de morte é o homem que fez isso. 6  E pela cordeira tornará a dar o quadruplicado, porque fez tal coisa, e porque não se compadeceu. 7  Então disse Natã a Davi: Tu és este homem. Assim diz o Senhor Deus de Israel: Eu te ungi rei sobre Israel, e Eu te livrei das mãos de Saul; 8  E te dei a casa de teu senhor, e as mulheres de teu senhor em teu seio, e também te dei a casa de Israel e de Judá, e, se isto é pouco, mais te acrescentaria tais e tais coisas. 9  Porque, pois, desprezaste a palavra do Senhor, fazendo o mal diante de seus olhos? A Urias, o heteu, feriste à espada, e a sua mulher tomaste por tua mulher; e a ele mataste com a espada dos filhos de Amom. 10  Agora, pois, não se apartará a espada jamais da tua casa, porquanto me desprezaste, e tomaste a mulher de Urias, o heteu, para ser tua mulher. 11  Assim diz o Senhor: Eis que suscitarei da tua própria casa o mal sobre ti, e tomarei tuas mulheres perante os teus olhos, e as darei a teu próximo, o qual se deitará com tuas mulheres perante este sol. 12  Porque tu o fizeste em oculto, mas Eu farei este negócio perante todo o Israel e perante o sol. 13  Então disse Davi a Natã: Pequei contra o Senhor. E disse Natã a Davi: Também o Senhor perdoou o teu pecado; não morrerás. 14  Todavia, porquanto com este feito deste lugar sobremaneira a que os inimigos do Senhor blasfemem, também o filho que te nasceu certamente morrerá. 15  Então Natã foi para sua casa; e o Senhor feriu a criança que a mulher de Urias dera a Davi, e adoeceu gravemente. 16  E buscou Davi a Deus pela criança; e jejuou Davi, e entrou, e passou a noite prostrado sobre a terra. 17  Então os anciãos da sua casa se levantaram e foram a ele, para o levantar da terra; porém ele não quis, e não comeu pão com eles. 18  E sucedeu que ao sétimo dia morreu a criança; e temiam os servos de Davi dizer-lhe que a criança estava morta, porque diziam: Eis que, sendo a criança ainda viva, lhe falávamos, porém não dava ouvidos à nossa voz; como, pois, lhe diremos que a criança está morta? Porque mais lhe afligiria. 19  Viu, porém, Davi que seus servos falavam baixo, e entendeu Davi que a criança estava morta, pelo que disse Davi a seus servos: Está morta a criança? E eles disseram: Está morta. 20  Então Davi se levantou da terra, e se lavou, e se ungiu, e mudou de roupas, e entrou na casa do Senhor, e adorou. Então foi à sua casa, e pediu pão; e lhe puseram pão, e comeu. 21  E disseram-lhe seus servos: Que é isto que fizeste? Pela criança viva jejuaste e choraste; porém depois que morreu a criança te levantaste e comeste pão. 22  E disse ele: Vivendo ainda a criança, jejuei e chorei, porque dizia: Quem sabe se Deus se compadecerá de mim, e viverá a criança? 23  Porém, agora que está morta, porque jejuaria eu? Poderei eu fazê-la voltar? Eu irei a ela, porém ela não voltará para mim. 24  Então consolou Davi a Bate-Seba, sua mulher, e entrou a ela, e se deitou com ela, e ela deu à luz um filho, e deu-lhe o nome de Salomão; e o Senhor o amou. 25  E enviou pela mão do profeta Natã, dando-lhe o nome de Jedidias, por amor ao Senhor.”                                                                                                                                    O perdão não pode ser comprado Prov.11: “1  Balança enganosa é abominação para o Senhor, mas o peso justo é o seu prazer. 2  Em vindo a soberba, virá também a afronta; mas com os humildes está a sabedoria. 3  A sinceridade dos íntegros os guiará, mas a perversidade dos aleivosos os destruirá. 4  De nada aproveitam as riquezas no dia da ira, mas a justiça livra da morte. 5  A justiça do sincero endireitará o seu caminho, mas o perverso pela sua falsidade cairá.”                                                          É  um ato de misericórdia 1Jô.1: “5  E esta é a mensagem que dele ouvimos, e vos anunciamos: que Deus é luz, e não há nele trevas nenhumas. 6  Se dissermos que temos comunhão com ele, e andarmos em trevas, mentimos, e não praticamos a verdade. 7  Mas, se andarmos na luz, como Ele na luz está, temos comunhão uns com os outros, e o sangue de Jesus Cristo, seu Filho, nos purifica de todo o pecado.                                 
 A confissão dos pecados e o perdão por Cristo  8  Se dissermos que não temos pecado, enganamo-nos a nós mesmos, e não há verdade em nós. 9  Se confessarmos os nossos pecados, Ele é fiel e justo para nos perdoar os pecados, e nos purificar de toda a injustiça. 10  Se dissermos que não pecamos, fazemo-lo mentiroso, e a sua palavra não está em nós.                                                                              Já dizia Corrie Tem Boom: “não há outra forma de tocar no oceano do coração de Deus senão perdoando e amando nossos inimigos”; agora é impossível aprendermos a lei de Deus sem amar, e a consequência deste aprendizado é o perdão, estamos falando de amor ÁGAPE, repare você como recebemos de Cristo esta formula, pois, Ele mesmo a executou, quando aprendeu a amar a multidão que estava faminta “...E, chamando Jesus os seus discípulos, disse: Tenho compaixão desta gente, porque há três dias que permanece comigo e não tem o que comer; e não quero despedi-la em jejum, para que não desfaleça pelo caminho; Mas os discípulos lhe disseram: Onde haverá neste deserto tantos pães para fartar tão grande multidão?” (Mat.15: 1  ao 39, Jesus praticou a segunda multiplicação dos pães e peixes e curou enfermos, expulsou demônios  e restaurou a visão de cegos  e também quando se compadeceu da multidão.  O amor de Jesus é tão grande que “Ele” não fazia o que seus discípulos mandavam. “Jesus” veio ao mundo para servir e não ser servido, e não fazia acepção de pessoas, e tratava a todos com muito amor e misericórdia: os feitos de Jesus foram tantos que a própria Bíblia relata que não haveria onde ser colocado tudo em livros: veja o que Ele fez em Mat. 14.                    
A primeira multiplicação dos pães Mc 6:30-44    Lc 9:10-17    Jo 6:1-14  )  Mat. 14. “13  E Jesus, ouvindo isto, retirou-se dali num barco, para um lugar deserto, apartado; e, sabendo-o o povo, seguiu-o a pé desde as cidades. 14  E, Jesus, saindo, viu uma grande multidão, e possuído de íntima compaixão para com ela, curou os seus enfermos. 15  E, sendo chegada a tarde, os seus discípulos aproximaram-se dele, dizendo: O lugar é deserto, e a hora é já avançada; despede a multidão, para que vão pelas aldeias, e comprem comida para si. 16  Jesus, porém, lhes disse: Não é mister que vão; dai-lhes vós de comer. 17  Então eles lhe disseram: Não temos aqui senão cinco pães e dois peixes. 18  E ele disse: Trazei-mos aqui. 19  E, tendo mandado que a multidão se assentasse sobre a erva, tomou os cinco pães e os dois peixes, e, erguendo os olhos ao céu, os abençoou, e, partindo os pães, deu-os aos discípulos, e os discípulos à multidão. 20  E comeram todos, e saciaram-se; e levantaram dos pedaços, que sobejaram, doze alcofas cheias. 21  E os que comeram foram quase cinco mil homens, além das mulheres e crianças.”       E a consequência deste amor é o perdão expressado na Cruz do calvário por mim e por você. Pode você notar que devemos seguir as mesmas pegadas para irmos ao céu? Cristo caminhou o nosso caminho, andou nos mostrando que era possível aprendermos, amarmos e perdoarmos. Na nossa vida é igual, o mundo necessita que eu e você os ensinemos o caminho da salvação que é Cristo (João 14:6), vejam também estes versículos das palavras de amor de Jesus a toda a humanidade  Diz assim em João. 14 “1  Não se turbe o vosso coração; credes em Deus, crede também em Mim. 2  Na casa de Meu Pai há muitas moradas; se não fosse assim, Eu vo-lo teria dito. Vou preparar-vos lugar. 3  E quando Eu for, e vos preparar lugar, virei outra vez, e vos levarei para mim mesmo, para que onde Eu estiver estejais vós também. 4  Mesmo vós sabeis para onde vou, e conheceis o caminho. 5  Disse-lhe Tomé: Senhor, nós não sabemos para onde vais; e como podemos saber o caminho? 6  Disse-lhe Jesus: Eu Sou o caminho, e a verdade e a vida; ninguém vem ao Pai, senão por Mim. 7  Se vós me conhecêsseis a mim, também conheceríeis a meu Pai; e já desde agora o conheceis, e o tendes visto. 8  Disse-lhe Filipe: Senhor, mostra-nos o Pai, o que nos basta. 9  Disse-lhe Jesus: Estou há tanto tempo convosco, e não me tendes conhecido, Filipe? Quem me vê a mim vê o Pai; e como dizes tu: Mostra-nos o Pai? 10  Não crês tu que Eu estou no Pai, e que o Pai está em mim? As palavras que eu vos digo não as digo de mim mesmo, mas o Pai, que está em mim, é quem faz as obras. 11  Crede-me que estou no Pai, e o Pai em mim; crede-me, ao menos, por causa das mesmas obras. 12  Na verdade, na verdade vos digo que aquele que crê em mim também fará as obras que Eu faço, e as fará maiores do que estas, porque eu vou para meu Pai. 13  E tudo quanto pedirdes em meu nome eu o farei, para que o Pai seja glorificado no Filho. 14  Se pedirdes alguma coisa em meu nome, Eu o farei. 15  Se me amais, guardai os Meus mandamentos. 16  E Eu rogarei ao Pai, e Ele vos dará outro Consolador, para que fique convosco para sempre; 17  O Espírito de verdade, que o mundo não pode receber, porque não o vê nem o conhece; mas vós o conheceis, porque habita convosco, e estará em vós. 18  Não vos deixarei órfãos; voltarei para vós. 19  Ainda um pouco, e o mundo não me verá mais, mas vós me vereis; porque Eu vivo, e vós vivereis. 20  Naquele dia conhecereis que estou em meu Pai, e vós em mim, e eu em vós. 21  Aquele que tem os Meus mandamentos e os guarda esse é o que me ama; e aquele que me ama será amado de Meu Pai, e Eu o amarei, e me manifestarei a Ele.”                                        E ensinarmos sobre a necessidade do perdão Cristo é o único capaz de perdoar pecados: “...Então, disse à mulher: Perdoados são os teus pecados; Os que estavam com ele à mesa começaram a dizer entre si: Quem é este que até perdoa pecados?”(Lc.7: “44  E, voltando-se para a mulher, disse a Simão: Vês tu esta mulher? Entrei em tua casa, e não me deste água para os pés; mas esta regou-me os pés com lágrimas, e mos enxugou com os seus cabelos. 45  Não me deste ósculo, mas esta, desde que entrou, não tem cessado de me beijar os pés. 46  Não me ungiste a cabeça com óleo, mas esta ungiu-me os pés com unguento. 47  Por isso te digo que os seus muitos pecados lhe são perdoados, porque muito amou; mas aquele a quem pouco é perdoado pouco ama. 48  E disse-lhe a ela: Os teus pecados te são perdoados. 49  E os que estavam à mesa começaram a dizer entre si: Quem é este, que até perdoa pecados? 50  E disse à mulher: A tua fé te salvou; vai-te em paz.
Nobres leitores o poder de Deus de amar e de perdoar é infinito: no passado antes da vinda de Jesus Cristo, Deus agiu através de anjos, arcanjos, Querubins e Serafins, que aparecia a Reis, profetas, Sacerdotes e Juízes. E com cada um deles Deus falava de maneira que, estas pessoas faziam a diferença. De Gênesis a Apocalipse temos a palavra de Deus se cumprindo. Assim foi em Gênesis, depois em Êxodo através de Moisés, que foi o único aquém Deus falou face a face, e Deus a Moisés a importante missão de libertar seu povo de da servidão e escravidão em terras estrangeiras. E assim foi feito: o povo de Deus ficou no cativeiro por longos 430 anos. Mas havia chegado a hora do povo hebreu, o povo de Deus ser liberto. Moisés nasceu no Egito, mas era filho de uma mulher hebreia. Deus falou com Moisés no meio do fogo de uma sarça ardente. Veja como foi o primeiro encontro de Deus com Moisés em Êxodo. Êx  3. “1  E apascentava Moisés o rebanho de Jetro, seu sogro, sacerdote em Midiã; e levou o rebanho atrás do deserto, e chegou ao monte de Deus, a Horebe. 2  E apareceu-lhe o anjo do Senhor em uma chama de fogo do meio duma sarça; e olhou, e eis que a sarça ardia no fogo, e a sarça não se consumia. 3  E Moisés disse: Agora me virarei para lá, e verei esta grande visão, porque a sarça não se queima. 4  E vendo o Senhor que se virava para ver, bradou Deus a ele do meio da sarça, e disse: Moisés, Moisés. Respondeu ele: Eis-me aqui. 5  E disse: Não te chegues para cá; tira os sapatos de teus pés; porque o lugar em que tu estás é terra santa. 6  Disse mais: Eu Sou o Deus de teu pai, o Deus de Abraão, o Deus de Isaque, e o Deus de Jacó. E Moisés encobriu o seu rosto, porque temeu olhar para Deus. 7  E disse o Senhor: Tenho visto atentamente a aflição do meu povo, que está no Egito, e tenho ouvido o seu clamor por causa dos seus exatores, porque conheci as suas dores. 8  Portanto desci para livrá-lo da mão dos egípcios, e para fazê-lo subir daquela terra, a uma terra boa e larga, a uma terra que mana leite e mel; ao lugar do cananeu, e do heteu, e do amorreu, e do perizeu, e do heveu, e do jebuseu. 9  E agora, eis que o clamor dos filhos de Israel é vindo a mim, e também tenho visto a opressão com que os egípcios os oprimem. 10  Vem agora, pois, e eu te enviarei a Faraó para que tires o meu povo (os filhos de Israel) do Egito.”                             
Nobres leitores quero dizer a vocês que, as palavras Amor e perdão podem não aparecer aqui, mas elas estão presentes no proposito de Deus para libertar o seu povo da escravidão no Egito. O amor de Deus, e o perdão veio através da libertação de todo o povo das terras do Egito que durou por mais de 4 séculos. Moisés foi muito especial para Deus durante todo o período de tempo que permaneceu a frente da longa caminhada rumo a terra prometida. Se Deus não amasse seu povo, e não houvesse perdoado seu povo, eles não teriam saído do Egito. E Moisés foi preparado por Deus que, lhe deu poderes, e sendo Moisés um homem de língua pesada, que era durão, mas era o escolhido para esta missão. E Deus falava com Moisés e seu irmão Arão falava por Moisés que falava a Faraó. E assim aconteceu em Êx. 4. “10  Então disse Moisés ao Senhor: Ah, meu Senhor! Eu não sou homem eloqüente, nem de ontem nem de anteontem, nem ainda desde que tens falado ao teu servo; porque sou pesado de boca e pesado de língua. 11  E disse-lhe o Senhor: Quem fez a boca do homem? Ou quem fez o mudo, ou o surdo, ou o que vê, ou o cego? Não sou eu, o Senhor? 12  Vai, pois, agora, e eu serei com a tua boca e te ensinarei o que hás de falar. 13  Ele, porém, disse: Ah, meu Senhor! Envia pela mão daquele a quem tu hás de enviar. 14  Então se acendeu a ira do Senhor contra Moisés, e disse: Não é Arão, o levita, teu irmão? Eu sei que ele falará muito bem; e eis que ele também sai ao teu encontro; e, vendo-te, se alegrará em seu coração. 15  E tu lhe falarás, e porás as palavras na sua boca; e eu serei com a tua boca, e com a dele, ensinando-vos o que haveis de fazer. 16  E ele falará por ti ao povo; e acontecerá que ele te será por boca, e tu lhe serás por Deus. 17  Toma, pois, esta vara na tua mão, com que farás os sinais.”            
 Nobres leitores Deus não é apenas um Deus de  promessas. Ele cumpre todas as promessas, mas no seu tempo. O seu povo permaneceu cativo por mais de 4 séculos. Cada obstáculo enfrentado por Moisés Deus o livrava das mãos de Faraó. A retirada do povo de Deus do Egito, não foi do dia para noite não, foi uma longa batalha, pois Faraó era de coração duro e não admitia libertar o povo escravo com facilidade. Onze pragas foram lançadas por Deus através de Moisés para que Faraó amolecesse seu coração. Deus abençoa os primogênitos de Israel e o livra da morte, e a primeira Pascoa é celebrada no deserto, que não tem nada a ver com coelhos e ovos de Pascoa. Significa libertação: e Deus cumpre a promessa de libertar seu povo da escravidão, e Moisés é o encarregado de atravessar e abrir o Mar Vermelho com todos os filhos de Israel, nesta travessia, Deus elimina todos os perseguidores, o exército de Faraó que também estava com eles. Isto significa que, Deus não deixou de amar seu povo, e não se esqueceu da promessa feita a Abraão a mais de 400 anos. O amor de Deus se fez presente, e o perdão aconteceu com a libertação de seu povo. Assim é Deus, e assim Ele deseja que também sejamos assim, amando e perdoando uns aos outros. O maior problema é que nós não confiamos plenamente em Deus, que jamais deixou de amar seu povo, mesmo sendo eles rebeldes e murmuradores como somos nós ainda nos dias de hoje também. O perdão de Deus demorou 430 anos, mas não deixou de ser dado e liberado. E mesmo com todas as provas de Deus que estava com seu povo, eles continuaram a murmurar  em estar sempre questionado, duvidando. Mas somente quem ama perdoa. Assim é Deus: amoroso e perdoador.                Esta confirmação esta em Êxodo 14.   “8  Porque o Senhor endureceu o coração de Faraó, rei do Egito, para que perseguisse aos filhos de Israel; porém os filhos de Israel saíram com alta mão. 10  E aproximando Faraó, os filhos de Israel levantaram seus olhos, e eis que os egípcios vinham atrás deles, e temeram muito; então os filhos de Israel clamaram ao Senhor. 11  E disseram a Moisés: Não havia sepulcros no Egito, para nos tirar de lá, para que morramos neste deserto? Por que nos fizeste isto, fazendo-nos sair do Egito? 12  Não é esta a palavra que te falamos no Egito, dizendo: Deixa-nos, que sirvamos aos egípcios? Pois que melhor nos fora servir aos egípcios, do que morrermos no deserto. 13  Moisés, porém, disse ao povo: Não temais; estai quietos, e vede o livramento do Senhor, que hoje vos fará; porque aos egípcios, que hoje vistes, nunca mais os tornareis a ver. 14  O Senhor pelejará por vós, e vós vos calareis.  A passagem pelo meio do mar 15  Então disse o Senhor a Moisés: Por que clamas a mim? Dize aos filhos de Israel que marchem. 16  E tu, levanta a tua vara, e estende a tua mão sobre o mar, e fende-o, para que os filhos de Israel passem pelo meio do mar em seco. 17  E eis que endurecerei o coração dos egípcios, e estes entrarão atrás deles; e Eu serei glorificado em Faraó e em todo o seu exército, nos seus carros e nos seus cavaleiros,  18  E os egípcios saberão que eu sou o Senhor, quando for glorificado em Faraó, nos seus carros e nos seus cavaleiros. 19  E o anjo de Deus, que ia diante do exército de Israel, se retirou, e ia atrás deles; também a coluna de nuvem se retirou de diante deles, e se pôs atrás deles. 20  E ia entre o campo dos egípcios e o campo de Israel; e a nuvem era trevas para aqueles, e para estes clareava a noite; de maneira que em toda a noite não se aproximou um do outro. 21  Então Moisés estendeu a sua mão sobre o mar, e o SENHOR fez retirar o mar por um forte vento oriental toda aquela noite; e o mar tornou-se em seco, e as águas foram partidas. 22  E os filhos de Israel entraram pelo meio do mar em seco; e as águas foram-lhes como muro à sua direita e à sua esquerda. 23  E os egípcios os seguiram, e entraram atrás deles todos os cavalos de Faraó, os seus carros e os seus cavaleiros, até ao meio do mar.  24  E aconteceu que, na vigília daquela manhã, o Senhor, na coluna do fogo e da nuvem, viu o campo dos egípcios; e alvoroçou o campo dos egípcios. 26  E disse o Senhor a Moisés: Estende a tua mão sobre o mar, para que as águas tornem sobre os egípcios, sobre os seus carros e sobre os seus cavaleiros. Os egípcios perecem no mar 27  Então Moisés estendeu a sua mão sobre o mar, e o mar retornou a sua força ao amanhecer, e os egípcios, ao fugirem, foram de encontro a ele, e o Senhor derrubou os egípcios no meio do mar,  28  Porque as águas, tornando, cobriram os carros e os cavaleiros de todo o exército de Faraó, que os haviam seguido no mar; nenhum deles ficou. 29  Mas os filhos de Israel foram pelo meio do mar seco; e as águas foram-lhes como muro à sua mão direita e à sua esquerda. 30  Assim o Senhor salvou Israel naquele dia da mão dos egípcios; e Israel viu os egípcios mortos na praia do mar. 31  E viu Israel a grande mão que o Senhor mostrara aos egípcios; e temeu o povo ao Senhor, e creu no Senhor e em Moisés, seu servo.”                                          
Nobres leitores quero lhe dizer que, se Deus não amasse seu povo, eles não siariam livres do cativeiro. Deus pune sim aquém Ele ama, mas se houver arrependimento haverá salvação e libertação e perdão por parte de Deus sim; mas se nós formos sinceros com “Ele”. A viagem, a entrada do povo de Israel na terra da promessa era para ser tranquila, rápida, mas havia muita murmuração, desobediência, teimosia e idolatria, e isto fez com que Deus se arrependesse de ter aquele povo como seu povo, e chegou a oferecer a Moisés um outro povo e exterminaria a todos ficando apenas Moisés para começar uma nova nação. Mas Deus pegou em Moisés um osso de roer, pois Moisés não aceitou a proposta de Deus, por amar seu povo. Toda aquela geração amaldiçoada por Deus, somente dois acima de vinte anos puderam herdar e entrar na terra prometida; uma terra que manava leite e mel, mas que teria que ser vencida. Mas o povo de Israel estava sempre duvidando de Moisés e de Deus, que se irritou com eles. Nem mesmo Moisés pode entrar na terra prometida. Deus mostrou a ele no alto do monte Pisga toda a terra prometida e findara vida de Moisés aos 120 anos.     Quero dizer a todos que muitos de nós ainda azemos tudo “aquilo” que nossos antepassados fizeram que é: murmurar, blasfemar cometer todos os tipos de pecados tipo: idolatria, prostituição que par Deus engloba tudo. E hoje por causa do modernismo, do tudo pode e do tudo é possível e permitido, milhões de seres humanos deixarão de entrar na nova terra prometida, e que será por toda a eternidade ao lado de “Deus, do Filho Jesus” e de todos aqueles que serão salvos pelo sangue do Cordeiro chamado “Jesus Cristo”. Nós também somos o povo da promessa de Deus, por amor do “Filho Jesus”. Em Êxodo temos a libertação do povo de Deus do Egito que duraram 430 anos; e mais de 1.500 mil anos depois, o Filho cumpriu a promessa feita pelo Pai, Deus de salvar para sempre toda a humanidade da servidão, escravidão, do pecado e da morte, para que todos sejam salvos. Mas a maioria da humanidade não irá entrar nesta terra prometida, neste novo Céu, simplesmente por causa da desobediência, rebeldia, infidelidade, desamor, desunião, prostituição que engloba tudo o que não agrada a Deus, tipo: Prostituição, adultério, fornicação, efeminismo, luxúria gula, idolatria etc. o tudo pode do mundo moderno está tirando milhões do povo de Deus da salvação, pois preferem ficar e viver no pecado e do pecado, por se mais prazeroso. Jesus não veio em vão a terra e ficar entre nós por um Curto período de tempo, de apenas 33 anos. Jesus, por amor ao “Pai, Deus”   foi humilhado, espancado, pisoteado, chicoteado, cuspiram em seu rosto e colocaram em sua cabeça uma coroa de espinhos e o pregaram numa Cruz de morte juntamente com pecadores para morrer na Cruz, e depois de três dias vencer a morte que é do diabo e nos dar a vida eterna para nada. Veja o que Ele disse em Lucas 23. “33  E, quando chegaram ao lugar chamado a Caveira, ali o crucificaram, e aos malfeitores, um à direita e outro à esquerda. 34  E dizia Jesus: Pai, perdoa-lhes, porque não sabem o que fazem. E, repartindo as suas vestes, lançaram sortes.”        No passado perdia se bênçãos por não se conhecer a verdade dentro da palavra de Deus, mas hoje isto não pode ser levado em conta, pois em poucos segundos temos qualquer informação. Naquela época eles levavam a palavra de Deus em longas caminhadas pelo deserto ou em lombo de jumentos, e hoje. Só quem prefere ficar no pecado e não se arrepender é que não recebera as bênçãos do Senhor. O tempo para o arrependimento está ficando cada vez mais curto; porque as facilidades do mundo estão cegando a humanidade. Nossos políticos estão criando leis absurdas, que só tem aumentado o número de pessoas que irão para o inferno. A humanidade acha que Deus é ultrapassado, careta, que não evoluiu, que parou no tempo. Engano: Deus não parou no tempo e não está ultrapassado como muitos dizem. O problema é que ninguém quer acreditar que Deus fala a verdade e mostra a verdade, mas que preferem nas coisas que o homem faz tipo: leis que favorecem o homossexualismo, o efeminismo, a imoralidade explicita. O casamento de pessoas do mesmo sexo, o incentivo as crianças a se prostituir bem cedo. Jesus está voltando para levar o restante do povo de Deus para esta nova terra, mas poucos acreditam que isto seja verdade. Quem ainda se arrepender será perdoado e muito amado por Deus. Voltando para o livro de Êxodo. O povo de Deus murmurou muito, e fez com Deus se irritasse com eles, amaldiçoasse todos aqueles que tivessem acima de 20 anos não entrariam na terra prometida. Eles permaneceram perambulando no deserto por 40 anos até que todos acima de vinte anos morressem. Apenas Josué e Calebe que tinha acima de 20 anos puderam entrar terra da promessa.                  
O amor de Deus por Moisés era muito grande, e que deu a ele a missão das duas tabuas dos dez mandamentos de Deus fossem trazidas por Moisés. Mas por causa da demora, da volta de Moisés o povo se irritou, murmurou e praticou um ato de idolatria, fundiram um bezerro de ouro e passaram a adorar este bezerro que provocou a ira de Deus e de Moisés. Moisés ficou tão irritado que quebrou a duas tabuas dos dez mandamentos. E os idolatras foram mortos por Moisés, que teve que subir novamente no monte Sinai para que Deus reescrevesse novamente a tabua dos dez mandamentos. E Moisés foi o único que viu a glória de Deus de Perto veja em Êx. 33 “18  Então ele disse: Rogo-te que me mostres a tua glória. 19  Porém Ele disse: Eu farei passar toda a minha bondade por diante de ti, e proclamarei o nome do Senhor diante de ti; e terei misericórdia de quem eu tiver misericórdia, e me compadecerei de quem eu me compadecer. 20  E disse mais: Não poderás ver a minha face, porquanto homem nenhum verá a minha face, e viverá. 21  Disse mais o Senhor: Eis aqui um lugar junto a mim; aqui te porás sobre a penha. 22  E acontecerá que, quando a Minha glória passar, pôr-te-ei numa fenda da penha, e te cobrirei com a minha mão, até que Eu haja passado. 23  E, havendo Eu tirado a minha mão, me verás pelas costas; mas a Minha face não se verá.”      O amor de Deus por Moisés é tão grande que Ele reescreveu a duas tabuas dos dez mandamentos e o entregou para que ele lesse ao povo de Israel e confirmasse a eles que, será mandamento perpétuo. Todas estas Informações estão contidas no livro de Êxodo. Aqui eu fiz um pequeno comentário resumido do livro:
            Nobres leitores, o amor de Deus está contido em toda a Bíblia de maneira muito simples bastam prestar atenção nas colocações bíblicas, mesmo não aparecendo as palavras “Amor e perdão”, eles aconteceram claramente. A terra prometida precisava ser herdada, pois era herança de Deus ao seu povo. Nesta terra habitavam gigantes que precisavam ser derrotados, mas o povo tinha que entrar nesta terra e possui-la. Doze espias foram enviados para verem e dizer a todos o que deveria ser feito. Dos doze, apenas dois voltaram com boa noticia dizendo que a terra manava leite e mel: os dois que voltaram são Josué e Calebe, e eles foram os únicos que mereceram entrar na terra prometida. Depois da morte de Moisés, Deus falou estas palavras de amor, assim com Josué em Josué Js. 1. “1  E sucedeu depois da morte de Moisés, servo do Senhor, que o Senhor falou a Josué, filho de Num, servo de Moisés, dizendo: 2  Moisés, meu servo, é morto; levanta-te, pois, agora, passa este Jordão, tu e todo este povo, à terra que Eu dou aos filhos de Israel. 3  Todo o lugar que pisar a planta do vosso pé, vo-lo tenho dado, como Eu disse a Moisés. 4  Desde o deserto e do Líbano, até ao grande rio, o rio Eufrates, toda a terra dos heteus, e até o grande mar para o poente do sol, será o vosso termo. 5  Ninguém te poderá resistir, todos os dias da tua vida; como fui com Moisés, assim serei contigo; não te deixarei nem te desampararei. 6  Esforça-te, e tem bom ânimo; porque tu farás a este povo herdar a terra que jurei a seus pais lhes daria. 7  Tão-somente esforça-te e tem mui bom ânimo, para teres o cuidado de fazer conforme a toda a lei que meu servo Moisés te ordenou; dela não te desvies, nem para a direita nem para a esquerda, para que prudentemente te conduzas por onde quer que andares. 8  Não se aparte da tua boca o livro desta lei; antes medita nele dia e noite, para que tenhas cuidado de fazer conforme a tudo quanto nele está escrito; porque então farás prosperar o teu caminho, e serás bem sucedido. 9  Não to mandei Eu? Esforça-te, e tem bom ânimo; não temas, nem te espantes; porque o Senhor teu Deus é contigo, por onde quer que andares.”                                                                                                                                                Nobres leitores o perdão de Deus veio creio que, quando os filhos de Israel atravessaram o rio Jordão com a arca de Deus e sem se molharem, assim como aconteceu na travessia do Mar Vermelho, aconteceu também no rio Jordão: as águas foram separadas e todo os filhos de Israel atravessaram e entraram na terra prometida por Deus, e os obstáculos foram sendo vencidos. Mas antes de todo povo atravessar o rio Jordão, dois homens foram enviados para reconhecerem a terra da promessa, e eles corriam risco de serem mortos pelos inimigos dos filhos de Israel. Mas Deus por amor colocou uma prostituta para ajuda-los, eles foram escondidos por esta mulher que o protegeu. O que eu quero dizer a todos é que Deus não faz acepção de pessoas: não importa seu pecado, mas sim o pecador. Raabe é o nome desta mulher que foi amada por Deus e perdoada sua vida pregressa, e sua família também foram protegidas por Deus e colocadas em terras abençoadas por Deus. Vejam o que aconteceu em Josué Js. 2. “1  E Josué, filho de Num, enviou secretamente, de Sitim, dois homens a espiar, dizendo: Ide reconhecer a terra e a Jericó. Foram, pois, e entraram na casa de uma mulher prostituta, cujo nome era Raabe, e dormiram ali. 2  Então deu-se notícia ao rei de Jericó, dizendo: Eis que esta noite vieram aqui uns homens dos filhos de Israel, para espiar a terra. 3  Por isso mandou o rei de Jericó dizer a Raabe: Tira fora os homens que vieram a ti e entraram na tua casa, porque vieram espiar toda a terra. 4  Porém aquela mulher tomou os dois homens, e os escondeu, e disse: É verdade que vieram homens a mim, porém eu não sabia de onde eram. 5  E aconteceu que, havendo-se de fechar a porta, sendo já escuro, aqueles homens saíram; não sei para onde aqueles homens se foram; ide após eles depressa, porque os alcançareis. 6  Porém ela os tinha feito subir ao eirado, e os tinha escondido entre as canas do linho, que pusera em ordem sobre o eirado. 7  E foram-se aqueles homens após eles pelo caminho do Jordão, até aos vaus; e, havendo eles saído, fechou-se a porta. 8  E, antes que eles dormissem, ela subiu a eles no eirado; 9  E disse aos homens: Bem sei que o Senhor vos deu esta terra e que o pavor de vós caiu sobre nós, e que todos os moradores da terra estão desfalecidos diante de vós. 10  Porque temos ouvido que o Senhor secou as águas do Mar Vermelho diante de vós, quando saíeis do Egito, e o que fizestes aos dois reis dos amorreus, a Siom e a Ogue, que estavam além do Jordão, os quais destruístes. 11  O que ouvindo, desfaleceu o nosso coração, e em ninguém mais há ânimo algum, por causa da vossa presença; porque o Senhor vosso Deus é Deus em cima nos céus e em baixo na terra. 12  Agora, pois, jurai-me, vos peço, pelo Senhor, que, como usei de misericórdia convosco, vós também usareis de misericórdia para com a casa de meu pai, e dai-me um sinal seguro, 13  De que conservareis com a vida a meu pai e a minha mãe, como também a meus irmãos e a minhas irmãs, com tudo o que têm e de que livrareis as nossas vidas da morte. 14  Então aqueles homens responderam-lhe: A nossa vida responderá pela vossa até à morte, se não denunciardes este nosso negócio, e será, pois, que, dando-nos o Senhor esta terra, usaremos contigo de misericórdia e de fidelidade. 15  Ela então os fez descer por uma corda pela janela, porquanto a sua casa estava sobre o muro da cidade, e ela morava sobre o muro. 16  E disse-lhes: Ide-vos ao monte, para que, porventura, não vos encontrem os perseguidores, e escondei-vos lá três dias, até que voltem os perseguidores, e depois ide pelo vosso caminho. 17  E, disseram-lhe aqueles homens: Desobrigados seremos deste juramento que nos fizeste jurar. 18  Eis que, quando nós entrarmos na terra, atarás este cordão de fio de escarlata à janela por onde nos fizeste descer; e recolherás em casa contigo a teu pai, e a tua mãe, e a teus irmãos e a toda a família de teu pai.  19  Será, pois, que qualquer que sair fora da porta da tua casa, o seu sangue será sobre a sua cabeça, e nós seremos inocentes; mas qualquer que estiver contigo, em casa, o seu sangue seja sobre a nossa cabeça, se alguém nele puser mão.  20  Porém, se tu denunciares este nosso negócio, seremos desobrigados do juramento que nos fizeste jurar.  21  E ela disse: Conforme as vossas palavras, assim seja. Então os despediu; e eles se foram; e ela atou o cordão de escarlata à janela. 22  Foram-se, pois, e chegaram ao monte, e ficaram ali três dias, até que voltaram os perseguidores, porque os perseguidores os buscaram por todo o caminho, porém não os acharam. 23  Assim aqueles dois homens voltaram, e desceram do monte, e passaram, e chegaram a Josué, filho de Num, e contaram-lhe tudo quanto lhes acontecera; 24  E disseram a Josué: Certamente o Senhor tem dado toda esta terra nas nossas mãos, pois até todos os moradores estão atemorizados diante de nós.               
Nobres leitores eis ai mais uma amostra do grande amor de Deus, que não ama o pecado, mas sim o pecador que se arrepende. Esta prostituta protegeu os homens de Deus, e recebeu a salvação e o perdão, ela e sua família. Depois disto os filhos de Israel entraram na terra prometida, assim que atravessaram o rio Jordão Este tema está sendo escrito, pesquisado por  José Carlos Ribeiro membro da Primeira Igreja Batista de Campo Grande MS. Espero todos vocês novamente na parte IV deste tema.                                                          
 Término em 21 de novembro de 2015                                                 jcr0856@hotmail.com
How to receive and deserve God's blessings in your life. Part III                                                            Love and forgiveness: the reward, the prize given by God. FORGIVE: Forgiveness is presented in various ways in the Holy Scriptures. Sin is covered Salmo.32: "1 Blessed is he whose transgression is forgiven, whose sin is covered. 2 Blessed is the man to whom the Lord imputes no iniquity, and in whose spirit there is no guile. 3 When I kept silent, my bones through my groaning all day. 4 For day and night your hand was heavy upon me; mine is turned into the drought of summer. 5 I acknowledged my sin unto thee, and mine iniquity have I not hid. I said, I will confess my transgressions to the Lord; and you forgave the iniquity of my sin. Forgiveness clears the sin Isa.43: "24 bought me no sweet cane with money, or with the fat of your sacrifices satisfizeste me, but gave me work with your sins and wearied me with your iniquities. 25 I, even I, am he who blots out your transgressions for My sake, And thy sins I do not remember. 26 Make me to remember; let us plead together; Account your reasons, that thou mayest be justified. unmerited grace (Sl.51: 1); King David was given the grace, the coming blessings of the Lord, because he humiliated, and put God first. David was always in prayer, and was a righteous man, and there was it arrogance, pride, and not selfishness. He was not perfect and made some serious mistakes, but repented and received God's forgiveness. King David committed his first serious sin when he wished his neighbor's wife who was one of his loyal guards. But he committed adultery with her, and again he sent to kill this guard because of his wife, "Bathsheba". He was punished by God, and at that time who was caught committing adultery paid with life. And God sent to him a prophet who told him the truth revealed to him all that he has hidden. But David had truly repented his sin forgiven for "God." But had to pay a high price because of his act. The son he had with Bathsheba was sentenced to death, but God forgave him yes, just not passed his hand on his head without first punish him. See what it says in Psalm 51. David confesses his sin, begs forgiveness and pray to God that you renew a right spirit Psalm of David for the singer-mor, when the prophet Nathan came to him after he had been with Bath -Seba "1 Have mercy on me, O God, according to thy lovingkindness: blot out my transgressions, according to the multitude of thy tender mercies. 2 Wash me thoroughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin. 3 For I acknowledge my transgressions, and my sin is ever before me. 4 Against thee, thee only have I sinned, and done this evil in thy sight, that thou mayest be justified when you speak, and be clear when You judge. 5 Behold, I was shapen in iniquity, and in sin my mother conceived me. 6 Behold, thou desirest truth in the inward parts, And in the hidden make me to know wisdom. 7 Purge me with hyssop, and I shall be clean; wash me, and I shall be whiter than snow. 8 Let me hear joy and gladness; enjoying the bones which thou hast broken. 9 Hide thy face from my sins, and blot out all my iniquities. 10 Create in me, O God, a pure heart and renew a right spirit in me. 11 Cast me not away from thy presence, and take not from me your Holy Spirit. 12 Restore to me the joy of thy salvation, and uphold me with a willing spirit. 13 Then I will teach transgressors thy ways, and sinners will turn back to you. 14 Deliver me from bloodguiltiness, O God, God of my salvation, and my tongue shall sing aloud of your righteousness. 15 O Lord, open my lips, and my mouth will sing your praise. The David God's response is confirmed in 2 Samuel 12: and forgiveness of God came again when David and Bathsheba had a new relationship because she was the first wife of Uriah the Hittite. In this new relationship, they had another son who was loved by God and became the richest and most intelligent king of all the earth. Your name: Solomon. See what God said to David in 2 Sam. 12 1 And the Lord sent Nathan to David; and presenting it to David, I told him, There were two men in one city, one rich and the other poor. 2 The rich man had exceeding many flocks and herds. 3 But the poor man had nothing except one little ewe lamb which he had bought and nourished up: and I grew up with him and with his children; its bit ate, and drank of his own cup, and lay in his bosom, and was like a daughter. 4 And there came a traveler unto the rich man, he spared to take of his own flock and of his own herd, to dress for the traveler who had come to him; and took the poor man's lamb, and dressed it for the man that was come to him. 5 Then the wrath of David was greatly kindled against the man and said to Nathan, As the LORD liveth, who is worthy to die the man who did it. 6 And the lamb will make to the fourfold, because he did this thing, and because he had no pity. 7 And Nathan said to David: Thou art the man. Thus saith the Lord God of Israel, I anointed you king over Israel, and I delivered thee out of the hand of Saul; 8 And I gave thee the house of thy lord, and women of thy lord into thy bosom, and gave thee to Israel and the house of Judah, and if that had been too little, I would moreover have given unto thee such and such things. 9 Wherefore hast thou despised the commandment of the Lord, to do evil in his sight? Uriah the Hittite, hast thou smitten with the sword, and hast taken his wife to be thy wife; and slain him with the sword of the Ammonites. 10 Now therefore, not the sword shall never depart from thine house; because thou hast despised me, and hast taken the wife of Uriah the Hittite to be your wife. 11 Thus saith the Lord: I will raise in your own home up evil against thee, and I will take thy wives before thine eyes, and give them unto thy neighbor, and he shall lie with thy wives in the sight of this sun. 12 For thou didst it secretly: but I will do this thing before all Israel and before the sun. 13 And David said to Nathan, I have sinned against the Lord. And Nathan said unto David, The LORD also hath put away thy sin; I shall not die. 14 However, because by this deed you have given occasion to the enemies of the LORD to blaspheme, the child also that is born you shall surely die. 15 And Nathan departed unto his house; and the LORD struck the child that Uriah's wife bare unto David, and it was very sick. 16 David therefore besought God for the child; and David fasted, and went in, and began to lay all night on the earth. 17 And the elders of his house arose and went to him, to raise him up from the earth; but he would not, neither did he eat bread with them. 18 And it came to pass on the seventh day the child died; and the servants of David feared to tell him that the child was dead, they said, Behold, while the child was yet alive, we spoke to him, we would not hearken to our voice; How then shall we say to him the child is dead? For more afflict him. 19 See, however, David that his servants whispered, David perceived that the child was dead: therefore David said to his servants: Is the child dead? And they said, He is dead. 20 Then David arose from the earth, and washed, and anointed himself, and changed his clothes and went into the house of the Lord and worshiped. Then he went to his home and asked for bread; and put him bread, and ate. 21 And his servants said unto him, What is this you have done? The child alive fasted and wept; But after the child was dead, thou didst rise and eat bread. 22 And he said, still living child, I fasted and wept, for I said, Who knows if God will be gracious to me, and the child may live? 23 But now he is dead, wherefore should I fast? Can I bring her back? I shall go to him, but he shall not return to me. 24 And David comforted Bathsheba his wife, and went in unto her, and lay with her, and she gave birth to a son, and gave him the name of Solomon; and the Lord loved him. 25 And he sent by the hand of Nathan the prophet, giving him the name Jedidiah, for the Lord "Forgiveness can not be bought Prov.11:." 1 A false balance is abomination to the Lord, but a just weight is his pleasure. In two been superb, will also come to shame; but with the lowly is wisdom. 3 The sincerity of the upright will guide them, but the perverseness of transgressors shall destroy them. 4 From Riches profit not in the day of wrath, but righteousness delivers from death. 5 The righteousness of the sincere will make straight his way, but the wicked will fall by his falsehood "is an act of mercy 1Jô.1:." 5 This is the message we have heard from him and declare to you: God is light, and not there is no darkness in him. 6 If we say we have fellowship with him and walk in darkness, we lie and do not practice the truth. 7 But if we walk in the light as He is in the light, we have fellowship with one another, and the blood of Jesus Christ His Son cleanses us from all sin. The confession of sin and forgiveness through Christ 8 If we say we have no sin, we deceive ourselves, and the truth is not in us. 9 If we confess our sins, He is faithful and just to forgive us our sins and to cleanse us from all unrighteousness. . 10 If we say we have not sinned, we make him a liar, and his word is not in us "has already said Corrie Boom," there is no other way to touch the heart of God ocean but forgiving and loving our enemies "; now it is impossible to learn the law of God without love, and the result of this learning is forgiveness, we are talking about AGAPE love note you to receive Christ this formula therefore Himself performed it when he learned to love the crowd that was hungry "... And Jesus called his disciples and said, I have compassion on the multitude, because now three days they continue with me and have nothing to eat; and I do not want to send them away fasting, lest they faint in the way; But the disciples said unto him, Where will this desert as many loaves as to fill so great a multitude "(Mat.15: 1-39, Jesus practiced the second feeding the multitude and healed the sick, cast out demons and restored the blind and vision also when pity the crowd. Jesus' love is so great that "He" did not do what his disciples sent. "Jesus" came into the world to serve and not be served, and was no respecter of persons, and treated everyone with much love and mercy: the deeds of Jesus were so many that the Bible itself reports that there would be no where to be placed on all books:. see what he did in Matthew 14. The first multiplication of loaves Mark 6: 30-44 Luke 9 .: 10-17 John 6: 1-14) Matthew 14. "13 When Jesus heard this, he withdrew from there in a boat to a desert place apart: and, knowing it the people followed him on foot from the cities. 14 And Jesus went out and saw a great multitude, and had compassion on them, and healed their sick. 15 And being is evening, his disciples came to him, saying, The place is desert, and the time is now past; send the multitude away, that they may go into the villages and buy themselves food. 16 But Jesus said to them, Do not need to go away; Give them something to eat. 17 They said to him: We have here but five loaves and two fish. 18 And he said, Bring them here. 19 And he commanded the multitude to sit down on the grass, and took the five loaves and the two fishes, and looking up to heaven, he blessed, and broke the loaves, gave them to the disciples, and the disciples to crowd. 20 And they did all eat, and were filled: and up of the fragments that remained twelve baskets full. 21 And they that had eaten were about five thousand men, besides women and children. "And the result of this love is forgiveness expressed on Calvary's cross for me and for you. Can you notice that must follow the same steps to go to heaven? Christ walked our way, walked in showing that it was possible to learn, loving and forgiving. In our life is the same, the world needs you and me to teach the way of salvation which is Christ (John 14: 6). Also see these verses of love from Jesus' words to all mankind It says in John 14 " 1 Do not be troubled your heart; . believe in God, believe also in Me 2 In my Father's house are many mansions; if it were not so, I would have said unto you. I go to prepare a place for you. 3 And if I go and prepare a place for you, I will come again, and receive you unto myself; that where I am you may be also. 4 And whither I go ye know, and the way. 5 Thomas said to him: Lord, we know not whither thou goest; and how can we know the way? 6 Jesus said to him: I am the way and the truth and the life; no one comes to the Father except through Me 7 If ye had known me, also know my Father.; and from henceforth you know him and have seen him. 8 Philip said to him: Lord, show us the Father, and it sufficeth us. 9 Jesus said to him: Have I been so long time with you, and yet hast thou not known me, Philip? He who has seen Me has seen the Father; and how sayest thou then, Show us the Father? 10 Do you not believe that I am in the Father and the Father is in me? The words that I say unto you, do not speak of myself, but the Father that dwelleth in me, he doeth the works. 11 Believe me that I am in the Father and the Father in me; believe me, at least, because of the works themselves. 12 Indeed, I say unto you, He that believeth in me will do the works that I do, and will do greater works than these, because I go unto my Father. 13 And whatsoever ye shall ask in my name I will do, that the Father may be glorified in the Son. 14 If ye shall ask any thing in my name, I will do. 15 If ye love me, keep my commandments. 16 And I will pray the Father, and he shall give you another Comforter, that he may abide with you forever; 17 The Spirit of truth, whom the world can not receive, because it neither sees Him nor knows Him; but ye know him; for he dwelleth with you, and shall be in you. 18 I will not leave you orphans; I come to you. 19 Yet a little while, and the world seeth me no more, but ye see me; because I live, ye shall live. 20 In that day I will know that I am in my Father, and ye in me, and I in you. 21 He that hath my commandments, and keepeth them, he it is that loveth me; . and he that loveth me shall be loved of my Father, and I will love him and manifest myself to him "and teach about the need for forgiveness Christ is the only one who can forgive sins:" ... Then said the woman forgiven Your sins are; Those who were at table with him began to say within themselves, Who is this who even forgives sins "(Lc.7:" 44 And turning to the woman and said to Simon: Do you see this woman I entered your house, you gave me no water for my feet;. but she hath washed my feet with her tears and wiped them with her hair 45 gave me no kiss, but this woman since the time I came in hath not ceased to kiss my feet . 46 You did not anoint my head with oil, but this woman hath anointed my feet with ointment 47 Therefore I tell you that her many sins are forgiven, for she loved much;. But to whom little is forgiven, loves little 48 E. said unto her, Thy sins are forgiven thee 49 And they that sat at meat with him began to say within themselves, Who is this who even forgives sins 50 And said to the woman.? Your faith has saved you; go thy way in peace.                                                                            
  Noble readers the power of God to love and to forgive is infinite: last before the coming of Jesus Christ, God acted through angels, archangels, Cherubim and Seraphim, who appeared to kings, prophets, priests and judges. And with each of them God spoke so that these people made the difference. From Genesis to Revelation we have the word of God being fulfilled. So it was in Genesis, then Exodus by Moses, who was the only short God spoke face to face, and God said unto Moses the important mission to free his people from bondage and slavery in foreign lands. This was done: the people of God was in captivity for long 430 years. But it was time the Jewish people, God's people be freed. Moses was born in Egypt, but was the son of a Hebrew woman. God spoke to Moses in the fire of a burning bush. See how was the first encounter between God and Moses in Exodus. Ex 3. "1 Now Moses was tending the flock of Jethro his father in law, the priest of Midian; and he led the flock behind the wilderness, and came to the mountain of God, Horeb. 2 appeared to him the angel of the Lord in a flame of fire from the midst of a bush: and looked, and behold, the bush burned with fire, and the bush was not consumed. 3 And Moses said, Now I will turn aside and see this great sight, why the bush is not burnt. 4 And when the LORD saw that he turned aside to see, God called unto him out of the bush and said, Moses, Moses. And he said, Here I am. 5 And said, Draw not nigh hither: take off your shoes from your feet; because the place where you are standing is holy ground. 6 And I said, I am the God of thy father, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob and Moses hid his face, for he was afraid to look at God.. 7 And the LORD said, I have surely seen the affliction of my people which are in Egypt, and have heard their cry because of their taskmasters; for I know their sorrows. 8 I am come down to deliver them out of the hand of the Egyptians and to bring them up out of that land to a good and broad land, a land flowing with milk and honey; the place of the Canaanites, and the Hittites, and the Amorites, and the Perizzites, and the Hivites, and the Jebusites. 9 And now, behold, the cry of the children of Israel is come unto me, and I have also seen the oppression wherewith the Egyptians oppress them. 10 Come now therefore, and I will send thee unto Pharaoh, that thou mayest bring forth my people (the children of Israel) from Egypt. "Noble readers want to tell you that the words Love and forgiveness may not appear here, but they are present the purpose of God to free his people from slavery in Egypt. God's love and forgiveness came through the release of all the people of the land of Egypt which lasted for over four centuries. Moses was very special to God throughout the time that remained ahead of the long journey towards the promised land. If God did not love his people, and had not forgiven his people, they would not have left Egypt. And Moses was prepared by God that gave him power, and when Moses one heavy-speaking man, that was tough, but it was chosen for this mission. And God spoke to Moses and his brother Aaron spoke for Moses to speak to Pharaoh. And so it happened in Ex. 4. "10 And Moses said to the Lord, O my Lord! I am not eloquent, neither yesterday nor the day before yesterday, nor since thou hast spoken unto thy servant; for I am slow of speech and slow of tongue. 11 And the Lord said to him: Who made man's mouth? Or who maketh the dumb, or deaf, or seeing, or blind? Have not I the LORD? 12 Go, now, and I will be with thy mouth and teach thee what thou shalt say. 13 But he said: Oh, my Lord! Sends by the hand of him whom thou wilt send. 14 Then was kindled the anger of Yahweh against Moses, and said, Is not Aaron the Levite thy brother? I know he can speak well; and behold, he also comes out to meet you; and when he seeth thee, he will be glad in his heart. 15 And thou shalt speak unto him, and put words in his mouth; and I will be with thy mouth and with his, teaching you what you have to do. 16 And he shall speak for you to the people; and held that he shall be a mouth, and you shall be by God. 17 Take therefore the rod in your hand with which you shall do the signs. "Noble readers God is not only a God of promises. He fulfills all the promises, but in his time. Its people remained captive for more than four centuries. Each obstacle faced by Moses God freed from the hand of Pharaoh. The withdrawal of God's people from Egypt, was not overnight no, it was a long battle because Pharaoh was hard-hearted and did not allow free the enslaved people easily. Eleven pests were launched by God through Moses to Pharaoh soften your heart. God Bless the firstborn of Israel and delivers from death, and the first Easter is celebrated in the desert, that has nothing to do with rabbits and Easter eggs. Means deliverance: and God fulfills the promise to free his people from slavery, and Moses is in charge of cross and open the Red Sea with all the children of Israel, in this passage, God removes all persecutors, the host of Pharaoh that was also with them. This means that God did not fail to love their people, and did not forget the promise to Abraham more than 400 years. The love of God was manifested, and forgiveness happened to the liberation of his people. So is God, so He wants us to be also so loving and forgiving each other. The biggest problem is that we do not trust fully in God who never stopped loving his people, even though they are rebels and complainers as we are still today too. God's forgiveness took 430 years, but no longer given and released. And even with all the evidence that God was with his people, he continued to murmur in always questioning, doubting. But only those who love forgives. So is God: loving and forgiving. This confirmation is in Exodus 14. "8 And the LORD hardened the heart of Pharaoh king of Egypt, and he pursued the children of Israel; But the children of Israel went out with a high hand. 10 And Pharaoh approached, the children of Israel lifted up their eyes, and behold, the Egyptians marched after them, and greatly afraid; then the children of Israel cried to the Lord. 11 And they said unto Moses, Because there were no graves in Egypt, to take us there, to die in the wilderness? Why did you do this to us, bringing us out of Egypt? 12 Is not this the word that we spoke to you in Egypt, saying, Let us alone, that we may serve the Egyptians? For what better for us to serve the Egyptians than to die in the desert. 13 And Moses said unto the people, Fear not: stand still, and see the salvation of the LORD, which he will you; for the Egyptians you see today you, never again shall see. 14 The Lord shall fight for you, and ye shall hold your peace. The passage through the sea 15 And the Lord said to Moses: Why are you crying out to me? Say unto the children of Israel to go forward. 16 But lift thou up thy rod, and stretch out thy hand over the sea, and divide it, so that the children of Israel to pass through the sea on dry ground. 17 And behold, I will harden the hearts of the Egyptians, and they shall follow them; and I will gain glory through Pharaoh and all his army, his chariots and his horsemen, 18 And the Egyptians shall know that I am the Lord, when honor over Pharaoh, his chariots and his horsemen. 19 And the angel of God who went before Israel's army, withdrew and went behind them; also the pillar of cloud moved from before them and stood behind them. 20 And the Egyptians went between the field and the camp of Israel; and the cloud was darkness to them, but for these light by night; so that throughout the night did not approach one another. 21 Then Moses stretched out his hand over the sea; and the Lord caused the sea by a strong east wind all that night; and the sea became dry land, and the waters were divided. 22 And the children of Israel went through the sea on dry ground and the waters were a wall unto them on their right and on their left. 23 And the Egyptians pursued them and went in after them all Pharaoh's horses, his chariots, and his horsemen, into the midst of the sea. 24 And it happened on the eve of the morning, the Lord, the fire and the cloud column, saw the host of the Egyptians; and troubled the Egyptians of the field. 26 And the LORD said unto Moses, Stretch out thy hand over the sea, that the waters may come again upon the Egyptians, upon their chariots, and upon their horsemen. The Egyptians perish in the sea 27 Then Moses stretched out his hand over the sea, and the sea returned to his strength when the morning, and the Egyptians, to flee, were against it, and the Lord overthrew the Egyptians in the midst of the sea, 28 And the waters returned, and covered the chariots and the horsemen, and all the host of Pharaoh that came into the sea; none of them left. 29 And the children of Israel were in the midst of dry sea; and the waters were a wall unto them on his right hand and on their left. 30 Thus the Lord saved Israel that day from the Egyptians; and Israel saw the Egyptians dead on the seashore. 31 And Israel saw the great work which the Lord upon the Egyptians; and the people feared the Lord and believed in the Lord and in Moses his servant. "Noble readers want to tell you that if God did not love his people, they do not free the captive siariam. God punishes rather short he loves, but if there is repentance there will be salvation and deliverance and forgiveness from God yes; but if we are sincere with "him." The trip, the people of Israel from the entrance to the land of promise was to be quiet, fast, but there was much murmuring, disobedience, stubbornness and idolatry, and this caused God to repent of having these people as your people, and reached Moses offer another people and exterminate all just getting Moses to start a new nation. But God took Moses one nut to crack, because Moses did not accept the proposal of God, love your people. That whole generation cursed by God, only two above twenty years might inherit and enter the promised land; a land flowing with milk and honey, but that would have to be overcome. But the people of Israel was always doubting Moses and God, who was angry with them. Not even Moses could enter the promised land. God showed him at the top of Mount Pisgah entire Promised Land and Moses had ended life to 120 years. I want to tell everyone that many of us still azemos all "that" our ancestors did it is: murmur, blaspheme commit all kinds of sins type: idolatry, prostitution pair that God encompasses everything. And today because of modernism, of all can and everything is possible and permitted, millions of human beings will no longer enter the promised new earth, and will be for eternity next to "God the Son Jesus" and all those who will be saved by the blood of the Lamb called "Jesus Christ". We are also the people of the promise of God, for the sake of "Son Jesus." In Exodus we have the deliverance of God's people of Egypt that lasted 430 years; and more than 1.5 million years later, the Son fulfilled the promise made by the Father, God save forever all mankind from bondage, slavery of sin and death, so that all may be saved. But most of humanity will not go into this promised land, this new heaven simply because of disobedience, rebellion, infidelity, disaffection, disunity, prostitution encompassing everything that does not please God, like, prostitution, adultery, fornication, efeminismo , gluttony lust, idolatry, etc. everything can the modern world is lifting millions of people of God of salvation, they would rather stay and live in sin and sin, because it more pleasurable. Jesus did not come in vain to land and stay with us for a short period of time, only 33 years. Jesus, for the sake of "Father God" was humiliated, beaten, trampled, whipped, spat in his face and put on his head a crown of thorns and nailed him to a cross of death along with sinners to die on the Cross, and after three days conquer death which is the devil and give us eternal life for nothing. See what He said in Luke 23. "33 And when they were come to the place called Calvary, there they crucified him, and the malefactors, one right and one left. 34 Then said Jesus, Father, forgive them, for they know not what they do. And dividing his garments, they cast lots. "Last missed if blessings for not knowing the truth in God's word, but today this can not be taken into account because within seconds we have any information. At that time they took the word of God on long walks through the desert or on the backs of donkeys, and today. Only those who prefer to stay in sin and do not regret it had not received the blessings of the Lord. The time for repentance is getting shorter; because the facilities in the world are blinding humanity. Our politicians are creating absurd laws, which has only increased the number of people who will go to hell. Humanity think God is exceeded, grimace, that has not changed, that stopped in time. Mistake: God did not stop in time and is not exceeded as many say. The problem is that no one wants to believe that God speaks the truth and shows the truth, but who prefer the things that man is like, laws that favor homosexuality, efeminismo the explicit immorality. The marriage of persons of the same sex, encouraging children to prostitute themselves early. Jesus is coming to take the rest of God's people to this new land, but few believe that this is true. Who still regret will be forgiven and loved by God. Going back to the book of Exodus. God's people murmured too, and made God was irritated with them, cursed all those who were over 20 years old should not enter the promised land. They remained wandering in the desert for 40 years until all above twenty years died. Only Joshua and Caleb who had over 20 years could enter the land of promise. The love of God through Moses was very great, and that gave him the mission of the two tablets of the Ten Commandments of God were brought by Moses. But because of the delay, Moses' back the people got angry, muttered and practiced an act of idolatry, blew a golden calf and began to worship this calf that has angered God and Moses. Moses was so angry that broke the two tablets of the Ten Commandments. And the idolaters were killed by Moses, who had to climb again at Mount Sinai that God rewrote the taboo of the Ten Commandments again. Moses was the one who saw the glory of God Closely look at Ex. 33 "18 Then I said, I pray thee, show me thy glory. 19 But I said, I will make all my goodness pass before thee, and will proclaim the name of Jehovah before thee; and I will have mercy on whom I have mercy, and have compassion on whom I sympathize. 20 And I said, You can not see my face, for no one will see my face and live. 21 And the LORD said, Behold a place by me; here thou shalt stand upon a rock. 22 And it shall be when My glory passes, put thee in a cleft of the rock and cover you with my hand until I have passed by. 23 And when I removed my hand, thou shalt see my back; but My face shall not be seen. "The love of God by Moses is so great that He rewrote the two tablets of the Ten Commandments and gave it to him to read to the people of Israel and confirm to them that will be perpetual commandment. All this information is contained in the book of Exodus. Here I made a small comment summarized the book:                                                                                                               
 Noble readers, the love of God is contained in the entire Bible very simply enough heed the biblical settings, even not showing the words "Love and forgiveness", they happened clearly. The promised land needed to be inherited because it was God's heritage to its people. In this land inhabited giants that had to be defeated, but the people had to enter this land and possess it. Twelve spies were sent to see and tell everyone what should be done. Of the twelve, only two came back with good news saying that the land flowing with milk and honey: the two who have returned are Joshua and Caleb, and they were the ones who deserved to enter the promised land. After the death of Moses, God spoke these words of love, so with Joshua in Joshua Josh. 1. "1 And it came about after the death of Moses the servant of Jehovah, the Lord spoke to Joshua the son of Nun, Moses' servant, saying, 2 Moses my servant is dead; Arise Now therefore, go over this Jordan, you and all this people, unto the land which I give the children of Israel. 3 Every place that the sole of your foot on the foot, I have given unto you, as I said unto Moses. 4 From the wilderness and Lebanon, unto the great river, the river Euphrates, all the land of the Hittites, and unto the great sea toward the going down of the sun, shall be your coast. 5 No man shall be able to stand all the days of thy life; as I was with Moses, so I will be with thee; I will not leave you nor forsake you. 6 Be strong and of good courage; because you will lead these people to inherit the land I swore to their fathers to give them. 7 Only be thou strong and very courageous, that thou mayest observe to do according to all the law which Moses My servant commanded thee; I do not turn from it to the right or to the left, so that prudently conduzas you wherever you go. 8 not depart out of thy mouth the book of the law; meditate on it day and night, that thou mayest observe to do according to all that is written therein; for then thou shalt make thy way prosperous, and prosper. 9 Have not I commanded I? Be strong and of good courage; be not afraid, neither be dismayed; for the Lord your God is with you wherever you go. "Noble readers forgiveness of God came to believe that when the Israelites crossed the Jordan with the ark of God and without getting wet, as happened in crossing Red Sea also took place in the Jordan River: the waters were separated and all the children of Israel crossed into the land promised by God, and obstacles were being overcome. But before all the people across the Jordan River, two men were sent to recognize the land of promise, and they were at risk of being killed by the enemies of the Israelites. But God's sake put a prostitute to help them, they were hidden by this woman who protected him. What I want to tell everyone that God is no respecter of persons: no matter their sin but the sinner. Raabe is the name of this woman who was loved by God and forgiven his past life, and his family were also protected by God and placed in land blessed by God. Look what happened in Joshua Josh. 2. "1 And Joshua the son of Nun secretly sent from Shittim two men to spy, saying, Go view the land and Jericho. And they went and entered the house of a harlot whose name was Rahab, and slept there. 2 And it was told the king of Jericho, saying, Behold, this night there came men of the children of Israel to search out the land. 3 So the king of Jericho sent to Rahab, saying, Bring out the men who came to you and entered your house, for they have come to search out all the land. 4 And the woman took the two men, and hid them, and said: True, men came to me, but I did not know where they were. 5 It happened, when they had to close the door when it was dark, that the men went out; I do not know where the men are gone; Go after them quickly, you will overtake them. 6 But she had brought them up to the roof, and hid them with the stalks of flax, which she had laid in order on the roof. 7 And to the men after them the way to Jordan, to the fords; and when they had gone out, he shuts the door. 8 And before they were laid down, she came up to them on the roof; 9 And he said to the men, I know that the Lord has given you this land and that your terror is fallen upon us, and that all the inhabitants of the earth are faint before you. 10 For we have heard how the LORD dried up the Red Sea before you, when ye came out of Egypt, and what you did to the two kings of the Amorites, Sihon and Og, who were beyond the Jordan, and they destroyed. 11 What listening, our hearts sank, and no one's courage failed because of your presence; for the LORD your God is God in heaven above and on earth beneath. 12 Now therefore swear to me, I beg you, for the Lord, since I mercy you, that ye also will deal kindly with my father's house, and give me a true token, 13 From that you will save with the life my father and my mother, and my brothers and my sisters, and all they have and deliver our lives from death. 14 And the men answered her, Our life for yours even to death, if not utter this our business, and will therefore be that the Lord gives us this land, that we thee mercy and faithfulness. 15 Then she let them down by a cord through the window: for her house was upon the town wall, and she dwelt upon the wall. 16 And he said unto them, Go to the mountain, so perhaps you do not find the pursuers, and hide yourselves there three days until the pursuers return, and then go by your way. 17 And the men said to him: we shall be relieved of this oath you made us swear. 18 Behold, when we come into the land, thou shalt bind this scarlet cord in the window through which you let us down; and gather at home with you to your father and your mother, and your brothers and all the house of your father. 19 And it shall be, that whosoever shall go outside the door of your house, his blood shall be upon his head, and we shall be innocent; Whoever is with you in the house, his blood shall be on our head, if someone in it any hand. 20 But if thou utter this our business, we will be released from the oath you made us swear. 21 And she said, According to your words, so be it. Then he sent them away; and they are gone; and she bound the scarlet line in the window. 22 were up, therefore, and came to the mountain, and remained there three days, until the pursuers had returned, because the pursuers sought them all the way, but found them not. 23 So the two men returned, and descended from the mountain, and went over and came to Joshua the son of Nun, and told him all that befell them; 24 And they said unto Joshua, Truly the Lord has given all the land into our hands, for even all the inhabitants are terrified before us. Noble readers behold there yet another example of the great love of God, who does not love the sin but the sinner who repents. This prostitute protected the men of God, and received salvation and forgiveness, she and her family. After this the children of Israel entered the promised land, so crossed the river Jordan This topic is being written, researched by José Carlos Ribeiro member of the First Baptist Church of Campo Grande MS. I hope you all again in Part IV of this theme. Ending on November 21, 2015 jcr0856@hotmail.com

Pós na lávete kai axízoun tis evlogíes tou Theoú sti zoí sas. Méros III                                                                agápi kai synchóresi: i antamoiví, to vraveío dóthike apó ton Theó.
 SYNCHOROUME: Synchóresi parousiázontai me diáforous trópous stis Ágies Grafés. I amartía kalýptetai Salmo.32: «1 Evlogiménos eínai aftós tou opoíou i parávasi échei synchoretheí, tou opoíou i amartía kalýptetai. 2 Makários eínai o ánthropos ston opoío o Kýrios den katalogízei tin anomía, kai ton opoíon to pnévma den ypárchei dólos. 3 Ótan egó synéchisa siopilós, ta kókalá mou me stenagmoí mou óli tin iméra. 4 Gia méra kai nýchta to chéri sou égine varý epáno mou? orycheío metatrápike se xirasía tou kalokairioú. 5 I anagnórise tin amartía mou se séna, kai anomía den écho ékrypse. Eípa, tha exomologithó tis paraváseis mou ston Kýrio? kai synchórese tin anomía tis amartías mou. Synchóresi katharízei to Isa.43 amartía: «24 kérase glykó den zacharokálamo me ta chrímata, í me to páchos ton thysión sou me satisfizeste, allá mou édose na synergasteí me tis amartíes sas kai na mou kourasménos me tis anomíes sas. 25 Egó, egó eímai aftós pou blots tis paraváseis sou gia chári mou, kai tis amartíes sou den thymámai. 26 Káne me na thymáste? as epikalesteí mazí? Logariasmós lógous sas, dia na ísai i dikaiologiméni. ádikos cháritos (Sl.51: 1)? O Vasiliás Davíd dóthike i chári, ta epómena evlogíes tou Kyríou, giatí tapeinónetai, kai válei to Theó próta. O Davíd ítan pánta stin prosefchí, kai ítan énas díkaios ánthropos, kai ítan ekeí alazoneía, yperifáneia, kai óchi egoismó. Den ítan téleia kai ékane kápoia sovará láthi, allá metanóisan kai élave ti synchóresi tou Theoú. O vasiliás Davíd diépraxe tin próti sovarí amartía tou, ótan thélise i gynaíka tou geítoná tou o opoíos ítan énas apó tous pistoús frouroús tou. Allá diépraxe moicheía me tin, kai páli ésteile na skotósei o profylaktíras lógo tis syzýgou tou, «Vithsaveé". Timoríthike apó ton Theó, kai ekeíni ti stigmí pou piástike na diapráttei moicheía plírose me ti zoí. Kai o Theós ésteile s 'aftón énan profíti o opoíos tou eípe tin alítheia apokálypse óla ósa échei krymméno. Allá o David eíche metanoísei alithiná amartía tou synchoroúntai gia «Theó». Allá éprepe na plirósei ypsiló tímima exaitías tis práxis tou. O gios pou eíche me Vithsaveé katadikástike se thánato, allá o Theós synchórise ton nai, aplá den pérase to chéri tou sto kefáli tou chorís próta na ton timorísei. Deíte ti léei ston Psalmó 51. David exomologeítai tin amartía tou, iketévei ti synchóresi kai prosefchómaste ston Theó na ananeósete to dikaíoma Psalmós pnévma tou Davíd gia ton tragoudistí-Mor, ótan o profítis Náthan írthe s 'aftón, afoú eíche gínei me Baniéra -Seba "1 eléisón me, o Theé, sýmfona me to éleós sou: svísei tis anomíes mou, sýmfona me to plíthos ton oiktirmón sou. 2 Plýnete me apó anomía, kai na katharísei apó tin amartía mou mou. 3 Gia Anagnorízo tis paraváseis mou, kai i amartía mou enópión mou eínai diapantós. 4 enantíon sou, sou écho móno egó amártisa, kai kánei aftó to kakó sta mátia sou, dia na ísai na dikaiologitheí ótan miláte, kai na eínai safés póte kríneis. 5 Déste, egó shapen stin anomía, kai en amartía i mitéra mou me synélave. 6 Idoú, esý desirest alítheia sta spláchna, kai to kryfó mou kánei na gnorízei ti sofía. 7 Ekkathárisi mou me ýssopo kai tha eímai katharós? plýnete mou, kai tha eímai pio lefká apó to chióni. 8 Epitrépste mou na akoúso chará kai agallíasi? Apolamvánontas ta ostá pou écheis spasména. 9 Apókrypsi prósopó sou apó tis amartíes mou, kai akoloutheí óles tis anomíes mou. 10 Dimiourgía mésa mou, Theé, mia katharí kardiá kai ananeónei éna sostó pnévma mésa mou. 11 Ithopoioí mou den me ta pódia apó tin parousía sou, kai na min párei apó ména to Ágio Pnévma sas. 12 Epanaforá na mou ti chará tis sotirías sou, kai na epikyrósei mou me éna próthymo pnévma. 13 Sti synécheia, tha didáxo tous paravátes drómous sou, kai oi amartoloí tha gyrísei píso se sas. 14 Parádosi me ex aimáton o Theós, o Theós tis sotirías mou, kai i glóssa mou tha tragoudó dynatá tis dikaiosýnis sas. 15 O Kýrios, ta cheíli mou anoíxeis, kai to stóma mou tha psállei sas. I apántisi tou David Theoú epivevaiónetai se 2 Samouíl 12: kai ti synchóresi tou Theoú írthe kai páli ótan o David kai Bathsheba eíche mia néa schési epeidí ítan i próti sýzygos tou Ouría tou Chettaíon. Se aftí ti néa schési, eíchan állo gio, pou agapíthike apó ton Theó kai égine o plousióteros kai pio effyís vasiliás ólis tis gis. To ónomá sas: Solomónta. Deíte ti eípe o Theós ston Davíd sto 2 Sam. 12 1 Kai o Kýrios ésteile Náthan ston Davíd? kai tin parousíasí tis pros ton Davíd, tou eípa, ypírchan dýo ándres se mía póli, mía ploúsia kai i álli ftochí. 2 O ploúsios ánthropos eíche ypervaínei ta pollá kopádia. 3 Allá o ftochós den eíche típota ektós apó éna mikró arnáki provatína pou eíche agorásei kai tréfontai méchri: kai egó megálosa mazí tou kai me ta paidiá tou? bit tou éfage, ípie kai tis dikís tou kypéllou, kai na thései ston kórfo tou, kai ítan san mia kóri. 4 Kai írthe mia taxidiotón pros ton ploúsio ándra, o glitósei na párei to dikó tou poímnio kai tis dikís kopádi tou, na ntýsei gia ton taxidióti pou eíche érthei s 'aftón? kai píre to arní tou ftochoú, kai ntyménos aftó gia ton ánthropo pou eíche érthei s 'aftón. 5 Sti synécheia, i orgí tou Davíd ítan polý ánapse enántia ston ánthropo kai tou eípe: Nathan, ópos o Kýrios zei, poios eínai áxios na pethánei o ánthropos pou to ékane. 6 Kai to arní tha kánei tin tetraplí, giatí to ékane aftó to prágma, kai epeidí den eíche kríma. 7 Kai o Náthan eípe ston Davíd: Esý eísai o ánthropos. Étsi léei o Kýrios o Theós tou Israíl, écho chrisménos vasiliás sas páno apó to Israíl, kai egó sou elefthérose apó to chéri tou Saoúl? 8 Kai egó sou édosa ton oíko tou Kyríou sou, kai oi gynaíkes tou Kyríou sou ston kórfo sou, kai sou édose sto Israíl kai to spíti tou Ioúda, kai an aftó ítan polý lígo, tha íthela exállou échoun dósei se séna, ópos kai tétoia prágmata. 9 Gi 'aftó, esý écheis perifrónisan tin entolí tou Kyríou, na kánei kakó sta mátia tou? Ouría ton Chettaíon, écheis esý chtypiménos me to spathí, kai écheis lávei ti sýzygó tou gia na eínai i gynaíka sou? kai ton skotóthike me to xífos tou Ammonitón. 10 Tóra, loipón, den eínai i romfaía den tha apomakryntheí apó to spíti sou? Giatí esý mou perifroniménos, kai écheis párei tin gynaíka tou Ouría tou Chettaíou na eínai gynaíka sou. 11 Étsi léei o Kýrios: Tha théso sto dikó sas spíti méchri to kakó enantíon sou, ki egó tha páro tis gynaíkes sou brostá sta mátia sou, kai na tous dósei eis ton plisíon sou, kai aftós férei tis syzýgous sou sta mátia tou íliou. 12 Dióti den ísoun kryfá: allá tha káno aftó to prágma prin apó óla to Israíl kai prin apó ton ílio. 13 Kai o Davíd eípe ston Náthan, écho amartísei enantíon tou Kyríou. Kai o Náthan eípe ston Davíd, o Kýrios óstis epísis na thései makriá amartía sou? Den tha petháno. 14 Ostóso, epeidí apó aftí tin práxi échete dósei tin efkairía stous echthroús tou Kyríou na vlasfimoún, to paidí, epísis, óti genniétai, tha petháneis oposdípote. 15 Kai anachórise Nathan eis to spíti tou? kai o Kýrios chtýpise to paidí pou i gynaíka tou Ouría génnise ston Davíd, kai ítan polý árrostos. 16 Epoménos, o Davíd parakaloúse ton Theó gia to paidí? kai David nisteías, kai píge se, kai árchise na thétei óli ti nýchta sti gi. 17 Kai oi presvýteroi tou spitioú tou sikóthike kai píge s 'aftón, na ton anathrépsei epáno apó ti gi? allá den tha prépei, oúte ékane fáei psomí mazí tous. 18 Kai írthe na perásei tin évdomi iméra to paidí péthane? kai oi ypirétes tou Davíd fovíthikan na tou po óti to paidí ítan nekró, ópos eípan, Idoú, enó to paidí ítan akóma zontanós, milísame me ton ídio, de tha akoúseis ti foní mas? Pós loipón tha po to paidí eínai nekró? Gia perissóteres ton talaiporoún. 19 Vlépe, ostóso, óti o Davíd tous ypirétes tou psithýrise, Davíd antilífthike óti to paidí ítan nekró: Os ek toútou, o Davíd eípe stous doúlous tou: Eínai to paidí tou nekró? Kai eípan, óti eínai nekrós. 20 Sti synécheia o Davíd sikóthike apó ti gi, kai plénetai, kai échrise ton eaftó tou, kai állaxe ta roúcha tou kai píge sto spíti tou Kyríou kai látrevan. Sti synécheia píge sto spíti tou kai rótise gia to psomí? kai ton évale psomí, kai éfage. 21 Kai oi ypirétes tou toú eípe: Ti eínai aftó pou ékanes? To paidí zontanó nisteías kai éklapse? Allá metá to paidí ítan nekró, esý ísoun ánodo kai tróne psomí. 22 Kai eípe, exakoloutheí na zei to paidí, egó nisteías kai éklapse, gia eípa, poios xérei an o Theós tha eínai efcháristos se ména, kai to paidí boreí na zísei? 23 Allá tóra eínai nekrós, diá tou opoíou prépei egó grígora? Boró na féro píso? Tha páo me ton ídio, allá den prépei na epistrépsei se ména. 24 Kai o Davíd parigórise Vithsaveé ti sýzygó tou, kai píge mésa s 'aftí, kai koimíthike mazí tis, kai génnise se énan gio, kai tou édose to ónoma tou Solomónta? kai o Kýrios ton agápise. 25 Kai ésteile apó to chéri tou Náthan o profítis, dínontás tou to ónoma Jedidiah, gia ton Kýrio "synchóresi den boreí na agorasteí Prov.11 :." 1 Mia pséftiki isorropía eínai vdélygma ston Kýrio, allá móno éna eínai to város tou efcharístisi. Se dýo ítan exairetikí, tha érthei epísis se ntropí? allá me tous tapeinoús eínai sofía. 3 I eilikríneia tou se órthia thési, tha tous kathodigísei, allá i diastrofí ton paravatón tha tous afanísei. 4 Apó Riches den kérdos tin iméra tis orgís, allá dikaiosýni paradídei apó to thánato. 5 I dikaiosýni tis eilikrinoús tha kánei kat 'eftheían to drómo tou, allá to kakó tha meiotheí katá to pséma tou, "eínai mia práxi eléous 1João.1 :." 5 Aftó eínai to mínyma pou échoume akoúsei apó aftón kai na kirýxei se sas: O Theós eínai fos, kai den den ypárchei skotádi mésa tou. 6 An poúme óti échoume koinonía mazí tou kai na perpatísei sto skotádi, léme psémata kai den efarmózoun tin alítheia. 7 Allá an perpatáme sto fos ópos aftós eínai mésa sto fos, échoume koinonía o énas me ton állo, kai to aíma tou Iisoú Christoú tou Yioú Tou, mas katharízei apó káthe amartía. I exomológisi tis amartías kai tis synchóresis, méso tou Christoú 8 An poúme óti den échoume kamía amartía, emeís oi ídioi exapatísoun, kai i alítheia den eínai en imín. 9 An omologoúme tis amartíes mas, eínai pistós kai díkaios óste na synchorísei tis amartíes mas kai na mas katharísei apó káthe adikía. . 10 An poúme óti den échoume amartísei, kánoume ton pséfti, kai o lógos tou den eínai se mas »échei ídi pei Corrie Boom,« den ypárchei állos trópos gia na angíxei tin kardiá tou Theoú ston okeanó, allá synchoróntas kai agapóntas tous echthroús mas "? tóra eínai adýnato na máthei to nómo tou Theoú, chorís agápi, kai to apotélesma aftís tis máthisis eínai i synchóresi, miláme gia tin agápi AGAPE proséxte na dechteís to Christó aftí i fórmoula, synepós, o ídios o ekteleítai ótan émathe na agapá to plíthos pou ítan peinasménos "... Kai o Iisoús kálese tous mathités tou kai eípe, écho sympónia gia to plíthos, epeidí tóra treis méres na synechísei mazí mou kai den échoun típota na fáne? kai den thélo na stélnete makriá nisteías, kathós fovoúntai óti tha lipothymísete me ton trópo? Allá oi mathités tou eípe: Poú tha aftín tin érimo kai pollá karvélia gia na kalyftheí éna tóso megálo plíthos »(Mateus.15: 1-39, o Iisoús askísei to déftero trofodoteí to plíthos kai therápevan astheneís, na ekvállei daimónia kai na apokatastatheí i tyflí kai órama Epísis, ótan kríma to plíthos. agápi tou Iisoú eínai tóso megáli, óste «Aftós», den kánei ó, ti oi mathités tou ésteile. "O Iisoús» írthe ston kósmo gia na ypiretíso kai óchi na exypiretithoún, kai den ítan respecter ton prosópon, kai na antimetopízontai óloi me pollí agápi kai to éleos: oi práxeis tou Iisoú ítan tóso pollá pou i ídia i Agía Grafí anaférei óti den tha ypírche kamía períptosi na topothetitheí se óla ta vivlía :. deíte ti ékane sto Katá Matthaíon 14. I próti pollaplasiasmós ton árton Márkos 6: 30-44 Katá Loukán 9 .: 10-17 Ioánnis 6: 1-14) Matthaíos 14. »13 Ótan o Iisoús ákouse aftó, aposýrthike apó ekeí se mia várka se éna méros érimo, ektós: kai, xérontas óti oi ánthropoi ton akolouthoúsan me ta pódia apó tis póleis. 14 Kai o Iisoús vgíke éxo kai eíde éna megálo plíthos, kai eíche sympónia gia aftoús, kai therápefse tous arróstous tous. 15 Kai on eínai to vrády, oi mathités tou írthan s 'aftón, légontas: O tópos eínai érimos, kai o chrónos eínai tóra parelthón? steílte to plíthos makriá, óste na boroún na páne sta choriá kai na agorásoun oi ídioi ta trófima. 16 Allá o Iisoús eípe pros aftoús, Den chreiázetai na páei makriá? Dóste tous káti na fáne. 17 Ekeínoi tou eípan: Échoume edó, allá pénte psomiá kai dýo psária. 18 Kai eípe: Férte ta edó. 19 Kai diétaxe to plíthos na kathísei sto grasídi, kai píre ta pénte psomiá kai ta dýo psária, koítaxe psilá ston ouranó, evlógise kai éspase ta psomiá, ta édose stous mathités, kai oi mathités na plíthos. 20 Kai ékane ólous na tróne, kai gémisan: kai ton thrafsmáton pou parémeinan dódeka kofínia gemáta. 21 Kai aftoí pou étrogan ítan perípou pénte chiliádes ántres ektós apó tis gynaíkes kai ta paidiá. "Kai to apotélesma aftís tis agápis eínai i synchóresi pou ekfrázontai sto stavró tou Golgothá gia ména kai gia séna. Boreíte na paratirísete óti prépei na akolouthísete ta ídia vímata gia na páne ston parádeiso? O Christós perpátise to drómo mas, perpátise pou deíchnei óti ítan dynató gia na máthoun, agapá kai na synchoreí. Sti zoí mas eínai to ídio, o kósmos eséna kai eména prépei na deíxei ton drómo tis sotirías, pou eínai o Christós (Ioánnis 14: 6). Epísis deíte aftoús tous stíchous tis agápis apó ta lógia tou Iisoú se óli tin anthropótita léei se John 14 " 1 Na min tarázetai i kardiá sas? . Pistévoun sto Theó, kai eis emé pistévete 2 Sto spíti tou Patéra mou ypárchoun pollá oikímata? an den ítan étsi, tha eícha pei pros esás. Páo na proetoimáso mia thési gia sas. 3 Kai eán pigaíno kai proetoimáso mia thési gia sas, tha értho páli, kai tha sas paralávei pros emaftón? Ópou eímai egó sas boreí na eínai epísis. 4 Kai pros ta poú pigaíno YE xérte, kai o trópos. 5 Thomás eípe: Kýrie, den xéroume pros ta poú pigaíneis esý? kai pós boroúme na xéroume ton trópo? 6 O Iisoús eípe s 'aftón: Egó eímai i odós kai i alítheia kai i zoí? kaneís den érchetai pros ton Patéra eimí di 'emoú 7 An thélete mou eíche gnostó, epísis, na gnorísoume ton Patéra mou .? kai apó tou nyn ton xéreis kai ton échoun dei. 8 o Fílippos eípe: Kýrie, mas deíchnoun ton Patéra, kai mas sufficeth. 9 O Iisoús eípe s 'aftón: Egó écho tóso polý chróno mazí sou, kai ómos esý den écheis eména gnostó, Fílip? Aftós pou échei dei eména échei dei ton Patéra? kai pós les esý tóte, Deíxe mas ton Patéra? 10 Den pistéveis óti egó eímai en to Patrí kai o Patír eínai en emoí? Ta lógia pou egó sas légo, den miloún gia ton eaftó mou, allá o Patír en emoí, kámnei ta érga. 11 Pistépste me óti egó eímai en to Patrí kai o Patír en emoí? pistépste me, touláchiston, epeidí ta ídia ta érga. 12 Prágmati, sas légo, O pistévon eis emé, tha kánoun ta érga pou káno, kai tha to kánoume megalýtero apó aftá ta érga, dióti egó ypágo pros ton Patéra mou. 13 Kai zitísite sto ónomá mou tha to káno, óti o patéras boreí na doxasteí sto gio. 14 An thelete na zitísei opoiodípote prágma sto ónomá mou, tha to káno. 15 An eseís me agapáte, tas entolás mou fyláxate. 16 Kai egó tha prosefchithó o Patéras, kai thélei sas dósei állon Paráklito, óti boreí na symmorfotheí me sas gia pánta? 17 To Pnévma tis alitheías, tous opoíous o kósmos den boreí na lávei, epeidí den ton vlépei oúte ton xérei? allá eseís ton gnorízoun? giatí katoikeí mazí sas, kai tha eínai se sas. 18 Egó den tha sas afísei orfaná? Érchomai se sas. 19 Lígo akómi kai o kósmos me vlépei pia, allá eseís na me dei? giatí zo, thélete zísei. 20 Katá tin iméra ekeíni tha xéro óti eímai en to Patrí mou kai seis en emoí, kai egó en ymín. 21 O échon tas entolás mou kai tirón aftás, aftós eínai pou me agapáei? . Kai aftós pou agapáei eména tha agapitheí apó ton Patéra mou, kai egó tha ton agapísei kai na faneróso ton eaftó mou "kai na didáxei schetiká me tin anánki gia synchóresi O Christós eínai o mónos pou boreí na synchoreí amartíes:" ... Sti synécheia, eípe i gynaíka synchoretheí oi amartíes sas eínai? Ósoi ítan sto trapézi mazí tou árchisan na léne mésa tous, Poios eínai aftós pou synchoreí tis amartíes akóma "(Lucas.7:" 44 Kai gyrízontas pros tin gynaíka kai eípe ston Símona: Vlépeis aftí ti gynaíka bíka sas spíti, pou mou édose kathólou neró gia ta pódia mou ?. allá apékame éplyne ta pódia mou me ta dákryá tis kai skoúpise tous me ta malliá tis 45 den mou édose to filí, allá aftí i gynaíka apó ti stigmí pou írtha sto hath pou den épapse na filísei ta pódia mou . 46 Den échete chrísei to kefáli mou me ládi, allá aftí i gynaíka hath échrise ta pódia mou me aloifí 47 Os ek toútou, boró na sas po óti pollés amartíes tis synchoretheí, gia agápise polý ?. Allá se poion lígo synchoreítai, lígo agapáei 48 E eípe pros aftín, oi sou synchoroúntai oi amartíes sou 49 Kai ekeínoi pou káthisan sto kréas me ton árchisan na léne mésa tous, Poios eínai aftós pou synchoreí tis amartíes akóma 50 Kai eípe sti gynaíka písti sou se ésose?.? ýpage móno.
Noble anagnóstes i dýnami tou Theoú na agapísei kai na synchorísei eínai ápeiri: teleftaía prin apó ton erchomó tou Iisoú Christoú, o Theós enírgise me tous angélous, archangélous, Cherouveím kai Serafeím, o opoíos emfanístike se vasiliádes, profítes, iereís kai tous dikastés. Kai me to kathéna apó aftá o Theós mílise, étsi óste aftoí oi ánthropoi ékanan ti diaforá. Apó ti Génesi méchri tin Apokálypsi échoume to lógo tou Theoú ekplirónetai. Étsi ítan sti Génesi, Éxodos, sti synécheia, apó ton Moysí, o opoíos ítan o mónos sýntomi Theós mílise prósopo me prósopo, kai o Theós eípe ston Moysí ti simantikí apostolí na apeleftherósei ton laó tou apó ta desmá tis douleías kai sta xéna edáfi. Aftó égine: oi ánthropoi tou Theoú ítan se aichmalosía gia polý 430 chrónia. Allá írthe i óra o evraïkós laós, o laós tou Theoú na apeleftherothoún. O Moysís genníthike stin Aígypto, allá ítan o gios mias evraïkís gynaíkas. O Theós mílise ston Moysí stin fotiá enós flegómeni váto. Deíte pós ítan i próti synántisi metaxý Theoú kai Moysí stin Éxodo. Ex 3. «1 Tóra o Moysís évoske to kopádi ton Jethro petheroú tou, o ieréas tis Madiám? kai éfere ta próvata píso apó tin érimo, kai katélixe sto vounó tou Theoú, Chorív. 2 emfanístike se aftón o ángelos tou Kyríou se mia flóga tis fotiás apó ti mési enós thámnou: kai koítaxe, kai idoú, o Bous kaígetai me fotiá, kai o Bous den katanalóthike. 3 Kai o Moysís eípe: Tóra tha apomakryntheí kai na doúme aftó to megálo théama, giatí i vátos den kaígetai. 4 Kai ótan o Kýrios eíde óti éstrepse na dei, o Theós kálese s 'aftón apó to thámno kai eípe, Moysí, Moysí. Kai ekeínos eípe: Edó eímai. 5 Kai eípe, Mi plisiáseis edó: vgálte ta papoútsia sas apó ta pódia sou? dióti o tópos ópou stékesai, eínai ágia gi. 6 Kai eípa, eímai o Theós tou patéra sou, o Theós tou Avraám, o Theós tou Isaák kai o Theós tou Iakóv kai ton Moysí ékrypse to prósopó tou, giatí fovótan na doúme to Theó .. 7 Kai o Kýrios eípe, écho dei sígoura tin talaiporía tou laoú mou, pou eínai stin Aígypto, kai échoun akoúsei tin kravgí tous exaitías ton taskmasters tous? Giatí gnorízo tis lýpes tous. 8 érchomai pros ta káto gia na tous eleftherósei apó to chéri ton Aigyptíon kai na tous férei ta páno kai éxo apó aftí ti chóra se mia kalí kai evreía gi, mia gi pou réei gála kai méli? o tópos ton Chananaíon, kai ton Chettaíon, kai Amorraíon, kai ton Ferezaíous, kai to Evaíoi, kai ta Ievousaíous. 9 Kai tóra, idoú, i kravgí ton paidión tou Israíl írthe se ména, kai écho dei epísis tin katapíesi wherewith oi Aigýptioi tous katapiézoun. 10 Eláte loipón tóra, kai egó tha sou steíloume ston Faraó, dia na ísai férei sto proskínio tous anthrópous mou (ta paidiá tou Israíl) apó tin Aígypto. "Noble anagnóstes théloun na sas po óti oi léxeis agápi kai synchóresi den boreí na emfanisteí edó, allá eínai paroúses o skopós tou Theoú gia na eleftherósei ton laó tou apó ti sklaviá stin Aígypto. Tin agápi kai ti synchóresi tou Theoú írthe mésa apó tin apelefthérosi ólon ton laón tis gis tis Aigýptou pou krátise páno apó tésseris aiónes. O Moysís ítan polý idiaítero gia ton Theó óli tin óra pou parémeine brostá apó to makrý taxídi pros ti gi tis epangelías. An o Theós den agapoún to laó tou, kai den eíche synchorései tous anthrópous tou, den tha boroúse na afísei tin Aígypto. Kai o Moysís paraskevástike apó ton Theó pou tou édose tin exousía, kai ótan o Moysís éna varý-milóntas ánthropos, óti ítan sklirós, allá epiléchthike gia tin apostolí aftí. Kai o Theós mílise ston Moysí kai ston Aarón ton adelfó tou mílise gia ton Moysí na milísei ston Faraó. Kai gi 'aftó pou synévi sto Par. 4. «10 Kai o Moysís eípe ston Kýrio, Kýrie mou! Den eímai évglotti, oúte chthes oúte prochthés, oúte apó to elálisas pros ton doúlon sou? giatí eímai argós tis omilías kai tis glóssas argí. 11 Kai o Kýrios tou eípe: Poios ékane to stóma tou anthrópou? Í pou maketh tin chazí í kofoí, í na dei, í tyfloí? Den échoun egó o Kýrios? 12 Pígaine, tóra, kai tha eímai me to stóma sou kai na didáxoun se séna ó, ti théleis na po. 13 Kai ekeínos eípe: O, Kýrié mou! Stélnei apó to chéri tou se aftón ton opoío théleis na steílete. 14 Sti synécheia ánapse i orgí tou Kyríou enantíon tou Moysí, kai eípe: Den eínai o Aarón o adelfós sou Levítis? Xéro óti boró na milíso kalá? kai idoú, érchetai epísis na sas gnorísoume? kai ótan sou vlépei, tha eínai eftychís stin kardiá tou. 15 Kai theleis na milísei s 'aftón, kai ta lógia sto stóma tou? kai tha eímai me to stóma sou kai me tou, sas didáskei ti prépei na kánoume. 16 Kai tha milísei gia eséna sto laó? kai ékrine óti prépei na eínai éna stóma, kai tha prépei na eínai apó ton Theó. 17 Párte os ek toútou, ti rávdo sto chéri sas me tin opoía tha prépei na kánei ta simádia. "
 O Theós evgení anagnóstes den eínai móno énas Theós ton yposchéseon. Pliroí óles tis yposchéseis, allá stin epochí tou. Oi ánthropoí tis parémeine aichmálotos gia perissótero apó tésseris aiónes. Káthe empódio pou antimetopízoun apó ton Moysí o Theós elefthérose apó to chéri tou Faraó. I apósyrsi tou laoú tou Theoú apó tin Aígypto, den ítan mia méra stin álli óchi, ítan mia megáli máchi, epeidí o Faraó ítan sklirókardoi kai den epitrépoun tin eléftheri o ypódoulos laós éfkola. Énteka parásita xekínisan apó ton Theó méso tou Moysí ston Faraó malakósei tin kardiá sas. O Theós na evlogeí ton protótoko tou Israíl kai paradídei apó to thánato, kai i próti tou Páscha giortázetai stin érimo, pou den échei típota na kánei me ta kounélia kai ta avgá tou Páscha. Mésa lýtrosi: kai o Theós ekplirónei tin ypóschesi na apeleftherósei ton laó tou apó ti sklaviá, kai o Moysís eínai ypéfthynos stavró kai na anoíxei tin Erythrá Thálassa me óla ta paidiá tou Israíl, se aftó to apóspasma, o Theós afaireí ólous tous dióktes, to plíthos ton Faraó, pou ítan epísis me aftoús. Aftó simaínei óti o Theós den paréleipse na agapoún tous anthrópous tous, kai den xéchase tin ypóschesi ston Avraám perissótera apó 400 chrónia. I agápi tou Theoú efaneróthi, kai synchóresi synévi stin apelefthérosi tou laoú tou. Étsi eínai o Theós, étsi thélei na eímaste kai tóso agapá kai na synchoreí o énas ton állon. To megalýtero próvlima eínai óti den empistevómaste plíros ston Theó, o opoíos den stamátise poté na agapáei tous anthrópous tou, akóma ki an eínai epanastátes kai complainers ópos eímaste akóma kai símera. Synchóresi tou Theoú píre 430 chrónos, allá den eínai pléon dedoméni kai aféthike eléftheros. Kai akóma kai me óles tis endeíxeis óti o Theós ítan mazí me ton laó tou, synéchise na mourmourízoun sto pánta anákrisi, amfivállontas. Allá móno ekeínoi pou agapoún synchoreí. Étsi eínai o Theós: agapá kai na synchoreí. I epivevaíosi aftí eínai stin Éxodo 14. "8 Kai o Kýrios sklíryne tin kardiá tou Faraó vasiliá tis Aigýptou, pou akoloúthise kai ta paidiá tou Israíl? Allá ta paidiá tou Israíl pígan éxo me éna ypsiló chéri. 10 Kai o Faraó plisíase, ta paidiá tou Israíl síkose ta mátia tous, kai idoú, oi Aigýptioi diadílosan metá apó aftá, kai se megálo vathmó fovoúntai? tóte ta paidiá tou Israíl, fónaxe ston Kýrio. 11 Kai eípe ston Moysí, dióti den ypírchan táfoi stin Aígypto, gia na mas páne ekeí, na pethánei stin érimo? Giatí to ékanes aftó gia mas, férnontás mas apó tin Aígypto? 12 Den eínai aftó i léxi pou milísame gia esás stin Aígypto, légontas: As mónoi, óti boroúme na exypiretoún tous Aigyptíous? Gia ó, ti kalýtero gia mas na exypiretísei tous Aigyptíous apó to na pethánoun stin érimo. 13 Kai o Moysís eípe ston laó, óchi fóvos: statheí akóma, kai deíte tin sotiría tou Kyríou, tin opoía tha sas? gia tous Aigyptíous pou vlépete símera, poté xaná tha doúme. 14 O Kýrios tha polemísei gia sas, kai eseís tha kratísei tin iremía sas. To pérasma mésa apó ti thálassa 15 Kai o Kýrios eípe ston Moysí: Giatí klais gia ména? Pes stous gious Israíl gia na páei pros ta emprós. 16 Allá esý sikósei ti rávdo sou, kai na aplósei to chéri sou páno apó ti thálassa, kai na to diairésete, étsi óste ta paidiá tou Israíl na perásei mésa apó ti thálassa se stegnó édafos. 17 Kai idoú, egó tha sklirýnei tis kardiés ton Aigyptíon, kai tha tous akolouthísei? kai tha apoktísoun dóxa méso ton Faraó kai óla stratoú tou, ármata kai ippeís tou tou, 18 Kai oi Aigýptioi tha gnorísoun óti egó eímai o Kýrios, ótan páno apó tin timí Faraó, ármata tou kai ippéon tou. 19 Kai o ángelos tou Theoú, pou píge prin apó to strató tou Israíl, apochórise kai píge píso tous? Epísis, i stíli tou sýnnefou metakinitheí apó brostá tous kai státhike píso tous. 20 Kai oi Aigýptioi pígan metaxý tou pedíou kai to stratópedo tou Israíl? kai to sýnnefo ítan skotádi gia na tous, allá kai gia aftoús to fos ti nýchta? étsi óste óli i nýchta den plisiázoun to éna to állo. 21 Tóte o Moysís áplose to chéri tou páno apó ti thálassa? Kai o Kýrios prokálese tin thálassa apó éna ischyró anatolikó ánemo óla ekeíno to vrády? kai i thálassa égine steriá, kai ta nerá chorístikan. 22 Kai oi gioi tou Israíl pérase apó ti thálassa se stegnó édafos kai ta nerá ítan éna teíchos s 'aftoús gia to dikaíomá tous kai sta aristerá tous. 23 Kai oi Aigýptioi tous skopoú kai píge sto metá apó aftoús Óla ta áloga tou Faraó, ármata tou, kai ippeís tou, sti mési tis thálassas. 24 Kai aftó synévi tin paramoní tou to proí, o Kýrios, i fotiá kai i stíli sýnnefo, eíde to plíthos ton Aigyptíon? kai provlimátisan tous Aigyptíous tou gipédou. 26 Kai o Kýrios eípe ston Moysí, aplósei to chéri sou páno apó ti thálassa, ta nerá boreí na érthei xaná stous Aigyptíous, katá ta ármatá tous, kai katópin ippeís tous. Oi Aigýptioi chatheí sti thálassa 27 Tóte o Moysís áplose to chéri tou páno apó ti thálassa, kai i thálassa epéstrepse sti dýnamí tou, ótan to proí, kai oi Aigýptioi, gia na fýgei, ítan enantíon tou, kai o Kýrios anétrepse tous Aigyptíous sti mési tis thálassas, 28 Kai ta nerá epéstrepsan, kai kálypse ta ármata kai oi ippeís, kai ólo to plíthos ton Faraó, pou téthike se thálassa? kanénas apó tous áfise. 29 Kai oi gioi tou Israíl ítan sti mési tis thálassas xirá? kai ta nerá ítan éna teíchos s 'aftoús sto dexí tou chéri kai sto aristeró tous. 30 Étsi, o Kýrios ésose to Israíl ekeíni tin iméra apó tous Aigyptíous? kai to Israíl oi Aigýptioi eíde nekró stin paralía. 31 Kai o Israíl eíde to megálo érgo to opoío o Kýrios stous Aigyptíous? kai oi ánthropoi fovoúntai ton Kýrio kai pistépsame ston Kýrio kai sto Moysí ton ypiréti tou. "Noble anagnóstes théloun na sas po óti an o Theós den agapoún tous anthrópous tou, pou ómos den apallássei tin aichmalosía siariam. O Theós timoreí mállon sýntomo agapáei, allá an ypárchei metánoia tha ypárxei sotiría kai lýtrosi kai ti synchóresi apó to Theó nai? allá an eímaste eilikrineís me «aftón». To taxídi, o laós tou Israíl apó tin eísodo pros tin gi tis epangelías ítan na eínai ísycho, grígori, allá ypírchan pollá mourmourízontas, anypakoí, to peísma kai tin eidololatría, kai aftó prokálese ton Theó na metanoísei tis ýparxis aftón ton anthrópon, ópos o laós sou, kai éfthase O Moysís prosféroun álla átoma kai exolothréfsei ólous mólis párei o Moysís gia na xekinísei éna néo éthnos. Allá o Theós píre o Moysís éna karýdi gia na ragísei, giatí o Moysís den déchthike tin prótasi tou Theoú, agapó tous anthrópous sas. Óti olókliri geniá kataraménoi apó ton Theó, móno dýo parapáno eíkosi chrónia tha boroúse na klironomísei kai na eisélthoun stin gi tis epangelías? mia gi pou réei gála kai méli, allá óti tha prépei na xeperastoún. Allá o laós tou Israíl ítan pánta amfivolía o Moysís kai o Theós, o opoíos ítan thymoménos mazí tous. Oúte kan o Moysís tha boroúse na eisélthei sti gi tis epangelías. O Theós tou édeixe stin koryfí tou vounoú Pisgah olókliri tin Gi tis Epangelías kai o Moysís eíche teleiósei ti zoí se 120 chrónia. Thélo na po se ólous óti polloí apó emás exakolouthoún na azemos óla "óti" oi prógonoí mas eínai: fýsima, vlasfimoún desmeftoún óla ta eídi ton amartión Týpos: eidololatría, zevgári porneía óti o Theós perikleíei ta pánta. Kai símera, lógo tou monternismoú, ap 'óla boreís kai ó, ti eínai dynató kai epitrépetai, ekatommýria anthrópon tha tetheí pléon to yposchéthike néa gi, kai tha eínai gia tin aioniótita dípla sto "Theós ton Yió tou Iisoú" kai óla aftoús pou tha sothoún apó to aíma tou arnioú pou onomázetai «Iisoús Christós». Eímaste, epísis, oi ánthropoi tis ypóschesis tou Theoú, gia chári tou «Yioú tou Iisoú." Stin Éxodo échoume tin apelefthérosi tou laoú tou Theoú tis Aigýptou pou krátise tetrakósia triánta chrónou? kai páno apó 1,5 ekatommýria chrónia argótera, o Yiós ekplírose tin ypóschesi tou Patéra, o Theós na sósei gia pánta óli tin anthropótita apó ti douleía, douleía tis amartías kai tou thanátou, étsi óste óloi na sothoún. Allá oi perissóteroi tis anthropótitas den tha bo se aftí ti gi tis epangelías, aftós o néos ouranós aplá exaitías tis anypakoís, antarsías, i apistía, i dysaréskeia, o dichasmós, i porneía tha perilamvánei ta pánta pou den efcharisteí ton Theó, ópos, i porneía, i moicheía, porneía, efeminismo , laimargía lagneía, eidololatría, k.lp. ó, ti boreí o sýnchronos kósmos ársi ekatommýria ánthropoi tou Theoú tis sotirías, pou tha protimoúsan na meínoun kai na zísoun mésa stin amartía kai i amartía, epeidí eínai pio efcháristo. O Iisoús den írthe mátaia na ti gi kai na meínei mazí mas gia éna sýntomo chronikó diástima, mólis 33 etón. O Iisoús, gia chári tou "Patéra Theoú" tapeinóthike, xylokopíthike, podopatoúntai, santigí, éftyse sto prósopó tou kai na thései sto kefáli tou éna stefáni apó ankáthia kai ton kárfose me éna stavró tou thanátou, mazí me tous amartoloús na pethánei ston Stavró, kai metá apó treis iméres kataktísei to thánato, pou eínai o diávolos kai na mas dósei tin aiónia zoí gia to típota. Deíte ti eípe ston Louká 23. "33 Kai ótan írthan ston tópo pou onomázetai Golgothá, ekeí ton, kai ta kakoúrgous, mía dexiá kai mía aristerá stavróthike. 34 Tóte o Iisoús eípe, Patéra, synchóresé tous, giatí den xéroun ti kánoun. Kai diairóntas ta endýmatá tou, évalon klíron ». Teleftaía leípsoun eán evlogíes epeidí den xérei tin alítheia sto lógo tou Theoú, allá símera aftó den boreí na liftheí ypópsi, dióti mésa se líga defterólepta tha échete opoiadípote pliroforía. Ekeíni tin epochí píran to lógo tou Theoú gia megáles vóltes mésa apó tin érimo í stis plátes ton gaïdoúria kai símera. Móno ekeínoi pou protimoún na meínoun stin amartía kai den metanióno, den eíche lávei tis evlogíes tou Kyríou. O chrónos gia metánoia gínetai ólo kai mikróteri? epeidí oi enkatastáseis ston kósmo ektyflotikó anthropótitas. Oi politikoí mas eínai i dimiourgía parálogi nomothesía, i opoía échei afxitheí móno o arithmós ton anthrópon pou tha páei stin kólasi. I anthropótita skéftontai ypérvasis tou Theoú, nkrimátsa, pou den échei alláxei, pou stamátise sto chróno. Láthos: O Theós den stamátise sto chróno kai den gínetai ypérvasi ópos polloí léne. To próvlima eínai óti kaneís den thélei na pistépsei óti o Theós miláei tin alítheia kai deíchnei tin alítheia, allá pou protimoún ta prágmata pou o ánthropos eínai san, nómous pou evnooún tin omofylofilía, efeminismo ti rití anithikótita. O gámos atómon tou idíou fýlou, entharrýnontas ta paidiá na ekpornévontai norís. O Iisoús érchetai na párei to ypóloipo tou laoú tou Theoú se aftí ti néa gi, allá lígoi pistévoun óti aftó eínai alítheia. Poios Exakolouthó na lypámai, tha synchoritheí kai agapíthike apó ton Theó. Pigaínontas píso sto vivlío tis Exódou. O laós tou Theoú mourmoúrise pára polý, kai ékane o Theós ítan enochliménos mazí tous, katarástike ólous ósous ítan áno ton 20 etón den tha prépei na tetheí sti gi tis epangelías. Parémeinan na periféretai stin érimo gia 40 chrónia, méchri óla ta parapáno eíkosi chrónia péthane. Móno o Iisoús tou Naví kai o Chálev pou eíchan páno apó 20 chrónia tha boroúse na bei sti gi tis epangelías.
I agápi tou Theoú méso tou Moysí ítan polý megáli, kai aftó tou édose tin apostolí ton dýo diskía apó tis Déka Entolés tou Theoú pou askíthikan apó ton Moysí. Ómos, lógo tis kathystérisis, píso tou Moysí oi ánthropoi thýmose, mourmoúrise kai efármose mia práxi tis eidololatrías, anatínaxe éna chrysó moschári kai árchisan na latrévoun aftó to moschári pou échei exorgísei ton Theó kai o Moysís. O Moysís ítan tóso thymoménos pou éspase ta dýo diskía apó tis Déka Entolés. Kai oi eidololátres skotóthikan apó to Moysí, o opoíos éprepe na anévei kai páli sto Óros Siná óti o Theós xanágrapse to tampoú apó tis Déka Entolés kai páli. O Moysís ítan aftós pou eíde ti dóxa tou Theoú Stená doúme Ex. 33 "18 Tóte eípa, proséfchomai sou, deíxe mou ti dóxa sou. 19 Allá eípa, tha káno óles tis kalosýni mou pernoún brostá sou, kai tha diakirýxoun to ónoma tou Iechová brostá sou? kai tha écho éleos gia tous opoíous écho to éleos, kai échoun sympónia gia ton opoío symmerízomai. 20 Kai eípa, Den boreís na deis to prósopó mou, gia kaneís den tha do to prósopó mou kai na zísoun. 21 Kai o Kýrios eípe, Idoú éna méros apó eména? Edó théleis na statheí páno se éna vrácho. 22 Kai tha eínai ótan i dóxa mou pernáei, válte sou se mia schismí tou vráchou kai tin kálypsi sas me to chéri mou méchri na échoun perásei apó. 23 Kai ótan évgala to chéri mou, tha deis tin pláti mou? allá to prósopó mou den tha faneí. "I agápi tou Theoú me ton Moysí eínai tóso megáli, óste Xanaégrapse ta dýo diskía apó tis Déka Entolés kai to édose s 'aftón gia na diavásete gia to laó tou Israíl kai na tous epivevaiósei óti tha eínai diarkís entolí. Óles aftés oi pliroforíes pou periéchontai sto vivlío tis Exódou. Edó ékana éna mikró schólio synopsízetai to vivlío:
Noble anagnóstes, i agápi tou Theoú pou periéchontai se olókliri ti Vívlo polý aplá arketá gia na lávoun sovará ypópsi tis vivlikés rythmíseis, akóma den deíchnei tis léxeis "agápi kai ti synchóresi», pou synévi safós. I gi tis epangelías pou apaitoúntai gia na eínai klironomikí, epeidí ítan klironomiá tou Theoú stous anthrópous tou. Se aftí ti gi katoikeítai gígantes pou éprepe na ittitheí, allá oi ánthropoi éprepe na eisélthoun se aftí ti gi kai na tin échoun. Dódeka katáskopoi eíchan staleí gia na deíte kai na po se ólous ti prépei na gínei. Apó tis dódeka, móno dýo epéstrepsan me mia kalí eídisi ​​légontas óti i gi pou réei gála kai méli: oi dýo pou échoun epistrépsei eínai o Iisoús tou Naví kai o Chálev, kai ítan aftoí pou áxize na eisélthoun sti gi tis epangelías. Metá to thánato tou Moysí, o Theós mílise aftá ta lógia tis agápis, tóso me ton Joshua ston Iisoú tou Naví Tzos. 1. "1 Kai írthe perípou metá to thánato tou Moysí, o ypirétis tou Iechová, o Kýrios mílise ston Iisoú tou Naví, o gios tou Naví, o ypirétis tou Moysí, légontas: 2 Moysís, o ypirétis mou eínai nekrós? Epísis, anakýptoun pléon, os ek toútou, na páei péra ​​apó aftí tin Iordanía, eseís kai óla aftá ta átoma, eis tin gin tin opoían egó dído ta paidiá tou Israíl. 3 Káthe méros pou to pélma tou podioú sas sto pódi, écho dósei ymín, ópos eípa kai ston Moysí. 4 Apó tin érimo kai ton Lívano, pros ton megálo potamó, ton potamó Effráti, óli i gi ton Chettaíon, kai pros ti megáli thálassa pros tin pigaínei káto apó ton ílio, tha prépei na aktí sas. 5 Kanénas ánthropos den eínai se thési na statheí óles tis iméres tis zoís sou? ópos ímoun mazí me ton Moysí, étsi tha eímai mazí sou? Egó den tha sas afíso oúte tha se enkataleípso. 6 Na eínai ischyrí kai kalís thárros? giatí tha odigísei aftoús tous anthrópous na klironomísoun ti gi orkístika stous patéres tous na tous dósei. 7 Móno na eísai ischyrós kai polý tharraléa, dia na ísai paratiroún na kánei sýmfona me to nómo óla pou Moysís, o ypirétis mou eséna próstaxe? Den gyrízoun apó to pros ta dexiá í pros ta aristerá, étsi óste na conduzas sýnesi ópou ki an páte. 8 den apoklínoun apó to stóma sou to vivlío tou nómou? sképtomai gia tin iméra kai ti nýchta, dia na ísai paratiroún na kánei sýmfona me óla ósa eínai gramména mésa se aftín? giatí tóte théleis na to drómo sou evimeroúsa, kai na evimerísoun. 9 Den écho entolí na káno? Na eínai ischyrí kai kalís thárros? mi fovitheís, oúte na eínai apogoitevménoi? o Kýrios o Theós sou eínai mazí sas ópou ki an páte. "Noble anagnóstes synchóresi tou Theoú írthe na pistévoun óti ótan oi Israilítes diéschisan ton Iordáni me tin kivotó tou Theoú kai chorís na vrachoún, ópos synévi stin diastávrosi Erythrá Thálassa pragmatopoiíthike epísis ston potamó Iordáni: ta nerá chorístikan kai óla ta paidiá tou Israíl pérasan sti gi pou yposchéthike o Theós, kai ta empódia pou eíchan xeperasteí. Allá prin apó óla tous anthrópous se ólo ton Iordáni potamó, dýo ándres eíchan staleí gia na anagnorísei tin gi tis epangelías, kai ítan se kíndyno na skotothoún apó tous echthroús ton Israilitón. Allá chári tou Theoú na thései mia pórni gia na tous voithísei, ítan krymména apó aftí ti gynaíka pou ton prostáteve. Aftó pou thélo na po se ólous óti o Theós den eínai prosopolíptis: den échei simasía i amartía tous, allá ton amartoló. Raabe eínai to ónoma aftís tis gynaíkas pou agapíthike apó ton Theó kai synchoroúntai parelthón ti zoí tou, tin oikogéneiá tou kai prostatévontai apó ton Theó kai topothetoúntai se gi evlogiméni apó ton Theó. Koitáxte ti synévi ston Iisoú tou Naví Tzos. 2. "1 Kai o Iisoús, o gios tou Naví ésteile kryfá apó Sitteím dýo ándres na kataskopéfsei, légontas, Pigaínete na deíte ti gi kai tin Ierichó. Kai píge kai bíke sto spíti tis pórnis tou opoíou to ónoma ítan Raáv, kai koimíthike ekeí. 2 Kai eípan ston vasiliá tis Ierichoús, légontas, Idoú, aftí i nýchta ekeí írthe ándres ton paidión tou Israíl na anazitísete ti gi. 3 Étsi, o vasiliás tis Ierichoús apostaleí Raáv, légontas: Férte tous ándres pou írthan se sas kai bíke sto spíti sas, giatí échoun érthei gia na anazitísete óli ti gi. 4 Kai i gynaíka píre tous dýo ándres, kai ta ékrypse, kai eípe: Eínai alítheia óti oi ándres írthan se ména, allá den íxera poú ítan. 5 Aftó synévi, ótan chreiástike na kleísei tin pórta ótan ítan skotádi, óti oi ándres pígan éxo? Den xéro ópou oi ándres pigaínoun? Pigaínete metá tous grígora, tha tous prosperásei. 6 Allá ta eíche férei méchri tin orofí, kai ékrypse tous me ta steléchi tou linarioú, i opoía eíche topothetitheí se táxi sti stégi. 7 Kai stous ándres metá apó aftoús o drómos pros tin Iordanía, ta perásmata? kai ótan eíche páei éxo, kleínei tin pórta. 8 Kai prin téthikan, írthe sto chéri tous stin orofí? 9 Kai eípe stous ántres, xéro óti o Kýrios sas échei dósei aftí ti gi kai óti o trómos sas épese páno mas, kai óti óloi oi kátoikoi tis gis eínai achná brostá sas. 10 Gia akoúsame pos o Kýrios sterépsei i Erythrá Thálassa prin, ótan írthate apó tin Aígypto, kai ti kánate gia tous dýo vasiliádes ton Amorraíon, Sión kai Og, o opoíos ítan péra ​​apó ton Iordáni, kai katéstrepsan. 11 Ti akróasis, oi kardiés mas vythístike, kai to thárros kaneís den apétyche lógo tis parousías sas? o Kýrios o Theós sas eínai o Theós ston ouranó páno kai káto sti gi. 12 Tóra, loipón, orkízontai gia ména, sas iketévo, gia ton Kýrio, dedoménou óti to éleos sas, óti ki eseís tha ascholitheí evgeniká me to spíti tou patéra mou, kai na mou dósei mia pragmatikí logikí, 13 Apó óti tha sósei me to ti zoí tou patéra mou kai ti mitéra mou kai tous adelfoús kai tis adelfés mou, kai to móno pou échoun kai na paradósei tis zoés mas apó to thánato. 14 Kai oi ándres tis apántise, i zoí mas gia ta diká sas, akómi kai sto thánato, an den proférei aftí tin epicheírisi mas, kai os ek toútou tha eínai óti o Kýrios mas dínei aftí ti gi, óti Emeís den tha sou to éleos kai tin písti. 15 Tóte tous apogoitéfsoume me éna kalódio mésa apó to paráthyro: gia to spíti tis ítan epáno sto teíchos tis pólis, kai aftí katoíkise páno sto teíchos. 16 Kai eípe pros aftoús, páei sto vounó, opóte ísos den boreíte na vreíte ta dióktes, kai na krýpsei ton eaftó sas, ypárchoun treis iméres méchri na epistrépsoun oi dióktes, kai sti synécheia na páne apó to drómo sas. 17 Kai oi ándres tou eípe: tha prépei na apallagoún apó aftí tin órko pou mas ékane na orkisteí. 18 Idoú, ótan erchómaste sti gi, theleis desmévoun aftó to kókkino kalódio sto paráthyro méso tou opoíou boreíte na mas apogoitéfsei? kai na synkentrósei sto spíti sas me ton patéra sou kai ti mitéra sou, kai ton adelfón sou kai ólo ton oíko tou patéra sou. 19 Kai tha eínai, óti ópoios páei éxo apó tin pórta tou spitioú sas, to aíma tou tha eínai epáno sto kefáli tou, kai tha eínai athóos? Ópoios eínai mazí sas sto spíti, to aíma tou tha eínai sto kefáli mas, an kápoios se aftó káthe chéri. 20 Allá an théleis na arthrósei aftí tin epicheírisi mas, emeís tha kykloforísei apó ton órko pou mas ékane na orkisteí. 21 Kai eípe, Sýmfona me ta lógia sas, étsi eínai. Sti synécheia, tous ésteile makriá? kai échoun fýgei? kai aftí desmévetai i katakókkini grammí sto paráthyro. 22 kiníthikan anodiká, os ek toútou, kai katélixe sto vounó, kai parémeine ekeí treis iméres, éos ótou oi dióktes eíchan epistrépsei, epeidí oi dióktes tous ziteítai se óli ti diadromí, allá tha vrei óchi. 23 Étsi, oi dýo ándres epéstrepsan, kai katévike apó to vounó, kai píge páno kai írthe stin Iisoús, o gios tou Naví, kai to móno pou ton éplixe tous eípe? 24 Kai eípon pros ton Iisoún, Pragmatiká o Kýrios échei dósei óli ti gi sta chéria mas, gia akómi óloi oi kátoikoi tromokratiménoi brostá mas. Noble anagnóstes idoú ypárchei éna akómi parádeigma tis megális agápis tou Theoú, pou den agapoún tin amartía, allá ton amartoló pou metanoeí. Aftí i pórni prostáteve tous anthrópous tou Theoú, kai élave ti sotiría kai ti synchóresi, i ídia kai i oikogéneiá tis. Metá apó aftó ta paidiá tou Israíl eisílthe sti gi tis epangelías, étsi diéschise ton potamó Iordáni Aftó to théma échei archísei na gráfetai, erevnóntai apó ton José Carlos Ribeiro mélos tis prótis Baptist Church tou Campo Grande MS. Sas óloi elpízoume kai páli sto méros IV tou paróntos thématos. Lígei stis 21 tou Noemvríou 2015 jcr0856@hotmail.com

Cómo recibir y merecer las bendiciones de Dios en su vida. Parte III                                                     El amor y el perdón: la recompensa, el premio dado por Dios. 
PERDONAR: El perdón se presenta de diversas maneras en las Sagradas Escrituras. El pecado es cubierto Salmo.32: "1 Bienaventurado aquel cuya transgresión ha sido perdonada, y cubierto su pecado. 2 Bienaventurado el varón a quien el Señor no culpa de iniquidad, y en cuyo espíritu no hay engaño. 3 Mientras callé, mis huesos por mi gemir todo el día. 4 Por día y noche tu mano pesaba sobre mí; la mía es convertido en la sequía del verano. 5 Mi pecado te declaré, y mi maldad que no me escondí. Le dije: Voy a confesar mis transgresiones al Señor; y tú perdonaste la maldad de mi pecado. El perdón despeja el Isa.43 pecado: "24 No compraste para mí caña aromática por dinero, ni con la grosura de tus sacrificios me satisfizeste, pero me dio trabajo con sus pecados y me canse con tus iniquidades. 25 Yo, yo soy el que borro tus rebeliones por causa de mí, Y tus pecados no me acuerdo. 26 Hazme recuerdo; entremos en juicio juntamente; Cuenta sus razones, para que puedas estar justificada. gracia inmerecida (Sl.51: 1); El rey David fue dada la gracia, los próximos bendiciones del Señor, porque él humillado, y poner a Dios primero. David estaba siempre en la oración, y era un hombre justo, y no había arrogancia, el orgullo y no el egoísmo. Él no era perfecto y cometió algunos errores graves, pero se arrepintió y recibió el perdón de Dios. Rey David cometió su primer pecado grave cuando él deseaba la mujer de su vecino que era uno de sus leales guardias. Pero cometió adulterio con ella, y volvió a enviar a matar a este guardia por su esposa, "Betsabé". Él fue castigado por Dios, y en ese momento que fue sorprendida cometiendo adulterio pagado con la vida. Y Dios le envió un profeta que le dijo la verdad le reveló todo lo que ha ocultado. Pero David tenía verdaderamente se arrepintió de su pecado perdonado por "Dios". Pero tuvo que pagar un alto precio por su acto. El hijo que tuvo con Betsabé fue condenado a muerte, pero Dios le perdonó que sí, pero no pasó la mano sobre su cabeza sin antes castigarlo. Ver lo que dice en el Salmo 51. David confiesa su pecado, pide perdón y orar a Dios que renueve un espíritu Salmo derecha de David para el cantante-mor, cuando el profeta Natán vino a él después de que él había estado con Baño -SEBA "1 Ten piedad de mí, oh Dios, conforme a tu misericordia; borra mis rebeliones, de acuerdo con la multitud de tus misericordias. 2 Lávame de mi maldad, y límpiame de mi pecado. 3 Porque yo reconozco mis rebeliones, y mi pecado está siempre delante de mí. 4 Contra ti, contra ti solo he pecado, y he hecho lo malo delante de tus ojos, para que seas justificado cuando hablas, y ser claros en tu juicio. 5 He aquí, he sido formado en la iniquidad, y en pecado me concibió mi madre. 6 He aquí, tú amas la verdad en lo íntimo, Y en lo oculto me hace comprender sabiduría. 7 Purifícame con hisopo, y seré limpio; lávame, y seré más blanco que la nieve. 8 Hazme oír gozo y alegría, disfrutando de los huesos que has quebrantado. 9 Hide tu rostro de mis pecados, y borra todas mis maldades. 10 Crea en mí, oh Dios, un corazón limpio, y renueva un espíritu recto dentro de mí. 11 No me eches de delante de ti, y no me quites tu santo Espíritu. 12 Vuélveme el gozo de tu salvación, y me sostendré con un espíritu dispuesto. 13 Entonces enseñaré a los transgresores tus caminos, y los pecadores se convertirán a ti. 14 Líbrame de homicidios, oh Dios, Dios de mi salvación, y mi lengua cantará tu justicia. 15 Señor, abre mis labios, y mi boca cantará tus alabanzas. La respuesta del David de Dios se confirma en 2 Samuel 12: y el perdón de Dios vino otra vez cuando David y Betsabé tenía una nueva relación porque ella fue la primera mujer de Urías el hitita. En esta nueva relación, tuvieron otro hijo que fue amado por Dios y se convirtió en el rey más rico y más inteligente de toda la tierra. Su nombre: Salomón. Vea lo que Dios le dijo a David en 2 Sam. 12 1 Y el Señor envió a Natán a David; y presentarlo a David, le dije: Había dos hombres en una ciudad, el uno rico y el otro pobre. 2 El rico tenía numerosas ovejas y vacas. 3 Pero el pobre no tenía más que una sola corderita, que él había comprado y criado: y yo crecí con él y con sus hijos; su granito de arena comió y bebió de su vaso, y durmiendo en su seno, y era como una hija. 4 Y vino uno de camino al hombre rico, éste no quiso tomar de sus ovejas y de sus vacas, para guisar para el caminante que había venido a él; y tomó la oveja de aquel hombre pobre, y la preparó para aquel que había venido a él. 5 Entonces la ira de David se encendió en gran manera contra aquel hombre y dijo a Natán: Vive Jehová, quien es digno de morir el hombre que lo hizo. 6 Y el cordero hará a la cuádruple, porque hizo esto, y porque él no tuvo misericordia. 7 Y Natán dijo a David: Tú eres aquel hombre. Así dice el Señor Dios de Israel: Yo te ungí por rey sobre Israel, y te libré de la mano de Saúl; 8 Y yo te di la casa de tu señor, y las mujeres de tu señor en tu seno, y te dio a Israel y la casa de Judá, y si esto es poco, yo además habrían te añadiré tales y tales cosas. 9 ¿Por qué has despreciado el mandamiento del Señor, haciendo lo malo delante de sus ojos? Urías el hitita, has herido con la espada, y tomaste a su esposa para que fuese tu mujer; y lo mataste con la espada de los amonitas. 10 Ahora, pues, no la espada se apartará jamás de tu casa, por cuanto me menospreciaste, y tomaste la mujer de Urías heteo para que fuese tu mujer. 11 Así dice el Señor: Voy a levantar en su propia casa el mal sobre ti, y tomaré tus mujeres delante de tus ojos, y las daré a tu prójimo, el cual yacerá con tus mujeres a la vista de este sol. 12 Porque tú lo hiciste en secreto; mas yo haré esto delante de todo Israel, y delante del sol. 13 Y dijo David a Natán: He pecado contra el Señor. Y Natán dijo a David: También Jehová ha remitido tu pecado; No he de morir. 14 Sin embargo, por cuanto con este negocio hiciste dado ocasión a los enemigos del Señor para blasfemar, el hijo que nace, ciertamente morirás. 15 Y Nathan ha ido a su casa; y Jehová hirió al niño que la mujer de Urías había dado a David, y enfermó gravemente. Por lo tanto, 16 David rogó a Dios por el niño; y ayunó David, y entró, y comenzó a poner toda la noche en la tierra. 17 Y los ancianos de su casa se levantaron y fueron a él para hacerlo levantar de la tierra; pero él no quiso, ni comió con ellos pan. 18 Y sucedió que al séptimo día murió el niño; y los siervos no osaban hacerle saber que el niño era muerto, dijeron: He aquí, mientras el niño aún vivía, le hablábamos, nos gustaría no los escuchó nuestra voz; ¿Cómo, pues, diremos que lo que el niño está muerto? Para más lo quebrantará. 19 Véase, sin embargo, David a sus siervos hablar, David entendió que el niño había muerto; por tanto, David dijo a sus siervos: ¿Es muerto el niño? Y ellos dijeron: Está muerto. 20 Entonces David se levantó de tierra, y se lavó y se ungió, y cambió sus ropas y entró en la casa del Señor y adoraron. Luego se fue a su casa y le preguntó por el pan; y lo puso pan, y comió. 21 Y sus siervos le dijeron: ¿Qué es lo que has hecho? El niño viva ayunaba y lloraba; Pero después de que el niño había muerto, hiciste ascenso y comen pan. 22 Y él dijo: hijo aún vive, yo ayunaba y lloraba, pues me dije: ¿Quién sabe si Dios tendrá compasión de mí, y vivirá el niño? 23 Pero ahora él está muerto, ¿para qué he de ayunar? ¿Puedo traerla de vuelta? Voy a ir con él, pero él no volverá a mí. 24 Y David consoló a Betsabé su mujer, y se llegó a ella, y se acostó con ella, y ella dio a luz un hijo, y le dio el nombre de Salomón; y el Señor lo amaba. 25 Y envió por mano del profeta Natán, dándole el nombre Jedidiah, para el "El perdón no se puede comprar Prov.11 :." Señor 1 El peso falso es abominación a Jehová, pero el peso cabal es su el placer. En dos sido excelente, también vendrá a la vergüenza; pero con los humildes está la sabiduría. 3 La sinceridad de los rectos los guiará, pero pecadores la perversidad de los destruirá. 4 De No aprovecharán las riquezas en el día de la ira, pero la justicia libra de la muerte. 5 La justicia del sincera hará directamente a su manera, pero el impío caerá por su falsedad "es un acto de misericordia 1João.1 :." 5 Este es el mensaje que hemos oído de él, y os anunciamos: Dios es luz, y no no hay ningunas tinieblas en él. 6 Si decimos que tenemos comunión con él, y andamos en tinieblas, mentimos, y no practicamos la verdad. 7 Pero si andamos en luz, como él está en luz, tenemos comunión unos con otros, y la sangre de Jesucristo su Hijo nos limpia de todo pecado. La confesión de los pecados y el perdón por medio de Cristo 8 Si decimos que no tenemos pecado, nos engañamos a nosotros mismos, y la verdad no está en nosotros. 9 Si confesamos nuestros pecados, él es fiel y justo para perdonar nuestros pecados y limpiarnos de toda maldad. . 10 Si decimos que no hemos pecado, le hacemos a él mentiroso, y su palabra no está en nosotros "ya ha dicho Boom Corrie," no hay otra manera de tocar el corazón de Dios océano, pero perdonar y amar a nuestros enemigos "; ahora es imposible aprender la ley de Dios sin amor, y el resultado de este aprendizaje es el perdón, estamos hablando de amor AGAPE en cuenta que usted reciba a Cristo, por tanto, esta fórmula sí mismo lo realizó cuando aprendió a amar a la gente que estaba hambre "... Y Jesús llamó a sus discípulos y les dijo: Tengo compasión de la gente, porque ya hace tres días que están conmigo y no tienen qué comer; y yo no quiero despedirlos en ayunas, no sea que desmayen en el camino; Pero los discípulos le dijeron, ¿dónde este desierto tantos panes para saciar a una multitud tan grande "(Mateus.15 a: 1-39, Jesús practicaban la segunda multiplicación de los panes y los peces y los sanó, echad fuera demonios enfermos y restaurados los ciegos y de visión También cuando la compasión de la multitud. El amor de Jesús es tan grande que "Él" no hizo lo que envió a sus discípulos. "Jesús" vino al mundo para servir y no ser servido, y era no hace acepción de personas, y trataba a todos con mucho amor y misericordia: los hechos de Jesús eran tantos que la misma Biblia informa que no habría dónde colocar en todos los libros :. ver lo que hizo en Mateo 14. La primera multiplicación de los panes Marcos 6: 30-44 Lucas 9 .: 10-17 Juan 6: 1-14) Mateo 14. "13 Cuando Jesús oyó esto, se apartó de allí en una barca a un lugar desierto y apartado: y, sabiendo que la gente que lo siguieron a pie desde las ciudades. 14 Y Jesús salió y vio una gran multitud, y tuvo compasión de ellos, y sanó a los enfermos. 15 Y ser es tarde, sus discípulos se acercaron a él, diciendo: El lugar es desierto, y el tiempo es ya pasado; despide a la multitud, para que vayan a las aldeas y se compren alimentos. 16 Pero Jesús les dijo: No tienen necesidad de irse; Darles algo de comer. 17 Ellos le dijeron: No tenemos aquí sino cinco panes y dos peces. 18 Y él dijo: Trae aquí. 19 Y mandó a la multitud que se sentara en la hierba, tomó los cinco panes y los dos peces, y levantando los ojos al cielo, bendijo, y partió los panes, los dio a los discípulos, y los discípulos a multitud. 20 Y comieron todos, y se saciaron; y de los pedazos que quedaron doce cestas llenas. 21 Y los que comieron fueron como cinco mil hombres, sin contar mujeres y niños. "Y el resultado de este amor es el perdón expresado en la cruz del Calvario para mí y para ti. ¿Se puede notar que hay que seguir los mismos pasos para ir al cielo? Cristo anduvo nuestro camino, entró mostrando que era posible aprender, amar y perdonar. En nuestra vida es el mismo, el mundo que usted y me necesita para enseñar el camino de la salvación que es Cristo (Juan 14: 6). Véase también estos versos de amor de las palabras de Jesús a toda la humanidad Dice en Juan 14 " 1 No te turbe vuestro corazón; . Creer en Dios, creed también en mí 2 En la casa de mi Padre muchas moradas hay; si así no fuera, yo os he dicho. Voy a preparar lugar para vosotros. 3 Y si me fuere y os preparare lugar, vendré otra vez, y os tomaré a mí mismo, para que donde yo estoy, vosotros también estéis. 4 Y sabéis a dónde voy sabéis, y la forma. 5 Le dijo Tomás: Señor, no sabemos a dónde vas; y ¿cómo podemos saber el camino? 6 Jesús le dijo: Yo soy el camino, la verdad y la vida; nadie viene al Padre, sino por mí 7 Si me conocieseis, también a mi Padre conoceríais .; y desde ahora lo conocéis y lo habéis visto. 8 Felipe le dijo: Señor, muéstranos al Padre, y nos basta. 9 Jesús le dijo: ¿He estado tanto tiempo con ustedes, y sin embargo has no me conoces, Felipe? El que me ha visto, ha visto al Padre; y cómo pues, dices tú: Muéstranos el Padre? 10 ¿No crees que yo estoy en el Padre y el Padre está en mí? Las palabras que yo os digo, no las hablo por mi, sino que el Padre que mora en mí, él hace las obras. 11 Creedme que yo soy en el Padre y el Padre en mí; créanme, al menos, a causa de las obras mismas. 12 En efecto, os digo: El que cree en mí hará las obras que yo hago, y hará mayores que éstas, porque yo voy al Padre. 13 Y todo lo que pidáis en mi nombre, lo haré, para que el Padre sea glorificado en el Hijo. 14 Si me pedís algo en mi nombre, yo lo haré. 15 Si me amáis, guardad mis mandamientos. 16 Y yo rogaré al Padre, y os dará otro Consolador, para que esté con vosotros para siempre; 17 El Espíritu de verdad, al cual el mundo no puede recibir, porque no le ve, ni le conoce; pero vosotros le conocéis, porque mora con vosotros y estará en vosotros. 18 No os dejaré huérfanos; Vengo a ustedes. 19 Todavía un poco, y el mundo no me verá más, pero vosotros me veréis; porque yo vivo, viviréis. 20 En aquel día yo sé que yo estoy en mi Padre, y vosotros en mí, y yo en vosotros. 21 El que tiene mis mandamientos y los guarda, ése es el que me ama; . Y el que me ama, será amado por mi Padre, y yo le amaré y me manifestaré a él "y enseñar acerca de la necesidad del perdón de Cristo es el único que puede perdonar los pecados:" ... Y la mujer dijo perdonado Sus pecados son; Los que estaban a la mesa con él comenzaron a decir entre sí: ¿Quién es éste que hasta perdona los pecados "(Lucas.7:" 44 Y volviéndose hacia la mujer, dijo a Simón: ¿Ves esta mujer entré en su casa, no me diste agua para los pies ;. pero ella ha regado mis pies con sus lágrimas y los ha secado con sus cabellos 45 No me diste beso, pero ella, desde que entré, no ha cesado de besar mis pies . 46 No ungiste mi cabeza con aceite, pero ésta ha ungido mis pies con perfume 47 Por eso les digo que sus muchos pecados le son perdonados, porque amó mucho ;. Pero a quien poco se le perdona, poco ama 48 E. dijo a ella: Tus pecados te son perdonados 49 Y los que se sentó a la mesa, comenzaron a decir entre sí: ¿Quién es éste que hasta perdona pecados 50 Y dijo a la mujer: Tu fe te ha salvado;.? vete; en paz.                                                                               Nobles lectores el poder de Dios para amar y perdonar e infinita: la última antes de la venida de Jesucristo, Dios actuó por medio de ángeles, arcángeles, querubines y serafines, que parecían reyes, profetas, sacerdotes y jueces. Y con cada uno de ellos habló Dios por lo que estas personas hicieron la diferencia. Desde Génesis hasta Apocalipsis tenemos la palabra de Dios está cumpliendo. Así fue en el Génesis, Éxodo entonces por Moisés, que era el único Dios corta habló cara a cara, y Dios dijo a Moisés la importante misión de liberar a su pueblo de la esclavitud y la esclavitud en tierras extranjeras. Esto se hizo: el pueblo de Dios estuvo en cautiverio durante largos 430 años. Pero ya era hora del pueblo judío, el pueblo de Dios serán liberados. Moisés nació en Egipto, pero era el hijo de una mujer hebrea. Dios habló a Moisés en el fuego de una zarza ardiente. Vea cómo fue el primer encuentro entre Dios y Moisés en el Éxodo. Ex 3. "1 Moisés estaba cuidando el rebaño de Jetro su suegro, sacerdote de Madián; y llevó las ovejas detrás del desierto, y llegó a la montaña de Dios, el Horeb. 2 se le apareció el ángel del Señor en una llama de fuego en medio de una zarza: y miró, y vio que la zarza ardía en fuego, y la zarza no se consumía. 3 Entonces Moisés dijo: Iré yo ahora y veré esta grande visión, por qué causa la zarza no se quema. 4 Y vio Jehová que él iba a ver, lo llamó Dios de la zarza, y dijo: ¡Moisés, Moisés. Y él respondió: Heme aquí. 5 Y dijo: No te llegues acá: quitarse los zapatos de tus pies; porque el lugar donde estás es tierra santa. 6 Y me dijo: Yo soy el Dios de tu padre, el Dios de Abraham, el Dios de Isaac y el Dios de Jacob y Moisés cubrió su rostro, porque tuvo miedo de mirar a Dios .. 7 Y dijo Jehová: Bien he visto la aflicción de mi pueblo que está en Egipto, y he oído su clamor a causa de sus opresores, pues he conocido sus angustias. 8 he descendido para librarlos de mano de los egipcios y para sacarlos de aquella tierra a una tierra buena y espaciosa, tierra que fluye leche y miel; el lugar de los cananeos, los hititas, amorreos, ferezeos, heveos y jebuseos. 9 Y ahora, he aquí, el clamor de los hijos de Israel ha venido delante de mí, y también he visto la opresión con que los egipcios los oprimen. 10 Ahora pues, venid, y te enviaré a Faraón, para que saques a mi pueblo (los hijos de Israel) de Egipto. "Lectores Noble quiere decir que las palabras amor y el perdón pueden no aparecer aquí, pero están presentes el propósito de Dios para liberar a su pueblo de la esclavitud en Egipto. El amor y el perdón de Dios vinieron a través de la liberación de todo el pueblo de la tierra de Egipto, que se prolongó durante más de cuatro siglos. Moisés era muy especial para Dios todo el tiempo que le quedaba por delante el largo viaje hacia la tierra prometida. Si Dios no amaba a su pueblo, y que no había perdonado a su pueblo, no habrían salido de Egipto. Y Moisés fue preparado por Dios, que le dio el poder, y cuando Moisés un hombre de habla pesada, eso fue duro, pero fue elegido para esta misión. Y Dios habló a Moisés y su hermano Aarón habló a Moisés para hablar con el faraón. Y así sucedió en el Ej. 4. "10 Y Moisés dijo al Señor, ¡Señor! Yo no soy elocuente, ni ayer ni de anteayer, ni aun desde que tú hablas a tu siervo; porque soy tardo en el habla y torpe de lengua. 11 Y el Señor le dijo: ¿Quién dio la boca al hombre? ¿O quién hizo al mudo y al sordo, al que ve y al ciego? No tengo yo Jehová? 12 Ve, ahora, y yo estaré con tu boca y te enseñaré lo que has de decir. 13 Pero él dijo: ¡Oh, mi Señor! Envía por mano del que has de enviar. 14 Entonces se encendió la ira de Yahveh contra Moisés, y dijo: ¿No es tu hermano Aarón, levita? Sé que él habla bien; y he aquí, él también viene a tu encuentro; y cuando te ven, se alegrará en su corazón. 15 Y tú hablarás a él, y poner palabras en su boca; y yo estaré con tu boca y con la suya, la enseñanza de que lo que tiene que hacer. 16 Y él hablará por ti al pueblo; y sostuvo que él será una boca, y me seréis por Dios. 17 Quitadle, pues la vara en la mano, con la cual harás las señales ".      Dios lectores nobles no sólo es un Dios de promesas. Él cumple todas las promesas, pero en su tiempo. Sus habitantes se mantuvieron en cautiverio durante más de cuatro siglos. Cada obstáculo enfrentado por Moisés Dios liberó de la mano de Faraón. La retirada del pueblo de Dios de Egipto, no era la noche no, era una larga batalla, porque el faraón era duro de corazón y no permitió libre de las personas esclavizadas fácilmente. Once plagas fueron lanzados por Dios a través de Moisés al Faraón a ablandar su corazón. Dios bendiga a los primogénitos de Israel y libra de la muerte, y la primera Pascua se celebra en el desierto, que no tiene nada que ver con conejos y huevos de Pascua. Medios liberación: y Dios cumple la promesa de liberar a su pueblo de la esclavitud, y Moisés se encarga de cruz y abrir el Mar Rojo con todos los hijos de Israel, en este pasaje, Dios quita todos los perseguidores, el ejército de Faraón que también era con ellos. Esto significa que Dios no dejó de amar a su pueblo, y no se olvidó de la promesa a Abraham más de 400 años. El amor de Dios se manifestó, y el perdón que pasó a la liberación de su pueblo. Así es Dios, para que Él quiere que seamos también tan amoroso y perdonándoos unos a otros. El mayor problema es que no confiamos plenamente en Dios, que nunca dejó de amar a su pueblo, a pesar de que son rebeldes y quejumbrosos como estamos aún hoy también. El perdón de Dios tomó 430 años, pero ya no se da y se libera. Y aún con todo la evidencia de que Dios estaba con su pueblo, él continuó a murmurar en siempre cuestionando, dudando. Pero sólo aquellos que amar perdona. Así es Dios: amar y perdonar. Esta confirmación se encuentra en Éxodo 14. "8 Y Jehová endureció el corazón de Faraón rey de Egipto, y él siguió a los hijos de Israel; Pero los hijos de Israel habían salido con mano poderosa. 10 Y Faraón se acercó, los hijos de Israel alzaron sus ojos, y he aquí que los egipcios venían tras ellos, y tuvieron gran miedo; entonces los hijos de Israel clamaron al Señor. 11 Y dijeron a Moisés: ¿No había sepulcros en Egipto, que nos llevara allí, a morir en el desierto? ¿Por qué has hecho esto a nosotros, sacándonos de Egipto? 12 ¿No es esto lo que te hablamos en Egipto, diciendo: Déjanos, para que sirvamos a los egipcios? Por lo que mejor nos fuera servir a los egipcios que morir en el desierto. 13 Y Moisés dijo al pueblo: No temas: estar quieto, y ved la salvación de Jehová, que él os; porque los egipcios que usted ve hoy, nunca más verá. 14 El Señor peleará por vosotros, y vosotros estaréis tranquilos. El paso por el mar 15 Y el Señor dijo a Moisés: ¿Por qué clamas a mí? Di a los hijos de Israel que marchen. 16 Y tú alza tu vara, y extiende tu mano sobre el mar, y divídelo, para que los hijos de Israel pasen a través del mar, en seco. 17 Y he aquí, yo endureceré el corazón de los egipcios para que los sigan; y voy a ganar la gloria a costa del Faraón y todo su ejército, en sus carros y sus jinetes, 18 Y los egipcios sabrán que yo soy el Señor, cuando el honor en Faraón, sus carros y sus jinetes. 19 Y el ángel de Dios que iba delante del ejército de Israel, se retiró y se fue detrás de ellos; También la columna de nube que iba delante de ellos y se detuvo detrás de ellos. 20 Y los egipcios fueron entre el campo y el campamento de Israel; y la nube fue oscuridad para ellos, pero para ellos la luz por la noche; de manera que durante toda la noche no se acercó el uno al otro. 21 Entonces Moisés extendió su mano sobre el mar, y el Señor hizo que el mar por un fuerte viento oriental toda aquella noche; y el mar se convirtió en tierra seca, y las aguas quedaron divididas. 22 Y los hijos de Israel entraron en medio del mar, en seco y las aguas como muro a su derecha ya su izquierda. 23 Y los egipcios los persiguieron, y entraron tras ellos toda la caballería de Faraón, sus carros y sus jinetes, en el medio del mar. 24 Y sucedió en la víspera de la mañana, el Señor, el fuego y la columna de nube, vio el campamento de los egipcios; y preocupado a los egipcios del campo. 26 Y Jehová dijo a Moisés: Extiende tu mano sobre el mar, para que las aguas vuelvan sobre los egipcios, sobre sus carros, y sobre su caballería. Los egipcios perecen en el mar 27 Entonces Moisés extendió su mano sobre el mar, y el mar volvió a su fuerza cuando amanecía; y los egipcios, a huir, estaban en contra de él, y el Señor derribó a los egipcios en medio del mar, 28 Y volvieron las aguas, y cubrieron los carros y la caballería, y todo el ejército de Faraón que había en el mar; ninguno de ellos fue. 29 Y los hijos de Israel estaban en medio de la mar en seco; y las aguas como muro a su derecha ya su izquierda. 30 Así salvó Jehová aquel día a Israel de los egipcios; e Israel vio a los egipcios muertos a la orilla del mar. 31 E Israel vio la gran obra que el Señor sobre los egipcios; y el pueblo temió al Señor y creyeron en el Señor y en Moisés, su siervo. "lectores Noble quiere decir que si Dios no ama a su pueblo, no liberan al siariam cautivo. Dios castiga más bien corto que ama, pero si no hay arrepentimiento habrá salvación y liberación y el perdón de Dios, sí; pero si somos sinceros con "él". El viaje, el pueblo de Israel desde la entrada a la tierra de la promesa era para estar tranquilo, rápido, pero hubo murmuración tanto, la desobediencia, la terquedad y la idolatría, y esto hizo que Dios se arrepiente de tener a esta gente como tu pueblo, y alcanzó Moisés ofrecen otro pueblo y exterminar a todos apenas conseguir Moisés para iniciar una nueva nación. Pero Dios dio a Moisés una tuerca de roer, porque Moisés no aceptó la propuesta de Dios, el amor a tu pueblo. Toda esa generación maldecido por Dios, sólo dos más de veinte años puedan heredar y entrar en la tierra prometida; una tierra que mana leche y miel, pero que tendría que superar. Pero el pueblo de Israel siempre estaba dudando Moisés y Dios, que estaba enojado con ellos. Ni siquiera Moisés pudo entrar en la tierra prometida. Dios le mostró en la parte superior del monte Pisga toda tierra prometida y Moisés habían terminado la vida de 120 años. Quiero decirles a todos que muchos de nosotros todavía azemos todos "que" nuestros antepasados ​​es: soplo, blasfemar cometer toda clase de pecados tipo: la idolatría, par la prostitución que Dios lo abarca todo. Y hoy en día, debido a la modernidad, de todos lata y todo es posible y permitido, millones de seres humanos ya no entran en la nueva tierra prometida, y será por la eternidad al lado de "Dios el Hijo Jesús" y todo los que serán salvados por la sangre del Cordero llamado "Jesucristo". También somos el pueblo de la promesa de Dios, por el bien de "Hijo Jesús." En Éxodo tenemos la liberación del pueblo de Dios de Egipto, que duró 430 años; y más de 1,5 millones de años más tarde, el Hijo cumplió la promesa hecha por el Padre, Dios salve para siempre toda la humanidad de la esclavitud, la esclavitud del pecado y de la muerte, de manera que todos se salven. Pero la mayoría de la humanidad no voy a entrar en esta tierra prometida, este nuevo cielo simplemente debido a la desobediencia, la rebeldía, la infidelidad, el descontento, la desunión, la prostitución lo abarca todo lo que no agrada a Dios, al igual que, la prostitución, el adulterio, la fornicación, efeminismo , la gula lujuria, idolatría, etc. todo puede el mundo moderno es el levantamiento de millones de personas de Dios de la salvación, que prefieren quedarse a vivir en el pecado y el pecado, porque es más agradable. Jesús no vino en vano a la tierra y permanecer con nosotros durante un corto período de tiempo, sólo 33 años. Jesús, por el bien de "Dios Padre" fue humillado, golpeado, pisoteado, azotado, le escupió en la cara y puso sobre su cabeza una corona de espinas y lo clavaron a una cruz de la muerte junto con los pecadores al morir en la Cruz, y después de tres días vencer a la muerte, que es el diablo y nos da la vida eterna para nada. Ver lo que dijo en Lucas 23. "33 Y cuando llegaron al lugar llamado Calvario, allí él, ya los malhechores, uno derecho y otro izquierdo crucificado. 34 Entonces Jesús decía: Padre, perdónalos, porque no saben lo que hacen. Y dividiendo sus vestidos, echaron suertes. "Última perder si bendiciones para no saber la verdad en la palabra de Dios, pero hoy en día esto no puede ser tenido en cuenta, porque en cuestión de segundos tenemos ninguna información. En ese momento tomaron la palabra de Dios en las largas caminatas por el desierto o en las espaldas de los asnos, y en la actualidad. Sólo aquellos que prefieren quedarse en el pecado y no se arrepiente de no haber recibido las bendiciones del Señor. El tiempo para el arrepentimiento es cada vez más corto; debido a que las instalaciones en el mundo están cegando la humanidad. Nuestros políticos están creando leyes absurdas, que sólo ha aumentado el número de personas que van a ir al infierno. La humanidad piensa Dios se excede, mueca, que no ha cambiado, que se detuvo en el tiempo. Error: Dios no se detuvo en el tiempo y no se supera como muchos dicen. El problema es que nadie quiere creer que Dios dice la verdad y muestra la verdad, sino que prefieren las cosas que el hombre es como, leyes que favorecen la homosexualidad, efeminismo inmoralidad explícita. El matrimonio de personas del mismo sexo, alentando a los niños a prostituirse temprano. Jesús viene a tomar el resto del pueblo de Dios a esta nueva tierra, pero pocos creen que esto es verdad. Que todavía lamentará será perdonado y amado por Dios. Volviendo al libro de Éxodo. El pueblo de Dios murmuraban también, e hizo Dios estaba irritado con ellos, malditos todos los que estaban más de 20 años de edad no deben entrar en la tierra prometida. Ellos quedaron vagando en el desierto durante 40 años hasta que por encima de veinte años murieron. Sólo Josué y Caleb, que tenía más de 20 años podría entrar en la tierra prometida. El amor de Dios a través de Moisés era muy grande, y que le dio la misión de las dos tablas de los Diez Mandamientos de Dios fueron llevados por Moisés. Pero a causa de la demora, de vuelta de Moisés al pueblo se enojó, murmuró y se practica un acto de idolatría, sopló un becerro de oro y comenzó a adorar a este becerro que ha enfurecido a Dios y Moisés. Moisés estaba tan enojado que se rompió las dos tablas de los Diez Mandamientos. Y los idólatras fueron asesinados por Moisés, que tuvo que subir de nuevo en el Monte Sinaí que Dios reescribió el tabú de los Diez Mandamientos de nuevo. Moisés fue el que vio la gloria de Dios Estrechamente mira Ex. 33 "18 Entonces dije: Te ruego que me muestres tu gloria. 19 Pero yo dije, yo haré pasar todo mi bien delante de tu rostro, y proclamaré el nombre de Jehová delante de ti; y tendré misericordia del que yo tenga misericordia, y tendré misericordia del que yo simpatizo. 20 Y me dijo: No podrás ver mi rostro, porque nadie va a ver mi rostro y vivir. 21 Y dijo Jehová: He aquí un lugar junto a mí; aquí has ​​de pie sobre una roca. 22 Y será que, cuando pasa a mi gloria, te pondré en una hendidura de la roca y te cubriré con mi mano hasta que haya pasado. 23 Y cuando me quité mi mano, lo verás mis espaldas; pero mi rostro no se ve. "El amor de Dios por medio de Moisés es tan grande que Él reescribió las dos tablas de los Diez Mandamientos y se lo dio a leer a la gente de Israel y confirmar a los que será mandamiento perpetuo. Toda esta información está contenida en el libro de Éxodo. Aquí hice un pequeño comentario resume el libro:                                                                  Lectores Noble, el amor de Dios está contenida en toda la Biblia de manera muy sencilla suficiente prestar atención a la configuración de la Biblia, aunque no muestra las palabras "amor y el perdón", que ocurrieron con claridad. La tierra prometida se necesita para ser heredado, ya que era la herencia de Dios a su pueblo. En esta tierra gigantes habitadas que tuvieron que ser derrotado, pero la gente tenía que entrar en esta tierra y poseerla. Doce espías fueron enviados a ver y decir a cada uno lo que debe hacerse. De los doce, sólo dos regresaron con buenas noticias diciendo que la tierra que mana leche y miel: los dos que han regresado son Josué y Caleb, y ellos fueron los que merecían entrar en la tierra prometida. Después de la muerte de Moisés, Dios habló estas palabras de amor, así que con Josué en Josué Josh. 1. "1 Y aconteció después de la muerte de Moisés, siervo de Jehová, el Señor le habló a Josué hijo de Nun, siervo de Moisés, diciendo: 2 Mi siervo Moisés ha muerto; Levántate, pues, ahora, y pasa este Jordán, tú y todo este pueblo, a la tierra que doy a los hijos de Israel. 3 Cada lugar que la planta del pie en el pie, he dado a ti, como dije a Moisés. 4 Desde el desierto y el Líbano, hasta el río grande, el río Eufrates, toda la tierra de los hititas, y hasta el gran mar donde se pone el sol, será vuestro territorio. 5 Nadie será capaz de soportar todos los días de tu vida; como estuve con Moisés, así estaré contigo; Yo no te dejaré ni te abandonaré. 6 Sé fuerte y valiente; porque tú harás que este pueblo herede la tierra que juré a sus padres que les daría. 7 Solamente esfuérzate y sé muy valiente, para que guardes y hagas conforme a toda la ley que mi siervo Moisés te mandó; No te apartes de ella hacia la derecha o hacia la izquierda, para que prudentemente que conduzas donde quiera que vaya. 8 no apartará de tu boca el libro de la ley; medita en él de día y de noche, para que guardes y hagas conforme a todo lo que en él está escrito; porque entonces harás prosperar tu camino, y prosperar. 9 ¿No te he mandado yo? Sé fuerte y valiente; no temas ni desmayes; porque Jehová tu Dios estará contigo en dondequiera que vayas. "lectores Nobles perdón de Dios llegó a creer que cuando los israelitas cruzaron el Jordán con el arca de Dios y sin mojarse, como ocurrió en el cruce Mar Rojo también se llevó a cabo en el río Jordán: las aguas se separaron, y todos los hijos de Israel cruzaron a la tierra prometida por Dios, y los obstáculos se está superando. Pero antes de todas las personas en todo el río Jordán, dos hombres fueron enviados a reconocer la tierra de la promesa, y estaban en riesgo de ser asesinado por los enemigos de los israelitas. Pero el amor de Dios puso una prostituta para ayudar a ellos, que estaban ocultos por esta mujer que lo protegía. Lo que quiero decir a todos que Dios no hace acepción de personas, sin importar su pecado y el pecador. Raabe es el nombre de esta mujer que fue amado por Dios y perdonado su vida pasada, y su familia también fueron protegidos por Dios y se coloca en tierra bendecida por Dios. Mira lo que pasó en Joshua Josh. 2. "1 Y Josué hijo de Nun en secreto enviado desde Sitim dos espías, diciendo: Id, reconoced la tierra y Jericó. Y ellos fueron y entraron en la casa de una ramera que se llamaba Rahab, y durmieron allí. 2 Y fue dado aviso al rey de Jericó, diciendo: He aquí, esta noche allí vino los hombres de los hijos de Israel a buscar la tierra. 3 Entonces el rey de Jericó, envió a Rahab, diciendo: Saca a los hombres que vinieron a ti y entraron en su casa, porque han venido para espiar toda la tierra. 4 Y la mujer tomó a los dos hombres y los había escondido, y le dijo: Es verdad que unos hombres vinieron a mí, pero yo no sabía dónde estaban. 5 Y aconteció que, cuando tuvieron que cerrar la puerta cuando ya era de noche, que los hombres salieron; No sé donde los hombres se han ido; Ir tras ellos con rapidez, se alcanzará. 6 Pero ella los había hecho subir al terrado, y los había escondido entre los manojos de lino que tenía puestos en orden en el techo. 7 Y a los hombres después de ellos el camino del Jordán, hasta los vados; y cuando habían salido, se cierra la puerta. 8 Y antes de que se establecieron, ella se acercó a ellos en el techo; 9 Y dijo a los hombres, yo sé que el Señor os ha dado esta tierra porque el temor ha caído sobre nosotros, y que todos los habitantes de la tierra son débiles antes. 10 Porque hemos oído que Jehová hizo secar el Mar Rojo delante de vosotros, cuando salisteis de Egipto, y lo que hizo a los dos reyes de los amorreos Sehón ya Og, que estaban al otro lado del Jordán, y se destruyeron. 11 ¿Qué escucha, nuestro corazón se hundió, y el coraje de nadie fracasaron debido a su presencia; porque Jehová vuestro Dios es Dios arriba en los cielos y abajo en la tierra. 12 Ahora, pues juro por mí, te lo ruego, porque el Señor, desde que la misericordia para que vosotros también os hacéis misericordia con la casa de mi padre, y me daréis una señal, 13 Desde que se ahorrará con la la vida a mi padre ya mi madre, y mis hermanos y mis hermanas, y todo lo que tienen y entregar nuestras vidas de la muerte. 14 Y los hombres le respondieron: Nuestra alma por vosotros hasta la muerte, si no se pronunció este nuestro negocio, y por lo tanto va a ser que el Señor nos da esta tierra, nosotros te la misericordia y la fidelidad. 15 Entonces ella los hizo descender con una cuerda por la ventana; porque su casa estaba en la muralla de la ciudad, y ella vivía en el muro. 16 Y él les dijo: Id a la montaña, así que tal vez usted no encuentra los perseguidores, y estad escondidos allí tres días hasta que los perseguidores regresen, y luego ir por su camino. 17 Y los hombres le dijeron: vamos a ser relevado de este juramento que nos hizo jurar. 18 He aquí, cuando nosotros entremos en la tierra, lo que atares este cordón de grana a la ventana por la cual nos dejas bajar; y reunir en su casa con usted a su padre ya tu madre, y tus hermanos y toda la casa de tu padre. 19 Y será, que cualquiera que ir fuera de la puerta de tu casa, su sangre será sobre su cabeza, y nosotros seremos inocentes; El que está con usted en la casa, su sangre será sobre nuestra cabeza, si alguien en ella cualquier mano. 20 Pero si tú denunciares este nuestro negocio, nosotros quedaremos libres del juramento que nos hizo jurar. 21 Y ella dijo: De acuerdo con sus palabras, que así sea. Luego los despidió; y que se han ido; y ella ató el cordón de grana a la ventana. 22 eran hasta, por lo tanto, y llegó a la montaña, y permanecieron allí tres días, hasta que los perseguidores habían regresado, ya que los siguieron, buscaron todo el camino, pero no los encontró. 23 Así que los dos hombres, descendieron del monte, y pasaron y vinieron a Josué hijo de Nun, y lo único que les aconteció dijeron; 24 Y dijeron a Josué: Jehová ha entregado toda la tierra en nuestras manos, y también todos los habitantes están aterrorizados ante nosotros. Lectores Nobles he aquí hay otro ejemplo del gran amor de Dios, que no ama el pecado y el pecador que se arrepiente. Esta prostituta protegió a los hombres de Dios, y recibió la salvación y el perdón, ella y su familia. Después de esto los hijos de Israel entraron en la tierra prometida, así que cruzó el río Jordán Este tema está siendo escrito, investigado por miembro José Carlos Ribeiro de la Primera Iglesia Bautista de Campo Grande MS. A todos os espero de nuevo en la Parte IV de este tema. 
Que concluye el 21 de noviembre 2015 jcr0856@hotmail.com

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34

 Bíblia Sagrada comentada por livros por José Carlos Ribeiro    Comentário nos livros de Joel, Amós, Obadias, Jonas & Miquéias: livros 29, 30,31,32,33 e 34           O nome Joel significa, literalmente, “ Jeová é Deus”. Este é um nome muito comum em Israel, e Joel, o profeta, é especificado como o filho de Petuel. Nada é conhecido a respeito dele ou da circunstância de sua vida. Provavelmente que ele tenha vivido em Judá e profetizado em Jerusalém. Não há como datar o livro com absoluta certeza, e os estudiosos variam em suas opiniões. Há referências tanto em Amós como em Isaías, que também estão em Joel (comparar Amós 1.2 com Joel. 3.16 e Isa. 13.6 com Jl 1.15) É opinião de muitos conservadores que Amós e Isaias tenham tomado emprestado de Joel, fazendo-o um dos mais antigos dos profetas menores. Além do mais, a adoração a Deus, a qual o sumo sacerdote Joiada restaurou durante o reinado de Joás (2.Rs 11; 2Crôn. 23.16), é suposta por Joel. Portanto muitos sustentam que

How to receive and deserve God's blessings in your life. Part V III. Purity and perseverance: it is part of God's blessings: also in Greek English and German

Como receber e merecer as bênçãos de Deus em sua vida. Parte V III. A                                              Pureza e perseverança: faz parte das bênçãos de Deus:                                                                                   Nobres leitores o tema continua mostrando um pouco mais sobre pureza e perseverança, pois é algo muito difícil nos dias de hoje. Ser puro incomoda, e perseverar em honestidade, lealdade, justiça, temor e obediência também incomodam. No mundo globalizado de hoje é quase impossível encontrar alguém puro, integro, honesto etc. ser puro não te dará benefícios financeiros, morais e religiosos. Vejam o exemplo do que esta acontecendo em nosso País onde ser corrupto, ladrão, bandido, canalha, pilantra, trás milhões de dólares nas contas destas pessoas. Ser puro neste País tem sentido contrario, pois aqui no Brasil, eles se purificaram e perseveram em corrupções roubando todo um País. A pureza de nossos políticos é tão evidente que, não consegui

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I Também em Inglês Grego e Alemão

Discernimento, entendimento e Sabedoria: O que é discernimento segundo a Bíblia. Parte I                   Conhecendo  melhor a Bíblia, e a palavra de Deus.            Nobres leitores irei mostrar a todos vocês um pouco mais sobre o que é discernimento segundo a palavra de Deus.  O discernimento é essencial no processo de tomar decisões sábias.   A Bíblia diz em Tiago 1: “ 5  E, se algum de vós tem falta de sabedoria, peça-a a Deus, que a todos dá liberalmente, e o não lança em rosto, e ser-lhe-á dada. 6  Peça-a, porém, com fé, em nada duvidando; porque o que duvida é semelhante à onda do mar, que é levada pelo vento, e lançada de uma para outra parte. 7  Não pense tal homem que receberá do Senhor alguma coisa. 8  O homem de coração dobre é inconstante em todos os seus caminhos. 9  Mas glorie-se o irmão abatido na sua exaltação, 10  E o rico em seu abatimento; porque ele passará como a flor da erva. 11  Porque sai o sol com ardor, e a erva seca, e a sua flor cai, e a formos